All Blog
แทกิล วันที่ 18 มกราคม 2555



“เชื่อเลย ไอ้นิสัยไม่เห็นหัวผู้ใหญ่นี่เหมือนเดิมไม่มีผิด”

“เพราะเราสองคน มันก็เกี่ยวดองแบบคลุมเครือ ไม่มีบนมีล่างอยู่แล้ว”

“ตอนที่เจ้ายังถูกเจ้าชอนจีโฮจูงเป็นลูกหมา ใครเป็นคนสอนวิชาต่อสู้ให้เจ้า ถึงได้ปีกกล้าขาแข็งอย่างในวันนี้”

“แหะ ๆ ๆ เจ้าวังซอน ถ้าจะวิจารณ์ถึงวิชาหมัดนะ ในโชซอนพี่หูเดียวเคยเป็นที่หนึ่งมาก่อน”

วังซอนทำหน้าเจื่อน ๆ แทกิลหัวเราะชอบใจ “นั่นมันก่อนที่ข้าจะได้เรียนวิชา แต่กลับกัน เรื่องการเตะ เจ้านักฆ่าแห่งซุงเรมุนนั่นร้ายกาจที่สุด นั่นก็เป็นก่อนที่ข้าจะเรียนเหมือนกัน”

“ฮี่ ๆ ๆ ๆ ฝีมือการเตะเหรอ แบบนี้ใช่มั้ย” หูเดียวลงหมัดเพื่อวัดความเก่งกับแทกิลอีก

“ว้าว เท่ชะมัด” แทกิลหลบทันและสวนกลับ

“ไอ้ตัวแสบเอ๊ย”

“ลูกพี่ ข้าเดินทางมาไกลนะ ข้าอยากพักสักหน่อย”

“ข้าทำโลงไว้ให้เจ้าแล้ว ลงไปพักในนั้นแล้วกัน” หูเดียวประชด

พอดีแม่และอึนซิลเดินเข้ามา “ท่านอาคะ..”

“อ้อ ๆ ๆ ได้จ้ะ ๆ ๆ อึนซิลของข้า ฮะ ๆ ๆ”

“ข้าคิดถึงท่านจังท่านอา” อึนซิลเรียกแทกิล แต่แทกิลจำไม่ได้ “เจ้าเป็นใคร?”

“ข้าจะไม่ลืมท่านเลยค่ะ ข้าจะจำท่านตลอดไป”

“เจ้าคือแม่ตัวน้อยคนนั้นเหรอ?” แทกิล นึกย้อนกลับไปและเดาได้ว่าอึนซิลเป็นลูกอ๊บบ๊กที่เขาช่วยไว้

“ฮิ ใช่แล้วค่ะ ทุกคนมารอต้อนรับท่านอาด้วยนะ”

“ท่านยัง จำพวกข้าได้รึเปล่า?” แม่อึนซิลยิ้มให้ “พวกข้า เคยเป็นทาสที่เคยถูกท่านจับมา แต่เพราะได้ท่านช่วย ถึงได้มีชีวิตที่นี่ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของเรา”

“หึ ๆ ๆ พระคงพระคุณอะไร ก็แค่คนแบบไหนก็ควรให้ไปอยู่ในที่แบบนั้น” แทกิลบอก

“ตอนแรก ข้าก็ด่าท่านอาอยู่บ่อย ๆ ตามจับกลับมาแล้วก็มาช่วย มันเหมือนคนที่ตบหัวแล้วลูบหลัง”

“ไม่ต้องพูดมากซ่อนตัวแล้วก็ใช้ชีวิตให้ดี ถ้าข้าเปลี่ยนใจจะจับพวกเจ้าไปทีเดียวให้หมดเลย เข้าใจมั้ย?”

“นี่ นี่ทาสที่จับมาได้แล้วพี่แทกิลไปช่วยเหรอ?” วังซอนโวย

“แต่คนที่รับเลี้ยงพวกเค้าคือข้า ทำไมเอาแต่ไปขอบคุณเจ้านั่นล่ะ” หูเดียวบ่น ๆ แกมน้อยใจ

“แหม..จะว่าไปแล้วพี่แทกิล แอบทำเรื่องพวกนี้ ลับหลังพวกเรามาตั้งนานรึ?”

“ท่านอาคะ ไม่จัดงานเลี้ยงเหรอ?”

“งานเลี้ยง ทำไมล่ะ?” หูเดียวถามงง ๆ

“ท่านบอกว่าถ้าอาแทกิลมาจะจัดเลี้ยงไง” อึนซิลบอก

“อ้อ ใช่แล้ว ข้าเคยบอก แทกิล เรื่องตัดหูไว้ค่อยคุยละกัน ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ” หูเดียวหันไปบอกแทกิล

“ทำอะไร ไปทำงานกันสิ วังซอน กินข้าวเถอะ”

การกระทำของหูเดียวทำให้แทฮาเดาออกว่าเขาคือโจรภูเขาหูเดียว

“เจ้าคือโจรภูเขาหูเดียวใช่มั้ย?” แทฮาถามตรง ๆ

“ถ้าเจ้าไม่มีมารยาทมา ข้าจะตอบด้วยภาษาแบบเดียวกัน โยนพวกคำสุภาพที่บัณฑิตใช้นั่นทิ้งไปซะ”

“พวกเจ้าเลี้ยงชีพด้วยการปล้นรึ?”

“ถ้าเรียกแบบไม่น่าฟังก็คือโจร หรือน่าเกลียดกว่านั้นก็คือพวกโจรถ่อย” หูเดียวพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “ทำไมถึงเลือกทำสิ่งผิดทำนองคลองธรรม”

“โลกมันจะมีอะไรนักหนา ถ้าไม่มีเงินชีวิตก็เงียบเหงา พอมีเงินหน่อยชีวิตมันก็ฟู่ฟ่า นี่ แม่นาง ส่งเด็กให้ข้าหน่อยสิ” หูเดียวบอกเฮวอนให้ส่งพระนัดดาให้

“เจ้ากล้าแตะต้อง...” แทฮาขึงขังห้าม แต่เฮวอนก็ส่งเด็กให้

“เด็กคนนี้น่ารักชะมัดเลย อู้...” หูเดียวเข้าไปหยอกล้อเล่นด้วย

“ท่าทางจะเป็นคนรักเด็กสินะ” เฮวอนเห็นท่าทางหูเดียวก็พอจะเดาออก

“อุ้ย ๆ ๆ ฮะ ๆ ๆ ไหนยิ้มกับลุงหน่อยสิ ฮะ ๆ ๆ เห็นหน้าลุงแล้วยังยิ้มได้ ไม่ธรรมดาจริง ๆ ฮะ ๆ ๆ เด็กคนนี้ชื่ออะไร?”

“เด็กคนนี้...มีชื่อว่าแทวอนค่ะ”

“อ๋อ ๆ ๆ แทวอนเหรอ เจ้าหนูแทวอน ฮิ ๆ”

“แทแปลว่าเหนือ วอนแปลว่าไกล”

“เรื่องพวกนั้นข้าไม่รู้เรื่องหรอก ฮิ ๆ ๆ ยิ้มหน่อย ๆ ฮิ ๆ ๆ ฮะ ๆ ๆ อุ้ยน่ารัก” หูเดียวยิ้มและหยอกล้ออย่างรักใคร่

แทกิล แม่ทัพเช และวังซอนได้กินข้าวร่วมกันอีกครั้ง

“ฮ้า ได้กินข้าวพร้อมกัน อร่อยเนอะ ฮะ ๆ พี่ก็กินเยอะนะ ฮะ ๆ ๆ” วังซอนหัวเราะชอบใจ

“ยังมายิ้ม ไม่ต้องยิ้มเลยเจ้าตัวแสบ ให้ตายก็ไม่เคยยอมเชื่อฟังกันซะบ้าง”

“ฮิ ๆ ๆ ลูกพี่ ช่วยเล่ารายละเอียดให้พวกข้าฟังหน่อยสิ”

“ให้เล่าอะไรล่ะ?”

“ก็แหม.. อย่างพวกข้าถูกเจ้าฮวังชอลวุง อะไรนั่นมาเจื๋อนซะก่อน แต่ลูกพี่กับซงแทฮาเป็นไงมาไงกัน ทำไมถึงมาด้วยกันได้” วังซอนท่าทางอยากรู้มาก

“รีบกินข้าวของเจ้าไปเลยไป”

“ปิ๋วไปแล้วสิ ห้าร้อยน่ะ” วังซอนพูดล้อ ๆ

“จะให้เฉือนปากเจ้าออกมามั้ย?”

“ภรรยาที่ติดตามเค้ามาด้วยคือออนยอนเหรอ?” แม่ทัพเชเดา

“โอ้ว สวยสดงดงาม ๆ” วังซอนตาโตคิดตามที่แม่ทัพเชบอก

“กินข้าวกันต่อดีกว่าน่า” แทกิลพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“นี่ แปลว่าที่บอกพวกเค้าแต่งงานกันก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ” วังซอนโพล่งออกมา

“เวลากินข้าวก็คุยเรื่องกิน เวลาขี้ค่อยคุยเรื่องขี้ หัดเข้าใจกันบ้างเซ่” แทกิลเสียงดัง

“เราอย่าเข้าไปยุ่งเรื่องของซงแทฮาดีกว่า” แม่ทัพเชเตือนวังซอน

“ใครบอกว่าจะเข้าไปยุ่งกับมันล่ะ พวกเค้าอยู่นี่ ก็ใช้ชีวิตของเค้าไป เราก็ทำเรื่องของเราก็พอ”

“พวกเราจะมีอะไร นอกจากคอยตามล่าทาสน่ะ”

“ยังไม่ได้บอกเค้าเหรอ เรื่องบ้านที่อินชอนน่ะ” แทกิลถามแม่ทัพเช

“ไม่ได้บอก คือ ยังไม่มีโอกาสเหมาะ ๆ น่ะ” วังซอนทำหน้าสงสัย “เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนนะ อิน อินชอนอะไร บ้านกับที่ดินอะไร พวกพี่สองคนซ่อนอะไรลับหลังข้า”

“วังซอน กินข้าวไป” แม่ทัพเชทำเสียงเข้ม

“โอ๊ย เรื่องอะไร ทำไมข้าไม่รู้คนเดียวล่ะ” วังซอนโวยวาย

“รีบกินข้าวของเจ้าไปเหอะน่า”

“ก็บอกข้ามาก่อนสิ อินชอนอะไร ทำไมมีแต่ข้าคนเดียวที่ไม่รู้”

“ซอลฮวาล่ะ ส่งไปแล้วเหรอ?”

“ข้าให้นางไปแล้ว คงจะหาที่อยู่ได้ แผลเจ้าเป็นยังไงบ้าง เราต้องรีบไปจากที่นี่” แทกิลถามอย่างเป็นห่วง




//www.dailynews.co.th



Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2555 13:56:38 น.
Counter : 408 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]