Bloggang.com : เปียร์รุส : ทริปนี้ไม่ไปไม่รู้...วังน้ำเขียว - ขอนแก่น - สกลนคร

ทริปนี้ไม่ไปไม่รู้...วังน้ำเขียว - ขอนแก่น - สกลนคร - เลย

สวัสดีคร้าบบบ... เจ้านัทเพิ่งกลับมจากการการไปงานแต่งงาน
บวกกับเที่ยวไปในตัว ได้สองวัน

เป็นการเปิดทริปแรกของปีนี้เลยก็ว่าได้ น่าจะเป็นทริปที่
ขับรถยาวที่สุด และหลง (555) สำรวจเส้นทางมากสุดก็เป็นได้

วันเสาร์ที่ผ่านมา ลุงSong982 มาพร้อมกับ พีพี่ เฮียพีท และนู๋อ้อม โอรีโอ
เพราะเรามีนัดหมายกันว่าจะไปงานแต่งงาน เจ๊โอพยาบาลเกเร
ซึ่งมีคนสอยลงจากคานได้สำเร็จ ที่สกลนคร
โดย เจ้านัท จะเอารถไปเปลี่ยนที่บ้าน เจ้านก อุณากรรณ ที่ขอนแก่น
เพราะเรานัดกันว่าหลังงานแต่งงานเจ๊เสร็จเราจะไปเที่ยว
"เชียงคาน" และ "ภูเรือ" กัน
ชวนสาว ๆ หนุ่ม ๆ ไว้หลายคน แต่ไม่มีใครแน่ใจว่าจะไปได้
แต่ท้ายสุดก็ได้ไปกัน ห้าสาว

เช้าวันเสาร์ เราออกเดินทางกันช่วงเช้า ไปถึงขอนแก่น
เปลี่ยนรถกับนกอุณากรรณ ซึ่งมีน้องสาวน่ารัก ๆ
อย่างน้องก้อยที่เรียนที่นั่นติดรถมาอีกคน

เราออกเดินทางต่อกัน ด้วยสมาชิก 7 คน รถสองคัน
แวะทานข้าวและพบปะกับคุณสิงห์อมบ๊วย ซึ่งนัทเข้าใจว่า
เป็นผู้ชาย แต่เธอเป็นพยาบาลสาวน่ารัก ทำเค้กได้อร่อยมั่กๆ ๆ

หลังร่ำลากัน เราก็เดินทางไปสลกนคร โดยมีจุดหมายที่
171 โค้ง บนเทือกเขาภูพาน
ตอนนี้ เจ้านกเปลี่ยนมือให้เจ้านัทเป็นคนขับ
หลังจากหนีไปนั่งกับรถของลุง Song982
การขับรถขึ้นภูพาน โค้งกันสุด ๆ ไม่มีใครยอมหลับ 5555
สนุกกับการขับรถขึ้นภูพานมาก จนน้อง ๆ บอกว่าขับอย่างนี้
ขับไปปายได้สบาย ๆ

มาถึงบ้านว่าที่เจ้าสาวที่สกลนคร ก็ห้าโมงเกือบหกโมงแล้ว
เอาของลงเก็บ แล้วก็ออกไปไหว้พระธาตุเชิงชุมกัน แวะหนองหาร
เอากะเพาะไปฝากที่ร้านอาหารในเมือง (ตรงไหนหว่า)
กลับไปนอน ในห้องหอของเจ้าสาว 5555
(จริงๆ อยากนอนด้วยด้วยคืนส่งตัวอ่ะ แต่ติดภาระกิจ)

หกโมงกว่า ๆ น้องยี น้องผึ้ง และเจ้าหมิงซึ่งนั่งรถ
ตามมาโทรมาบอกว่าถึงแล้วให้ออกไปรับ
ลุงsong982 เป็นคนไปส่งเจ้าสาวแต่งหน้า เค้าเลย
อาสารับพวกนั้นมาด้วยเลย

ในขณะที่ที่ เจ้านัท เจ้านก เจ้ากาน เฮียพีท
ต้องเอาน้องก้อยไปส่งที่หอมหาลัย ฯ
และหาอะไรกิน ในขณะที่เจ้าสาวออกไปทำสวย
กลับไปอีกทีก็พระสวดแล้ว แง่มมมมม

เจ้าสาวสวย (สมกับที่พยายามยามบำรุงรักษา)
เจ้าบ่าวหล่อ (สมกับที่พยายามลดความอ้วน)

งานเลิกตอนเที่ยง เราแบ่งคนไปเที่ยว กับ คนที่ต้องกลับไปทำงานเข้า
รถได้ดังต่อไปนี้

คนกลับ กทม ได้แต่
ลุงยู song982 พีพี่ เฮียพีท เจ้าอ้อม โอรีโอ และเจ้าหมิงหนอนหนังสือ

คนที่จะไปเชียงคาน (เพื่อลงคาน) ได้แก่
เจ้ายี (ซึ่งขอลางานเพื่องานนี้โดยเฉพาะ) เจ้ากาน เจ้าผึ้ง เจ้านก และเจ้านัท

ห้าสาวบึ่งรถไปเชียงคานกะไปให้ทันพระอาทิตย์ตก
และที่สำคัญ กะไปให้ถึง เรือนแรมลูกไม้ แต่แม่เจ้า
หลงมันอยู่ในถนนริมโขง หน้าที่พักนั่นแหละ
หาเรือนแรมลูกไม้ไม่เจอ...ต้องโทรไปสุดท้ายก็เจอจนได้
ไอ้เราก็คิดว่าที่พักคงไม่เต็มเพราะเป็นคืนวันอาทิตย์ เลยไม่จองไปก่อน
แต่พอไปถึง เหลือห้องเล็กเพียงสองห้อง
แล้วก็ห้องน้ำรวม เลยไม่มีใครนอน
ทั้ง ๆ ที่อยากได้ห้องใหญ่ เพราะวิวดี อดฮะ อด...แง่มมม
แต่พี่เจ้าของเค้าน่ารักมากเลย เค้าแนะนำให้ไปที่
โรงแรมสุขสมบูรณ์ เพราะเป็นห้องน้ำในตัว
ไปถึงแล้วถูกใจ เพราะว่า
ได้ห้องที่มีสามเตียง ติดแอร์ และมีห้องน้ำในตัว
แต่ละคนกระดี๋กระด๋า เพราะจะได้นอนด้วยกัน

แต่สุดท้ายไปกันห้าคน เจ้านัทสละสิทธิ์ขอนอนพื้นอ่ะ
ที่นอนมันนิ่ม แอร์ไม่โดน นอนไม่หลับ นอนพื้นโดนแอร์เย็นแล้วนอนหลับ
55555555

เริ่มสำรวจเชียงคานในเย็นย่ำวันนั้น ประเดิมกับอาหารของโรงแรม
สุขสมบูรณ์ โอเค ..อิ่ม อร่อย ง่วง (เฮ้ยย ไม่ใช่)
เลยไปเดินดูบรรยากาศ พร้อมหมายมาดว่า เช้าวันรุ่งต้องขี่จักรยาน
ชมเมือง ใส่บาตรข้าวเหนียว

โอเคเลย เช้าวันรุ่งนี้ ปลุกนาฬิกาตอนตีสี่ครึ่ง ปลุกกันหลายเครื่องมาก
สุดท้ายคนที่ตื่นคนแรกของทั้งทริปคือ เจ้านก อุณากรรณ
แล้วก็ไล่เรียงแต่ละคนให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
กว่าจะได้ออกไปก็เกือบเจ็ดโมง ขี่จักรยานหาตลาด
แถมขี้ไปดักหน้าพระอีกต่างหากเพราะมันจะไม่ทัน
ขี่จักรยานวนอยู่ในเชียงคาน แวะร้านหลายร้านเลยอ่ะ
โดยเฉพาะร้านที่ดูดเงินไปมากสุด สงสัยจะเป็น
ร้านโปสการ์ด "สบายดีเชียงคาน"
ส่งโปสการ์ด เขียนกันจนมือหงิก เขียนจน
เจ้านกอุณากรรณ บอกว่าขอลอกหน่อยนะพี่ 5555

แต่บรรยากาศและผู้คนโอเคมั่ก ๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส
ให้คำแนะนำร้านอาหารอร่อย ๆ สถานที่ท่องเที่ยวกับ
นักท่องเที่ยวอย่างเราได้เวิร์คสุด ๆ ชอบน้ำใจของผู้คนที่นั่นจัง
มีหลายคนบอกว่า เชียงคาน เหมือนปาย

แต่เจ้านัทอยากไปเชียงคานมากกว่าปาย เพราะว่า
ปายมันเป็นธุรกิจ ในขณะที่เชียงคานเป็นธรรมชาติมากกว่าร้อยเท่า
(อยากกลับไปอีกสักครั้ง ก่อนที่ความเป็นธุรกิจจะมาเยือน)
ก่อนออกจากปาย เราแวะแก่งคุ้ดคู้ ลำน้ำโขงสายใหญ่
ที่กั้นระหว่างสองประเทศ....

ออกเดินทางจากเชียงคาน ไปสู่ ภูเรือ ได้พักในอุทยาน
มีความสุขกับการเห็นต้นไม้เขียว ๆ แม้จะขับรถขึ้นเขา
อย่างเหนื่อย ๆ โคตร ๆ ก็ตาม

บรรยากาศของภูเรือที่ไม่ใช่หน้าหนาว ก็แปลกไปอีกอย่าง
ดอกไม้อาจจะไม่สวยแต่ก็พอมีให้เห็น
หมอกอาจจะมีไม่มากแต่ก็พอให้รู้ว่าหนาวเป็นยังไง
และคงเหงาหากไปเพียงลำพัง....

แต่ในความแปลก็ยังมีสิ่งที่ประทับใจนั่นก็คือ
รอยยิ้ม....
และ การให้ความช่วยเหลือระหว่างคนแปลกหน้ากับคนแปลกหน้าด้วยกัน
ได้ทำความรู้จักกันและกันดีขึ้น พร้อมถึงรู้ว่า
ใครเป็นคนที่เราพึ่งพาได้ในยามเรามองหาทางออกไม่เจอ

วันรุ่งขึ้นเราออกกันแต่เช้า ไปบนยอดภูเรือ เพื่อดูวิว เก็บบรรยากาศ
ก่อนออกเดินทางต่อไปยัง พระธาตุศรีสองรัก
แล้วก็เกิดเหตุ....

เจ้านัทเลี้ยวรถผิดทาง เนวิกเกเตอร์อย่างเจ้านก เลยบอกว่าเส้นทางนี้
ไปสะพานมิตรภาพได้พี่....
ไอ้เราก็ขับ เจ้านักก็ดู เพราะเป็นเนวิเกเตอร์มาตลอดเส้นทางแล้วนี่
ขอบอก
ทางมันขึ้นเขายิ่งกว่าภูพาน เสียอีก โค้ง เอียง เลี้ยว หักศอก
ลงเขา ขึ้นเขา ขึ้นเขา จนขึ้นไปวิ่งอยู่บนยอดเขา
ก็ยังหาผู้คนไม่เจอ

สุดท้ายเจอ ตชด. โรงเรียนตชด. รวมถึงด่านที่ถูกกักเป็นระยะ ๆ
แต่ไม่มีคนเฝ้า

ค่อยถอนหายใจโล่งอกโล่งในเมื่อเจอด่านสุดท้ายก่อนถึงสะพานมิตรภาพฯ
พี่ ตชด.ยืนหน้าเข้ม พอยื่นหน้าออกไปถาม ก็ได้ถอนหายใจกัน
หลายเฮือก เพราะไม่หลง เพียงแต่ทางมันดูจะให้หลงก็เท่านั้น

ทุกคนกำลังนึกว่าหลงเข้าไปในแดนลาวเสียแล้ว เพราะเส้นที่วิ่งนั่น
มันวิ่งขนานไปกับลำน้ำเหลือง (ใช่ไหมฟ่ะ)
เป็นวันที่ขับรถได้ทรมาน และยาวนาน พร้อมกับสำรวจเส้นทางใหม่
ที่หฤโหดที่สุด..... แต่สนุก
วันนี้ส่งเจ้านู๋ยีกลับ กทม. ก่อน เพราะต้องไปทำงาน ส่วน
สาว ๆ ที่เหลือก็กลับเข้าไปนอนที่ภูเรืออีกคืน
เล่นอูโน่กันจนท้องคัดท้องแข็ง

วันสุดท้ายแล้ว เร็วจัง ....
ถึงว่า
"ความสุขอยู่กับเราด้วยเวลาอันแสนสั้น แต่ความทรงจำจะประทับอยู่ในหัวใจไปแสนนาน"

กลับมาถึงขอนแก่นตอนบ่าย ๆ ส่งเจ้ากานลงที่ บขส.
แล้ว เจ้านัท กะ เจ้าผึ้งก็นอนค้างกันอีกคืนที่บ้านเจ้านกอุณากรรณ
โดยยึดอูโน่เจ้ายีมาเล่นแก้เหงา...

วันรุ่งขึ้นกว่าจะได้ออกจากขอนแก่นก็สายแล้ว
รู้สึกเหงา ๆ เพราะอยู่ด้วยกันมาหลายวัน...ความรู้สึกมันเลยแย่ ๆ

ยิ่งส่งเจ้าผึ้งกลับบ้านไปแล้ว นอนตอนกลางคืนกลับนอนไม่หลับ
คิดถึงเสียงหัวเราะ เสียงเม้าส์แตก ของสาว ๆ

นี่แหละ...นิสัยส่วนที่ไม่ดีของเจ้านัท
หลังจากไปเที่ยวกลับมา หรือเพื่อนมานอนที่บ้าน
พอทุกคนกลับไป...

มันแย่ว่ะ....เหงา....คิดถึง

เบื่อตัวเองที่เป็นอย่างนี้เฮ้ออออ

แต่พอเวลาเดินผ่านไปก็โอเคแล้วล่ะ....

ว่าแต่ทริปหน้าก็คิด ๆ กันหน่อยว่าจะไปไหนดีนะสาว ๆ 5555
(จบมันแค่นี้แหละ คนเขียนเมื่อยมือแล้ว)

ขอบคุณที่ทุกคนอ่านมาถึงตรงนี้คร้าบบบบ
ส่วนรูปเด้วเก็บรวมรวมมาได้แล้วจะมาลงให้ชมนะคร้าบบบ

เจ้านัท

Create Date : 14 มีนาคม 2552

Last Update : 14 มีนาคม 2552 13:31:10 น.

6 comments

Counter : 1083 Pageviews.

เจิมหรือเปล่าเนี่ย
อิ อิ เห็นแค่ชื่อทริปก็รีบมาเข้าดู
ไปได้ไงเนี่ย

โดย: sunsmile_a

วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:22:19:05 น.

ชอบเส้นทางจากอุดรมาเชียงคานมากๆ เลยค่ะ

ไม่รู้มาจากสกลฯหรือเปล่า
เคยขับรถผ่านครั้งนึง สวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากไปอีกครั้งจังค่ะ

ไปหาโฮมสเตย์พักแถวอ.สังคม ไม่รู้จะมีหรือเปล่า

เคยไปปายแล้ว ไม่ชอบเหมือนกันเลยค่ะ

โดย: sunsmile_a

วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:22:27:20 น.

แอบอิจฉาสาวๆ ที่ได้ไปเที่ยวกันนะค่ะเนี่ย

อ่านแล้วอยากไปเชียงคานค่ะ แต่ตอนนี้อยู่บนคานรอนะค่ะ

โดย: LOVE IP: 203.170.131.7 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:23:45:53 น.

คิดถึงเธอจัง และคิดถึง(เชียง)คานด้วย

โดย: พี่โอ พยาบาลเกเร IP: 222.123.7.211 วันที่: 16 มีนาคม 2552 เวลา:22:29:49 น.

เกือบแล้ว;;;เกือบได้ลงจาก(เชียง)คานที่ภูเรือ

โดย: ป่าดงพงไพร IP: 222.123.57.217 วันที่: 19 มีนาคม 2552 เวลา:20:05:21 น.

สวัสดีเจ้าของบล็อกค่ะ

ทำใจไม่ได้กับการพลัดพรากเหมือนกันค่ะ

อยากมีของวิเศษอะไรสักอย่างยืดอายุงานเลี้ยงกับผองเพื่อนสนิทให้อยู่ด้วยกันนานๆ เหมือนกันค่ะ

โดย: ปณาลี

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:21:51:32 น.