ม่ะคืนนอนอ่านนิยายที่ไปเอามาจากร้านเฮียเอ็มแล้วเกิดอาการวางไม่ลง นอนอ่านมันไปตั้งแต่หัวค่ำ อ่านมั่งเผลอหลับไปจึ๋งนึง แล้วก็ตื่นมาดู หัวใจสองภาค...
ไม่รู้ว่าคนอื่นเขามีคอมเม้นต์กันยังไงกันละครเรื่องนี้อ่ะนะ แต่สำหรับเรา ๆ ว่าเรารับได้กับคอนเซ็ปของละครที่...มันไม่หวือหวา ตบตีกันเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนุ่นกับอั้มอ่ะ เพราะละครแบบนั้นมันเป็นละครตลาดที่ทำให้สังคมชาชิน จนกลายเป็นด้านชาแล้ว ลูกเด็กเล็กแดงดูกันจนแทบจะแทนการ์ตูนหลังข่าวไป
เราเคยไปคอมเม้นต์เรื่องนี้ใน cafe จำไม่ได้แล้วว่าห้องอะไร เรื่องละครไทยที่ไม่ค่อยจะประเทืองปัญญาสักเท่าไหร่ หลายคนก็เห็นด้วย แต่บางส่วนก็ประมาณว่า ...จะโทษคนทำหนังทำละครอย่างเดียวไม่ได้หรอก เพราะเป็นพ่อ แม่ ผู้ปกครอง ก็ต้องดูแล แนะนำสั่งสอนลูก ไม่ใช่ปล่อยปละละเลย ใช้ทีวีหรือพม่าเลี้ยงเด็ก... อันนั้นก็ถูก ไม่เถียงหรอก...แต่ฉันใดก็ฉันนั้น การป้องกัน มันต้องดีกว่าการแก้ไขไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ผลิตออกมา หรือผลิตงานคุณภาพมา มันย่อมจะดีกว่าการมานั่งเฝ้าระวังมากกว่าไม๊???
อ่ะ...นอกเรื่องออกแนวจ่มไปซะเยอะ เหอะๆ
ต่อ ๆ นอนอ่านนิยาย ออกมาดูละคร ดูข่าว กลับไปนอนอ่านต่อ..ใครเคยเป็นมั่งอ่ะ ประเภท...จานอนแร่ะ อีกนิดนึง ขอต่ออีกบท เอ่อ...บทถัดไปสองสามหน้าหน่า...เดี๋ยวนอนแร่ะ...ประมาณเนี๊ยะ เราหน่ะเป็นประจำเลย หันไปดูนาฬิกาที่โทรศัพท์อีกที่ก็...แม่เจ้า ตีสองหน่อย ๆ เหอะๆ
เข้าห้องน้ำ จานอนแร่ะ แต่ได้ยินเสียงพระมารดาพูดไรก็ม่ะรู้กับพระบิฯ แล้วสักพักพระบิฯก็เดินลงมา เราก็เลยถามว่ามีไร??? กลัวมีขโมยขึ้นบ้านอีกง่ะ...ชาวบ้านแถวนี้ยิ่ง.........อยู๋ด้วย
พระบิฯ บอกว่า แม่ได้กลิ่นไรไม่รู้ นึกว่าใครลืมปิดแก๊ส เลยให้ลงมาดู
แล้วเขาก็กลับไปนอนต่อ
เราก็...เข้าห้อง...เอ...กะลังหนุกอ่้ะ อีกนิดหน่า.......หุๆ สักพักนึง
ได้ยินเสียงไก่ขันหว่ะเพื่อน ๆ ทำไมไก่มันขันตอนดึกหว่า คว้านาฬิกามาดูอีกที เงอะๆ ตีสี่หน่อย ๆ
เช้ามาส่องกระจก อุ๊ยตายแม่เจ้า กรูหรือหลินปิงฟ่ะ ตาเลยเลย
แต่ตอนเช้าก็...ตื่นตามปกตินะ (ไม่สายๆ) แล้วก็ตื่นมาไร้สาระกันไป เดี๋ยวไปเป็ฯนังแจ๋วดีกว่า