ทริปบาหลี-บุโรพุทโธ จบไปแล้วแต่วันนี้ปอป้าเก็บเล็กเก็บน้อยมาเล่าเป็นการส่งท้ายขอใช้วิธีการเล่าเรื่องตามภาพถ่ายก็แล้วกัน...นะคะสัญญลักษณ์ประจำชาติ Garuda หรือครุฑ มีให้เห็นทั่วไปคนอินโดนีเซียถือว่าครุฑคือเทพประจำเมืองที่คอยคุ้มครองพวกเขาดังนั้น ตามสถานที่ต่าง ๆ จะเห็นรูปปั้น หรือภาพเขียนองค์ครุฑอยู่ทั่วไปแม้แต่สายการบินแห่งชาติ ก็ยังใช้ชื่อ Garuda Airlineพูดถึงสายการบิน ทำให้นึกถึงคำประกาศที่สนามบินที่มักจะเริ่มต้นด้วย..." ประทานเปลี่ยน มานุดเก๊าะ..."ตรงนี้สันนิษฐานเอาเองว่า น่าจะแปลว่า โปรดทราบแล้วก็จะมีอยู่สามคำที่สะดุดหูมากคือ.. " อุจจาระ ปัสสาวะ ปาร้า.."เจ้าคำว่า อุจจาระต้องมาคู่กับปัสสาวะเสมอว่าจะถามผู้นำทางก็ลืมทุกที ทุกวันนี้ก็ยังคาใจอยู่ว่ามันแปลว่าอะไรใครที่รู้ภาษาอินโดนีเซีย ช่วยสงเคราะห์บอกปอป้าหน่อย...นะคะส่วนรูปปั้นเหล่านี้ที่บางคนเห็นแล้วบอกว่าน่ากลัวนั้น เราจะพบเห็นได้ทั่วไปในบาหลีส่วนใหญ่มักจะปั้นเป็นองค์เทพ หรือเทวดา ซึ่งเป็นตัวแทนของความดีกำลังรบ หรือต่อสู้กับอสูรในร่างต่าง ๆ ซึ่งบรรดาอสูรนั้นคือตัวแทนของความชั่วเป็นคติความเชื่ออย่างหนึ่งของเขา และเป็นการเตือนตนให้ทำแต่ความดี นี่คือศาลเจ้าที่ของชาวบาหลีศาลของเขาจะสร้างไม่เหมือนบ้านเราตรงที่ของเขามีประตูเข้าออกและมีรั้วล้อมรอบตัวศาลจะมีกี่ศาลนั้นแล้วแต่ความเชื่อและฐานะของเจ้าของบ้านศาลที่สำคัญจะมีผ้าตาหมากรุกมาหุ้มไว้ที่ฐาน คล้ายกับผ้า ๗ สีบ้านเราศาลบางอย่างก็บ่งบอกถึงสถานะของคนในบ้านด้วยเช่นถ้าบ้านใดได้ลูกชาย ก็จะนำผ้าตาหมากรุกสีขาว-ดำมาผูกแต่ถ้าเป็นลูกสาวก็จะเป็นผ้าสีเหลืองธรรมดา ๆที่บาหลีมีวัฒนธรรมอย่างหนึ่งที่เข้มแข็งมากนั่นก็คือการปฏิบัติศาสนกิจ ทุกบ้านต้องมีวัดเป็นของตัวเองโดยสร้างบ้านล้อมรั้วตามปกติ แล้วก็สร้างวัดล้อมรั้วไว้ในบริเวณบ้านอีกทีหนึ่งส่วนขนาดของวัดนั้น ก็ขึ้นอยู่กับขนาดพื้นที่ของตัวบ้านเป็นหลักบ้านไหนฐานะดีมีพื้นที่ใหญ่โต วัดก็สร้างใหญ่โตตามไปด้วยคนต่างชาติบางคนจึงเรียกบาหลีว่า ดินแดนหนึ่งบ้านหนึ่งวัดชาวบาหลีมากกว่า ๙๐% นับถือศาสนาฮินดู นับถือองค์เทพพวกเขาจะสวดมนต์บูชาองค์เทพกันทุกวัน ภาพเล็กทั้งสองภาพนั้น คือเครื่องเซ่นสังเวยที่ใช้ในการบูชาองค์เทพการบูชา ก็มักจะนำไปวางตามทางเดิน หรือบันไดของสถานที่นั้น ๆส่วนภาพใหญ่ เป็นชาวบาหลีกำลังตกปลาหน้าวัดฮินดูคนมาทำบุญ ถวายเครื่องสังเวยองค์เทพ ก็ทำไป คนตกปลาก็ตกไปต่างกับศาสนาพุทธของเรา ที่เขตวัดเป็นเขตอภัยทาน มีโอกาสได้ชมโรงงานผลิตผ้าบาติกอันลือชื่อของบาหลี ๒ แห่งฝีมือและลวดลายของเขาเป็นเอกลักษณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้จริง ๆเมื่อก่อนเคยคิดว่าผ้าบาติกบ้านเราคุณภาพดีกว่า สวยกว่า ฝีมือเนี๊ยบกว่าแต่พอไปดูกรรมวิธีของเขาแล้ว ต้องยอมรับในฝีมือและวิธีการผลิตของเขาผ้าบาติกที่นี่ มีทั้งชนิดทำมือร้อยเปอร์เซ็นต์ กับชนิดพิมพ์ชนิดทำมือ ก็มีทั้งทำเป็นลายเดียวกันทั้งสองหน้า กับหน้าเดียวมีทั้งผ้าค็อตตอนธรรมดา และผ้าไหม สนนราคาก็ไม่แพงเว่อร์จะซื้อผ้าบาติกคุณภาพดีและราคาสมเหตุสมผลแล้ว ต้องซื้อที่บาหลีเท่านั้นเพราะถ้าไปซื้อที่เมืองอื่นส่วนใหญ่มักจะเจอผ้าพิมพ์ลายบาติกมากกว่าภาพบนแสดงถึงการทำผ้าบาติกด้วยมือลายเดียวทั้งสองด้านเขาต้องวาดลวดลายและทำทุกอย่างให้เหมือนกันทั้งสองด้านส่วนภาพล่าง เป็นการทำผ้าบาติกแบบใช้แท่นพิมพ์ด้วยมือ โดยใช้แม่พิมพ์กดลงบนผ้าเป็นช่วงตอนไปจนกว่าจะหมดม้วนผ้าผ้าบาติกแบบพิมพ์ของบาหลีจึงแตกต่างจากที่อื่นที่ใช้เครื่องจักรผลิต ศิลปะการแกะสลักไม้ ฝีมืองดงามไม่แพ้ชาวพม่าที่ว่าเยี่ยมแล้วงานไม้ที่อินโดนีเซียเป็นที่ต้องการของชาวต่างชาติมากเพราะฝีมือการแกะที่ละเอียด และเนื้อไม้ก็มีให้เลือกหลายประเภทไม่ว่าจะเป็นไม้เนื้ออ่อน หรือไม้เนื้อแข็ง ส่วนราคาขึ้นอยู่กับการต่อรองแต่ถ้าเป็น Super Store ส่วนใหญ่ราคาตายตัว ต่อรองไม่ได้ ส่วนภาพนี้ คืองานศิลปะของชาวชวาที่ปอป้าชื่นชอบก็เลยขออิงแอบแนบชิด ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย ภาพซ้ายมือ ไม่ต้องบอกคงทราบว่าคือเมล็ดกาแฟส่วนภาพขวามือ คือผลโกโก้ ที่เขาเอามาทำช็อกโกแล็ตแสนอร่อยระหว่างทริป เขาพาไปเที่ยวชมไร่นาสวนผสมที่อุดมสมบูรณ์มากมีการเลี้ยงชะมดเพื่อผลิตกาแฟชะมดอันลือชื่อด้วยเสียดายที่ระหว่างเยี่ยมชม เจอฝนตกปรอย ๆ ทำให้ถ่ายรูปลำบาก ภาพนี้ นำความงดงามของเทือกเขาที่อุดมไปด้วยไร่นามาให้ชมกันมองไปทางไหน ก็สดชื่น เขียวขจี แม้จะมีรีสอร์ตที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวไว้บริการแต่เขาก็พยายามรักษา อนุรักษ์ความเป็นธรรมชาติไว้ได้อย่างดีเยี่ยม ระหว่างทางต้องผ่านวานรนิเวศน์ของบรรดาคุณจ๋อทั้งหลายเพื่อน ๆ ต่างลงไปให้อาหารลิงกันอย่างสนุกสนานแต่ปอป้าขอแอบถ่ายรูปอยู่บนรถละกัน เพราะไม่ค่อยถูกกับลิงเจอนักท่องเที่ยวชาวยุโรป เด็กกลุ่มนี้น่ารักมากเห็นคณะของเราเลี้ยงอาหารลิง ก็จอดมอเตอร์ไซด์ลงมาช่วยเลี้ยงด้วยป้อนลิงคำหนึ่ง แล้วก็ป้อนใส่ปากตัวเองคำหนึ่งตอนป้อนให้ลิง คุณจ๋อไม่ว่าอะไร แต่พอป้อนใส่ปากตัวเอง คุณจ๋อเงยหน้ามองหนุ่มน้อย สงสัยคงจะอยากถามว่า..ทำงั้นได้ไงหนุ่ม ๆ นั่งล้อมวงคุยกันไป ให้อาหารลิงไป เหมือนเป็นพวกเดียวกันเลย นี่...คือภาพที่บุโรพุทโธ สถานที่ที่ปอป้าชื่นชอบมากที่สุดในทริปนี้นอกจากจะเป็นศาสนสถานที่ชื่นชอบและใฝ่ฝันที่จะมาเยือนแล้วอีกอย่างหนึ่งที่ชอบ คือบรรดาศิลปะปูนปั้นทั้งหลายอย่างสิงห์ที่อยู่ตรงบันไดทางขึ้น เขาปั้นไว้น่ารักมากเป็นรูปสิงห์ยิ้มปากกว้าง จนเห็นฟันและเขี้ยวเต็มปากแถมยกขาข้างหนึ่ง ทำนองทักทายสวัสดีเสียด้วยส่วนเจดีย์ที่เจาะรูไว้เป็นรูปสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดนั้น ดูสวยงามอลังการมากบางองค์ยังคงมีพระพุทธรูปประทับอยู่ภายใน แต่ส่วนใหญ่ไม่มีแล้วชาวท้องถิ่นบอกว่า ถ้าเราเอามือล้วงเข้าไปในเจดีย์แล้วนิ้วของเราสามารถสัมผัสองค์พระภายในได้ให้อธิษฐานขอพร เขาบอกว่าสำเร็จสมความปรารถนาทุกคนเขายังบอกสำทับอีกด้วยว่า น้อยคนนักที่จะล้วงเข้าไปสัมผัสได้คุณเพื่อนของปอป้าเป็นนักพิสูจน์ตัวยง ก็เลยตั้งใจล้วงเข้าไปเป็นกรณีพิเศษเพื่อนบอกว่าสัมผัสได้ แต่ไม่ได้บอกว่าอธิษฐานอะไรหรือเปล่าส่วนปอป้า ไม่ได้ล้วงกับเขาหรอก...ค่ะกลัวว่าถ้าสัมผัสกับองค์พระได้ คำอธิษฐานคงจะสัมฤทธิ์ผลยากหรืออาจจะทำความลำบากใจให้กับองค์พระในการที่จะประทานพรให้ เพราะปอป้าจะอธิษฐานขอนิพพานในชาตินี้ภพนี้ภาพสุดท้าย เป็นรถตุ๊ก ๆ ของโรงแรมเห็นว่าน่ารัก สีสันเข้าตา ก็เลยถ่ายมาให้ชมกัน...ค่ะ ก็เป็นอันว่า จบทริปบาหลี-บุโรพุทโธ อย่างสมบูรณ์แล้ว...นะคะบล๊อกต่อไปก็จะกลับเข้าสู่บล๊อกแห่งธรรมะตามเดิมห่างหายจากการอัพบล๊อกธรรมะไปเสียนาน ชักคิดถึงขอความสุข สวัสดี จงมีแก่เพื่อนบล๊อกทุกท่านตลอดไป...นะคะ Music : Love me Tender
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
บุญที่ทำแล้วย่อมเป็นที่พึ่งของท่านทั้งหลายในกาลข้างหน้าแล
มีความสุขในดำเนินชีวิตพร้อมด้วยบุญที่สะสมตลอดไป...นะคะ