The power of an authentic movement lies in the fact that
it originates in naming and claiming one's identity and integrity
-- rather than accusing one's "enemies" of lacking the same.
- Parker J. Palmer, The Courage to Teach
Group Blog
 
All blogs
 
intuition

นานแล้ว

เราเคยได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ awakening intuition ( ปลุกลางสังหรณ์ ) สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ก็คือ มันบอกว่า "ความเจ็บป่วย" ของคนเรานั้นไม่ได้เกิดขึ้นอย่างเลื่อนลอยเสมอไป และไม่ได้เกิดเพียงเพราะปัจจัยภายนอก ( รับเชื้อโรคมา ร่างกายอ่อนแอ ) แต่อาจจะเกิดขึ้นในฐานะ "สัญญาณเตือนภัย" ซึ่งจิตใต้สำนึกกำลังพยายามเตือนเราอยู่ก็ได้

คนเขียนอ้างว่าตัวเองเป็นคนมีประสาทสัมผัสพิเศษ ( คือมี "ลางสังหรณ์" ) และใช้ประโยชน์ของลางสังหรณ์นั้นในการอ่านโรคภัยไข้เจ็บ ช่วยเหลือคนป่วย หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยเคสสตั๊ดดี้ ( ซึ่งสมัยนั้นเราอ่านสนุกยังกะนิทาน ) เกี่ยวกับความเจ็บป่วยในอวัยวะต่าง ๆ และ "สัญญาณ" ที่ร่างกายพยายามจะเตือนให้เจ้าตัวรู้ว่ากำลังมี "ปัญหา" อยู่ เรายังจำได้เลือน ๆ เกี่ยวกับเคสของผู้หญิงที่ทู่ซี้ไม่ยอมหย่าทั้งที่โดนตบตี คนที่ถูกครอบงำด้วยความรู้สึกล้มเหลว นอกจากนั้นยังมีอะไรอีกหลาย ๆ อย่างซึ่งจำไม่ได้แล้ว และขี้เกียจไปค้นหาหนังสือรื้อฟื้นขึ้นมาอีก

เนื่องจากเราไม่มีลางสังหรณ์เอง ( รวมทั้งปราศจากเซนส์ในหลาย ๆ แง่ ) เราจึงไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่คนเขียนแกบอกนั้นจริงหรือไม่ แต่เราเองก็มีความเชื่อว่าความเจ็บป่วยของร่างกายเป็นสัญญาณของความไม่มั่นคงบางอย่างในจิตใจ ซึ่งหมายความว่าเราเชื่อว่าร่างกายกับจิตใจเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกัน ถ้าร่างกายไม่สมดุล จิตใจก็ไม่สมดุล และถ้าจิตใจไม่สมดุล ร่างกายก็ไม่สมดุล

คนเขียนคนนั้นแกยังบอกอีกว่าสัญญาณแรก ๆ มันจะเบาก่อน แต่ถ้าเจ้าของร่างกายไม่ "ฟังเสียงจากภายใน" ของตัวเอง ไม่ช้าไอ้เสียงนั่นก็จะปี๊บดังขึ้นเรื่อย ๆ ประหนึ่งนาฬิกาปลุก และความเจ็บป่วยก็จะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นการรักษาให้หายขาดจากโรคบางโรคอย่างแท้จริง จึงมีความจำเป็นต้องรักษาจิตใจและให้ความสำคัญกับ "ปัญหา" ไปพร้อมกับการดูแลร่างกาย ไม่ใช่ว่าป่วยก็กินยา เพราะคนเขียนคนนั้นเขาว่าป่วยก็กินยาไปเรื่อย ๆ โดยไม่สนใจความเป็นจริงรอบตัว ในไม่ช้าโรคที่เป็นก็จะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนบางทีถึงยาเอาไม่อยู่ได้

เนื่องจากได้ใส่ข้อมูลนี้ไว้ในสมองแล้ว บางทีเวลาตัวเองป่วย หรือเห็นคนอื่นป่วย เราก็ถามตัวเองเล่น ๆ เหมือนกันว่า "จริง ๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น" บางทีจริง ๆ แล้วมันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นนอกจากป่วยจริง ๆ และบางทีมันก็มีอะไรจริง ๆ ไม่ใช่แค่ป่วย

เป็นวิธีคิดที่แปลกดี แต่บางทีก็เห็นจริงตามเหมือนกัน




Create Date : 10 ตุลาคม 2549
Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 0:21:02 น. 7 comments
Counter : 570 Pageviews.

 
ตอนนี้เป็นร้อนในที่ลิ้นค่ะ ซึ่งไม่ใช่ที่ปกติอย่างกระพุ้งแก้ม เจ็บมากกกกก พูดไม่ได้ กินข้าวแบบหยอดน้ำข้าวต้ม สภาพอนาถอย่างสิ้นเชิง
.
.
เป็นสัญญาณกำลังบอกอะไรน้อ นอนดึกไป? หรือไปพูดจาไม่ดี? หึหึหึ


โดย: wanderer IP: 125.25.52.100 วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:21:51:53 น.  

 
สัญญาณแนวไหนเนี่ย

Deja Vu ป่าว เป็นบ่อยๆ เลย อิอิ


โดย: Roy_พิม วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:22:21:48 น.  

 
บางทียิ่งรู้อะไรเยอะจะยิ่งกลัวมากกว่านะ
สัญญาบอกลางความตาย ลัลล้าจริงๆ


โดย: Or[A]nGe IP: 125.25.178.30 วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:15:30:45 น.  

 
เรารู้สึกแปลก ๆ ว่าบทความข้างบนจะทำให้คนอ่านรู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นเราจึงจะบอกว่ามันเกี่ยวข้องกับความป่วยไข้ของเรามากกว่าเรื่องอื่น คือปีนี้เราป่วยเป็นหวัดอย่างรุนแรงมาสามครั้งแล้ว ทั้งที่ปรกติจะไม่ป่วยบ่อยถึงขนาดนี้ ตอนที่เขียนอยู่นี่ก็ยังไม่หายขาด และเป็นไปได้ว่าอาจจะรู้สึกไม่สมดุลเท่าไหร่นักถึงได้เขียนมันออกมา

แต่ถ้าสิ่งที่เราเขียนทำให้ใครรู้สึกไม่สบายใจ เราก็จะรีบลบมันทันที ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ - -'

คุณ wanderer @ ถ้าถามถึงความหมายตามที่คนเขียนคนนั้นพูด เราไม่คิดว่าความเจ็บป่วยมันจะเป็นไปในรูปแบบ "กรรม" นะคะ คือไม่ใช่อย่างที่เราคิดว่าตีแม่แล้วมือจะบวม ( แบบที่เคยถูกขู่สมัยเด็ก ๆ ) แต่เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับจิตใจของเรามากกว่า

น้องบอยน์ @ บอยน์พูดสั้นขนาดนี้พี่ไม่เข้าใจความหมายแฮะ ^^''

น้องส้ม @ ก็รู้หรอกว่าบางทีรู้มากเกินไปก็ทำร้ายตัวเอง
แต่บางทีรู้น้อยเกินไปก็ทำร้ายคนอื่นเหมือนกัน


โดย: เคียว IP: 124.120.147.189 วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:19:09:51 น.  

 
อ๋อ ที่เดาว่า"ไปพูดจาไม่ดี"เป็นสาเหตุ ส่วนหนึ่งก็คิดเองเป็น"กรรม" อีกส่วนหนึ่งคิดว่า พอพูดไม่ดีปุ๊บ ใจเราก็รู้สึกทันทีว่า"ไม่ดี ไม่ควรพูด" แต่มันพูดไปแล้วง่ะ เอาคืนบ่ได้ ^^"

บทความเรื่องนี้ก็อ่านสนุก ประดับความรู้ค่า ^0^
ให้ตัวเองได้คิดมั่งก็ดีค่ะ เพราะปกติไม่ค่อยคิด เอิ๊กๆ


โดย: wanderer IP: 58.181.194.87 วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:21:35:56 น.  

 
ไม่นะคะ จินตาว่าบทความนี้ไม่ได้ทำให้ผู้อ่านไม่สบายใจแต่อย่างใด อ่านเพลิน ๆ ก็ได้ความคิดดี

เรื่องนี้คล้าย ๆ เรื่องของอาการโรคเครียดที่แสดงออกทางร่างกายที่เคยเรียนในวิชาจิตวิทยาเลย เป็นโรคที่เกิดขึ้นจากอาการหรือความไม่สบายทางใจแล้วเลยไปแสดงออกทางกายด้วย รักษาทางกายอย่างเดียวไม่หาย ต้องรักษาทางจิตด้วย - -"

มันก็มองเป็นวิทยาศาสตร์ได้นะคะ

บางทีที่พี่ปันเป็นหวัดมาก อาจเป็นเพราะหักโหมร่างกายมากเกินไปก็ได้ จินตาเคยเรียนว่าความเครียดมี 3 ระยะ คือ ระยะตกใจ ระยะต้านทาน และระยะหมดแรง (แต่ชื่อแต่ละระยะ จินตาว่ามันฟังดูตลกๆ) ถ้าร่างกายหมดแรง ก็แสดงว่าเริ่มออกอาการแล้วค่ะ (พี่ปันรู้สึกหมดแรงหรือเปล่าคะ)

ดังนั้น พี่ปันต้องพักพ่อนมาก ๆ นะคะ (จินตาเป็นห่วงค่ะ)


โดย: จินตานุภาพ IP: 158.108.210.228 วันที่: 12 ตุลาคม 2549 เวลา:23:36:37 น.  

 
เหมือนเคยอ่านจากที่ไหนไม่รู้ว่าเวลาคนเป็นหวัดแล้วจิตใจจะเศร้าหมองค่ะ ไม่รู้ว่าเศร้าเพราะป่วย หรือเพราะป่วยเลยเศร้า

แต่เชื่อค่ะว่าจิตใจมีผลต่อสุขภาพ
ผลคืออ่านแต่นิยายหว๊านหวานนนนน อยู่นี่ไง


โดย: ยาคูลท์ วันที่: 14 ตุลาคม 2549 เวลา:1:55:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลวิตร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




ลวิตร์ = พัณณิดา ภูมิวัฒน์ = เคียว

รูปในบล็อค
เป็นมัสกอตงาน Expo ของญี่ปุ่น
เมื่อปี 2005
น่ารักดีเนอะ

>>>My Twitter<<<



คุณเคียวชอบเรียกตัวเองว่า คุณเคียว
แต่ที่จริง
คุณเคียวมีชื่อเยอะแยะมากมาย

คุณเคียวมีชื่อเล่น มีชื่อจริง
มีนามปากกา
มีสมญาที่ได้มาตามวาระ
และโอกาส

แต่ถึงอย่างนั้น
ไส้ในก็ยังเป็นคนเดียวกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินข้าวแฝ่ (กาแฟ ) เหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบสัตว์ (ส่วนใหญ่)
ไส้ในก็ยังชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดรูป
ชอบฝันเฟื่องบ้าพลัง
และชอบเรื่องแฟนตาซีกับไซไฟ
(โดยเฉพาะที่มียิงแสง )

ไส้ในก็ยังรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ
และใช้ถ้อยคำเดียวกันมาอธิบายโลกภายนอก

ไส้ในก็ยังคิดเสมอว่า
ไม่ว่าเรียกฉัน
ด้วยชื่ออะไร

ก็ขอให้เป็นเพื่อนกันด้วย




Friends' blogs
[Add ลวิตร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.