อ่านดีๆ แล้วจะพบว่าสิ่งที่เขียนขัดแย้งกันเอง

แล้วที่แน่ๆคือเรื่องพระราชกฤษฎีกา ที่มีศักดิ์เท่ากัน

ถ้าอ่านหนังหนังสือกฎหมายก่อนจะไม่เขียนแบบนี้ออกมานะ

อ่านแล้วก็น่าเห็นใจ แต่ถ้าเห็นด้วยป่าคงหมด อยากถามว่าตอนครอบครองโดยไม่ผ่านสำนักงานที่ดิน มันไม่ผิดปกติหรือ ?

เห็นใจมาก และมั่นใจว่าคนจำนวนมากคงไม่เข้าใจ นัทต้องเหนื่อยแน่ๆ อยู่แล้ว แต่อย่าท้อเพราะความไม่เข้าใจหรือไม่เห็นด้วยของคนอื่น

ปัญหาลักษณะนี้เกิดขึ้นในสังคมไทยมานานแล้ว และการแก้ปัญหาของสังคมไทยเราเป็นแบบ "ขอไปที" เป็นส่วนใหญ่ พอเปลี่ยนยุคเปลี่ยนสมัย คนใหม่ก็ลุกขึ้นมารื้อรอยปุปะที่คนเก่า "แก้" เอาไว้ เป็นแบบนี้มาหลายรอบหลายที่เต็มที

คนส่วนใหญ่ไม่ได้มานั่งสนใจหรือเรียนรู้ความผิดพลาดทางประวัติศาสตร์ของสังคม

คนส่วนใหญ่ไม่ใช่เขาหวังร้าย เขาก็เป็นคนดี หวังดีต่อสังคม แต่คนส่วนใหญ่อีกนั่นแหละ ตัดสินข้อมูลที่ตัวเองรับ ด้วยความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านของตัวเอง หลายครั้ง ก็เป็นการมองแง่มุมเดียว และขาดความพยายามที่จะเข้าใจภาพรวมทั้งหมด

เราคิดว่านัทแจงประเด็นไว้ครอบคลุมแล้ว แต่คนอ่านน้อยคนนักที่จะตั้งใจอ่านทุกย่อหน้า อย่าแปลกใจ และอย่าท้อ ถ้าเราได้เขียนตรงนั้นไว้แล้ว แต่คนอ่านไม่เห็น ไม่สนใจ

เรื่องวิธีการแก้ปัญหาของภาครัฐ ส่วนตัวไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะคนที่เคยทำงานเกี่ยวข้องกับชุมชน จะคุ้นเคยกับลักษณะการทำงานแบบนี้ของภาครัฐ (คุ้นมานาน) แต่ที่ส่วนตัวผิดหวังคือกับสื่อ

รู้สึกไปเองหรือเปล่า เมื่อก่อนเคยมีคนวิชาชีพสื่อที่สนใจความเป็นจริงในพื้นที่ สนใจไปคุยกับชาวบ้านแบบเจาะลึก บางคนไปร่วมกินนอนกับชาวบ้านในพื้นที่เดือดร้อน และกล้าที่จะนำเสนอความเป็นจริงในพื้นที่

ทำไมรู้สึกว่าในยุคสิบปีให้หลังมานี่ ได้เห็นได้ยินตรงนี้น้อยจัง หรือสังคมมันเปลี่ยนไปมากแล้ว หรือเราตามไม่ทัน?

ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองทำถูกหรือผิด ที่เอาลิ้งก์นี้ไปเผยแพร่ ที่คิดคือแค่ว่า ถ้าสื่อบอกเล่าไม่ครบ คนในสังคมไทยควรมีโอกาสรับฟังข้อเท็จจริงในแง่มุมอื่นๆ ที่ต่างไปจากสื่อกระแสหลักด้วย จะได้ไม่กลายเป็นฟังความข้างเดียว

แต่เราก็ลืมนึกไปว่า การ "ได้ยิน" กับการ "ตั้งใจฟัง" มันไม่เหมือนกัน

ถึงตอนนี้ เราก็หวังแค่ว่า จะยังมีคน "ตั้งใจฟัง" อยู่บ้าง (หวังไว้ก่อน จะผิดหวังหรือเปล่าไว้ค่อยว่ากันอีกที)

เพราะประเด็นหลายอย่างในสังคมไทยมันมีหลายแง่มุม ยิ่งมีคนมองเห็นแง่มุมหลากหลายเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีต่อสังคมไทยมากขึ้นเท่านั้น

ขอบคุณนะ้เฮียที่อ่าน "อย่างตั้งใจ" เพราะถ้ามันไม่ถึงที่สุดแล้วมันคงเขียนออกมาไม่ได้ขนาดนี้
ตอนเอาลงบล็อคก็คิดแล้วว่า จะต้องโดนแบบที่โดน เพราะเคยมีคนบอกว่าให้เอาไปลงที่ พันทิพฯ
แต่ที่ไม่เข้าไปเพราะมีพวกที่ไม่เข้าใจอยู่เยอะมากก พูดจนเรากลายเป็น "ฆาตกร" ไปเลย...เหอะๆๆๆ

เรื่องกฏหมายอ่ะนัทก็ไม่เข้าใจหรอกนะ..(เพราะไม่ได้จบกฏหมายไม่ได้เรียนและไม่ได้เป็นทนาย เป็นแค่คนเขียนหนังสือและคนปลูกดอกไม้) สิ่งที่เขียนคือสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมาจาก งานประชุม เวทีที่เข้าร่วม ที่มาจากคนหลาย ๆ คนระดมความคิดมาคุยกัน
ได้ยินจากชาวบ้านที่ตะโกนด่าสื่อ และรัฐบาล รวมถึงมาจากแรงงานในหมู่บ้านที่ต้องไปงานศพเขา
เพราะต้องออกไปทำงานนอกพื้นที่แล้วเหลือแค่่ร่างไร้ลมหายใจกลับมา....
ซึ่งคนที่ "ไม่ได้อยู่ตรงนี้ ไม่ได้ประสบกับตัวเอง" ไม่มีทางเข้าใจ
อาจจะเขียนวนไปวนมาบ้าง นั่นก็เพราะ เขียนมาจากความรู้สึกข้างใน
ที่ตอนนี้มันทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว....ได้แค่นั่งรอวันเข้าจับของพวกนั้น...
ไม่ได้ว่าที่จะมาจับ...เพียงแต่ "หวาดกลัว" "คลางแคลง" การกระทำของพวกเขา
เข้าใจว่าลูกน้องทำตามนายสั่ง...แต่บางครั้งการกระทำมันก็เกินไป

อย่างคนข้างบนที่บอกว่า "ถ้าเห็นด้วยป่าคงหมด" แล้วไอ้ป่าที่หมดคุณรู้บ้างไหมว่าเกิดจากอะไร
กลับไปอ่านดีๆ แล้วคุณจะรู้ว่าป่าหายไปไหน...
ถ้าถามว่า "ครอบครองโดยไม่ผ่านสำนักงานที่ดิน" คุณคงไม่เคยเจอกรณีแบบนี้ เพราะการมีที่ดินใน
ครอบครองบางครั้งก็ไม่ต้องผ่านสำนักงานที่ดินหรอก ..และกรณีนี้ก็ไม่ใช่เกิดขึ้นที่นี่เพียงที่เดียว
หากคุณติดตามข่าวของพื้นที่ ๆ มีปัญหาแบบวังน้ำเขียวคุณจะรู้ว่า คำถามของคุณ...ซื่อมากมาย
(ไม่ได้ว่า เพราะแต่ก่อนนัทก็คิดว่าการมีที่ดินต้องผ่านที่ดินเท่านั้น)
ถึงได้บอกไงว่า ไม่ใช่คนพื้นที่ไม่มีวันเข้าใจ...ประเทศไทยมีปัญหาเรื่องที่ดินมากมายเกินกว่าจะมี
แค่สำนักงานที่ดิน....
ถึงบอกไงว่า...คนอื่นเค้าโชคดีที่ รางวัลที่หนึ่งเรื่องที่ดิน ไม่ได้ไปตกที่พวกเขาบ้าง...เพราะหากเกิดเหตุการณ์
แบบนี้กับพวกเขาบ้าง เขาจะเข้าใจว่าความรู้สึกหมดหวัง ท้อแท้ หาทางออกไม่ได้แล้ว ในตอนที่เขียนบทความบทนี้ขึ้นมา...
เพราะมันสะสมมาตั้งแต่ข่าววังน้ำเขียวดังขึ้นมาแล้ว...!!!!

นาทีนี้แล้วถึงจะท้อแท้ ไม่อยากทำอะไรอีก แต่สุดท้ายก็ยังต้องลุกขึ้นมาทำมาจัดการ
เพราะ ลูกบ้าน...ที่อยู่ ที่โดนด้วยกันจะทำยังไงถ้าเราซึ่งเป็นผู้นำเค้าท้อแท้ขึ้นมาเสียก่อน
ก็ได้แค่บ่น ระบายความรู้สึก และอยากให้ได้รู้ก็แค่นั้น....

เพราะเพื่อนบางคน...มันชอบถามว่า "เฮ้ยบ้านถูกทุบหรือยัง"...
มันอาจจะฟังดูขำ ๆ สำหรับคนที่ไม่มีปัญหา แต่สำหรับคนที่ปัญหามันหาทางออกไม่ได้ฟังคำถามนี้
แทบอยากจะทุบเพื่อนทิ้งไปเลย... บทความนี้จึงเขียนขึ้นเพื่อเพื่อนพวกนี้ด้วย...

ที่เขียนขึ้นมาไม่ได้ต้องการให้เห็นด้วย ...หรือคล้อยตาม แค่อยากเสนออีกแง่มุมหนึ่งให้
ได้อ่านได้รับรู้ ไม่ได้รู้กฏหมาย ไม่ได้เก่งอะไรมาย แค่เขียนตามความรู้สึก และคำพูดที่ได้ยินเท่านั้น!!!!
หากใครอ่านแล้วไม่พอใจก็แล้วแต่ท่าน...
ใครอ่านแล้วจะจับผิดอะไรก็แล้วแต่ท่าน...
หรือใครอ่านแล้วจะ "รณรงค์" ต่อต้านวังน้ำเขียวก็ตามใจท่าน...

เพราไม่ว่าท่านจะรู้สึกอะไรก็ตาม...คนเขียนก็เข้าใจ เพราะคนเราเกิดมาร้อยพ่อพันแม่..ก็เป็นธรรมดา
ที่จะรู้สึกร้อย พัน ความคิด....และวังน้ำเขียวก็ไม่ได้จบเพียงเพราะพวกท่าน "ไม่พอใจ" จับผิด" "หรือต่อต้าน"
มันก็แค่ความรู้สึกของคนที่อยู่ที่นี่มาเพียงแค่สิบปี...แต่รู้สึกรักที่นี่ และคิดว่าจะใช้แผ่นดินที่นี่กลบหน้าก็แค่นั้น

และที่สำคัญ....
แค่อยากให้เข้าใจเสียใหม่ว่า..."เราไม่ใช่พวกตัดไม้ทำลายป่า พื้นที่ ๆ ที่เข้าอยู่อาศัยกันตั้งแต่สมัยโครตพ่อโครตแม่ของคนท้องถิ่น
ก็ไม่ได้หักล้างถางพง แต่มันเป็นเพราะที่นี่ถูก "สัมปทาน" โว้ยยยยยย"

มันน่าจะมีข้อตกลงใหม่ที่ทำให้รัฐและชาวบ้านอยู่่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข(ดูเป็นอุดมคติเกินไปไหม)

ส่วนตัวไม่เห็นด้วยกับการไล่รื้อ ถอนทุบ รู้สึกว่ามันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ไงๆมันก็เกิดแล้ว แต่ละฝ่ายน่าจะนั่งคุยกันแบบเปิดใจกว้างๆประนีประนอม มองหลายแง่หลายมุม เอาใจเขามาใส่ใจเรา

จากที่เคยไปวังน้ำเขียวมา เห็นมีนักท่องเที่ยวต่างชาิติมากันเยอะ ก็น่าจะมีรายได้เข้าประเทศทางนี้(นี่พูดถึงในกรณีที่เป็นพื้นที่ทำกินของชาวบ้านทับซ้อนกับพื้นที่ป่ามานาน เกิดมาแล้วเป็นหลายสิบปี ไม่ได้สนับสนุนให้เอาพื้นที่ป่ามาทำประโยชน์เพื่อการท่องเที่ยวหมดนะคะ)

ชาวบ้านก็มีรายได้มีงานทำ ทางป่าไม้ก็จะหมดกังวลกับปัญาหาเรื้อรังเนิ่นนานจะได้มีเวลาไปดูแลป่าที่ยังไม่มีปัญหา ป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีกก็มีบทเรียนมาแล้วนี่

เราก็จะได้ก้าวไปข้างหน้าได้เสียที ไม่ใช่ก้าวขาข้างหนึ่งไป แต่อีกข้างยังถูกสิ่งรกๆเรื้อๆรั้งไว้อยู่

อ้อ...ข้อตกลงใหม่ๆเนี่ยก็ไม่ควรเอื้อประโยชน์ให้กลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเป็นพิเศษด้วยนะคะ

แต่ก็นะ...นกนั่งพิมพ์ นั่งพูด เนี่ยมันง่าย ทำจริงๆมันยังมีเงื่อนไข วาระซ่อนเร้นอีกหลายอย่าง ก็เป็นห่วงนะอย่างที่คุยกันนั่นแหละ

ขออนุญาตยกมือถาม ขอความรู้จากคุณเหนื่อยใจนะคะ (ไม่รู้จะออกนอกเรื่องไปไหม)

ที่คุณเหนื่อยใจบอกว่า "พระราชกฤษฎีกา ที่มีศักดิ์เท่ากัน"

...คือหมายความว่าพระราชกฤษฏีกาอุทยานแห่งชาติทับลาน ในปี 2524 และ
พระราชกฤษฏีกาจัดตั้งอำเภอวังน้ำเขียวในปี 2535 ไม่ได้มีศักดิ์และสิทธิ์เท่ากัน เพราะ ทั้งสองฉบับออกโดยอาศัยอำนาจที่ต่างกันหรือเปล่าคะ

จากที่สงสัยแล้วไปค้นมา พบว่า พระราชกฤษฏีกามี ๒ ประเภท
๑.ออกโดยอาศัยอำนาจตามรัฐธรรมนูญ

๒.ออกโดยอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติ

แล้วพระราชกฤษฏีกาที่ออกโดยอาศัยอำนาจตามรัฐธรรมนูญจะมีศักดิ์สูงกว่าหรือเปล่าคะ (นี่คิดมั่วๆเองจากการที่รธน.เป็นกฎหมายสูงสุด)

แล้วพระราชกฤษฏีกา ๒ ฉบับข้างต้น (พระราชกฤษฎีอุทยานแห่งชาติทับลาน ในปี 2524 และ
พระราชกฤษฏีกาจัดตั้งอำเภอวังน้ำเขียวในปี 2535)เป็นประเภทไหนบ้างคะ

มีความรู้เรื่องกฎหมายน้อยมาก หากเข้ามาอีกรอบรบกวนคุณเหนื่อยใจช่วยตอบหน่อยนะคะ หรือช่วยลงlink ให้ไปตามอ่านก็ได้ค่ะ ไปค้นในกูเกิลมันเยอะมาก (อาจใช้keyword ผิดก็ได้)

บ้านควรเป็นสถานที่ที่รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่สุดในโลก ดังนั้น การที่เราอยู่ในบ้านของเราด้วยความรู้สึกหวาดผวา เกรงว่าจะโดนทำร้าย เกรงว่าใครจะมาทำลาย คงเป็นความรู้สึกที่เลวร้ายเอามากๆ

อ่านที่เขียนมาทั้งหมด เข้าใจความรู้สึกได้เป็นอย่างดีเลยครับ

พี่เองก็ไปอยู่ป่าอยู่ดอยมานาน ไม่ได้ติดตามข่าวสารทางวังน้ำเขียว เลยไม่ค่อยรู้ตื้นลึกหนาบางเท่าไร

แต่ปัญหาที่เจ้าหน้าที่รัฐใช้อำนาจเกินขอบเขตจนถึงขั้นเหลิงอำนาจก็มีให้เห็นในทุกที่พื้นที่อยู่แล้ว เขาถึงว่า อำนาจ หากใช้เป็นก็จะเกิดประโยชน์ แต่หากใช้ไม่เป็นก็จะเกิดโทษอย่างมหันต์

แต่อย่างไรเสียเราก็เป็นคนตัวเล็ก ตะโกนเสียงดังเกินไปจะเกิดภัยกับตัว คนตัวเล็กต้องตะโกนในแบบของคนตัวเล็ก คนตัวใหญ่เขาก็ตะโกนในแบบของคนตัวใหญ่ คนตัวเล็กขืนตะโกนเกินตัว หลอดลมก็อาจพังได้ในไม่ช้า

ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณา รู้จักเลือกที่จะเงียบ เลือกที่จะตะโกน

คนตัวเล็กหากเลือกใช้เสียงให้ถูกที่ถูกเวลา เสียงเล็กๆ ก็อาจดังก้องไปทั้งหุบเขาได้ฉันใด คนตัวใหญ่ ถ้าเลือกใช้เสียงไม่ถูกที่ถูกเวลา เสียงใหญ่ๆ ก็อาจดังแค่เพียงโยนเหรียญลงตุ่มได้ฉันนั้น

เราไม่ใช่ตาสีตาสา เรามีต้นทุนทางสังคม ทำอะไรต้องพิจารณาให้จงหนัก อย่าให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล

เห็นด้วยกับมะระ พี่ว่าใจเย็นๆ

อยากระบายก็ระบายไป แต่ว่าหาก
บางคนอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ช่างเขา อย่าเอาความคิดคนอื่นมาเป็นอารมณ์

เอาเวลานั้นมา ค่อยๆคิดแก้ หาทางออกดีกว่ามาต่อกรกับคนไม่เข้าใจ


พี่ว่าเอาระเบิดไปปาบ้านข้างๆเลยดีกว่า พวกป่าไม้จะได้มองเห็น

ลองอ่านบทความนี้ดูนะพี่ มี 3 ตอนจบ จะได้รู้ว่าใครที่เป็นคนเลวกันแน่

//www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9520000113973

//article.wn.com/view/WNATee374b4e62ef021a3bdc1224bf09a982/

//article.wn.com/view/WNATfde8ab8a2c587318f4b4168cd3837d10/


น่าจะถึงเวลาแล้วที่ชาววังน้ำเขียวร่วมมือกัน ขอความยุติธรรม

เป็นกำลังใจให้คร้าาาา

ขออนุญาต ส่งกลอนมาให้กำลังใจ

-Invictus-

Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll.
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.

-William Ernest Henley

source://www.poemhunter.com/poem/invictus/

พี่อ้อย...โหดมากอ้ะ น่ากลัว...ววว....ว

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น่าจะมีวิธืแก้ไข แต่ไม่น่ายุบรีสอตร์ พวกคุณคิดว่าเค้าใช้เงิน แค่ บาท สองบาทสร้างเหรอ