หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการทำความสะอาดบ้านหลังน้ำท่วม ฉันเลยชวนคุณแม่ไปหาที่พักผ่อนร่างกายในดินแดนแห่งมังกรสายฟ้า (ประเทศภูฏาน) ที่ๆ อากาศน่าจะดีกับสุขภาพเพราะอยู่ในปุยเมฆที่ศาสตร์ทางจีนเชื่อว่าเป็นลมหายใจมังกร

สนามบินแห่งชาติพาโร เป็นสนามบินที่ได้ชื่อว่าน่ากลัวที่สุด ตอนแรกฉันแปลกใจที่คุณกัปตันจอดเครื่องบินรออยู่ที่ประเทศบังคลาเทศอยู่นานหลายชั่วโมง แต่แล้วก็ถึงบางอ้อ เมื่อเครื่องบินกำลังจะบินลงสนามบินและเห็นปีกเครื่องบินเฉียดเทือกเขาหิมะลัยฝ่ามวลเมฆลงจอดในพื้นที่เล็กๆ ที่เค้าบอกว่าเป็นที่กว้างที่สุดในภูฏาน (เลยมาทำสนามบินนานาชาติ) ดังภาพประกอบด้านบนๆ

ประเทศภูฏานมีภูเขาสีเขียวๆ ต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมดเยอะมาก ภาพด้านบนๆ ที่ไม่ค่อยมีต้นไม้คือบริเวณที่เกิดไฟป่า ส่วนภาพด้านบนเป็นภาพเมืองหลวงกรุงทิมพู เมืองหลวงแห่งเดียวในโลกที่ไม่มีสัญญาณไฟแดง (เพราะไม่จำเป็น) เนื่องจากผู้คนอยู่กันน้อยมากๆ และก็เป็นเมืองเล็กๆ

ภาพด้านบนเป็นภาพฉันเองที่ไปถึงวันแรกแล้วได้รับการต้อนรับโดยการคล้องผ้าพื้นเมือง (ออกเสียงเรียกคล้ายๆ ผ้าคาตะ) โดยมีวิวประกอบด้านหลังเป็นคนภูฏานที่ใส่ชุดประจำชาติเดินไปเดินมาในเมืองสวยงามน่ารัก เป็นปกติ เวลาไปเห็นภาพอะไรแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกอยากเห็นคนไทยเราแต่งชุดไทยๆ หรือใส่เสื้อผ้าที่ทำจากผ้าไทยๆ ลายไทยๆ เดินไปเดินมาในประเทศเราบ้างเหมือนกัน

บนหลังคาของอาคารต่างๆ เค้าจะสร้างเป็นไม้ทรงจัตุรัสยื่นๆ สลับกันสูงต่ำ ทาสีประมาณดำ แดง เหลือง ส้ม น้ำเงิน เขียว วาดเป็นลวดลายสวยๆ อะไรประมาณภาพข้างบนนี้ (ที่ฉันเห็นแล้วรู้สึกว่าสวยดี) เมืองไทยเราไม่ค่อยเพ้นท์ผนังหลังคาแบบนี้เลยขาดเอกลักษณ์อะไรของบ้านเราไป (ยกเว้นบ้านทางเหนือล้านนาจะมีการแต่งหลังคาด้วยกาแลและชายหลังคาลายฉลุ)

ภาพด้านบนเป็นภาพคุณลุง คุณป้านั่งอยู่ที่ฐานช่วยออกแรงหมุนกลมๆ ทรงกระบอกที่เค้าบอกว่าถ้าเราไปหมุนทีนึงแทนการสวดมนต์หลายๆ จบ เพราะบนทรงกระบอดกมีบทสวดมนต์จารึกอยู่ (แต่ก็หนักพอดูกว่าจะหมุนอันใหญ่ๆ แบบนี้ได้)

คนภูฏานโดยเฉลี่ยเป็นคนมีน้ำใจ และนิสัยดี (เที่ยวฝั่งนี้ของหิมาลัย แล้วไม่ต้องกลัวเรื่องจะโดนคนหลอก) แต่อาจจะเป็นเพราะปีที่แล้วฉันกับคุณแม่ ไปเที่ยวหิมาลัยอีกฝั่ง (อินเดีย-แคชเมียร์) ก็เลยกลัวๆ เรื่องคน แต่ก็มีข้อดีข้อเสียต่างกัน คือมาที่นี่ศิลปะ ประเพณีจะคล้ายๆ ไทยไม่ค่อยเห็นอะไรตื่นตาตื่นใจเท่าฝั่งแคชเมียร์ แต่ฝั่งเคชเมียร์ต้องระวังเพราะเค้าอยากปลดแอกจากอินเดียเลยไม่สงบ และคนอินเดียเองก็จะเคี่ยวๆ แต่ค่าเที่ยวฝั่งอินเดียจะถูกกว่า

ด้านบนเป็นภาพพระพุทธรูปองค์ใหญ่ที่สุดในโลก (กำลังก่อนสร้างอยู่) ซึ่งใหญ่จริงๆ ภาพนี้ฉันเดินออกมาถ่ายอยู่ห่างมากๆ ใหญ่ขนาดเห็นได้จากทุกมุมในเมืองทิมพู (เมืองหลวง) ภาพนี้หลวงพ่อพระภูฏานท่านกำลังเดินสำรวจอยู่เลยถ่ายภาพมาสักหน่อย (พระภูฏานครองจีวรสีแดง)

ภาพด้านบนๆ หลายๆ ภาพเป็นภาพผสมจากหลายๆ สถานที่จากในเมืองทิมพู (เมืองหลวง) เช่นที่ทำการของทางการต่างๆ วัดวาอาราม หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ พระราชวังเก่า ฯลฯ แต่ทริปนี้เดินทางหลายเมือง เดี๋ยวจะค่อยๆ ทยอยลงภาพเมืองอื่นอีกสองสาม blog นะคะ ประเทศนี้มีวิวสวยๆ มากมาย ^^