Group Blog
All Blog
|
แทกิล วันที่ 30 ธันวาคม 2554  โอ้โห อย่างกับเอาหน้าเจ้าพิมพ์ลงไปเลย คนที่คิดถึงแต่น้องสาวข้าก็มีแต่..จิตรกรบังเท่านั้นจริงมั้ย? ฮิ ๆๆ ภาพคนเนี่ย นอกจากภาพพระราชาแล้ว ข้าก็วาดแต่ภาพของเจ้า..คนเดียวเท่านั้นรู้มั้ย ฮิ ๆ เจ้าก็เคยวาดรูปทาสสาวที่แทกิลตามหาอยู่บ่อย ๆ นี่ ข้าพูดถึงคน เจ้าไปพูดถึงทาสทำไม ฮิ ๆๆ ว่ายังไง เหมือนนางฟ้าเลยใช่มั้ย? ฮิ ๆๆ ระหว่างนั้นเถ้าแก่เนี้ยก็มาหา เชิญค่ะ ๆ อึนเจปลีกตัวไปต้อนรับ เฮ้อ ข้าละอึดอัดจริงจริ๊ง งั้นเจ้าก็เอาแต่นั่งชะเง้อมองสาวไปจนแก่ตายเถอะ ผ้าไหมผืนนึงกับรูปใบนึงคิดว่าจะชนะใจผู้หญิงได้เหรอ? พี่อึนเจพูดเป็นนัย ๆ บอกบัง อะไรนะ เจ้าคิดว่าควรทำยังไงล่ะ? ต้องไหว้ฟ้าดินถึงเรียกว่าแต่งงานเหรอ ข้าว่าเอาอย่างนี้ เจ้า.. อุ้มนางไปเลยดีกว่า อุ้มไปเหรอ? บังตาโต น้องสาวของข้าน่ะ นางเป็นคนหลับลึกมาก พอหลับเมื่อไหร่ต่อให้ถูกอุ้มไปก็ไม่มีทางตื่น อีกอย่างตอนเข้านอน พวกข้านอนไม่ล็อกประตูอยู่แล้ว โอย จะบ้าไปแล้ว แล้วถ้ามีคนเข้าไปจะทำยังไง บังโวยวาย ไม่ล็อกก็เพราะอยากให้คนเข้ามาน่ะสิ คิดว่าพวกข้าไม่ล็อกประตูเพราะอยากออกไปรึไง โอ๊ย จะบ้าตาย กินเหล้าของเจ้าต่อไปเถอะ พี่อึนเจรำคาญในความซื่อบื้อของบัง หมายความว่าไง จะให้ข้าบุกเข้าไปเหรอ? ฮิ ๆๆ บังยิ้ม ทาสชายกังวลใจเรื่องที่ลูกสาวจะถูกส่งไปบำเรอขุนนาง อ๊บบ๊กเดินมาเห็นหน้าเศร้าก็เข้าไปปลอบใจ ขอโทษด้วยนะ ข้าไม่รู้ว่าเกิดเรื่องกับลูกสาวของเจ้า มันก็เป็นไปแล้ว ข้ายังจะทำอะไรได้เล่า คิดจะปล่อยให้เป็นแบบนี้เหรอ จะยอมถูกเค้ารังแกแบบนี้เหรอ ถูกรังแก ใครถูกใครรังแก ชะตาชีวิตเรา ถูกกำหนดมาตั้งแต่เกิดแล้ว ทาสชายพูดประชดชีวิต พรุ่งนี้ลูกสาวเจ้าก็จะถูกขายไปแล้ว พอไปถึงบ้านนั้นนางก็ต้องเจอแบบนี้อีก อย่ามัวแต่มานั่งซึมสิ บุกเข้าไปพาลูกเจ้าหนียังทันนะ ไอ้เจ้านี่ ยังคิดจะหนีอยู่อีกเหรอ เจ้าน่ะ รีบเปลี่ยนความคิดบ้า ๆ ของเจ้าซะก่อนเถอะ พวกเราน่ะ อยู่รอดได้เพราะพึ่งใบบุญใคร ถ้าเจ้าลืมบุญคุณ มันก็ไม่ต่างอะไรกับพวกหมูหมาแล้ว แต่มีชีวิตแบบนี้ มันดีกว่าหมูหมาตรงไหนล่ะ? ถ้าเจ้าพูดอีกข้าหักขาเจ้าแน่ จำไว้ ว่าเรามันเป็นทาส ไม่ต้องใช้สมองคิดอะไร แค่ฟังคำสั่งก็พอ หึ ทาสพูดอย่างเศร้า ๆ แทฮาตัดสินใจส่งลูกน้องออกไปตามสถานที่ต่าง ๆ ตามความต้องการของบัณฑิตซอ แม้จะฝืนใจแต่ก็ได้รับคำปลอบใจจากเฮวอน ท่านคงไม่อยากไปใช่มั้ย เพิ่งได้เจอกับลูกน้อง ก็ต้องมาแยกจากกันอีกแล้ว ข้าแค่รู้สึกผิดต่อพวกเค้า แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ไม่ว่ายังไงก็ต้องออกเดินทางแล้ว หนทางที่เราจำต้องไป มันจะไม่นับว่าเป็นหนทาง เปรียบเหมือนเมฆที่ลูกลมพัดไป นั่นไม่อาจเรียกว่าหนทางได้ ถือซะว่า เป็นทางที่ท่านตัดสินใจเลือกไปแต่แรก เดินทางอย่างสบายใจเถอะ แทฮาไม่ค่อยสบายใจที่จะต้องทำตามที่บัณฑิตซอบอก จึงมาหารือกับบัณฑิตซอ ถึงแม้พวกท่านจะเห็นต่าง แต่ขอบคุณที่ยอมทำตามแผน การเดินทางไปทำหน้าที่ครั้งนี้ ขอให้สร้างกองทัพเพื่อบุกเบิกแผ่นดินสำเร็จก่อนจะเริ่มงานใหญ่ แม่ทัพคงต้องกล่าวอะไรก่อนเดินทาง เชิญแม่ทัพซงพูดอะไรสักหน่อยสิ การเงียบก็ถือว่าเป็นการพูดรูปแบบนึง เอาละ ทุกคนออกเดินทางได้ ตอนนี้ ข้าอยากขอพูดอะไรสักหน่อย แทฮาเอ่ยปาก ถึงแม้วิธีการจะแตกต่าง แต่เจตนาเราเหมือนกัน เราจึงยอมทำตามแผนนี้ เพราะยังไงเรื่องนี้ถึงสุดท้ายแล้วก็ต้องทำ ข้ามีเรื่องที่จำเป็นต้องพูดก่อน สิ่งที่พวกเราควรจะทำ ไม่ใช่การเปลี่ยนตัวองค์ประมุข แต่เราต้องทำการแปรเปลี่ยนสังคม แม่ทัพซงว่าไงนะ บัณฑิตซอหันมาถามย้ำกับแทฮา หากลองย้อนคิดดู นี่ต่างหากคือพระปณิธานขององค์รัชทายาทโซฮยอน ท่านคิดจะพูดอะไรกันแน่ ไม่ควรสนับสนุนรัชทายาทขึ้นครองราชย์หรือ? ไม่ใช่อย่างนั้น เราสนับสนุน แต่จะถือ เอาสิ่งนี้เป็นเป้าหมายของเราไม่ได้ คำพูดของท่านขัดแย้งกันนะ ก่อนที่จะออกศึก ท่านควรพูดขัดคำกล่าวของแม่ทัพรึไง? แทฮาเสียงเข้มจัดจนคนอื่นไม่กล้า การเดินทางคราวนี้ เพื่อสืบดูกำลังทหารที่ฝ่ายเราพอจะรวบรวมได้ ซึ่งเรายังไปที่ไกลกว่านั้นได้ ถ้ามันจำเป็นจริง ๆ และอาจจะต้องเดินทางไปถึงต้าชิงหรือเดินทางไปแถบซีอี้สักรอบ เพื่อสร้างกองทัพ ทุกท่านที่นั่งอยู่ในที่นี้ ล้วนแต่มีอุดมการณ์จะปฏิรูปบ้านเมืองใหม่ คำประกาศของท่านออกจะยาวไปแล้วนะ บัณฑิตซอขัด ตอนนี้ข้าจะขอออกคำสั่งให้ทุกคนทยอยแยกย้ายกันไป เพื่อหลบเลี่ยงสายตาของคนภายนอก ให้ทหารหนึ่งคนเดินทางคู่ไปกับบัณฑิต เพื่อจะคุ้มครองพวกเค้าออกนอกเมือง เสร็จภารกิจในหนึ่งเดือน แล้วให้กลับมารายงาน แทฮาซอประกาศ เหล่าลูกน้องรับคำ ครับ ท่านแม่ทัพ หลังจากมีประกาศห้ามซื้อขายออกไป ราคาเขาควายก็พุ่งสูงขึ้นไปมากพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจึงมีความคิดว่า แม้ต้องใช้เงินจากพระคลัง ก็ควรจะซื้อกักตุนไว้ เสนาบดีรายงาน ได้ยินว่า เกิดปัญหาขึ้นที่เกาะเชจู พระเจ้าอินโจตรัสถาม ทหารประจำเกาะเชจูจะถวายรายงานมา ถึงเวลานั้น จะทรงทราบรายละเอียดพ่ะย่ะค่ะ กว่ารายงานจะส่งมาถึง ต้องใช้สักเท่าไหร่ล่ะ จากเกาะเชจูถึงฮันยาง คงต้องใช้เวลาหลายวันพ่ะย่ะค่ะ ฟู่..ปล่อยนานไป เด็กคนนั้น คงจะยิ่งลำบาก กระหม่อมจะพยายามทำให้ราชสำนักไม่วุ่นวาย พัคซอมารายงานว่ามีชาวบ้านไม่ยอมขายเขาควายให้ สร้างความไม่พอใจให้กับเสนาบดีเป็นอย่างมาก ครับ มีชื่อฮองอันมุกที่ทำการค้า แต่ตอนหลังสอบได้เป็นขุนนาง ส่วนลูกชายขึ้นชื่อว่าทำการค้าเก่งมาก ดูเหมือนว่าเค้าจะได้ยินข่าวอะไรมา ถ้างั้นเจ้าก็จัดการไปตามสมควร แต่..เค้าไม่ใช่พวกคนที่ยอมเชื่อฟังง่าย ๆ ถ้าเป็นเรื่องเล็ก ๆ ง่าย ๆ ก็คงไม่ต้องให้เจ้าไปทำแล้ว ด้านพัคซอมาหาเสนาบดี ท่านเสนาบดี เอ่อ เรื่องที่ท่านบอกว่า จะมีรายงานมาจากเกาะ เชจู ท่านรู้ได้ยังไงครับ? ฮะ ๆ ๆ ๆ คนแก่ของใกล้ตาจะมองไม่ชัด แต่อะไรที่อยู่ไกลกลับเห็นได้ชัดกว่า ถึงจะได้รับรายงาน และปิดปากทุกคนไปหมดแล้ว แต่ก็ยังอันตรายอยู่ เพราะถ้าฝ่าบาททรงทราบเรื่องละก็... พัคซอพูดยังไม่ทันจบ เสนาบดีก็เอ่ยแทรกขึ้น ฝ่าบาททรงทราบเรื่องแล้ว พัคซอตกใจมาก หา? //www.dailynews.co.th
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
