All Blog
แทกิล วันที่ 4 ธันวาคม 2554



“ตัวข้ามีอยู่แค่นี้ ช่วยเตรียมอาหารแห้งไว้ให้พวกข้าได้มั้ย?” เฮวอน กล่าว

“ข้าไม่มีข้าวสวย มีแต่ข้าวเดือยกับข้าวเหลืองนิดหน่อยเอง แหะ ๆ” แทฮา กล่าว

“ไม่เป็นไรแค่นั้นก็ได้ค่ะ” เฮวอน กล่าว

“เชิญ เชิญข้างในเลยครับ อืม”

เมื่อเข้ามายังที่พัก เฮวอนก็บอกชื่อตนเอง กับแทฮา

“คือข้ามีชื่อว่าเฮวอนค่ะ คิด ๆ ดูก็รู้สึกตลก ข้าเดินทางมากับผู้ชายคนนึงตั้งนาน แต่กลับไม่เคยบอกชื่อตัวเองเลย”

“ใช่ ข้าชื่อ..”

“ท่านเคยบอกข้าแล้ว ท่านอยู่ฮันยาง ชื่อซงแทฮาใช่มั้ย ข้าได้ยินตั้งแต่ที่วัดแล้ว”

“เจ้ายังจำได้ด้วยเหรอ” แทฮา ถาม

“ชื่อของผู้มีพระคุณ ข้าไม่เคยลืมอยู่แล้ว”

“แล้วเจ้ามีแซ่ว่าอะไร”

“ตระกูลคิม จากจอนนี”

“ตระกูลคิมจากจอนนี ยายของข้าก็แซ่คิม มาจากจอนนีเหมือนกัน” แทฮา กล่าว

“หรือคะ?”

“พวกอาหลานทางยาย ก็แซ่คิมอยู่จอนนี ก่อนหน้านี้ ลูกน้องข้าบางคนก็มีสองสามคนที่เป็นชาวจอนนี”

“แล้วเป็น..ยังไงคะ?”

“ท่านมีญาติ คือพี่ชายคนเดียวเท่านั้นเหรอ?” แทฮา ถาม

“ค่ะ แล้วท่านล่ะ มีญาติพี่น้องรึเปล่า?”

“ตอนที่เกิดความวุ่นวาย เฮ้อ ทำให้เราต้องจากกัน หลังจากเกิดสงคราม ข้าต้องไปอยู่ต้าชิงถึงแปดปี พอกลับมาทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมอีก
ต่อไป”

“แปลว่า ตอนนั้นท่านถูกจับตัวไปเป็นเชลยที่ต้าชิงเหรอคะ?”

“จะเรียกยังไงก็ได้ เพราะเราแพ้สงคราม มันไม่ต่างกับเชลยหรอก”

“ข้าก็เคยรอดตายมาจากตอนที่เกิดสงครามเหมือนกัน นายน้อยเป็นคนช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ปล่อยข้าได้โปรด”

“ย้าก..” แทกิล ตะโกน

“นายน้อยคะ ว้าย..” เฮวอน กล่าว

“เค้าก็คือ คนรักของเจ้าใช่รึเปล่า?” แทฮา ถาม

“ใช่ เป็นเค้านั่นแหละ”

“ในเมื่อเค้าจากโลกนี้ไปแล้ว ก็ลืมอดีต แล้วไปแต่งงานใหม่จะไม่ดีกว่าเหรอ?” แทฮา ถาม

“แต่หัวใจข้า มอบให้กับคนคนนั้นไปแล้ว ผู้หญิงไม่เหมือนผู้ชาย ความรักผู้หญิงฝังลึกกว่า”

“เจ้าได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า?” แทฮา ถาม

“ไม่นี่ ไม่ได้ยินอะไรเลย ว้าย..” เฮวอน ตกใจเมื่อชายกลุ่มหนึ่งเข้ามา “มีเรื่องอะไรเหรอ? ข้ามาขอค้างแรมผิดด้วยเหรอ?” แทฮา ถาม

“เราได้รับคำสั่งจากที่ฮันยางให้มาตามจับโจร”

“พวกข้าก็แค่จะเดินทางไปเยี่ยมญาติที่ซัมนัมกันเท่านั้น” แทฮา กล่าว

“ไปคุยที่ศาลาว่าการเถอะ ยอมให้จับซะโดยดี”

“ว้าย ๆ ๆ” เฮวอน ร้อง เมื่อกลุ่มของแทฮา ต่อสู้กับคนที่จะเข้ามาจับกุม

จีโฮสั่งให้มันดึ๊กเตรียมอาหารไปสำหรับ 5 วัน แล้วนำหมาไปด้วย

“ลูกพี่เราน่าจะซื้อม้าไว้สักสองสามตัวนะ” มันดึ๊ก กล่าว

“เจ้าเคยเห็นทาสที่ไหนขี่ม้าหนีรึไง หา พวกมันเดินเท้าหนี เราก็เดินเท้าจับซี่ จู่ ๆ คิดจะอยากได้ม้าทำไม?”

“ถ้าเราขี่ม้า มันก็ช่วยให้เร็วขึ้นไง แล้วจะได้จับทาสมาได้เยอะขึ้น เราก็จะมีเงินมากขึ้นอีก พี่ดูเจ้าแทกิลสิ ตั้งแต่มันซื้อม้ามา จะตามจับใครก็ราบรื่นไปหมด”

“รู้แล้ว ๆ ๆ แต่ตอนนี้เจ้าแทกิลมันสิ้นท่าแล้ว จากนี้ไปงานล่าทาสทุกงานจะถาโถมมาที่เรา” จีโฮ กล่าว

“มาที่เราเหรอ ทำไมล่ะ”

“เจ้า..คิดว่าเสือกับหมาป่า..มันจะอยู่ถ้ำเดียวกันได้เหรอ มันต้องมีตัวนึงตาย”

“แต่ว่า ใครที่เป็นเสือล่ะ?”

“ไม่รู้เหรอ เจ้าไม่รู้จริง ๆ เหรอ มานี่สิ ๆ เฮ้มันดึ๊ก”

“อะไรอีกเล่า”

“มาที่นี่เดี๋ยวนี้ โอ้โหเป็นชนชั้นสูงแล้ววิเศษนักรึไง คนเค้าตีกันเข้ามาสอดมือทำไม?”

“เจ้าชื่อชอนจีโฮใช่มั้ย?” ชอลวุง กล่าว

“ข้าไม่ใช่ลูกหมาข้างถนนนะ ชอนจีโฮ ๆ หน็อย..”

“ได้ยินว่าเจ้ายอมรับงานที่ยุ่งยากมาก จะจ้างเจ้าต้องใช้เงินสักเท่าไรล่ะ?”

“พวกข้าไม่ใช่พวกง่ายอย่างนั้นนะ เจ้ามาหาคนผิดแล้วละมั้ง ฮะ ๆ เด็ก ๆ เก็บข้าวของ” จีโฮ สั่ง

“สามร้อยตำลึงพอรึเปล่า?” ชอลวุง กล่าว

“เอิ๊ก..”

“เก็บของต่อไปไอ้พวกโง่” จีโฮ สั่ง

“ลูกพี่”

“พวกข้าไม่ใช่ตาสีตาสาจะให้ตามก้นใครก็ได้นะ ใต้เท้า พวกข้าต้องฟังก่อนว่าเรื่องอะไร..”

“เงินห้าร้อยตำลึง เจ้ามากับข้าเถอะ”

“เด็ก ๆ รีบทำความเคารพ” จีโฮ สั่ง

“ใต้เท้าเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับใช้ท่าน”

“พวกข้าจะทำตามคำสั่งทุกอย่างใต้เท้า ฮิ ๆ” จีโฮและมันดึ๊กดีใจที่จะได้ติดตามผู้ตรวจการลับ ชอลวุง

แทฮาคิดว่าทางการคงมีประกาศจับตนและพวกแล้ว จึงบอกให้เฮวอนแยกกันไป

“แยกกันไปเหรอคะ?”

“ทางต่อจากนี้คงไม่มีใครตามมาถูก เจ้าแค่เดินไปตามเส้นทางนี้ก็พอ ข้าจะอ้อมไป แล้วผ่านไปทางด้านหน้าท่าเรือ ถ้าเกิดเจอใครตรวจค้น ก็ให้แกล้งเป็นบ้านะ” แทฮา กล่าว

“หา?”


//www.dailynews.co.th



Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2555 10:16:45 น.
Counter : 263 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]