ในชีวิตนี้ก็ไม้คิดว่าจะได้มาทำบล็อกเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงนะครับ  ปกติก็จะทำบล็อกทำอาหาร  ร้านอาหาร  ท่องเที่ยว  รีวิวโรงแรมบ้างบางครั้ง  แต่เรื่องสัตว์เลี้ยงนี่ไม่เคยคิดเลยและไม่บังอาจคิดด้วย ......

เพราะอะไร .... ตั้งแต่เกิดมาก็อยู่บ้านในครอบครัวใหญ่  มีพี่น้องหลายคน  ปลูกบ้านอยู่ใกล้ๆกันในพื้นที่เดียวกัน  เคยเอาบางแก้วมาเลี้ยงตอนเด็กๆเป็นน้องผู้หญิงชื่อ  "คุกกี้"  รักบ้าน  รักเจ้านายมาก  ถ้าไม่ใช่คนในบ้านอย่าได้เดินขึ้นบันไดบ้านมานะเป็นได้โดยคุกกี้ง่ำๆทุกคนไป  แล้วก็มาเป็นโรคพยาธิหัวใจตายไป  สมัยก่อน  (เมื่อ  30  กว่าปีที่แล้ว)  สัตว์แพทย์ยังไม่เป็นที่นิยมเหมือนเดี๋ยวนี้  การเลี้ยงน้องหมาน้องแมวก็เลี้ยงกันตามมีตามเกิด  นอนหน้าประตูบ้าน  กินข้าวเหลือจากที่กินในแต่ละมื้อๆ  

พอคุกกี้ตายก็ไม่ได้หาน้องหมามาเลี้ยงอีกเพราะอยู่บ้านในครอบครัวใหญ่  จะมีกระทบกระทั่งกันบ้างเรื่องสัตว์เลี้ยง  ช่วงที่คุกกี้ตายไปบ้านพี่อีกหลังนึงเอาหลังอานกับลาบราดอร์มาเลี้ยง 2 ตัว  ดุมากกกกกก  เรื่องเลี้ยงน้องหมาก็หายๆไปจากความอยากของตัวเอง  แล้วไหนจะเรื่องเรียน  กิจกรรม  จนผ่านไปจนจบ ม.6 เข้ามหาวิทยาลัย พอเรียนจบก็ไปเรียนต่อเมิองนอกซะหลายปี  จบกลับมาก็มัวแต่ยุ่งแต่เรื่องงาน  ลาออกมาทำงานที่บ้านก็มีหลานเล็กๆ  เลยลืมเรื่องน้องหมาไปซะสนิท  แต่ยังชอบดูรายการที่เกี่ยวกับน้องหมา  ดูแล้วก็อยากเลี้ยง  แต่เมื่อคิดถึงปัจจัยหลายๆอย่างก็คิดว่าไม่เอาดีกว่า 

จนมาเมื่อปีที่แล้ว  เกิดโครงการเมกกะโปรเจคของครอบครัวตัวเองคือ  "ซื้อบ้านใหม่ - ย้ายบ้าน"  เลยแอบคิดเอาไว้ว่าพอย้ายเข้าบ้านใหม่แล้วจะหาน้องหมามาเลี้ยง  ผ่านไป 1 ปี  ก็ยังไม่ลงตัวว่าจะเอาพันธุ์อะไรดี  คือจริงๆชอบพันธุ์ชิบะ  หรือไม่ก็ไซบีเรียน  แต่ว่าเป็นหมาพันธุ์ใหญ่  เดี๋ยวจะเดินชนคุณนายแม่ที่อายุจะ 80 ละ  เกิดล้มขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องใหญ่

จนมาสรุปได้ว่า  "จะต้องเป็นหมาพันธุ์เล็ก"  ชอบอยู่ 2 พันธุ์คือ ชเนาว์เซอร์  กับ  ชิวาว่า  หรือ  ปอมผสมชิวาว่า ก็เลือกไปเลือกมา  พลาดจองชเนาว์เซอร์ไปก็หลายรอบ  .....

วันนึงเพื่อนสมัยมัธยมของเจ้าของบล็อกเปิดคลีนิคสัตว์แพทย์อยู่หน้าปากซอยหมู่บ้านไลน์มาบอกว่ามีมาเมะชิบะตัวนึงเจ้าของเค้าแจกจะเอามั๊ย  ตอนนี้อยู่ที่ร้านเลยรีบออกไปดูตัว ไปถึงน้องชิบะเพิ่งจะฟื้นจากการวางยาผ่าตัด  เพื่อนเล่าว่าน้องเป็นแม่พันธุ์อยู่ที่ฟาร์ม  เจ้าของนำเข้าจากญี่ปุ่น  มดลูกอักเสบตัองตัดมดลูกทิ้งเจ้าของฟาร์มเค้าเลยให้ช่วยหาบ้านใหม่ให้ ...... ครั้งแรกที่เห็นนึกสงสารจับใจ  เลยบอกเพื่อนว่าอยากได้นะ  จองไว้ก่อนเดี๋ยวไปถามที่บ้านก่อน  พอกลับมาคุยกับที่บ้านเห็นดีด้วยก็เลยบอกเพื่อนว่าจะรับมาเลี้ยงเอง  .... ตอนนี้ให้พักฟื้นอยู่ที่คลีนิคของเพื่อนก่อน  แต่ก็แวะไปเยี่ยมทุกวันครับ

คลิปนี้เป็นคลิปที่เพื่อนถ่ายตอนฟื้นจากการผ่าตัดใหม่ๆ หน้ายังมึนๆอยู่เลย 

(คลิกที่รูปเพื่อชมคลิป)

พรุ่งนี้เย็นจะพา "วาซาบิ"  กลับบ้านแล้ว  ตื่นเต้ลมากกกกก