|
เส้นทางนี้
บนถนนและเส้นทางทุกสายที่ก้าวเดินไปด้วยกัน มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา
แต่เราทั้งคู่ก็ยังอยากเดินช้าๆไปพร้อมๆกัน เดือนหน้าเราสองคนมีโครงการ
จะเที่ยวกันอีกแล้วครับ ผมกับคุณหนิงอยากไปตลาดจั๊กจั่นที่หัวหินกัน
แต่ไม่รู้จะได้ไปรึเปล่าลุ้นๆดู จริงเราไปเที่ยวหัวหินกันสองรอบแล้ว แต่ไปไม่
ถึงสักทีเพราะจำชื่อตลาดไม่ได้แถมที่สำคัญ ฟังพี่เจี๊ยบเล่ามาอีกทีเลยลืม
หมดเลยว่าที่ไหนยังไง จริงเมื่อวานเราสองคนช่วยกันทำมื้อเช้าด้วยกัน
ซึ่งปกติผมจะเป็นคนเตรียมคุณหนิงทานอย่างเดียว เมื่อเช้าเมื่อวานเราเริ่มต้น
ด้วยการเตรียมและทำแพนเค้ก วันนี้เลยขออีกรอบ ผมว่าประสบความสำเร็จ
เลยนะดีกว่าครั้งแรกที่ทำเยอะมาก อร่อยดีครับ เอ่อลืมถ่ายรูปไว้เลยเนอะ
ประวัติศาสตร์คุณหนิงเข้าครัว แถมทำออกมาหน้าทานมากๆเลย ทานกัน
สองคนไม่หมดเลยต้องเอาไปฝากลูกน้องคุณหนิงที่ทำงาน แต่พรุ่งนี้
คุณหนิงบอกว่าไม่เอาแล้วนะเบื่อแล้ว 2 วันนี้ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย
เบื่อมากๆ เพราะหมอห้ามโดดแดด สัก 2 วัน อาจจะเพราะรอยไหม้ตาม
ร่างกายผมนี้แหละ หมอเลยห้าม คงทานยาเยอะไปหน่อยหมอบอกว่า
ร่างกายเลยพยายามขับออกทุกทางที่มันจะทำได้ ผลก็คือหลัง แขน ขา
มีรอยไหม้ เป็นวงๆเลย เอาน่า 2 วันเองอดทนๆ เดี๋ยวก็หาย เมื่อคืนน้องสาว
ผมมีตารางบินมาเชียงใหม่พอดี ผมก็ไปรับแอร์สาวที่สนามบิน ผมไปรอก่อน
เวลาเครื่องลงเพราะอย่างน้อยพอเครื่องลงปุ๊บ ผมจะได้รู้ว่าน้องปลอดภัยดี
พอผู้โดยสารคนสุดท้ายออกมาแล้วหลังจากนั้น แอร์สาว(ไม่เห็นสวยเลย)
เดินทางกระเป๋าออกมาทางออกลูกเรือ หน้าตาไม่เหมือนเด็กหญิงขี้แย
เมื่อยี่สิบปีก่อนเลย เธอเดินมากับกลุ่มเพื่อน ผมนึกในใจตอนเด็กไม่คิดว่าโต
มาจะได้ทำงานแบบนี้นะเนี้ยะ ทะโมนก็ทะโมน กระโดกกระเดกสะ แต่ดันมา
เป็นนางฟ้าสะงั้น น้องสาวผมพอเห็นหน้าผม นึกว่ามันฉีกยิ้ม ดันทำหน้าหุบ
แล้วบอกว่า "โกทำไมโทรมงี้ละ" ดูปากมันดิ อยากกระโดดทีบ 2 ขาคู่เลย
จริงๆ 555+ ก็นะเจอกันประโยคแรกแทนที่จะดีใจ กอดหรือยิ้มหรืออะไรก็
ได้ สร้างสรรค์จริงๆน้องผม และแล้วผมก็สวนว่า เจอพี่เจอเชื้อจะยิ้มแย้มไม่
มีละดันปากแมวใส่ น้องสาวผมสวนทันทีเหมือนกัน (มันได้เลือดใครมานะ)
"โถ่ โกยิ้มเหงือกจะแห้งมาเป็นชั่วโมงแล้วยังมาให้ยิ้มอีกปกติยิ้มแล้วไ
ด้ตังนะ โกอะเค้ายิ้มโกจะให้เท่าไหร่ แถมดูดิผอมมากกเกินไปละ
โกหนิงดูแลไม่ดีรึไงเนี้ยะ" ดูมันพาลอีก ตอนแรกก็บอกไม่กินอะไรละ
เหนื่อยอยากนอนพรุ่งนี้ต้องกลับไฟท์แรกเลย ผมก็อืมดีมากไปนอนสะเดี๋ยวส่งกลับโรงแรมแล้วตู่จะชิ่งละ พอจะถึงอิมพีเรียลแม่ปิงอยู่แล้ว คุณนายก็เปลี่ยนไปกินข้าวต้มดีกว่าอยากกินอะ เอาดูมันดิ บอกทำไมละเด็กกำลังกินกำลังนอน ท่าทางมันจะกินก่อนนอนมากกว่า ยังมีหน้ามาพูดอีกนะ "จริงก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอกนะแต่กลัวดึกจะหิว" แม่คุณจะเที่ยงคืนอยู่แล้วยังจะมีดึกๆอีก แต่ก็นะเพื่อน้องๆ
นานมาที ทนไว้ๆ สั่งกันไป กินกันไป แต่เยอะมากจะกินหมดไหม (คิดในใจ)
"โอ้ววแม่เจ้า ท้าวแสนปม เดินเหมือนนางแบบ แดก(ไม่สุภาพหน่อย)เหมือนกรรมกร"
น้องสาวผมพาเพื่อนมาด้วย 1 คน น่าตาน่ารักดีแต่พอเวลาทาน
ละก็ไม่ห่วงสวยเลยสาวๆ 2 คน หมดไป 400กว่าบาท ผมกับคุณหนิงทานเยอะ
แค่ไหนเต็มที่ก็แค่ 200 กว่าบาท สองคนนี้กินยังกะกลับมาจากสนามรบเลย
555+ เอาน่าเพื่อน้องๆ แต่ความน่าของน้องสาวผมพอไปส่งที่โรงแรม
เธอก็สวัสดี บ๊ายบายแล้วก็เดินลากกระเป๋าขึ้นลิฟไป ผมก็โปกมือแล้วก็เดิน
หันหลังจะกลับ กำลังเดินกลับมาที่รถสักพักมีสาวน้อยที่เคยเป็นเด็กดื้อ
ของผมวิ่งตามมาแล้วกอดผมสะแน่นเลย หอมแก้มผมอีก 1 ที
แล้วบอกว่า"ดูแลตัวเองบ้างสิ ดูสิหมดหล่อเลยจากที่ปกติก็ไม่เหลือความ
หล่ออยู่แล้ว ดูสิหมดเลย (เอ่อกำลังซึ้งขอบใจมากน้องรัก มันใช่เวลามั้ยหาเนี้ยะ)
คิดถึงโกนะ ฝันดีคับ" แล้วก็เดินจากไป ผมมองน้องสาวผมจนเธอเข้า
โรงแรมไป ผมยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวว่ายิ้มตอนไหน เอาน่ายังมีคนที่รักผม
อยู่อีกตั้งหลายคน สู้สิครับแค่นี้เอง จะพาคุณหนิงไปเที่ยวที่ๆเราอยากไป
ด้วยกันได้ ปัญหาและอุปสรรค เป็นแนวทางให้เราเข้มแข็งขึ้น
ผมจะท้อทำไมในเมื่อผมยังมีอีกหลายๆคนพร้อมที่จะเดินไปข้างผม
ใครจะมองผมว่าผมไม่ดีเลวร้ายยังไงขอแค่ สัก 1 คนที่เข้าใจในความเป็นผม
แค่นี้ ชีวิตผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้วครับ
P.s ลุ้นดูอีกทีว่าเดือนหน้าจะได้ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย
Create Date : 21 กันยายน 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 21 กันยายน 2553 14:07:47 น. |
Counter : 747 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 21 กันยายน 2553 14:57:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 23 กันยายน 2553 6:06:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ที่แท้ ก็ปากหวานซ่อนรูปนะเนี่ย
อิอิ