ไดอารี่แห่งความทรงจำ-หมายเลข ๑
๑๕ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๗ เวลาบ่ายแก่ๆ ณ.ห้องทำงานเล็กๆของฉัน
ไดอารี่แห่งความทรงจำเหรอ เหอะๆตั้งชื่อซะเก๋เชียว ฉันจะเริ่มเขียนจากตรงไหนก่อนดีนะ ความทรงจำแรกเลยดีไหม
ความทรงจำแรกของคุณคืออะไรกันนะ ตอนอยู่ในท้องแม่รึเปล่า หรือตอนได้ดูดนมแม่ครั้งแรก ฮ่าๆ ใครจะจำได้ขนาดนั้นเนาะ
ภาพแรกที่ฉันจำได้เป็นตอนที่แม่ของฉันพาฉันกับพีสาวไปที่บ้านยายของฉัน (ฉันจำไม่ได้ว่าตอนนั้นแม่มีน้องชายของฉันรึยัง และจำไม่ได้ด้วยว่าพ่อไปด้วยรึเปล่า)
ฉันเห็นยายนั่งอยู่เบื้องหลังจักรเย็บผ้า มีผ้ามากมายกองอยู่รอบๆตัวยาย ยายมีอาชีพเย็บเสื้อผ้าโหล มีจักรตั้งอยู่สองหรือสามตัว เสียงจักรดังหนวกหูไปทั่วบ้านเลย
ฉันไม่รู้ว่าวันนั้นเราแค่ไปเยี่ยมยายหรือได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านยายในวันนั้นเลย จำได้แต่ว่าฉันได้อาศัยอยู่ที่บ้านหลังนั้นตั้งแต่เด็กจนเติบโตมีงานทำและได้ย้ายตัวเองออกมา
ฉันจำวันแรกที่เข้าเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนใกล้บ้านได้ พี่สาวฉันก็เรียนที่นี่ด้วย ยายเป็นคนพาฉันไปที่โรงเรียนในวันนั้น (ไม่รู้ว่าแม่ไปไหนทำไมไม่เป็นแม่ที่พาไปล่ะ ??)
ยายสอนให้ฉันจำชื่อของตัวเองให้ดี เวลาครูเรียกให้ขานรับ ซึ่งฉันก็ท่องจำชื่อจริงของตัวเอง ขมุบขมิบอยู่ตลอดเวลาด้วยความกังวลกลัวว่าจะลืมชื่อตัวเอง ส่วนสายตาฉันก็คอยจับจ้องที่ยายอยู่ตลอดกลัวว่ายายจะทิ้งฉันแล้วหนีกลับบ้านไปก่อน แล้วก็เป็นอย่างที่ฉันกลัวจริงๆน่ะหล่ะ ยายแอบหนีไปตอนไหนฉันไม่รู้ตัวเลย T_T
ตอนเด็กๆฉันโดนยายตีบ่อยมากๆเลย ทั้งเรื่องฉี่รดกระโปรง ทั้งไม่ยอมนุ่งกางเกงในไปโรงเรียน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงทำเช่นนั้น และตอนนั้นแม่ไปอยู่เสียที่ไหน....
โตขึ้นมาหน่อยฉันก็ชอบตามยายไปวัด ไม่ได้ชอบทำบุญทำทานอะไรกะเขาหรอก ก็แค่อยากไปเที่ยว อยากออกไปให้พ้นๆบ้านน่ะ ก็อยู่บ้านน่ะมันน่าเบื่อจะตาย
และที่สำคัญบ้านของคนที่ฉันแอบชอบน่ะ อยู่ใกล้ๆวัดนั้นด้วยน่ะสิ (เขาเรียนห้องเดียวกะฉันล่ะ) เวลาไปวัดกับยายฉันก็จะชะเง้อมองหน้าบ้านเขา เผื่อจะเจอใบหน้าคมๆคิ้วเข้มๆกับดวงตา คมกริบของเขา แต่ก็ไม่เคยเจอเลยแม้สักครั้งเดียว
แม้เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้มีโอกาศไปวัดนั้นอีกครั้งในวันที่ฉันไม่มียายแล้ว ฉันก็ยังไม่วายชะเง้อมองไปยังบ้านหลังนั้น แม้เวลาจะผ่านไปนานมากแล้ว แต่บ้านหลังนั้นยังคงเหมือนเดิม ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป เอ๊ะ..หรืออาจจะเปลี่ยนไปแต่ฉันจำไม่ได้เสียเอง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยคือ..ประตูบ้านหลังนั้นที่ปิดสนิท ไม่มีวี่แววว่ามีคนอยู่อาศัย ไม่มีใบหน้าคมๆของคนที่ฉันอยากเจอ โผล่มาจากประตูบ้านหลังนั้นสักครั้งเดียว...
ท่านหญิงน่าเกลียด
อย่าลืมอ่านบล็อกก่อนหน้านี้กันนะคะ
รักนะจุ๊บๆ 
| Create Date : 15 พฤศจิกายน 2557 |
| Last Update : 27 พฤศจิกายน 2557 8:45:54 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 630 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
