Group Blog
All Blog
|
แทกิล วันที่ 6 มกราคม 2555  โอ้ว เจ้าน่ะ มานี่สิ อ้อ ครับ บัง กล่าว มานี่ มาใกล้ ๆ หน่อย ครับ ในเมื่ออุ้มแม่ม่ายกลับไปแล้ว ก็ควรอยู่กินด้วยกันสิ จะทำเฉยแบบนี้ได้ไง ไม่เห็นเจ้าโผล่หน้ามาเลย ข้าบอกแล้วไงว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น บังกล่าว ไม่ใช่อะไร คือว่าเรื่อง อุ้มมันก็อุ้มไปจริง ๆ แต่ว่า ไม่ได้มีเจตนาจะอุ้มแบบนั้น คือไม่ใช่แบบนั้น พอ ๆ ๆ เถ้าแก่เนี้ยมานี่มา ข้าจะลงโทษพวกเจ้าโทษฐานทำลายวัฒนธรรมอันดีงาม มานี่เร็วสิ เถ้าแก่เนี้ย บังมาหาพี่อึนเจที่บ้าน เมื่อพี่อึนเจเห็นก็รีบถาม เฮ้อ...เจ้ามาทำอะไร ทำไมถึงไม่อยู่ที่บ้านของเจ้า เจ้านี่ก็อยู่บ้านก็คนโน้นคนนี้วิ่งมาหาข้าที่บ้าน แล้วถามว่าเข้าห้องหอเมื่อไหร่ แล้วจูบกันครั้งแรกเมื่อไหร่ เข้าที่ไหน จูบยังไงเอาแต่ถามเรื่อง พวกนี้กับข้าจนรำคาญ แล้วข้าจะอยู่ได้ไงเล่า... โธ่เอ๊ย ข้าจะบ้าตายอยู่แล้ว อุตส่าห์สอนเพราะนึกไม่ถึงว่าเจ้าจะตาถั่ว ทำยังไงดีล่ะ เจ้าทำลายชีวิตข้าจนหมด ยังจะทำเฉยอยู่อีกเหรอ เจ้า...ควรจะรับผิดชอบแก้ปัญหาเรื่องนี้สิ บัง กล่าว เจ้าว่าใครทำลายชีวิตใคร ใครกันที่ต้องมารับผิดชอบ อะไร โจรร้องจับโจรชัด ๆ อยู่ดี ๆ มายุยงคนซื่ออย่างข้า จนเกิดเรื่องยุ่งแบบนี้ ผู้หญิง ในสายตาข้า มีแต่เถ้าแก่เนี้ยคนน้องคนเดียวรู้รึเปล่า? ในสายตาข้าก็ไม่เคยเห็นลุงบังเป็นผู้ชายเหมือนกันนั่นแหละ หนอยแน่ะ เหอะ บ้าชะมัด แหม...เห็นพวกท่านคุยกระหนุงกระหนิงอย่างนี้ ท้องฟ้าไม่ต้องมีพระจันทร์โลก ก็สว่างจะแย่แล้ว อึนเจ กล่าว โอ้ ที่รักของข้า ข้าจะบ้าตายอยู่แล้ว วันนี้ ท่านจะมาเข้าห้องหอใช่มั้ย? เถ้าแก่เนี้ยน้อย เจ้าเข้าใจความรู้สึกข้ามั้ย? เข้าใจ ๆ ข้า...เข้าใจแล้ว ถึงข้าจะเคยซื่อบื้อไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้ว... โอ๊ย เหมือนกรอกยาพิษใส่ปากคนกำลังจะตายเลย วังซอนและแม่ทัพเช ยังไม่ตาย ทั้งสองถูกทำร้ายบาดเจ็บ และถูกนำไปทิ้งไว้กลางลานหิมะ ทั้งสองจึงเดินทางไปขอความช่วยเหลือจากหูเดียว ที่เขารัก แทกิลกับแทฮา ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ เจ้าเป็นอะไรมากรึเปล่า? แทฮา ถาม อยากให้ข้าตายรึไง? แทกิล ถาม ข้าหลงนึกว่าเจ้าถูกต่อยเข้าจุดตายจนหมดแรงไปแล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องไปต่อปากต่อคำกับคนโง่อย่างเจ้าหรอก แทกิล กล่าว เจ้ารู้จักการช่วงชิงจุดยืนรึเปล่า? เจ้าเข้าใจมั้ย? แทฮา ถาม ไม่ต้องพูดมาก ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงบอกมาให้ละเอียด แทกิล กล่าว เจ้าถามถึงเรื่องอะไร ข้าได้ยินที่เจ้าคุยกับเจ้าบัณฑิตคนนั้นหมดแล้ว ในตอนนี้ออนยอน อยู่กับพระนัดดาหลานพระราชาอะไรใช่มั้ย สำหรับผู้หญิงที่ชื่อออนยอน ข้าไม่รู้จัก ภรรยาของข้า นางเป็นคนแซ่คิม มีชื่อว่าคิมเฮวอน แทฮา กล่าว หึ ๆ พวกเจ้า ไปที่เกาะเชจูด้วยกันใช่มั้ย ที่อันตรายอย่างนั้น แต่เจ้ากลับพานางไปด้วย สามารถร่วมทุกข์ร่วมสุขกันได้ มันคือรักแท้ แทฮา ถาม ฮะ ๆ ๆ ฟังนะ เจ้าพวกนั้นตามหาพระนัดดาอยู่ นั่นก็เท่ากับว่า ปลายหอกทุกด้ามของมันกำลังพุ่งไปที่ออนยอน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ปฏิวัติ สังคมใหม่ เรื่องพวกนี้มันสำคัญตรงไหนหะ แค่ผู้หญิงคนเดียวเจ้ายังปกป้องไม่ได้ ยังพูดว่าจะเปลี่ยนแปลงโลกเหรอ หึ? ถ้าไม่มั่นใจว่าจะปกป้องนางได้ ไม่มีปัญญาจะปกป้องนางแล้วทำไม ทำไมไม่ฆ่าข้าซะล่ะ ทำไม? แทกิล กล่าว เฮ้อ ทั้งหมดมันเป็นอดีตไปแล้ว ความสงสารหรือว่าความแค้น คงต้องทิ้งมันไป เรื่องนี้มัน ไม่ใช่เรื่องของเจ้า แต่เป็นเรื่องของข้า แทฮากล่าว ไม่ว่ายังไง ข้าก็จะต้องมีชีวิตรอดกลับออกไป ต้องอยู่เพื่อไอ้คนที่มันทำให้ข้าเจ็บ ข้าจะต้องไปกำจัดมัน บุญคุณไม่ตอบแทนได้ แต่มีแค้น ...ต้องชำระ สิ่งนี้เป็นกฎเหล็กของพวกข้า มีชีวิตอยู่อย่างยิ่งใหญ่ อีกทั้งได้ตายอย่างสมเกียรติ ข้าพอใจแล้ว ไม่ต้องมาพูดมากเจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เจ้าต้องอยู่ เพื่อปกป้องคนที่ควรปกป้อง ไปช่วยคนที่เจ้าควรช่วย ถ้าแค่นี้ยังทำไม่ได้ ก็ไสหัวไปใช้ชีวิตที่หลบ ๆ ซ่อน ๆ ไปตลอดซะ //www.dailynews.co.th
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
