Bloggang.com : ไร้นาม : Silicon Valley #3

Silicon Valley #3

" There is no duty more obligatory...
than the repayment of kindness. "
-- Cicero

ไอดินกลิ่นทะเล
ทุ่มใจเทให้มาถึง
ภาพงามตามตราตรึง
ด้วยเคยซึ้งในวันวาน

สิ่งที่ชอบที่สุดเวลามาที่ California คือการได้ขับรถเล่นหยุดดูวิวทะเลตามทางหลวงหมายเลขหนึ่ง ที่ด้านนึงเป็นผาอีกด้านนึงเป็นทะเล เมื่อสามปีก่อนจำได้ว่าขับจาก LA มาที่ San Fran ตอนเย็นๆ เห็นพระอาทิตย์ค่อยๆ ตกสีแดงๆ ชมพูๆ อาบน้ำทะเลสวยทีเดียว พอคราวนี้มีเวลาว่างก็เลยแอบขับรถมาดูทะเลเล่น คือขับจาก Santa Clara ไป Santa Cruz แล้วก็ขึ้นตามทางหลวงหมายเลขหนึ่งไปเรื่อยๆ...

นกเอยรำเพยร่อน
ให้อาวรถึงวันหวาน
ยามเด็กเหมือนไม่นาน
เวลาผ่านช่างเหมือนฝัน

จริงๆ ตอนแรกกะว่าจะไปเดินเล่นหาหนังสือเกี่ยวกับการต่อเรือยอร์ช เพราะ Santa Cruz ดังเรื่องนี้อยู่เพราะมีชมรมเรือยอร์ชมีชื่อตั้งอยู่ แต่ว่าพอไปถึงย่านร้านหนังสือที่ค้นจาก net มาก็พบว่าคนพลุกพล่านสุดๆ จนหาที่จอดรถไม่ได้วนไปวนมาทั่วเมืองจนท้อ ก็เลยไม่ได้แวะต้องเปลี่ยนแผนเป็นไปหาของกินดีกว่า และอาหารที่ควรทานเวลามาเที่ยวริมทะเลที่สุดก็คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากอาหารทะเล (อิอิ)

ปลาสดรสยวนใจ
ชิมลิ้มไปให้สรวลสรร
รสรื่นชื่นคืนวัน
ก่อนมุ่งมั่นฝันต่อไป

อาหารทะเลอร่อยๆ แถบนี้ก็มีไม่กุ้ง Lobster ไปเลย (ซึ่งตัวใหญ่และแพงไปทานคนเดียวไม่คุ้ม) ก็ปลาดิบสดๆ ชิ้นอ้วนๆ นี่แหล่ะ ไร้นามแวะไปร้านปลาดิบชื่อดังที่คู่มือนำเที่ยวแนะนำ เป็นร้านที่น่ารักทีเดียวคือกันเองสุดๆ มีภาพติดรอบๆ ร้าน มีของ souveniors ขาย ที่ประทับใจคือให้เวลาเราดูเมนูนานแล้วก็มาแนะนำโปรโมชั่นดีๆ อาหารก็ไม่แพง ตอนจ่ายตังค์ไร้นามก็ให้ทิปไป (การให้ทิปเป็นเรื่องปกติ) เค้าก็บอกว่าไม่เอาเราก็ยืนยันให้ คุณสาวเสริฟก็มาขอบคุณใหญ่จนเรางงเลย (จริงๆ ก็เห็นลูกค้าโต๊ะอื่นๆ ก็ให้ทิปนะ เลยสงสัยว่าเค้าคิดว่าเราเป็นนักเรียนหรือเปล่าเลยจะไม่ยอมเอาทิป)

มิตรเอยมิตรภาพ
ให้ซึ้งทราบถึงทรวงใน
น้ำจิตเอยน้ำใจ
ยามเพิ่มใส่ให้ทราบซึ้ง

พอเลาะเที่ยวริมทะเลเสร็จก็เริ่มเข้ารกเข้าพง (ป่า) จุดหมายต่อไปของไร้นามคือป่า Redwood ไปดูต้นสนแดงสูงๆ ใหญ่ๆ เริ่มขับเข้าป่าประมาณบ่ายสามปรากฏว่าเส้นทางคดเคี้ยว & น่ากลัวกว่าที่คิดบางช่วงขับความเร็วได้ไม่เกิน 20 ไมล์ต่อชั่วโมง กว่าจะออกจากย่านป่าได้ก็มืดเลยน่ากลัวทีเดียว ที่น่าเสียใจคือช่วงที่มีวิวสวยๆ ไม่มีที่จอดรถชมวิว พอมีจุดให้รถออกไปพักได้ ก็ไม่ค่อยมีวิวอะไร (ดังภาพ)

ป่าเขาลำเนาไพร
ช่างยิ่งใหญ่ยากเข้าถึง
ความมืดน่าพรั่นพรึง
ยามเข้าถึงย่านใจกลาง

เวลาขับรถในป่าแอบอิจฉาประเทศเค้าเล็กน้อยเพราะขนาดในป่าถนนก็ดีมากๆ ของเราเวลาเข้าป่าไปก็จะเป็นทางลุยๆ (ซึ่งจริงๆ ก็แอบสนุกไปอีกแบบ /นึกถึงตอนไปทีลอเล ทีลอซูทางลุยๆ มึนๆ แต่แอบมันๆ สุดๆ) แต่ป่านี้ยังไม่ถึงกับสวยเห็นแล้วตะลึงแบบป่า Black Forest ที่เยอรมัน (ตอนแรกดูจากภาพคิดว่าคล้ายๆ กัน) แต่ที่ขำๆ คือเวลาเจอเมืองกลางป่าก็พบสาขา super market ใหญ่หรือร้านอาหารซ้ำๆ เช่น McDonald, Starbuck มาตั้งอยู่เลยรู้สึกว่าเมืองแต่ละเมืองทำไมหน้าตาเหมือนๆ กันไปหมด ทำให้นึกถึงยุโรปที่เวลาเข้าป่าแล้วเจอเมืองกลางป่าจะเล็กๆ และก็มีแต่ร้าน Local ดูอบอุ่นกว่า