อลังการ...
งานสร้าง...
ของมนุษย์...



รอบนี้ตัดสินใจแวะเปลี่ยนเครื่องที่สิงค์โปร์ เหตุผลแรกคือยังไม่เคยนั่งสายการบินสิงค์โปร์แอร์ไลน์และ จำได้ว่าตอนมาสิงค์โปร์คราวที่แล้วเห็นโฆษณา transit tour เลยคิดว่าคราวหน้าอาจจะมาลองแวะดู อีกทั้งได้ยินคำร่ำลือว่า Business Class ของเค้านั่งสบาย บริการติดอันดับระดับโลก ภาพด้านบนสุดคือภาพ The Jewel ห้างยักษ์ที่อยู่ตรงกลางระหว่าง Terminal ต่างๆ ต้องออกจาก ต.ม. ก่อนถึงจะมาตรงนี้ได้ และ ภาพด้านบนคือ ลัคซา ใน เล้าจ์ของสนามบินที่แวะเข้าไปทานเป็นมือเช้าตอนเครื่องมาถึง ใช้บัตร Lounge Key ก่อนจะออกไปเที่ยวกับทัวร์ฟรีของที่นี่



ไม่สิ้นสุด...
หากผู้คน...
จะคิดฝัน...



ด้วยความที่มาสิงค์โปร์บ่อยเลยได้ไปสถานที่หลักๆ ต่างๆ ครบแล้ว ก็เลยตัดสินใจเลือกทัวร์ฟรีแนว Cutural Tour แทนทัวร์ที่พาไปตามจุดท่องเที่ยว ไปดูการใช้ชีวิตคนสิงค์โปร์เช่นภาพข้างบนเป็นแปลงปลูกผักที่อยู่บนดาดฟ้าตึกที่เป็นศูนย์กลางในชุมชนแต่ละย่าน คุณทัวร์ไกด์ฟรีก็อธิบายอะไรๆ หลายๆ อย่างของสิงค์โปรละเอียดดี ส่วนภาพข้างล่างคือคุณไกด์พามาชมทะเลหาดธรรมชาติ (คือหลายหาดที่นี่จะสร้างขึ้นมาแต่อันนี้เป็นโซนหาด original ย่านหมู่บ้านชาวประมงที่อนุรักษ์ไว้)



และเพียงคน...
มีน้ำใจ...
ให้แก่กัน...



พอทัวร์เสร็จ คุณไกด์ก็จะถามเราว่าจะกลับสนามบินเลยหรือจะเที่ยวต่อ ส่วนตัวคือเลือกแยกตัวไปเที่ยวต่อเองเค้าก็จะส่งเราให้เข้าห้าง The Jewel แล้วเราก็นั่งรถไฟเข้าเมืองไปเที่ยวต่อเองได้ การเดินทางในสิงค์โปร์ง่ายมากคือใช้บัตรอะไรก็ได้ที่เป็น Pay wave แตะเข้า/ออกสถานีรถไฟ เหมือน MRT / SRT ของบ้านเราไม่ต้องลำบากซื้อตั๋วรถไฟ ถ้าใช้บัตรที่อัตราแลกเงินดีก็ยิ่งสบาย ก็เลยเข้าไปหาอะไรอร่อยๆ กินกลางวันที่ร้าน Jalan Sultan Prawn Mee ร้านนี้ได้ Michelin Plate และอยู่ไม่ห่างจากสถานีรถไฟฟ้าสถานีนึงเท่าไหร่ อร่อยดี แต่คนเยอะและต้องบริการตัวเอง



รู้แบ่งปัน...
ก็จะได้...
เรื่องเบิกบาน...



กินเสร็จก็กลับสนามบินมาช้อปปิ้งของฝากกลับบ้าน และ แวะ Silver Kris Lounge ที่มีให้เฉพาะคนที่บิน First/Business กับ SG ซะหน่อย (ถ้าบินสายการบินอื่นจะเป็น Kris Gold ตอนแรกเดินไปที่ Gold เค้าบอกว่าคนบิน SG ให้ไปที่ Silver Kris จะดีกว่า ตอนแรกก็ งงๆ กับชื่อว่าทำไม Silver ดีกว่า Gold ก็ลองค้นๆ และถามเพื่อนคน SG ดูก็พบว่าระบบของที่นี่เป็นแบบนี้จริงๆ) รีวิวโดยรวมก็เป็นเล้าจ์ที่ดี อาหารเยอะ เครื่องดื่มแอลกอฮอลเยอะ ห้องอาบน้ำเยอะ ที่นั่งเหลือเฟือมีที่ให้ชาร์จมือถือทุกจุด แต่ส่วนตัวคิดว่ายังสู้เล้าจ์ของคาร์เธย์ แปซิฟิค สายการบินของฮ่องกง ที่ฮ่องกงยังไม่ได้ ส่วนบนเครื่อง Business Class ก็นั่งสบายนอนราบได้เป็น Flat bed และนั่งได้เดี่ยวๆ กว้างขวาง แต่บริการและอาหารยังชอบ Business Class ของ Eva Air มากกวา่ ขนาดอันนี้จอง แบบ Book the cook เลือกอาหารของเชฟมิชลินก็รู้สึกว่ารสชาติยังธรรมดา



เมื่อมนุษย์ คิดสร้าง งานชิ้นเอก
ก็สรรเสก ร่วมมือ สอดประสาน
ถ้าเป็นทีม ก็จะเกิด เป็นตำนาน
ให้ผู้คน ได้จดจาร เมื่อผ่านไป



ปิดท้ายอีกนิดด้วยภาพวิวท้องทะเลสิงค์โปร์ที่รู้สึกว่าจะเห็นเรือเข้า-ออกเยอะขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ที่เค้าขยายโซนท่าเรือใหม่ จำได้ว่ามาครั้งก่อนไปดูท่าเรือยังตื่นตะลึงไม่หายกับการวนขับรถขึ้นไป 5 ชั้นสูงๆ แต่ละชั้นเป็น Warehouse สูงเกือบสิบเมตร เป็นจุด DC ที่รับของเข้าจากท่า เสียดายที่เค้าห้ามถ่ายรูป เป็นสิ่งที่ทำให้ตระหนักได้ว่าคนถ้าตั้งใจทำงานร่วมกันก็สามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้



เดินทางมา หลายประเทศ เปิดมุมมอง
หวังให้ไทย เรืองรอง ปรับเปลี่ยนใหม่
ค่อยค่อยฟื้น เรื่องประชา- ธิปไตย
แล้วรวมใจ คนคิดต่าง ไม่เหยียดกัน

สลายขั้ว กันได้แล้ว ประเทศเรา
มีเธอเขา เขลามานาน การแข่งขัน
ไม่ควรเลย ที่แบ่งแยก ควรรู้ทัน
นอกไทยนั้น ยังมีโลก อีกทั้งใบ