เรื่องย่อ "ข้านี่เเหละองค์หญิงสาม" The Romance of Tiger and Rose [WeTV]
ก่อนอื่นผมขอให้คะแนนซีรี่ส์เรื่องนี้ก่อน ผมให้ที่ 9/10 คะแนน
ถ้าได้ดูผมบอกเลยว่าต้องดูติดลมจนจบโดยไม่รู้ตัวแน่นอน



เห็นชื่อตัวแสดงนำเป็น จ้าวลู่ซือ ก็แทบจะการันตีความฮาแบบน่ารัก ๆ
โก๊ะกังของนางเอกกันได้ในระดับหนึ่งเลย จนเหมือนเป็นโลโก้ประจำตัวเธอไปแล้ว
เพราะแต่ละเรื่องที่นางเอกสาวน่ารักน่าหยิกที่มีอายุเพียง 21 ปี



คนนี้แสดงทีไร มักจะออกมาในแนวโก๊ะกังกาละมังแตกแทบทุกเรื่อง
ไล่เลียงมาจาก ฮ่องเต้ที่รัก (Oh! My Emperor ) , I Hear You ,
บุปผาวสันต์ จันทราสารทฤดู (Spring Flower) , หมออัจฉริยะ (Prodigy Healer ),
ลิขิตรักสามพันปี (The Killing Of Three Thousand Crows)
มีโอกาศผมจะมาสรุปเรื่องอื่นให้อ่านนะครับ



เรื่องไหนถ้าจ้าวลู่ซือไม่โก๊ะไม่รั่วก็เหมือนจะไม่ใช่ตัวจริงและเรื่องนี้ก็ไม่พลาด
ข้านี่แหละองค์หญิงสาม เล่าเรื่องของ เฉินเสี่ยวเชียน (จ้าวลู่ซือ)
นักเขียนบทละครที่ตั้งใจทำงานตามความฝันที่อยากจะสร้างผลงานละคร
ระดับมาสเตอร์พีซที่มีผู้หญิงเป็นตัวเด่น



แต่แล้วเธอก็ต้องมาพบกับอุปสรรคเมื่อบทละครของเธอโดนพระเอกชื่อดัง
นักแสดงใหญ่แห่งยุคสั่งหยุดงานและวิจารณ์ว่าบทของเธอยังไม่ดีพอ



แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจ้ะ เมื่อเธอหลับแล้วหลุดเข้าไปในโลกคู่ขนานนั่นก็คือ
โลกในนิยายของตัวเอง!!! หลุดไปไม่หลุดเปล่าดันไปสวมบทบาทเป็น
องค์หญิงสามเฉินเชียนเชียน (จ้าวลู่ซือ赵露思)แห่ง เมืองฮวาหยวน



เป็นนางร้ายขี้แย่ง เก่งวรยุทธ แต่สมองทึบชอบสำเริงสำราญ เอาแต่ใจและจ้องทำร้าย
เฉียนฉูฉู่ (โจวจื่อซิน 周紫馨) นางเอกของเรื่องที่เป็นพี่สาวแต่อายุสั้นเพราะจะต้องถูก



องค์ชายหานซั่ว (ติงอวี่ซี 丁禹兮 ) แห่ง เมืองเสวียหู่ ฆ่าตายในวันแต่งงานภายใน
ตอนที่สาม วาร์ปมาทั้งทีแต่ดันวาร์ปมาเป็นนางอิจฉาและต้องตายภายใน 3 ตอนซะงั้น



ทำไงดีอ่ะทีนี้ เธอก็ต้องเอาตัวรอดสิ ฉันจะมาตายในบทละครตัวเองไม่ได้
เรื่องราววุ่น ๆ ก็เกิดขึ้นหลังจากนี้นี่แหละ



นิยายที่เธอเขียนแบ่งเป็นสองเมืองคู่อริคือ เมืองฮวาหยวน กับ เมืองเสวียหู่ เธอเขียนให้
เมืองฮวาหยวนปกครองโดยผู้หญิง มีท่านเจ้าเมืองเป็นผู้หญิง ไม่ว่าจะทำอะไรในเมืองนี้
ผู้หญิงถือเป็นใหญ่ ประมาณเมืองลับแลที่ผู้หญิงมีอำนาจทางการทหาร การเมืองการปกครอง
มีคุณค่าเหนือผู้ชาย ป็นผู้นำเป็นหัวหน้าครอบครัว



บ้านไหนมีลูกถ้าคลอดออกมาเป็นผู้ชายนี่ถือว่าอาภัพอับโชค ธีมของเมืองนี้ว่าจิกกัดแล้ว
บทในบางช่วงยังขยี้เข้าไปอีกด้วยการให้ผู้ชายเป็นทาส เป็นบ่าว เป็นชนชั้นล่าง
ไม่มีสิทธิ์ได้เรียนหนังสือหรือเป็นขุนนาง เป็นสิ่งมีชีวิตที่ตายไปก็ไม่น่าเสียดายเท่าผู้หญิง



บรรดาพ่อบ้านในเมืองต่างสรรหายาดีมาแบ่งปันกัน เพื่อให้โอกาสหน้าภรรยาของตน
จะคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิงเพื่อสืบตระกูลและจะได้เชิดหน้าชูตากับเขาได้บ้าง
มีสำนักการสังคีตที่ภายในสำนักจะมีบรรดาหนุ่ม ๆ ไว้คอยบริการสตรี ดีดพิณ ร่ายรำ ชงเหล้า
ให้ความสำเริงสำราญกับสตรีที่มาใช้บริการ ซึ่งแน่นอนว่าองค์หญิงสามนางเป็นแขกประจำเลยจ้ะ



ส่วน เมืองเสวียหู่ ถือเป็นเมืองคู่อริที่มีเจ้าเมืองเป็นผู้ชาย ปกติธรรมดาเหมือนแคว้นทั่ว ๆ ไป
แต่องค์ชายหานซั่ว เจ้าเมืองน้อยเป็นโรคหัวใจและจะต้องตายภายในอายุ 20 ถ้าไม่ได้
กระดูกมังกร สมบัติล้ำค่าของเมืองฮวาหยวนมากินเพื่อเป็นยารักษา



หานซั่วก็เลยจะมาแต่งงานกับเฉินฉูฉู่เพื่อขโมยกระดูกมังกรและจะยกพวกมายึดเมืองนี้ซะ
แต่ถูกองค์หญิงสามเฉินเชียนเชียนชิงตัวเจ้าบ่าวมาแต่งเองซะก่อน ด้วยการ
ใช้อำนาจชิงตัวกลางตลาด



เรื่องนี้ความน่ารักโก๊ะกังของ จ้าวลู่ซือ เอาไปเลยเต็ม 10 ไม่หลุดคอนเซ็ปต์เลยจริง ๆ
นางเอกคนนี้ ตามบทแล้วหานซั่วจะวางยาองค์หญิงสามในวันแต่งงาน แต่เมื่อนางเอก
หลุดเข้ามาเล่นบทที่ตัวเองเขียน เธอก็จะต้องเอาชีวิตรอดด้วยการพลิกเกมร้ายให้กลายเป็นดี
ให้ได้ เพราะเธอวาร์ปมาแบบเป็นตัวเองสุด ๆ คือไร้วรยุทธและโก๊ะกัง เธอก็คิดวิธีสารพัดเลย
จ้ะ เพื่อหลบหลีกหานซั่วที่จ้องจะสังหารเธอ



และ เผยเหิง (เซิ่งอิงหาว 盛英豪) หนุ่มหล่อลูกแม่ทัพใหญ่ที่เป็นคู่หมั้นแบบดองเค็ม
เพราะเกลียดเธอ ระหว่างที่หลุดเข้าไปในบทที่ตัวเองเขียน เธอก็ทำเอาทั้งหานซั่วและ
เผยหิงตกหลุมรักเธอจนเกิดเป็นศึกชิงนางซะอย่างนั้น “ไม่สิ ต้องไม่เป็นงี้สิพระเอก
ต้องได้กับนางเอก นางเอกที่วางไว้คือเฉินฉูฉู่นะ”



เมื่อเธอวาร์ปไปแบบเป็นตัวเองสุด ๆ ความเป็นคนใส ๆ น้ำใจงามของนางเอกก็ทำให้
ใครต่อใครต่างหลงรักและอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ โดยเฉพาะพระเอกอย่างหานซั่วที่ตกหลมรัก
เข้าจังเบ้อเร่อ ไหนจะเผยเหิงที่เมื่อก่อนเกลียดองค์หญิงสามเข้าไส้ ก็เปลี่ยนมาเป็นรักและ
อยากปกป้องดูแล เพราะความมีน้ำใจไร้ที่ติของเธอเองที่เห็นค่าความเป็นมนุษย์ของผู้ชาย
อย่างที่ไม่มีสตรีนางไหนในเมืองฮวาหยวนเคยทำ เรื่องนี้ก็เลยยืนยันความจริงที่ว่า



คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่เพศกำเนิด หากแต่อยู่ที่การกระทำหลังจากเกิดมาแล้วมากกว่า
ถือเป็นการตั้งใจใส่สัจธรรมลงมาในละครอารมณ์ดีเรื่องนี้แบบเนียน ๆ แต่ก็สังเกตเห็น
ได้ชัดเชียวแหละ เป็นการยืนยันความเท่าเทียมของความเป็นมนุษย์ที่กำลังบอกว่า อย่าเลือก
ที่รักมักที่ชังอีกเลย ไม่ว่าเพศหญิง เพศชาย ก็ทำคุณประโยชน์ให้บ้านเมืองได้เหมือนกันนะ



เรื่องนี้ดูขำก็ขำ ดูฟินก็ฟินแบบไม่มีอะไรกั้น เพราะหานซั่วหลงไหลในตัวเฉินเชียนเชียน
ซะจริง ๆ และเขาเสิร์ฟเมนูเหล่านี้มาให้แบบตลอดทั้งเรื่อง ไม่ได้ขำก๊ากตัวโยกตัวโยน
แต่เป็นละครอารมณ์ดีที่ดูแล้วไม่มีเบื่อ มุกฮามาเรื่อย ๆ แบบกระจัดกระจาย
แต่ถามว่าฟินจิกหมอนนี่มีไหม



ก็บอกเลยว่าหมอนขาดกับบทที่ใส่มาให้พระเอก-นางเอกแบบพอดิบพอดี ตัวร้ายเป็นตัวร้าย
ที่เข้าใจใด้ว่าทำไมร้าย ทุกคนมีเหตุผลไม่พร่ำเพรื่อ ถึงจะมีบางช่วงที่ดูเนิบนาบไปสักหน่อย
แต่ก็เพียงประเดี๋ยวประด๋าวไม่ถึงกับทำให้เราเบื่อจนอยากจะเท



เรื่องนี้ชุดสวยด้วยนะ จริง ๆ ซีรีส์จีนแนวย้อยยุคคอสตูมเขาแน่นแทบจะทุกเรื่องอยู่แล้ว
ความอลัง งานผ้างานพลิ้วต้องมี งานผมงานเครื่องประดับต้องมา ซึ่งเรื่องนี้ก็
ไม่น้อยหน้าไปกว่าเรื่องไหน ๆ โดยเฉพาะชุดแต่งงานในต้น Ep ขององค์หญิงสามนี่
ชอบลายปักและงานหัวขององค์หญิงมาก ใครยังไม่เคยดูอยากให้สังเกตในจุดนี้ด้วย
ว่างามงดหยดย้อยจริง ๆ



ซีรีส์มีทั้งหมด 24 ตอนนะ ดูสบาย ๆ ได้เพลิน ๆ แถมยังทำให้เราอารมณ์ดีซะอีกด้วย
เรื่องมันก็จะดำเนินไปจนถึง ในที่สุดนางเอกก็ได้เรียนรู้ว่าทำไมบทละครของเธอจึงไม่สมจริง
ก็เห็นข้อบกพร่องกับตาตัวเองนั่นแหละ แต่…เธอจะเดินทางกลับมาในโลกปัจจุบันได้ไหม



สามารถชมซีรีส์ "ข้านี่เเหละองค์หญิงสาม"
The Romance of Tiger and Rose
ได้ที่แอพพลิเคชั่น [WeTV]



ฝากกด like Facebook นายแว่นขยันเที่ยว : 
https://www.facebook.com/นายแว่นขยันเที่ยว-110467381183341



ฝากกด like กด แชร์ด้วยนะครับ 🙏
อยู่บ้านหยุดเชื้อเพื่อชาติ #นายแว่นขยันเที่ยว 😎📷



ขอบคุณที่เข้ามาเป็นกำลังใจให้ผม
"นายแว่นขยันเที่ยว"



ขอบคุณเพลง : 月夜 / Yue Ye / Moonlight
ศิลปิน : 双笙 Shuang Sheng, 、妖扬 Yao Yang
Vote : ซีรี่ส์ต่าประเทศ