ชีวิตของผมหลังจากที่ผู้กำกับฯ บุศย์ มารับตำแหน่งผู้กำกับการฯแล้ว ก็สงบเรียบร้อย ไม่มีอะไรโลดโผน เพราะผู้กำกับฯ ท่านเป็นคนเงียบๆ ไม่สุงสิงกับใคร

ก่อนที่คุณหลวงนรินทร์ฯ จะเดินทางไปรับตำแหน่งใหม่ นอกจากการมอบหมายหน้าที่ให้กับผมแล้ว ท่านยังมอบสิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งไว้ให้ผม ให้ผมรักษาไว้ดุจชีวิต

สิ่งนั้นคือสำนวนการสอบสวนคดีฆ่าคนตายสำนวนหนึ่ง มีความหนาหลายสิบหน้ากระดาษ เป็นสำนวนที่ไม่มีผู้ต้องหา เพราะผู้ต้องหาหลบหนียังจับกุมตัวไม่ได้

ผู้ต้องหาคนนั้นเป็นคนที่คุณหลวงนรินทร์ฯ ใช้สอยใกล้ชิด เรียกว่า เป็นลูกน้องก้นกุฏิ ก็ว่าได้

ผมต้องเก็บสำนวนนั้นไว้กับตัวและไม่ได้แพร่งพรายให้ใครรู้ และแน่นอนในการส่งมอบหน้าที่ ก็ย่อมไม่มีสำนวนนั้นอยู่ด้วย

เรื่องของเรื่องตามท้องสำนวนมันไม่น่าจะเกิด ถ้าเป็นเมืองอื่น ก็อาจไม่มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น แต่เมืองชลฯก็คือเมืองชลฯ อะไรที่ไม่น่าจะเกิด มันก็เกิดได้เสมอสำหรับคนเมืองชลฯ