โสมส่องแสง - รอยอินทร์ : โรสลาเรน
จำได้ว่า อ่านสองเรื่องนี้แล้วน้ำตาไม่ยอมหยุดไหล โดยเฉพาะตอนที่เจ้ารอยอินทร์ตาย .... สองเล่นนี้ ต้องอ่าน ที่โสมส่องแสงก่อน แล้ว ค่อยตามด้วยรอยอินทร์ นะคะ
เมื่อหลาย ๆ ปีมาแล้วจำได้ว่า เป็นหนังเรื่องแรก ที่จอย ศิริลักษณ์ ผ่องโชค เล่นเป็นเจ้าจ้อย นก ฉัตรชัย เล่นเป็น เจ้าหลวงรอยอินทร์ มาช่า เล่นเป็น มิรา และ อ๊อฟ พงษ์พัฒน์ เล่นเป็น ภูริต
แต่พอมากอ่านหนังสือกลับซึ่งมากกว่า และเสีย น้ำตามากกว่าเสียอีก และ มีประโยคบางประโยคที่ชอบมาก ๆ เลยล่ะ
อกอุ่น นี้กว้าง แข็งนัก ปกปักษ์ รักษา เจ้าได้ ยามทุกข์ ยามมี โภยภัย อยู่ใน อกนี้ อย่ามีเกรง
(โสมส่องแสง)
"การกู้บ้านกู้เมือง ต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ จะรอโน่นรอนี่บ่ได้ ถ้ามัวแต่รามือราตีน เราจะมิมีวันกู้บ้าน กู้เมืองได้ มีวิชาแค่ไหน ใช้แค่นั้น มีแรงแค่ไหน ก็ใช้แรงแค่นั้น"
(เจ้านางรอยคำ : โสมส่องแสง)
แม้ 'บ้าน' คือเรือนพักแคบ ๆ อาณาจักรคือค่ายทหาร ที่ไม่ใหญ่นัก หากทุกฝีก้าวที่เหยียบคือแผ่นดินเวียงสรอง ขอให้เป็นแผ่นดินเวียงสรองเถิดนั้นคือบ้าน
(เจ้านางรอยคำ : โสมส่องแสง)
..เด็กแน่หรือ... เจ้าจ้อยมันแบบบาง แถมมันพยายามที่จะซ่อนความงามเฉิดให้มิดเม้นแต่ยามมีภัย ยามมีงาน ความเป็นขัตติยชาติแข็งแกร่งแสดงชัดเช่นกัน มันไม่ใช่เด็ก และยิ่งมิใช่ผู้หญิงอ่อนแอ สตรีเฉกนี้แหละที่ใครได้ไป ย่อมแน่แกใจว่า สุขหรือทุกข์จะมีคนเคียงข้าง เขาเองประจักษ์ในข้อนี้ดี เพื่อนบ่อทิ้งเพื่อน !
(ภูริต : โสมส่องแสง)
"พี่สัญญา จะไม่มีวันทิ้งจ้อย ทิ้งเจ้าหลวงพอใจไหม" ประโยคนั้นยิ่งเสียกว่าความปีติใด ๆ ประโยคนั้นยิ่งเสียกว่าคำว่ารัก เพราะ...มิใช่หมายแค่ "รักเดียว" หากเขารักแผ่นดิน รักคนทั้งแผ่นดินของจ้อยด้วย
(ภูริต : โสมส่องแสง)
หากจะรัก รักนั้นต้องทั้งหมด เกรียติยศหรือชีวิต ปลิดให้ได้ ถึงโลกมหาศาล ค่าปานใด จะวางไว้ในอุ้งหัตถ์ รักนิรันดร์
(รอยอินทร์)
...มนุษย์ ฆ่ากันด้วยเหตุผลอันไม่เข้าท่า...
(มิรา : รอยอินทร์)
ผู้หญิงมากมาย มือหนึ่งกอดลูก อีกมือหนึ่ง ลูบศีรษะใบหน้าของบุคคลอันเป็นที่รัก ซึ่งวางอยู่บนตัก ตาหลับ ละร่างไว้ให้คนที่อยู่เบื้องหลังเศร้าโศก
(มิรา : รอยอินทร์)
..โง่หรือฉลาดที่มนุษย์ใช้ชีวิตแลกแผ่นดิน อิสรภาพกับความตายแตกต่างกันหรือไม่...
(มิรา : รอยอินทร์)
ใครก็ตามที่มีหน้าที่ และทำหน้าที่ขอตนให้ดีที่สุด เป็นคนมีค่า
(มิรา : รอยอินทร์)
..อะไรที่ยิ่งใหญ่ต้องทำหน้าที่ เหงาเสมอ...
(เจ้าหลวงรอยอินทร์ : รอยอินทร์)
ตราบใดที่ตีนยังเหยียบแผ่นดินของเรา เราจะไม่พูดถึงคำว่า แพ้!...
(เจ้าหลวงรอยอินทร์ : รอยอินทร์)
ดอกไม้บอกว่า อย่าเศร้า ยิ้มเขาแฝงใน กลีบสยาย สายลมรำเพียโชยชาย พาลมหายใจสุดท้ายมาโลมเตือน หญ้าระบัดพัดพริ้วปลิวไสว รากหญ้าชอนไชเป็นเพื่อน แค่ร่างฝังดินลับคนเยือน เรไรกล่อมเสมือนทิพย์ดนตรี
Create Date : 19 พฤษภาคม 2550 |
|
9 comments |
Last Update : 19 พฤษภาคม 2550 14:46:32 น. |
Counter : 2184 Pageviews. |
|
|
|
อ่านแล้วต้องเตรียมผ้าซับน้ำตาทุกที