Group Blog
All Blog
|
แทกิล วันที่ 24 ธันวาคม 2554  อึ้งอะไรอยู่เล่า รีบกลับฮันยางกันได้แล้ว เฮ้ เดี๋ยวก่อนนะ พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอทาสค่าตัวห้าร้อยตำลึงรออยู่ตรงหน้าแล้ว วังซอน กล่าว พวกเค้าไม่อยู่หรอก เบาะแสไม่ใช่อย่างนั้นนี่ ก็แค่ไปดูให้เห็นกับตาก็รู้แล้ว ข้าไปดูมาแล้วพวกเค้าไม่ได้อยู่ที่นั่น เดี๋ยวแทกิล เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เช ถาม ไม่มี เหวอ ฮึ้ย...ลูกพี่เป็นอะไรกันแน่เนี่ย จะทำไมเหรอ? แทกิล กล่าว จู่ ๆ ทำไมถึงจะกลับฮันยาง ค่าตัวทาสครั้งนี้มันตั้งเท่าไหร่ ไม่ต้องพูดมากหรอก แทกิล กล่าว แต่จะว่าไป เราตามล่าทาสมาหลายปี แล้วพวกเราเหลืออะไรกันบ้าง หืม? ถ้าได้เงินก้อนโตอย่างนี้ เราก็จะได้กินดีอยู่ดีกันสักทีไงล่ะ ก่อนหน้านี้พี่ว่าไงหะ? พี่บอกว่าเก็บข้าวได้พันเม็ด ไม่สู้เก็บฟักทองได้หนึ่งลูกไงล่ะ ข้าบอกให้เจ้าหุบปากไปไงเล่า โธ่เอ๊ย ถ้าเรากลับไปมือเปล่าอย่างนี้ ชีวิตนี้ต้องจนไปตลอดแน่ รู้มั้ย ช่างเหอะ ข้าไปจับเค้าเองก็ได้ ข้าจะได้อยู่สุขสบายสักที พี่จะไม่ไปก็ตามใจ บอกว่าห้ามไปก็ห้ามไปสิ แทกิล กล่าว หน็อย...ต่อยเหรอ ก็ได้ ถ้างั้นเราก็มาต่อสู้เพื่อจะได้จัดลำดับอาวุโสกันใหม่เลย อืม วังซอน กล่าวจากนั้นก็ต่อสู้กับแทกิล หยุดได้แล้ว บอกให้พอได้แล้ว เช บอกทั้งสองหยุด พวกพี่อย่าทะเลาะกันเลยนะ ซอลฮวา กล่าว วังซอน เช เรียกชายหนุ่ม พี่ตัดสินแล้วกัน ว่าจะเลือกข้างไหน ฮึ่ย โอ๊ย.. ถ้ายังคิดจะต่อยกันอย่างนี้ ก็สู้ให้ตายกันไปข้างนึงเลยสิ จะทำอะไรยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนะ ซอลฮวา กล่าว ซอลฮวา มัวทำอะไรอยู่ล่ะ ยังไม่หยิบดาบขึ้นมากันอีก ถ้าจะสู้ก็สู้ให้แตกหักไปเลย เช กล่าว เฮ้ อย่ามาทำเป็นเท่ไปหน่อยเลยน่า ข้าเห็นแล้วมันอยากจะอ้วกน่ะ นี่พี่แทกิล แบ่งเงินของข้ามา วังซอน กล่าว เจ้าเข้าไปข้างในก่อนได้มั้ย ทำไมข้าต้องเข้าไปด้วย ทางของข้าข้าเลือกเดินเองได้ เอาเงินที่เคยหามาได้คืนมาก่อนเซ่ วังซอน เช ตวาดขึ้น ย๊าก ๆ ๆ ไปเดินเล่นข้างนอกไป เช บอกแทกิล จะให้ไปไหน? ออกไปเดินตากลมหน่อย ลมในนี้ก็เย็นดีอยู่แล้วนี่นา เชถามแทกิลว่าทำไมจู่ ๆ ถึงคิดกลับฮันยาง มันไม่ใช่ที่นี่ เราตามมาผิดที่แล้ว แทกิล กล่าว หรือเพราะว่าเจ้า ได้เจอกับออนยอนแล้ว บอกมาเถอะ เจอออนยอนแล้วใช่มั้ย? ถ้าข้าเจอนางแล้ว จะยอมกลับไปมือเปล่าเหรอ ถ้าไม่จับนางมาข้าก็ต้องฆ่านางไปแล้ว แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้? แม่ทัพเช พวกเราเลิกอาชีพนี้กันดีมั้ย? แทกิล ถาม ทำไมจู่ ๆ ถึงพูดแบบนี้ หรือว่าท่านชอบอาชีพนี้ล่ะ? มีใครทำเพราะชอบเล่า? ถ้างั้นเราก็เลิกกันเถอะ ข้าเองก็เบื่อแล้ว เบื่อจะเสี่ยงอันตราย เบื่อที่ต้องตระเวนไปทั่วเพื่อหาผู้หญิงคนเดียว เบื่อที่ต้องเห็นพวกทาสร้องห่มร้องไห้โทษฟ้าดิน ใช้ชีวิตอยู่ไปวัน ๆ นึง แบบไม่มีอะไรติดตัวข้าเอง ก็เบื่อมันเต็มทนแล้ว เจ้าต้องไปพบออนยอนมาแล้วแน่ ๆ เชกล่าวด้วยความสงสัย ที่ลีชอนน่ะ ข้าซื้อที่ดินไว้ 30 กว่าไร่ อะไรนะ? บ้านก็กำลังสร้างอยู่ ที่ดินด้านข้างมีบ้านแม่ทัพเช ส่วนฝั่งตรงข้ามก็เป็นบ้านข้า ส่วนมุมฝั่งที่คนคึกคัก ก็เป็นของเจ้าวังซอนกำลังสร้างอยู่ แต่ตอนนี้ยังขาดเงินอีกก้อนที่ยังจ่ายไม่หมด แล้วเจ้าไปเอาเงินมาจากไหน? จะมาจากไหนเล่า ก็หลายปีมานี้เงินที่ข้าแอบหักเอาไว้ก็ไม่น้อย เพราะข้าเห็นนิสัยพวกเจ้าแล้ว ดูก็รู้ว่าหาได้เท่าไหร่ก็ใช้หมดเท่านั้น เราจะทำอาชีพนี้ไปตลอดชีวิตคงไม่ได้ ต้องมีชีวิตเหมือนคนอื่น จะต้องมีวันที่ได้นอนเหยียดขา หลับสบายเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง ถึงแม้จะแค่วันเดียวก็ยังดี แทกิล กล่าว ที่เจ้าพูดนี่พูดจริงรึเปล่า พูดจริงอยู่แล้ว มันยอดไปเลยทั้งได้ซื้อบ้าน ได้ซื้อที่ดิน แล้วก็ยังได้อยู่ด้วยกัน แล้วข้าก็จะ ไปตามออนยอนกลับมา มันดีจะตายไป ออนยอน เจ้ามีความสุขรึเปล่า? งั้นพวกเรากลับกันเถอะ กลับฮันยาง เจ้ามาทำอะไรที่นี่น่ะ เช กล่าว เวลาที่ข้าอยู่กับพวกท่านน่ะ อย่าถามข้าว่ามาทำไมได้มั้ย? แม่ทัพเชกลับไปก่อนเถอะ แล้วเจ้าล่ะ? ต้องสั่งลายัยตัวแสบ ให้เงินไปนิดหน่อยก็คงรู้สึกไม่ดี อย่างน้อยก็น่าจะตัดผ้าดี ๆ ให้หน่อย อย่ากลับมาช้านักล่ะ เช กล่าว พี่แทกิลจะไปไหนเหรอ? เดินตามข้ามาเงียบ ๆ ก็พอแล้ว แทกิล บอก ซอลฮวา เจ้าเป็นอะไรไป ปกติพูดฉอด ๆ ไม่ได้หยุด เปล่านี่ ข้าเป็นผู้หญิงสงบเสงี่ยมจะตาย ซอลฮวา กล่าว ฮ่า ๆ ๆ พวกเราไปซื้อ ผ้าตัดเสื้อให้ยัยตัวแสบ //www.dailynews.co.th
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
