ฉันมีความใฝ่ฝันว่าอยากเดินทางไปเยือนประเทศเพื่อนบ้านให้ครบทุกประเทศ ไหนๆ ก็เดินทางต่างประเทศไกลๆ มาตั้งหลายแห่ง ถ้าเมืองใกล้ๆ แล้วไม่เคยไปมันก็กระไรอยู่ ดังนั้นจุดหมายอีกแห่งที่วางแผนจะไปเยี่ยมชมก็คือประเทศอินโดนีเซีย ที่เลือกมาบาหลีเป็นเพราะเป็นอีกเมืองหนึ่งซึ่งได้รางวัล UNESCO World Heritage (เรื่องการบริหารจัดการระบบน้ำจืดสำหรับการเกษตร)

ภาพข้างบนสุดเป็นภาพวัดอูลันดานู บราตันที่ใช้เป็นสัญลักษณ์ตีพิมพ์ลงในแบงค์ 50,000 รูเปียะห์ของอินโด ภาพถัดมาเป็นภาพวัดอูลูวาตู ที่ตั้งอยู่บนหน้าผาริมทะเล ที่แห่งนี้มีการแสดง Kacak Fire Dance ให้ชมเรื่องรามเกียรติ์ประกอบวิวทะเลริมหน้าผาและพระอาทิตย์ค่อยๆ ตกเป็นฉากหลังอย่างสวยงามตั้งแต่ตอนยังมีแสดงสว่างจนถึงยามค่ำคืนตามสองภาพด้านบน

ภาพด้านบนก่อนบทกวีเป็นภาพภูเขาไฟบาร์ตูห์ที่เคยปะทุจนเกิดเป็นเถ้าถ่านสีดำมอดไหม้ แต่หลังจากนั้นบริเวณข้างๆ ก็ฟื้นตัวอุดมสมบูรณ์และคนบาหลีก็ขึ้นเขามาขนหินลาวาไปทำการก่อสร้าง บูรณะหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างให้พื้นขึ้นมาใหม่จากเถ้าถ่าน ส่วนภาพข้างล่างคือวัดทามันอายุน ที่แสดงศิลปะของบาหลีหลังคาหลายๆ ชั้นเอาไว้อย่างงดงาม...

ภาพข้างบนเป็นวัดตัมปะซีริง ที่ที่มีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีน้ำผุดขึ้นมาตลอดเวลาจากใต้ดิน จนปี 2012 ทาง UNESCO ก็ตัดสินใจให้รางวัล Cultural Landscape of Bali เรื่องการปันน้ำ (The Subak System) ที่ครอบคลุมทุ่งนาและระบบวัดต้นน้ำที่ควบคุมการบริหารจัดการน้ำของพื้นที่การเกษตรของบาหลีให้เป็นมรดกโลก

ภาพด้านบนและด้านล่างเป็นภาพบริเวณรอบๆ วัดทานาห์ลอตซึ่งตั้งอยู่ริมทะเล คำว่า ทานา แปลว่าโลก และคำว่า ลอต แปลว่าทะเล จึงมีความเชื่อกันว่าวัดแห่งนี้เป็นสัญลักษณ์ของการบรรจบกันของพื้นโลกและทะเล แต่ตอนไปพอดีเค้ากำลังมีพิธีกรรมก็เลยเข้าไปดูข้างในไม่ได้ครบ (แต่ก็ได้เห็นพิธีกรรมของเค้าห่างๆ)

ที่บาหลีเป็นเมืองผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมเก่าที่คนท้องถิ่นพยายามอนุรักษ์เอาไว้ กับความเจริญของวัฒนธรรมใหม่ที่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจากนักท่องเที่ยวที่เข้าเมือง (ซึ่งกลายมาเป็นเศรษฐกิจหลักๆ ของบาหลี) แต่จุดที่สวยของบาหลีคือเมืองเล็กๆ ที่ห่างไกลจากนักท่องเที่ยว

การแสดงที่บาหลีที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งคือระบำบารอง ที่การแสดงจะประกอบด้วยเครื่องดนตรีโบราณของอินโด ประกอบกับการเชิดตัวบารองด้วยคนสองคน (บารองคือสัตว์ในตำนานที่เป็นตัวแทนของความดี) และการร่ายรำในรูปแบบบาหลีที่มีเอกลักษณ์การขยับเป็นจังหวะของตนเอง

Blog อันนี้เลยภาพเยอะพิเศษเนื่องจากฉันใช้เวลาในเกาะบาหลีคราวนี้ถึง 4 วันเต็มๆ ไปเยี่ยมชมเมืองโน้นเมืองนี้ในเกาะตั้งแต่สถานที่ทันสมัย ที่ๆ นักท่องเที่ยวพลุกพล่าน จนถิ่นของชาวบ้านที่ๆ ไม่ค่อยมีคนซักเท่าไหร่ สุดท้ายนี้ฝากภาพไว้สองภาพข้างล่าง ภาพข้างล่างนี้คือหาดจิมบารันที่ๆ ไปทานอาหารทะเลชมพระอาทิตย์ตกดินคืนสุดท้ายก่อนกลับ และภาพข้างล่างสุดนี้ก็คือภาพรันเวย์ของบาหลีที่สร้างยื่นออกไปในทะเล เวลาเครื่องบินจะขึ้น-ลงก็จะเห็นทะเลอยู่สองด้าน