เข้าโหมดสบายใจ หลายวันมานี่กลายเป็นคนเบื่อโลกเสมือนไปพักใหญ่ ๆ ไม่ใช่อะไรหรอก ก็แค่เหนื่อย แล้วก็ ล้า ๆ แค่นั้น แล้วไอ้ผีติส ตัวนั้นมันก็ยังเข้า ๆ ออกๆ อยู่เรื่อยมา จนไม่มีกระใจจะจับคอมมาสองวัน ปล่อยให้ฝุ่นจับ สงสารเครื่องอยู่เหมือนกัน แต่คาดว่า วันนี้ ไอ้ผีติส ตัวนั้นมันคงได้เวลาถูกอัญเชิญ ออกไปเสียที เนื่องจาก ไม่มีอะไรกระเตื้องขึ้นเลย ในเวลาที่หายไป แต่ไอ้เวลาที่หายไปนั่น ก็ไปใช้กับอย่างอื่นที่บอกว่า เหนื่อยไง... ที่หาย ๆ ไปนั้น ไปจัดการขึ้นโครงไม้ใบเล็ก ๆ หนึ่งโครง แล้วก็เอา ซานาดูร ลงไปปลูก เพราะเห็นมันไม่ยอมโต ในถุงดำที่เพาะเอาไว้เสียเลย คาดว่า ถ้าเอาลงดิน คงจะโตดีกว่านี้ ส่วนเมล็ดดอกไม้ที่เอาหว่านลงไป มันยังคงไม่งอกขึ้นมา พอๆ กับเม็ดผัก รอแล้วรอเล่า อยู่กับการรอคอย แต่นั่นเป็นสิ่งดีนะ ทำให้เรารู้สึกว่า มีแรงที่จะรอดูวันที่ มันงอกขึ้นมาเป็นต้นอ่อน มีแรงฮึดในการขุดดินทำร่องเพิ่ม และวันนี้ก็ตกลงใจว่า จะใช้ที่ดินที่เหลือด้านข้าง ๆ ทำแปลง ซ่อนกลิ่นเพิ่มขึ้นอีก ไปเรียกรถไถมา แต่พระเจ้า มันเข้าไม่ได้ อ่ะดิ มันติดแปลงองุ่น แล้วก็ติดท่อน้ำ สรุปว่า ต้องขุดอย่างเดียว เมื่อเช้าเลยเอาน้ำรดดินให้ชุ่ม แล้วก็ขุด ๆๆๆ ไปได้สักเมตรได้ม้าง แล้วก็หยุดขุด เพราะมีอีกหลายงานต้องทำ กะว่า เย็น ๆ จะมาขุดต่อ เพราะพักนี้แดดไม่ค่อยมี จึงเป็นช่วงที่ใช้เวลากลางแจ้งได้ดี ไม่ร้อน และที่สำคัญ ผิวไม่ดำ หุหุ... เมื่อคืนก่อน มีคนบ้าบางคนโทรมาป่วน ใครนะเคยบอกว่า คนเมาพูดแต่เรื่องจริง เราเป็นคนหนึ่งล่ะที่เลิกเชื่อ เรื่องคนเมาพูดเรื่องจริงแล้ว เพราะไม่ใช่คนเมาทุกคน ที่มันจะพูดเรื่องจริง มันมีเรื่องโกหก และนำมาซึ่งเรื่องปวดใจอยู่ด้วยกันทั้งนั้น เพราะมันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว กับการที่เราหลงเชื่อคำพูดคนเมา และมันจะไม่เกิดขึ้นอีก ใครมาบอกว่าคนเมาพูดเรื่องจริง เราเถียงหัวชนฝาให้ตายไปเลยว่ามันไม่จริงโว้ยยยย.... น่าแปลกนะบางทีการที่อยากลืมใครสักคนมาก ๆ แต่ไม่ยอมลืม สิ่งที่เราทำได้ก็คือการพยายามเก็บเขาไว้ในส่วนที่ลึกที่สุด หาอะไรหนัก ๆ มาทับไว้ แต่บางครั้ง ความรู้สึกนั้นก็ยังลอยขึ้นมาทำร้ายตัวเองจนได้ เปล่าไม่ได้เจ็บ ไม่ปวดแล้ว แต่เกลียดตัวเองที่ลืมไม่ได้เสียที บางครั้งยังเผลอแอบมองที่ทำงานเค้าเวลาขับรถผ่าน ทั้ง ๆ ที่ทุกสิ่งมันเป็นเรื่องโกหกของคนเมาทั้งนั้น น่าแปลกที่เพื่อนในวงเหล้า เคยบอกว่า น้ำเมาเป็นน้ำที่ทำให้คนเราพูดความจริง แต่ตอนนี้ต้องกลับไปตอกหน้าพวกมันใหม่ว่า ไม่ใช่สำหรับคนทุกคนว้อยยยยย พักนี้ไม่ได้เข้าวงเหล้ามาจะเดือนหนึ่งได้แล้วมั่ง สาเหตุเหรอไม่ใช่เป็นคนดีอย่างที่คิด เพียงแต่ งดเหล้าเข้าพรรษาเท่านั้นเอง ปีหนึ่งหยุดสักสามเดือนคงจะดี วันก่อนก็โดนลากไปร้านคาราโอเกะ ทุกคนดื่มกันหมด ยกเว้นตรู นั่งมองพวกกิน แล้วพวกก็ชวนๆๆๆๆ นึกว่าตบะจะแตกละสิ ไม่มีทาง ตั้งใจแล้วว่าจะอดให้ครบสามเดือน แล้ว หลังจากนั้น ค่อยเอาคืน กรั่กๆๆๆๆ จะลองเมาหัวราน้ำดูสักที ถ้าหัวไม่แตกเพราะแม่ตีเสียก่อนนะ หุหุ วันนี้ที่นี่ไม่มีแดดอีกแล้ว และแม่ก็ไม่อยู่บ้าน ลงไปกรุงเทพฯ พบแพทย์ อีกไม่กี่วันก็กลับ แต่ดูเหมือนคราวนี้ก่อนลงไปจะปะทะคารากันนิดหน่อยตามประสาแม่ลูกที่รักกันม๊ากมาก แต่เดี๋ยวกลับมาก็ดีกันเองแหละ จะว่าไปเดือนนี้เป็นเดือนที่ดีเดือนหนึ่งหลังจากเหี่ยว ๆ มาหลายเดือนเกี่ยวกับงานของตัวเอง มีเรื่องสั้น ออกกับ อมรินทร์ หนึ่งเรื่อง กับ สนพ.ปีกฝัน อีกสองเรื่อง ปลายเดือนนี้ และก็ ถ้า สยามฯ ไม่พลาด ก็น่าจะมีเรื่องสั้นออกกับเขาอีกหนึ่งเล่ม และรวมเรื่องสั้นของตัวเองอีกหนึ่งเล่ม (ถ้าไม่พลาดนะ) มีงานอีกหลายชิ้นที่ดิ้นเร่าอยู่ในสมอง อยากเขียนมันออกมาแต่ติดว่า ตอนนี้มีงานติดอยู่อีกสามชิ้น ที่ยังเขียนไม่เสร็จ ถ้าเพิ่มขึ้นมาอีก จะกลายเป็นว่าต้องทำงานทีเดียวเกินกว่าสามชิ้น ซึ่งทำได้ แต่ไม่อยากทำ เพราะมันต้องแบ่งภาคความรู้สึกตัวเองเวลาเขียนงาน เลยต้องหยุดโครงการไว้ก่อน กะว่าจะลุย ๆ ให้ ริ้วทรายฯ กับ เกลียวใจฯ ให้จบ ถึงจะเปิดงานใหม่ขึ้นมา ส่วน มยุรารำแพนที่เขียนไว้เกือบสามปี ยังไม่ไปถึงไหนนั่นคงต้องค่อย ๆ เขียนไป เก้าตอนตัวละครใช้เปลืองยิ่งกว่าทิชชู่ สามสิบกว่าตัวเข้าไปแล้ว มีแต่คนบ่น แล้วไอ้คนเขียนก็ขยันเปิดตัวละครใหม่ ๆให้โผล่ออกมาอยู่เสียเรื่อย แง่มมมม วกกลับมาหาเรื่องของตัวเองอีกดีกว่า พักนี้มีชีวิตอยู่กับแปลงผัก และดอกไม้จริง ๆ เลย พอไม่มีแดดอากาศดี ๆ ก็อยากออกไปทำไปจัดการ อยากเห็นมันงอกไว ๆ อ่ะ ทานตะวันก็ต้นโตขึ้นทุกวัน ๆ เห็นแล้วก็ปลื้ม เอาไว้มันออกดอกออกผลแล้วจะถ่ายรูปให้ดูแล้วกันนะหุหุวันนี้ไปก่อน เด้วจะต้องกลับไปปั่นงานแล้ว ก่อนจะโดนทวง กรั่กๆๆๆ เจ้านัท โหมด สบายใจ   Create Date : 25 สิงหาคม 2549 8 comments Last Update : 1 กันยายน 2549 22:02:32 น. Counter : 621 Pageviews. Share Tweet

เอ้าสาธุ ขอให้หนังสือขายดี ขายดี ขายดี   โดย: oreocream 25 สิงหาคม 2549 10:45:15 น.

หวัดดีค่ะพี่นัท ตะกี๊ทักไปทางเอ็มฯ แต่พี่นัทเงียบง่ะ แค่จะบอกว่าหอบหิ้วหนังสือพี่นัทติดมือมาเที่ยวด้วย เพิ่งอ่านจบไปเล่มนึงค่ะ และก็เสียน้ำตาจนได้แม้จะเป็นเรื่องที่ดูแล้วน่าจะอ่านสบายๆ ชอบฉากของมาร์คกับมายีค่ะ บรรยายได้กินใจมาก แล้วก็ต่อเนื่องด้วยมาร์คกับรักษ์ ช่วงนี้เลยขอหยิบขอยืมเอาปย.ที่ชอบมาตั้งเป็นชื่อเอ็มฯ หน่อยคงไม่ว่ากันนะคะ   โดย: อุรัสยา 25 สิงหาคม 2549 17:30:36 น.

เขียนหนังสือกับปลูกต้นไม้ คงคล้ายๆกัน(ในความรู้สึกของเรานะ) ช่วงเวลาที่ปลูกก็ทุลักทุเลกับมันหน่อย แต่เมื่อไหร่ที่มันออกดอกผลให้เราชื่นชมความเหนื่อยใจก็จางไป   โดย: สายลมอิสระ 25 สิงหาคม 2549 20:38:02 น.

ขอให้หนังสือขายดีครับ   โดย: เจ้าชายไร้เงา 28 สิงหาคม 2549 12:20:43 น.

คนเมา ชอบพูดความจริง.. .. บางส่วนครับ คนง่วงสลึมสลือ นั่นแหละ ไม่ค่อยโกหก 555   โดย: แร้ไฟ 31 สิงหาคม 2549 19:07:47 น.

บางทีการที่เราเอาอะไรไปทับความรู้สึกลึกๆ ของเรา มันไม่ได้ช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่ยิ่งทำให้ตัวเรามีแต่คำถามว่า "ทำไม" ชีวิตที่มีคนๆ หนึ่ง (ที่ไม่ใช่ของเรา) อยู่ในใจ มันเศร้าจัง แต่มันทำให้รู้ว่าเรายังมีชีวิตมีความรู้สึก รับรู้ได้ถึงความขึ้นลงของอารมณ์และหัวใจ แต่ชีวิตที่ไม่มีใครเลยตอนนี้มัน ไม่เศร้านะ แต่มันเหงาจังเลย มันเหมือนว่าโลกก็ยังหมุนอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเราเดินตามอะไรไป แล้วเรายังมีหัวใจอยู่หรือเปล่า   โดย: เงาไม้เหงาฯ 31 สิงหาคม 2549 19:22:06 น.

ไม่ได้อ่านอ้ะ ตาลายใครไม่รู้ชวนทำบล็อค มึนแล้วเนี่ย สนุกไหมพี่ อิอิ ภาพในกล่องคอมเม้นต์น่ารักมากค่ะ   โดย: อุณากรรณ 1 กันยายน 2549 22:25:54 น.

//www.freewebs.com/ffah20/JearanaiJunKhimSolo.wma   โดย: น้าสือสาว (Darha ) 2 กันยายน 2549 0:33:54 น.