วันนี้วันอาทิตย์ กะว่าวันนี้คงชิว ๆ เพราะเริ่มต้นเช้านี้ด้วยโรตีอร่อย ๆ แร่ะ มันต้องโอเคแน่เลย
สาย ๆ นัดกันไว้ว่าจะไปซื้อของที่โลตัส แต่พระมารดาดันบอกว่าอยากกินข้าวหน้าเป็ดที่ดอยสะเก็ดอ่ะ เลยเปลี่ยนเป้าหมาย จากโลตัสไปคาร์ฟูร์แทน เพราะมันใกล้กว่า ปรากฎว่า ยัยคุณหลานสาวดันมาตอนเกือบ ๆ จะออกบ้านกันพอดี แม่เจ้า....เช้าสดใสหายวับไปกับตาเลย มาได้แค่ครึ่งชั่วโมงก็ทำเราไมเกรนขึ้นแล้วหล่ะ เด็กไรก็ม่ะรู้ เป็นตัวทำลายสมาธิและความสงบได้ดีเยี่ยมเลย ลงรถมาได้ก็พูดดดดดดดๆๆๆๆๆๆ เล่นเสียอารมณ์แทบจะสติแตกกันเลย (ไม่ได้ไม่รักหลานนะ แต่...นึกออกป่ะ คนชอบความสงบ ๆ อยู่เงียบ ๆ อ่ะ แล้วมาเจอเด็กพูดๆๆๆ ได้ทุกเรื่อง แถมเซ้าซี้อีกต่างหากอ่ะ แล้วข้อเสียเราก็ยิ่งขี้รำคาญอยู่ด้วยไง เหอะๆๆๆ แทบจะหักคอจิ้มน้ำพริก) เฮ้อ...ไม่รู้เมื่อไหร่จะหายนะหลานช้านนน ไอ้โรคพูดมากเนี๊ยะ
พี่ชายเคยเอาไปหาหมอหลายที่ ทุกที่ระบุเหมือนกันหมดว่าเป็นเด็กไฮเปอร์ แต่เป็นไฮเปอร์ประเภท talkative พูดได้ทั้งวัน แล้วเซ้าซี้นี่ที่ 1 เลย จะตื้อจนกว่าจะได้อย่างที่ต้องการ ใครทำอะไรสถานการณ์ไหนคุณเธอไม่สนใจทั้งสิ้นเลย
...และ
คุณหลานทั้งสองของเรานี่เองที่...เป็นสาเหตุให้เรา มีความสุขสุด ๆ กับการไม่มีภาระครอบครัว โคตระแฮ๊ปปี้เลย หุหุ...
มีหลายครั้งเวลาไปกินข้าวหรือไปข้างนอกด้วยกัน พี่ชายเรามันชอบเกี่ยงให้เราดูลูกให้
เราก็ดูให้ได้บ้างในบางครั้ง บางอารมณ์ แต่ถ้าวันไหนป่วนมาก ๆ เราก็จะใช้ประโยคเด็ดบอกไปว่า "นี่คือสิทธิ์ของคนโสด และไม่มีลูกเว้ย!!! ได้สิทธิ์ในการกิน คุย และนั่งเฉย ๆ อย่างสบายใจ" คนเลือกใช้สิทธิ์มีครอบครัว ก็...เอาให้คุ้มค่าไปดิ่ "ป้อนข้าวลูก วิ่งไล่จับไปตามโต๊ะในร้านอาหาร และ ห้ามทัพเวลามันทะเลาะกันได้แบบ...ตามสบายเลย
" หุหุ ได้รับสายตาพิฆาตแบบ
มาหลายทีแล้ว
ไม่สนหรอก อิอิ
feel it with the love of God ask for his and then you will
find out what is the truth love in Your life as he does for me!