ย้อนมา
อีกครา
ตามหาฝัน...



ทริปคราวนี้มาพักที่โตเกียว 2 คืน หลักๆ เลยคือมาเยี่ยมเพื่อนๆ สมัยเรียน และ สมัยทำงาน และ มีเวลาว่างระหว่างนัดเพื่อนแวะชมที่โนี่นที่นี่นิดหน่อยเลยถือโอกาสเยี่ยมชมมรดกโลกของโตเกียวที่ยังเที่ยวไม่ครบอีกเล็กน้อย (อาคารด้าน National Museum of Western Art ที่ สวน Ueno)



มุ่งมัน
ก็พลัน
สัมผัสถึง...



ไม่ได้กลับมาโตเกียวสิบปีพบว่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คือคนเที่ยวส่วนที่เป็นส่วนทันสมัยมากขึ้น แต่คนเที่ยวส่วนที่เป็นศิลปะวัฒนธรรมน้อยลงอย่างน่าตกใจ วัดบางแห่งเงียบสงบมากๆ พิพิธภัฑณ์ หรือพระราชวังที่เปิดฟรีก็แทบไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว แต่ถ้าไปเดินย่านชิบูย่า ชินจูกุ คนจะเยอะ



เทคโนโลยี
ยุคใหม่
มาตราตรึง...



มาเที่ยวคราวนี้โชคดีเพื่อนช่วยจองโอกามาเสะร้านดังให้ เลยได้มีโอกาสทานโอกามาเสะเสริฟปลาดิบตามใจเชฟทีละเมนู pairing กับสาเกหลากหลาย เป็นประสบการณ์ใหม่ที่ยังไม่เคยมาลองที่ญี่ปุ่น สิ่งที่ยังเหมือนเดิมที่ประเทศนี้คืออาหารอร่อย ผู้คนอัทยาศัยดีเช่นเดิม



ผสมซึ่ง
ศิลปะเก่า
เงาบุราณ...



ตอนมาเยี่ยมชม East Garden of the Imperial Palace ที่สำนักพระราชวังญี่ปุ่นเปิดให้ชมฟรี เค้ามีช่วงปิดถนนในนั้นแล้วขบวนรถม้าก็ผ่านเป็นแนวยาวไปแป๊บนึงไม่รู้ขบวนอะไรและพอนึกได้ว่าน่าจะถ่ายรูปก็เหมือนจะถ่ายส่วนหลักๆ ไม่ทัน และก็ลืมบรรยายภาพบนๆ ว่ามีทริปไปเยี่ยมชมภาพศิลป์แนว impressionist ของโมเน่ และ ไปดูดิจิทัลอาร์ท 3 มิติ ที่ชินจูกุ



อิ่มอุ่น ละมุนมอง
ท่วงทำนอง ของตำนาน
ภาพงาม ของวันวาร
สลักจาร ผ่านทรงจำ



ภาพสุดท้ายนี่เก๋หน่อยคือถ่ายภาพจากจุดตั้งกล้องมือถือถ่ายภาพ ที่เพื่อนวิจารณ์ว่าถ้าให้วางตั้งแบบนี้ที่เมืองไทยกล้องอาจจะหายแต่คนญี่ปุ่นเค้าจะมีมารยาท ทั้งเข้าคิว ทั้งวางของแล้วไม่หาย ตามสถานที่ท่องเที่ยวตอนนี้มีแบบนี้ให้เป็นระยะๆ ซึ่งไอเดียดีและเป็นมุมวิวสวยใช้ได้เลย