อ่านเรื่อยๆ มาเรียง ๆ ทุกวันของ หนี่งหน่อง นะครับ

รีวิว Hope Floats ปรารถนารักหวนคืน หนังรักเยียวยาจิตใจ

 #หนังรักเยียวยาจิตใจ #HopeFloats #คุยเรื่องหนังรักในความทรงจำ 
 เมื่อคืนเบื่อๆ ซีรีส์ฝั่งเอเชียที่ดูทุกคืน เลยสลับไปดูหนังรักเก่าๆ ที่ชอบและประทับใจ โดยเฉพาะผลงานของนักแสดงสาวอย่าง ซานดร้า บูลล็อค
          เรื่องที่ดูคือ Hope Floats ภาพยนตร์ปี 1998 เห็นมีชื่อไทยว่า ปรารถนารักหวนคืน แต่เมื่อคืนไม่ได้ดูแบบซับไทย เพราะหาในเว็บ Streaming ไม่มีเลย แต่อยากดูเพราะคิดถึง เลยดูผ่าน Apple TV เป็นซับอังกฤษ ก็ดูได้ภาษาไม่ยาก และตัวหนังยังทำให้น้ำตาซึมได้เหมือนเดิมเมื่อเคยดูสมัยนานมาแล้ว 
 เรื่องราวเปิดมาคือฉากนางเอกออกรายการทีวีกับเพื่อนสนิท แล้วสุดท้ายเพื่อนรักก็สารภาพว่ามีอะไรกับสามีนางเอกต่อหน้าผู้ชมทั่วประเทศ
          นางเอกตัดสินใจหอบลูกสาวคนเดียววัยประถมกลับมาบ้านเกิดมาอยู่กับแม่ และพ่อที่เป็นอัลไซเมอร์ ที่อยู่ในสถานพยาบาลดูแลผู้ป่วย 
ชีวิตเมื่อกลับมาและต้องอยู่ท่ามกลางคำติฉินนินทาถึงสถานการณ์ชีวิตสมรสที่พังทลายที่ออกทีวีและเพื่อนบ้านเพื่อนนักเรียนวัยเด็กเห็นกันหมด มันจมดิ่งและนางเอกก็แทบไปต่อไม่ได้
          เราจะนึกภาพถึงวันบางวันในชีวิตที่เราไม่อยากก้าวผ่านแต่สุดท้ายเราต้องก้าวผ่านไปให้ได้
 ยังดีที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ปูเรื่องให้มีพระเอกซึ่งเป็นเพื่อนเก่าที่แอบรักมานาน กลับมาอยู่เคียงข้าง
          ในเรื่องนี้มีหลายฉากที่ทำให้ฉันน้ำตาซึม ไม่ว่าจะฉากลูกสาวนางเอกที่หอบกระเป๋าวิ่งตามพ่อ รักพ่อ อยากไปอยู่กับพ่อ แต่พ่อผลักไส พ่อบอกพ่อยังรักลูก แต่ชีวิตพ่อเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงคนใหม่แล้ว ไม่มีที่ว่างให้ลูก และลูกต้องอยู่กับแม่ 
 และที่ประทับใจคือคำพูดบรรยายความคิดเด็กน้อยลูกสาวนางเอกในตอนท้ายที่ฉันประทับใจจนต้องบันทึกลงสมุดบันทึกเก็บไว้หลายปีตั้งแต่สมัยดูครั้งแรก
          My dad says that childhood Is the happiest time in my life. But I think he’s wrong. I think my mom’s right. She says that..Childhood is what you spend the rest of your life trying to overcome. That’s what Mama used to say.
          She said beginning are scary,endings are usually sad, but it’s the middle that counts the most. You need to remember that when you find yourself at the beginning. Just give hope a chance to float up,and it will too. 
 

วัยเด็กเป็นวัยที่มีความสุขในชีวิตที่สุด

วัยเด็กเป็นวัยที่เราใช้เวลาทั้งหมด

พยายามข้ามไปให้พ้น

…การเริ่มต้นน่ะน่ากลัว

…ส่วนการสิ้นสุดมักจะเศร้า

…แต่ตรงกลางต่างหากสำคัญที่สุด

เราต้องจำข้อนี้เอาไว้

เวลาที่รู้สึกว่าอยู่ตรงจุดเริ่มต้น

ให้โอกาสความหวังลอยขึ้นมา

แล้วมันจะลอยขึ้นมาจริงๆ 
                                                    ขอบคุณภาพจาก : เฟซบุ๊ก Hope Floats




 

Create Date : 25 มีนาคม 2566
0 comments
Last Update : 25 มีนาคม 2566 13:44:20 น.
Counter : 563 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณ**mp5**, คุณnewyorknurse

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


หนี่งหน่อง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [?]




pub-1485477287124314
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2566
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
25 มีนาคม 2566
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add หนี่งหน่อง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.