|
|
|
ก็ดีอยู่แล้ว
ในชีวิตนี้คิดว่ามีสองหนที่เฉียดกรายเข้าใกล้โรคซึมเศร้า
หรือเป็นไปแล้วก็ไม่รู้ได้ แต่เอาเป็นว่าเฉียดเข้าไปใกล้จริงๆ
แน่นอนว่าเป็นอย่างนั้นก็ไม่ได้ดีอะไร แต่มานึกทีหลังว่า เป็นก็ดี เป็นแล้วถึงได้ต้องพยายามเข้าใจ
เมื่อไม่นานนี้นั่งรถไปกับคนรู้จัก ขับรถยาวนานมีความเครียดมาก แถมคนในรถก็ไม่ได้สนิทกัน คนทั้งรถเลยพลอยเครียดไปหมด
นี่ทำให้นึกได้ว่า บิดาของข้อยเองนั้นเป็นมนุษย์เครียดง่าย (ซึ่งได้สืบทอดดีเอ็นเอมาให้ข้อยอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย)
เมื่อเป็นมนุษย์เครียดง่าย จึงมีความจำเป็นด้วยประการทั้งปวงที่จะต้องหาทางปกป้องตัวเอง
ดังนั้นถ้ามีกรณีแบบนั่งรถยาวนาน เครียดมากอย่างนี้ บิดาข้าพเจ้าก็คงเปิดเพลงฟังไปแล้ว และถ้าเครียดหนักกว่านั้น ก็จะเข้าปั๊ม หรือหาขนมกินไปแล้ว
ซึ่งหมายความว่า เครียดง่ายเสียจนรู้ตัวไปแล้วว่าปรอทขึ้นตอนไหน และดีเทคได้ว่า โอเค ปรอทขึ้น ต้องลดปรอท
สำหรับคนที่เครียดยากกว่าบิดา กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็อาจจะปรอทแตกไปแล้วก็ได้ เพราะไม่เคยเจอ
นี่ก็นึกถึงตัวข้าพเจ้า ซึ่งเป็นมนุษย์ซุกมุม ไม่ค่อยกล้าเข้าหาใครก่อน และเข้าหาไม่เป็นด้วย (เพราะคิดมากเกินไป)
ไอ้ที่ไม่ได้พัฒนาระบบการเข้าหาคนอื่น ส่วนหนึ่งก็เพราะไม่เคยมีอะไรบีบคั้นให้ต้องเข้าหาคนอื่นอย่างจริงจัง ซึ่งหมายความว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ยังอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนพอสมควร และข้าพเจ้าได้เขียนตัวละครขึ้นมาเป็นเพื่อนฝูงใหญ่แล้ว ตราบใดที่ยังมีโลกในหัว ก็อยู่ได้
จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง อยู่เชียงใหม่นานปีไม่มีเพื่อนสักคน และมีความเครียดทั้งทางการงานและสุขภาพเกิดขึ้น ก็เกือบเป็นโรคซึมเศร้า เพราะไม่มีการดีเทคแต่แรกว่าเอ็งแย่แล้ว เอ็งต้องหาเพื่อน
ถ้าเป็นคนที่ต้องการมนุษย์อื่นแบบ constantly มาตลอด ป่านนี้ก็มีเพื่อนเยอะแยะไปแล้ว
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เพราะมีอาการเกือบซึมเศร้า จึงมีความจำเป็นต้องเข้าใจอะไรหลายๆ ซึ่งถ้าไม่เป็นก็ไม่เข้าใจ
จึงคิดว่าเกิดอะไรๆ ขึ้นก็คงจะดีทั้งนั้น เพราะถ้าใช้ชีวิตแบบ blissful ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ก็คงไม่เข้าใจ เพราะเกิดจึงได้เข้าใจ เพราะมีจุดอ่อนจึงได้เข้าใจ เพราะบกพร่องบางอย่าง และไม่สตรองจึงได้เข้าใจ
คนที่สตรองจริงๆ ก็อาจจะเจอเรื่องที่ทำให้ต้องเข้าใจมาก่อน ถึงได้สตรองก็ได้
อืม แต่สตรองกับกระด้างก็ไม่เหมือนกันหรอกนะ
คิดว่าอย่างนั้นนะ
| Create Date : 26 เมษายน 2559 | | |
| Last Update : 26 เมษายน 2559 11:05:35 น. |
| Counter : 2078 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
จะเรื่องอะไร
จะเรื่องอะไรก็มีเหตุผลทั้งนั้นแหละ
แต่อาจจะเป็นเหตุผลที่เราจำได้คนเดียว
และกระทั่งอาจจะเป็นเหตุผลที่เราเข้าใจผิด หรือจำผิดก็ได้
เราก็แค่จำอะไรๆ จากแรงประทับใจ
อืม หรือจะบอกว่าอะไรๆ ก็ไม่มีเหตุผลทั้งนั้นดีนะ
ถ้าจำผิดก็ไม่ใช่ความจริง
แต่แรงประทับใจที่รู้สึกนั้นมันจริงสำหรับเรา
หรือควรบอกว่าเราใช้ชีวิตอยู่ในจักรวาลที่สร้างเอาเองตลอดเวลา
| Create Date : 24 เมษายน 2559 | | |
| Last Update : 24 เมษายน 2559 23:42:32 น. |
| Counter : 901 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [