จินตนาการจากความว่างเปล่า
Imagination from the emptiness
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
31 กรกฏาคม 2551
 
All Blogs
 
Bay Area #2


กลิ่นอายเดิมเดิม
เพียงเติมแต้มฝัน
หวนถึงคืนวัน
ก่อนนั้นเคยมา



นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่ฉันกลับมาที่สะพาน Golden Gate แห่งนี้? จำได้ว่าตอนเด็กๆ ครั้งแรกที่มาเมื่อสิบกว่าปีก่อนยังงงๆ ว่าหัวหน้าทีมพาฉันมาดูอะไรกัน ตอนนั้นก็คิดว่า ก็แค่สะพานนี่นา สะพานแขวนพระราม 9 เมืองไทยแอบสวยกว่าเยอะเลย แต่ตอนนี้ทุกครั้งที่ได้เห็น Golden Gate วันคืน ความทรงจำเก่าๆ ก็หวนกลับมาให้คิดถึง


ภาพความทรงจำ
ย้อนย้ำพร่ำหา
ร่องรอยเวลา
คุณค่าสิ่งใด



เวลาสิบกว่าปีนี้เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉันตั้งมากมาย ตั้งแต่ที่ฉันจบปริญญาตรีใหม่ๆ ก็ออกมาเผชิญกับมหาลัยของชีวิต พบปะผู้คน เจอเรื่องดีๆ ก็เยอะ เจอเรื่องร้ายๆ ที่ไม่เคยคิดว่าจะเจอก็มาก และน่าแปลกที่ทุก Bullet Points ในชีวิต ฉันมักจะมาวนเวียนอยู่ที่เมืองนี้


เกิดมาเป็นคน
ทราบทนสู้ไหว
เจอะเจอเรื่องใด
จับใจปล่อยวาง



เมื่อไม่กี่เดือนก่อนฉันจำได้ว่าฉันมาที่นี่ด้วยหัวใจพองโตเต็มไปด้วยความสุข เนื่องจากเป็นการเดินทางมาคนเดียว ขับรถคนเดียว คุณแฟนเก่าก็จะห่วงฉันมากๆ ติดต่อมาเสมอๆ ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่น่ารักทีเดียว แต่พอช่วงที่ผ่านมาที่ฉันได้ทราบเรื่องที่เค้าแอบมีผู้หญิงอยู่อีกคน ฉันก็ได้กลับมาที่นี่อีกครั้งพร้อมน้ำตา พร้อมเสียงหัวเราะเยาะตัวเอง อยู่ข้างในใจตัวเองว่าทำไมอารมณ์ฉันถึงต่างจากคราวที่แล้วขนาดนี้นะ?


พิศตรองมองดู
ทราบรู้ค่าว่าง
แม้ถูกทิ้งห่าง
จักช่างมันไป



เสียงโทรศัพท์ที่เค้าโทรมาหาก่อนฉันจะออกเดินทางจากเมืองไทยยังสะท้อนไปมาอยู่ในใจฉันไม่หาย เค้าพยายามบอกว่าให้ฉันไปแกรนแคนยอนให้ได้ไหนๆ ก็ไปอเมริกาอีกครั้งแล้ว ฉันเลยแซวเค้ากลับไปว่า ที่ๆ นายเคยสัญญาว่าจะพาฉันไปฮันนีมูนน่ะเหรอ? เค้าเลยได้แต่หัวเราะ ฉันก็บอกไปว่าไม่ไปหรอกคนบางคนไม่ยอมพาไปฮันนีมูนแล้ว เค้าก็ตอบ(แบบไม่คิด?)ว่า "ไปสิ"... เฮ้อนะ พูดแบบนี้อีกแล้ว... แล้วเราก็คุยเรื่องอื่นๆ กันต่ออีกเล็กน้อย เค้าจะรู้ไหมว่าบางทีคำพูดคำเดียวทำให้ใจของฉันสั่นคลอนได้ขนาดไหน (ทั้งๆ ที่ฉันรู้จักเค้าดีพอที่จะรู้ว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร) สุดท้ายก่อนวางก็เป็นแบบเดิมที่ฉันต้องย้ำให้เค้าฟังว่า เค้ามีน้องคนใหม่แล้วนะ เค้าไม่ควรคุยกับฉันแบบนี้อีก ฉันรู้สึกไม่ดีกับน้องคนใหม่ของเค้า แล้วเราก็วางหูกันไป... การตัดใจนี่ทำไมมันช่างยากเย็นนักนะ!





Create Date : 31 กรกฎาคม 2551
Last Update : 31 กรกฎาคม 2551 21:41:35 น. 8 comments
Counter : 1158 Pageviews.

 
"Mrs. Robinson"

And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know (Wo, wo, wo)
God bless you please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
(Hey, hey, hey...hey, hey, hey)

We'd like to know a little more about you for our files
We'd like to help you learn to help yourself
Look around you, all you see are sympathetic eyes
Stroll around the grounds until you feel at home

And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know (Wo, wo, wo)
God bless you please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
(Hey, hey, hey...hey, hey, hey)

Hide it in a hiding place where no one ever goes
Put it in your pantry with your cupcakes
It's a little secret, just the Robinsons' affair
Most of all, you've got to hide it from the kids

Coo, coo, ca-choo, Mrs Robinson
Jesus loves you more than you will know (Wo, wo, wo)
God bless you please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
(Hey, hey, hey...hey, hey, hey)

Sitting on a sofa on a Sunday afternoon
Going to the candidates debate
Laugh about it, shout about it
When you've got to choose
Ev'ry way you look at it, you lose

Where have you gone, Joe DiMaggio
A nation turns its lonely eyes to you (Woo, woo, woo)
What's that you say, Mrs. Robinson
Joltin' Joe has left and gone away
(Hey, hey, hey...hey, hey, hey)


โดย: khon na derm IP: 124.122.134.74 วันที่: 31 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:06:37 น.  

 
ยากจะหักใจลืม


หักใจลืม เขาได้อย่างไร
เมื่อใจ เราคอยเฝ้าแต่คนึง
อยากจะลืมสัมพันธ์
ที่เคยรักครั้งหนึ่ง
แต่ยังตรึงไม่เลือนฝังแน่นอุรา

หักใจลืม เขาก็ไม่ลง
เฝ้าแต่คง พะวงถึงอยู่ทุกครา
หลับตาลงครั้งใด ให้มองเห็นแต่หน้า
ภาพเธอมาหลอนใจ ทั้งที่อยากลืม

เขาไม่ รักจริง ทิ้งให้ ช้ำใจ
เราทำไมถึงต้อง มาเป็นส่วนเกิน
หรือบาปฉันทำ ถึงต้องเผชิญ
เธอคงเพลินถึงใคร ให้ใฝ่หา

หักใจลืม เขาบ้างเถิดใจ
ปล่อยเอาไว้ เราคงได้แต่น้ำตา
เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า
ตัดใจลาทั้งยาก จะหักใจลืม

เขาไม่ รักจริง ทิ้งให้ ช้ำใจ
เราทำไมถึงต้อง มาเป็นส่วนเกิน
หรือบาปฉันทำ ถึงต้องเผชิญ
เธอคงเพลินถึงใคร ให้ใฝ่หา

หักใจลืม เขาบ้างเถิดใจ
ปล่อยเอาไว้ เราคงได้แต่น้ำตา
เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า
ตัดใจลาทั้งยาก จะหักใจลืม
ตัดใจลาทั้งยาก จะหักใจลืม


โดย: คนหน้าเดิม IP: 202.44.219.100 วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:8:51:49 น.  

 
--- คุณคนหน้าเดิม ---

ต้องขอบคุณสำหรับเนื้อเพลงเพราะๆ เสมอๆ
ท่อนนี้โดนใจจริงๆ (อ่านแล้วอ่านอีกก็ยังอิน)

"เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า"


โดย: ไร้นาม วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:20:14:37 น.  

 
[[ เพื่อนๆ ]]

พอดีอ่านบทความธรรมะแล้วตรงใจเลยขออนุญาตลอกมาบันทึกไว้หน่อยนะคะ

+++ จากหนังสือ พระอานนท์ พุทธอนุชา +++

เมื่อลืมตาขึ้นดูโลกนี้เป็นครั้งแรกเราก็ร้องไห้ และเมื่อจะหลับตาลาโลกเราก็ร้องไห้อีก หรืออย่างน้อยก็เป็นสาเหตุให้คนอื่นหลั่งน้ำตา เด็กร้องไห้พร้อมด้วยกำมือแน่นเป็นสัญญลักษณ์ว่าเขาเกิดมาเพื่อจะหน่วงเหนี่ยวยึดถือ แต่เมื่อจะหลับตานั้นทุกคนแบมือออก เหมือนจะเตือนให้ผู้อยู่เบื้องหลังสำนึก และเป็นพยานว่าเขามิได้เอาอะไรไปเลย

...

ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้วจะเป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น ความสุขที่เกิดจากความรักนั้นเหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง เธออย่าพอใจในเรื่องความรักเลย เมื่อหัวใจถูกลูบไล้ด้วยความรัก หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวังความผิดหวังก็จะรอเราอยู่

...

ความรักความเสน่หาไม่เคยเป็นที่พึ่งจริงจังให้แก่ใครได้ มันเป็นเสมือนตอที่ผุ จะล้มลงทันทีเมื่อถูกคลื่นซัดสาด

...

ธรรมเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตมนุษย์ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในเพศใดภาวะใด การกระทำที่นึกขึ้นภายหลังแล้วต้องเสียใจนั้น พระศาสดาทรงสอนให้เว้นเสีย เพราะฉะนั้นแม้จะประสบปัญหาหัวใจ หรือได้รับความทุกข์ยากลำบากสักปานใด ก็ต้องไม่ทิ้งธรรม


โดย: ไร้นาม วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:21:08:34 น.  

 
เฮ่อ.... (สู้ๆ นะ)


โดย: Ja~ IP: 203.113.0.205 วันที่: 2 สิงหาคม 2551 เวลา:13:04:47 น.  

 
สาส์นรัก

มัณฑนา โมรากุล

ในลักษณ์นี้ว่าน่าประหลาด
เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา
หรือจะกล้าแต่เพียงวาที

เห็นแก้วแวววับที่จับจิต
ไยไม่คิดอาจเอื้อมให้เต็มที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี
อันมณีหรือจะโลดไปถึงมือ

อันของสูงแม้ปองต้องจิต
ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ
หรือแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม

ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง
คงชวดดวงบุปผาชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม
จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลี


ฟังแล้วเพลินดี





โดย: คนหน้าเดิม IP: 203.146.189.100 วันที่: 2 สิงหาคม 2551 เวลา:14:57:32 น.  

 
....สวัสด่ค่ะ คุณ ไร้นาม แวะมามาทักทายจ๊ะ....

อืมม เห็นภาพสะพานนี้ นึกถึงเพื่อนสนิทคนนึง
เค้าไป ต่อ ป.โท ที่ซานฟราน ถ่ายภาพมุมแบบเนี๊ยะ ส่งมาให้ดู อิอิ
ภาพความทรงจำ จริงๆๆ
ต่างกรรม ต่างวาระ....

แต่ภาพล่างสุด ดูแล้วนึกถึง โตเกียวอ่ะค่ะ
คล้ายๆ กับท่าเรือแห่งหนึ่ง ..นารากร.. เคยยืนมอง
จากมุมหนึ่ง ของ Tokyo Big Sight แต่จำชื่อท่าเรือไม่ได้...


ปล. ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ไม่ได้แวะมาเยี่ยมหลายวัน
หวังว่าคุณ ไร้นาม คงสบายดี นะคะ


โดย: naragorn วันที่: 3 สิงหาคม 2551 เวลา:10:25:07 น.  

 
--- Ja ---

Thank you ja


--- คุณคนหน้าเดิม ---

ชอบอันนี้เหมือนกันเลยค่ะ :)


--- คุณ naragorn ---

ยังไม่เคยไปดูวิวท่าเรือโตเกียวเลยค่ะ
(เคยแต่ไป Yokohama ^^')


โดย: ไร้นาม วันที่: 3 สิงหาคม 2551 เวลา:19:45:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไร้นาม
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [?]





"อ่านคนอ่านที่ความคิด
หาใช่ชื่อเสียงเรียงนาม"
Friends' blogs
[Add ไร้นาม's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friends


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.