เมื่อวานทามรายมั่งฟ่ะกรู
เปิดคอม เล่นเน็ต เอารถแดงไปเปลี่ยนยางที่แม่เหี๊ยะ 7,400 แหน่ะ วิ่งไปซื้อปืนอาบ๊ะเรนเจอร์ให้พ่อระนาดเอกที่คาร์ฟูร์
กลับบ้าน เปลี่ยนรถ เอารถเราไปส่งยัยของขวัญที่บ้านครู เหนื่อยโคตรๆๆๆๆ หิวๆๆๆๆโคตรๆๆๆ
ไปสระผมหลังจากส่งยัยของขวัญเสร็จ กลับมาสลบเลย นอนเรี่ยราดหน้าทีวีสักพัก อากาศเย็น ๆ ยุงก็กัดอี๊กกกก เลยคลานไปอาบน้ำแล้วกลับเข้าห้องไปสลบ ตื่นมาอีกที หายไปนอนกันหมดแล้ว
ดูนาฬิกาประมาณเกือบ 4 ทุ่มได้
มาเปิดทีวีดูเรื่องหัวใจสองภาค ดูข่าวไรตามเรื่องตามราว กลับเข้าไปนอนอีกที แต่นอนพลิกซ้ายพลิกขวานานพอดูกว่าจะหลับ
ตอนเช้า ตื่นประมาณ 9 โมง(เห็นพระบิฯกับพระมาฯ เล่าให้ฟังว่าพ่อระนาดเอกดีใจสุด ๆ ขึ้นรถได้ก็คุยใหญ่เลยว่ามีปืนของเล่นสองกระบอก เหอะๆๆๆ)
วันนี้ไปเอานาฬิกาที่แอร์พอร์ตให้พระบิฯ แร่ะ ค่าซ่อมตั้ง 900 แหน่ะ ช่วงนี้เป็นอะไรหว่า สงสัยเริ่มโคม่า วิตามินเอ็มจะหมดตัวอยู่แล้ว เข้าขั้นวิกฤต ถ้าเป็นโรค
ได้สงสัยต้องหามไปวัดแหง๋ม ๆ เมื่อวานก็ 7,400 ค่ายางรถ 2,500 ค่าเรียนพิเศษหลาน 2 คน วันนี้ก็ค่าซ่อมนาฬิกา 900 ทีแรกว่าจะดูหนังแก้เซ็งซะหน่อย เพราะไหน ๆ ก็ไปแอร์พอร์ตแล้ว แต่คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า ไว้ค่อยมาวันเสาร์ก็ได้ฟ่ะ
มือถือไอ้ศูนย์โนเกียร์ซังกระบ๊วยก็ยังไม่ส่งคืนมาซักที เบื่อจนเซ็งเลย กะว่าพรุ่งนี้บ่ายจะโทรไปทวงมันอีกที ถ้าไม่ได้จะเข้าไปหาผู้จัดการมันแร่ะ อะไรฟ่ะ ค่าซ่อมแพงกรูไม่สั่งซ่อมพวกมานก็จะถ่วงเรื่องไม่ส่งเครื่องคืนกันหรือไงอ่ะ เกินไปแล้ว ความอดทนกรูเริ่มต่ำลงเรื่อย ๆ อย่าให้แม่ได้แผลงฤทธิ์นะ จะเล่นให้จำจนตายเลย ไอ้ศูนย์โนเกียร์ซังกะบ๊วยเนี๊ยะ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
แวะมาเยี่ยมค่ะ
^ ^"