|
|
คุณภาณุที่รัก
เหมือนเคยเขียนถึงแล้ว ช่วงที่เจอคุณภาณุใหม่ ๆ อนึ่งที่ว่าเจอคุณภาณุนั้นไม่ได้หมายถึงเจอตัวเป็น ๆ แต่หมายถึงได้พานพบผ่านหน้าหนังสือ ด้วยว่าข้าพเจ้าไปซื้ออารมณ์กาแฟมาเมื่อประมาณสองปีก่อน (เนื่องจากในขณะนั้นข้าพเจ้าก็บังเกิดอารมณ์กาแฟขึ้นเช่นกัน) หลังจากนั้นมาก็หลงรักคุณภาณุ และติดตามเป็นแฟน
คุณภาณุเขียนหนังสือหลายเล่ม แต่ส่วนมากบาง และส่วนมากเป็นหนังสือท่องเที่ยว หลังจากซื้อทั้งหมดที่หาเจอมากกไว้แล้ว จึงไม่ค่อยมีความคาดหวังเท่าไรนักว่าคุณภาณุจะออกหนังสือใหม่ งานคราวนี้ จขบ.เดินท่อม ๆ อยู่ในงานตอนสองทุ่ม (ก่อนที่จขบ.จะยกของและกล้ามเนื้อน่องขวาฉีกเล็กน้อย และเดี้ยงมาจนถึงปัจจุบัน หมอบอกว่าประมาณสองอาทิตย์ถึงสองเดือนถึงจะหาย) ในขณะกำลังไปเรื่อย ๆ อยู่ ก็ได้ยินเสียงประกาศไมค์ลอยประชาสัมพันธ์ว่า หนังสือเล่มใหม่ของคุณภาณุ มณีวัฒนกุล ซึ่งทำให้จขบ...อ๊ะ แล้วรีบไปตามหาตามเขาประกาศทันที (แสดงว่าอีประกาศนี่ใช้การได้เหมือนกันสินะ)
หนังสือเล่มใหม่ของคุณภาณุชื่อดอกไม้นอกสวน เป็นเรื่อง...จะบอกว่าท่องเที่ยวก็ไม่ถูก เป็นภาพถ่ายที่มี "ดอกไม้" อยู่ (ในรูปแบบต่าง ๆ) จากประเทศต่าง ๆ พร้อมด้วยเรื่องราวที่เหมือนคนในรูปจะเป็นคนเล่าจริง ๆ จขบ.หาทราบไม่ว่าเรื่องเหล่านี้คุณภาณุแต่งเอง หรือฟังเขาเล่า หรือฟังเขาเล่าแล้วต่อเติมเอง แต่เรื่องเกือบทั้งหมดอ่านแล้วก็รู้สึกดี ไม่ใช่ดีแบบ feel good (ว่ากันตามจริง เรื่องหลายเรื่องก็ไม่ใคร่จะชวนให้ฟีลกู๊ดมากนัก) ที่รู้สึกดีอาจจะเพราะว่า...มันเป็นเช่นนั้นเอง
ว่ากันตามจริง จขบ.ไม่ใคร่นิยมหนังสือท่องเที่ยวประเภทติสต์แตกที่ไปแล้วก็ค้นพบสัจธรรม จากนั้นก็กลับมาเขียนถึงสัจธรรม หรือพูดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่พบเห็นประหนึ่งว่าข้าเป็นปราชญ์อันยิ่ง ช่างเข้าใจโลกเสียจริง ประหนึ่งว่าข้าได้ไปแสวงบุญอันยิ่ง และพบธรรมอันประเสริฐในเวลาเจ็ดวันสิบห้าวัน เพราะจขบ.ไม่คิดว่าใครจะพบธรรมอันยิ่งในเจ็ดวันสิบห้าวันกันง่าย ๆ ที่จริงแล้ว จขบ.มักจะรู้สึกเหมือนข้อความหนึ่งในเรื่องเกมลูกแก้ว ที่บอกว่าพระราชามีปราชญ์มากมาย ปราชญ์เหล่านั้นถกเถียงข้อธรรมได้หลักแหลมเหลือเกิน แต่พอถึงเวลา ปราชญ์พวกนี้ก็พากันอิจฉาริษยา โกรธเกลียด และพูดจาส่อเสียดกันเอง ว่ากันตรง ๆ คือการ "รู้" ธรรม ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปนักหรอก แต่การ "มีชีวิต" อยู่ด้วยธรรม เป็นเรื่องยากกว่า การพูดถึงสัจธรรมเป็นเรื่องง่าย การใช้ชีวิตด้วยสัจธรรมนั้นเป็นเรื่องใช้เวลา
ว่าแต่เขา แต่จขบ.เองก็เหมือนกัน กำลัง "เดินทาง" อยู่ เพื่อจะไปให้ถึงจุดที่อยู่ได้โดยไม่ต้องขยายอัตตา ไม่ต้องมีอะไร
คุณภาณุไม่ได้พูดถึงสัจธรรมอะไร (หรือพูด แต่ข้าไม่รู้สึกถูกยัดเยียด เลยรู้สึกเหมือนไม่ได้พูด) คุณภาณุเพียงแต่บอกว่าไปเห็นอะไรมา เพียงแต่เล่าเพราะ "มันเป็นเช่นนั้นเอง" แต่เพราะว่ามองผ่านสายตาของคุณภาณุ โลกจึงได้สวยอย่างนั้น โลกถึงได้เป็นประกายเรืองรอง เข้มลึก และน่าอัศจรรย์ เพราะว่าคุณภาณุเป็นมนุษย์ที่สวยงาม ดังนั้นไม่ต้องขยายก็เห็น ก็เข้าใจ
มองผ่านตัวหนังสือของคุณภาณุ มองผ่านมุมกล้องของคุณภาณุ ก็เห็นคุณภาณุ ยิ่งคุณภาณุเขียนไปมากเท่าไร ก็ยิ่งทำให้จขบ.รู้สึกว่า โอ้เจอแล้ว จขบ.ก็หาคนแบบนี้อยู่ หาคนที่เขียนหนังสือแบบนี้ มันเหมือนกับว่า ในขณะเขียน คุณภาณุก็เดินทางเหมือนกัน เจอตัวเองอย่างที่อยากเป็นที่สุดหรือยังนะ จขบ.ก็รอและติดตามอยู่เหมือนกัน
| Create Date : 27 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 3 มกราคม 2553 21:07:52 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 555 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นักรบ IP: 74.193.252.136 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:20:54:33 น. |
|
|
|
| โดย: songsage IP: 128.208.151.51 วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:9:21:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [