วัดมหาโพธิ์
นั่งรถรางเที่ยวรอบเมือง ไกด์พาแวะลงชมสถานที่ไม่กี่แห่ง หนึ่งในนั้นคือวัดมหาโพธิ์ ซึ่งมีบรรดาสาวและหนุ่มเหลือน้อยหลายท่าน คอยให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น เนื่องจากวัดมหาโพธิ์สนับสนุนให้ผู้สูงวัยใช้สถานที่ของวัดรวมตัวกันจัดกลุ่มเป็นชมรมผู้สูงวัย คอยต้อนรับนักท่องเที่ยว ด้วยการเสิร์ฟน้ำสมุนไพรที่มีทั้งร้อนและเย็น พร้อมทั้งนำสินค้าพื้นเมือง หรืองานฝีมือของตนเอง มาวางจำหน่าย เป็นการเพิ่มรายได้ และทำให้ผู้สูงวัยมีกิจกรรมทำ ไม่เหงา มีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจ นับเป็นโครงการที่ดีโครงการหนึ่งของจังหวัด
วัดนี้น่าสนใจเพราะมีพระพุทธรูปไม้โบราณให้กราบไหว้และชมความงามอันล้ำค่า เรียกว่าเป็นหนึ่งในไฮไลท์ของจังหวัดน่านก็ว่าได้ เราไปทำความรู้จักพระพุทธรูปดังกล่าวกันดีกว่า..ค่ะ
ตามประวัติกล่าวไว้ว่า ในสมัยรัชกาลที่ ๒ เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ บ้านเมืองได้รับความเสียหายมากมาย พญาสุมนเทวราช เจ้าเมืองน่าน จึงได้ทำการย้ายเมืองไปอยู่ในบริเวณดงพระเนตรช้าง ซึ่งเป็นที่ดอน อยู่ทางทิศเหนือของเมืองเดิม จึงให้ชื่อว่า เวียงเหนือ ใช้เวลาในการสร้างเมืองอยู่ประมาณ ๖ เดือน ปัจจุบันอยู่ในเขตบ้านสถารศ มหาโพธิ์ และได้สร้างคุ้มวัดพระแก้ว
ต่อมาได้เกิดเพลิงไหม้วิหารคุ้มวัดพระแก้ว เมื่อเพลิงสงบลง ชาวบ้านได้ช่วยกันค้นหาของมีค่าที่หลงเหลืออยู่ในซากวิหารที่ปรักหักพัง พบพระพุทธรูปไม้แกะสลักทรงเครื่อง ลงรักปิดทอง ปางเปิดโลก สูง ๒.๘๓ ม. ล้มอยู่หน้าฐานพระ ซึ่งมีซากเถ้าถ่านทับถมอยู่ เป็นที่อัศจรรย์ ชาวบ้านจึงได้ช่วยกันยกมาไว้ใต้ต้นโพธิ์ซึ่งอยู่ใกล้วิหาร จากนั้นได้ช่วยกันทำความสะอาดแล้วนำไปฝากไว้ที่วัดเชียงแข็ง ต่อมาเจ้าอาวาสวัดเชียงแข็งกลัวว่าจะถูกขโมย จึงได้นำพระพุทธรูปไม้องค์นี้มาคืนให้วัดมหาโพธิ์ จึงประดิษฐานอยู่ที่วัดมหาโพธิ์ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
มาถึงวัดก็จะเห็นสาวและหนุ่มเหลือน้อยเดินกันให้ขวักไขว่ ยิ้มแย้มแจ่มใส น่ารักจริง ๆ
พระพุทธรูปทรงเครื่อง องค์ยืนกลาง คือพระพุทธรูปไม้โบราณ
ว่ากันว่า พระพุทธรูปไม้ทรงเครื่องของจังหวัดน่านนั้น มีส่วนประกอบของไม้มงคล ดังที่จารึกไว้ว่า
บุคคลผู้ใดจักสร้างพระพุทธรูปเจ้าสัมฤทธิผล นั้นฮื้อเอาไม้เต้า ไม้หนุน ไม้บุญนาค ไม้มะมา ไม้ตัน ไม้พญายอ ไม้สะหรี ไม้แก้ว มาผสมกัน
ฐานพระพุทธรูป ใช้ไม้เต้า
องค์พระพระพุทธรูป ใช้ไม้ขนุน
พระอุระ ,พระทรวง (ใจ๋) ใช้ไม้บุญนาค
พระอังสะ (บ่า) ทั้งสองใช้ไม้แก้ว
พระหัตถ์ซ้าย ใช้ไม้มะมา
พระหัตถ์ขวา ใช้ไม้ตัน (พุทรา)
พระเศียร ใช้ไม้สะหรี
พระโมรี,พระเกศา (ผม,จิก) ใช้ไม้พญายอ
สร้างเสร็จแล้วอบรมสมโภช ไว้เป๋นตี้ไหว้สักการะปูจาแก่คนและเทวดา เพื่อสืบศาสนา ดังอันจักกำผาถะนาแห่งท่านทุกผะก๋าร เหมือนจื่อ พระพุทธเจ้า นั้นแล
ก่อนเดินทางกลับ สอวอประจำวัด ผูกข้อมืออวยพรเหลนน้อย
เพลง ลาสาวแม่กลอง
| | |
| ถ้าจะโหวตให้ปอป้า...สาขา Dharma Blog...นะคะ ขอบคุณ...ค่ะ
| |
| | |
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ
ผู้ใดเกียจคร้าน หย่อนความเพียร ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ร้อยปี ก็ไม่ดีอะไร
ชีวิตของผู้เพียรพยายามจริงจังมั่นคง เพียงวันเดียว ยังประเสริฐกว่า
มีความสุขกับการเป็นผู้เพียรพยายาม ตลอดไป...นะคะ