Bloggang.com : sochana9 : Home - Michael Bublé ขอเพลงนี้มาจากป้ามด .........Read Gay story from my sister Chana----))))))))))

Home - Michael Bublé ขอเพลงนี้มาจากป้ามด .........Read Gay story from my sister Chana----))))))))))

Home - Michael Bublé

Another summer day
Has come and gone away
In Paris and Rome
But I wanna go home
Mmmmmmmm

Maybe surrounded by
A million people I
Still feel all alone
I just wanna go home
Babe I miss you, you know

And I’ve been keeping all the letters that I wrote to you
Each one a line or two
“I’m fine baby, how are you?”
Well I would send them
but I know that it’s just not enough
My words were cold and flat
And you deserve more than that

Another aeroplane
Another sunny place
I’m lucky I know
But I wanna go home
Mmmm, I’ve got to go home

Let me go home
'Cause I’m just too far from where you are
I wanna come home

And I feel just like I’m living someone else’s life
It’s like I just stepped outside
When everything was going right
And I know just why you could not
Come along with me
That this is not your dream
But you always believed in me

Another winter day has come
And gone away
In even Paris and Rome
And I wanna go home
Let me go home

And I’m surrounded by
A million people I
Still feel all alone
Oh, let me go home
Oh, I miss you, you know

Let me go home
I’ve had my run
Baby, I’m done
I gotta go home
Let me go home
It will all be all right
I’ll be home tonight
I’m coming back home

วันนี้ไปเยี่ยมป้ามด
เคยได้ยินเพลงนี้ เมื่อตอนที่อยู่ เมืองนอก
พอมาฟังอีกที ที่บ้าน ณ เชียงราย
ความรู้สึกดีมากเลย คับ

ขอหยิบ มาจากบ้านป้ามด ผู้น่ารักของเราทุกคน

ป้า เค้าใจดี แจกแหลก

แล้วโอมจะหยิบหนังสือไปฝากนะป้า ที่ร้าน

ขอบคุณทุกท่านที่รักเพลงนี้

ฝาก ๆ น้องสาว(ไม่สวย)ในวงการ เธอเขียนเรื่อง

เม้าท์ชีวิตชาวเกย์ โดย ชาน่า ในเว็บนี้
//www.prachatai.com คอลัมน์ พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์ เพศไหนก็อ่านได้ เตื่อนใจดี คับ..
นอกจากเธอ จะไม่สวยแล้ว เธอ ยังขยันเขียนอีก
ตามไปให้กำลังใจ น้องสาวที่คุ้นเคยได้ที่นั่นเรื่องเล่าเมามัน สำหรับทุกเพศ โดยเฉพาะเกย์ อิอิ..

//www.prachatai.com/05web/th/columnist/viewcontent.php?ColumnistID=112&ID=112&ContentID=2400&SystemModuleKey=Column&System_Session_Language=Thai

เอามาเป็งตัวอย่างอะ..
(น้องชาน่า พี่โอมทำดีที่สุดแค่นี้หละนะ..)

พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์

เรื่องเด็ดสะระตี่ หาอ่านที่ไหนไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ประชาไท
มีทั้งเรื่องผจญภัย อึ้ง ทึ่งเสียว เปรี้ยว เศร้า น้ำเน่า เอาเรื่อง ซ่า ฮา ฮา ขำ ขำ ของชีวิตเกย์ กะเทย
แอ๊บแมน และชะนีไทย ทั้งในและต่างแดน สรรค์สร้างความมัน รับประกันความสด ครบทุกรสซดกันทุกกระบวนท่า ...รับรองทุกท่านอ่านในมุ้งยุงบ่กัดเด้อค่า ถ้าจะอ่านในวัด ผีก็ไม่หลอก เว้นเสียแต่ว่าจะหลอกผีก่อน...รับรองความมันส์...การันตีโดยชาน่าเจ้าค่ะ

"แล้ววันนี้คุณจะรู้ซึ้งเข้าใจถึงเพศพิเศษ ในอีกมุมมองที่ต้องติดตาม"

ชาน่า

สาวไฮเปอร์ เซอร์และมั่นแห่งปี ที่ร้อนแรง วัยสามสิบยังโจ๋ว
เป็นสาวจี๋ ธิดาดอย จาวเจียงฮาย ทั้งเกิดและโต จากมนต์เมืองเหนือ ล้านนาไทย
จบปริญญาตรี แล้วหนีไปใช้ชีวิตในต่างแดน หลากหลายประเทศตามหน้าที่ของงานประจำ
เรียนสามปีจบรัฐศาสตร์ ม.รามคำแหง สอบใบผู้ประกาศ เป็นดีเจ และสื่อมวลชนพักนึง
รักอิสระ จึงโบยบิน โกอินเตอร์ เอาดี ด้านงานบริการกับบริษัทต่างชาติ

ปัจจุบันเป็นนักเขียนอิสระ ทำงานบริการที่ต่างประเทศ แต่ละปีกลับมาไทยแค่ไม่กี่เดือน
รักการท่องเที่ยว รักธรรมชาติ (ไม่ลงโทษ) สนใจธรรมะ เป็นคนมองโลกในแง่ดี
และที่สำคัญ รักสังคมและ รักเด็ก ...

เรื่องราวของชาวเกย์ ทั้งมุมมอง จากประสบการณ์และเพื่อนร่วมทาง จึงเป็นสิ่งที่มีค่า
ที่ถ่ายทอดออกมาจากเสี้ยวหนึ่งของชีวิต เพื่อคุณผู้อ่านประชาไท โด๊ยตรง....

บทความทั้งหมด ::
พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์ ...3/3/50 [ชาน่า]

พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์

ที่มาภาพ โดย ชาน่า: หาดเกย์ ที่เกาะ St.Thomas ,US Virgin Island

ความหลากหลาย จุดประกายทำให้เกิดบทความเรื่องเล่านี้ แด่ท่านผู้อ่านทั้งหลาย และแฟน ๆ ของประชาไท ก้าวไกลในเว็บทั้งเมืองไทยและขยายไกลไปทั่วโลก

การเปิดใจยอมรับ และเลือกอ่านเรื่องราวเหล่านี้ถือเป็นมุมมองอีกด้านหนึ่งของกลุ่มคนในสังคม ที่อาจจะเป็นใครคนใดคนหนึ่งซึ่งอยู่ห่างไกลในชีวิตหรืออาจเป็นใครสักคนที่ปนอยู่ในครอบครัวของคุณก็เป็นได้ ใครจะรู้...

“ชาน่า” ได้รับการติดต่อจากพี่ที่ประชาไท ให้เปิดใจ ขยับขยายปาก เปิดฉากแห่งชีวิตของชาวเรา ชาวสีม่วง นามสตรีเหล็ก เรื่องราวทั้งหลายนี้เป็นเรื่องจริง หาอิงนิยายไม่

อยากขอแค่ ลองเปิดใจอ่านสักนิด แล้วคุณจะรู้จักชีวิต ชาวเรา ชาวสีม่วง หรือชาวสีรุ้ง ได้บ้าง

ลองเริ่มต้น คำถามภาคพื้นฐาน ชาวบ้าน ๆ กันดีกว่าค่ะ...

ทำไมต้องเป็นเกย์ ?
เป็นคำถามที่หลายคน ข้องใจ แม้แต่ตัวคนเป็นเองก็ยัง งง กับคำตอบ หรือหาคำตอบได้ยากนะ กับคำถามง่าย แต่ตอบยากข้อนี้..

" เอ้อออ...นะ ทำไม เพราะเหตุไฉน เยี่ยงไรรึ ข้าต้องมาเป็นเกย์ "

-กรรมพันธุ์ ร่างกายมีส่วนน้อยมาก จากการวิจัยที่ทำให้คน ๆ หนึ่งกลายพันธุ์เป็นกลุ่มรักร่วมเพศได้ แต่ก็มีส่วนบ้าง เพราะหากร่างกายที่เกิดมาหาสมส่วนไม่ อาจจะขาดตกบกพร่องมากไป น้อยไป ก็ทำให้จิตใจ เริ่มไขว้เขว อาทิ ตัวเล็ก หุ่นบาง ร่างหญิง "เป็นชายจริงนั่นยากไซร้ กลายเป็นเกย์เลยดีกว่า" ก็มีเหมือนกัน

-สิ่งแวดล้อม เป็นส่วนหนึ่งที่หล่อหลอมและปรุงแต่งให้จิตใจ ส่งผ่านต่อมทำงาน ได้แปลงร่างเป็นไอ้มดเกย์แดงแรงฤทธิ์ เป็นเกย์ และกลุ่มรักร่วมเพศได้โดยไม่รู้ตัว เช่นเด็กที่อยู่กับแม่ คลุกคลีกับพี่สาวน้องสาว จนทำให้เค้าคิดว่า เค้าจะต้องเป็นสาวให้ได้ในวันข้างหน้า

พวกเค้าเหล่านั้นอาจจะขาดความอบอุ่นจากผู้ชาย ผู้ซึ่งเป็นพ่อ หรือพี่ชาย ใครสักคนที่ทำให้เค้าเข้มแข็ง ทำให้ฝังใจและพฤติกรรมนั้นก็เปลี่ยนไปโดยง่ายดายนัก เรียกได้ว่า เป็นการปลูกฝังจิตใต้สำนึก ลึก ๆ ตั้งแต่เยาว์วัย..

แม้กระทั่ง สิ่งแวดล้อมที่มีชายมากเกินไป ทำให้เค้าได้รับการยอมรับจากชายด้วยกัน แสดงตนเป็นบทบาทของหญิง ดังจะเห็นได้จาก โรงเรียนชายล้วน ที่ทำให้พฤติกรรมของเค้าเหล่านั้นเปลี๊ยนไป๋ได้ง่ายนัก ก็แหม...จะเล่นละคร ก็หาใครแสดงเป็นนางเอกได้ ก็ให้ไม้ป่าเดียวกันนี่ล่ะทำหน้าที่แทน พอทำบ่อยเข้า ก็เกิดการได้หลังแล้วลืมหน้า อ้า..นะ(คิดเอาเอง)

นั่นคือสองเหตุผลหลักใหญ่ ๆ ที่ทำให้ใครคนหนึ่งเปลี๊ยนไป๋ กลายพันธุ์ ...

สำหรับส่วนตัวของชาน่าเองแล้ว ชาน่าต้องยอมรับว่า เป็นข้อสองค่ะ (ขออนุญาตกดสองก่อนนะคะ โดยไม่ต้องมีตัวช่วยค่ะ)

เพราะชาน่าเกิดมาในครอบครัวที่มีพี่สาวตั้งสามสาว สาว สาว สาว ...แล้วชาน่าจะอยู่เป็นชายได้เยี่ยงไร ล่ะคะ โดยเฉพาะชาน่า เป็นลูกคนสุดท้องน้องสุด ซึ่งได้รับการเอาอกเอาใจ จากพ่อและแม่ รวมทั้งพี่สาว อย่างล้นเหลือ ตอนเป็นเด็ก ชอบดูหนังจักร ๆ วงศ์ ๆ จนต้องแอบไปแต่งหน้า สวมชุดไทย สไบ สวยด้วยผ้าลายใย ฉลุ เดินเฉิดฉาย ใส่มงกุฎ

ส่วนพ่อ ก็ไม่ค่อยได้อยู่กับชาน่ามากนักเพราะว่าพ่อเป็นคนสังคม ทำงานนอกบ้าน (หาได้โทษท่านไม่นา) ชีวิตในวัยเด็กจึงอยู่ในสังคมและสิ่งแวดล้อมที่เป็นเพศหญิงซะส่วนใหญ่

"จะโทษเขาไปทำไม ...ทำไม ไม่โทษ (มือกลอง)"

ชาน่าเคยคิดอยากมีพี่ชาย ที่ให้ความรัก และความอบอุ่น แต่พอเริ่มมีความรู้สึกทางเพศแล้ว ความรู้สึกนั้น มันกลายเป็นความต้องการด้านความรัก และการตอบสนองตัณหาทางเพศ จนเห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เราไขว่คว้า นั้นหาได้เพียงแค่ความอบอุ่นทางกายไม่ แต่จิตใจลึก ๆ แล้ว ...

"ก็เพราะว่าฉันนั้นเป็นผู้หญิง ที่ไม่อาจเปิดเผยความจริงข้างใน จึงต้องเก็บไว้ จึงต้องเก็บไว้ ลึก ๆ ในใจ"

กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็สะกดคำว่า "สายเกินไป" ได้แล้วล่ะค่ะ
"เพิ่งจะรู้ว่า ตัวเองเป็นชาย ซะเมื่อไหร่ มันก็สายแล้วนั่น "......

ตอนที่เรียนอยู่ประถมหกนั้นก็จับพลัดจับผลู ไปเรียนโรงเรียนหญิงประจำจังหวัด เหนื่อยเอาการทีเดียว ... เพราะต้องแอ๊บแมน หรือเก๊กเป็นชายที่อยู่ในหัวใจหญิงตั้งนาน ผ่านวิกฤตินั้นไปได้ถือว่า แกร่งด้วยสมรรถนะ อย่างยิ่งยวดเลยก็ว่าได้

เกือบจะหลงผิด คิดว่าตัวเองเป็นได้หลากหลายรูปแบบชนิดมัลติมีเดีย หรือ พวกเสือไบ (คือร่วมเพศและรักได้ ทั้งชายและหญิง ยากยิ่งนักที่จะแบ่งแยก)

เพราะมีสาว ๆ ชะนี ตัวดีทั้งหลาย ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง มาแอบชอบ และหลงรัก จนหัวใจเกือบจะไขว้เขว ..
"ไม่นา เราเป็นเกย์ จิตใจเราหาได้ต้องการเยี่ยงชายไม่ ชั้นหลอกคนอื่นได้ แต่ช้านนนน

ไม่สามารถหลอกตัวเองได้ร๊อก.. ให้ตายสิ พระเจ้า ชั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริง ๆ เล้ยยยย"

สุดท้าย คนเราก็ต้องมีทางเลือก

คิดอยู่นานค่ะ ว่าจะเลือกเป็นไปทางสายไหน...
"หากเป็นชาย แต่หัวใจหญิง อนาคต เราก็คงจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ รุกไม่ด้ายยยย เอ้ย ไม่สิ…รับไม่ได้ ที่เห็นลูกเกิดมา แล้วรู้ว่าพ่อเป็นเกย์ หรือนิสัยเป็นผู้หญิงยิ่งกว่าแม่ หรือไม่ก็...ลูกกลุ้มใจไม่รู้จะเรียกว่าพ่อหรือแม่ดี" (แบบนี้ก็มีเยอะ ในสังคม ฮา ฮา )

"ไม่เป็นไรน่า...เป็นเกย์ได้ แต่อย่าให้ใครรู้ ท่องเอาไว้ในใจว่า ปกปิดเท่านั้น เพื่อหน้าตา และสังคมที่เค้ายอมรับกันว่าต้องเป็นชายพันธุ์แท้ เอ...แล้วจะแอ๊บแมนไปได้ซักกี่น้ำ ความลับไม่มีในโลก ต่อให้แสดงบทบาทเก๊กแมนได้ จะได้สักกี่เรื่องเชียว ไม่เอาดีกว่า.... "

สุดท้าย ได้คำตอบให้ตัวเองค่ะ
กับถนนสายนี้ ที่ตัวเองเลือกไว้ ...

"เดินทางไป ในถนนสายสีรุ้ง "

(สีรุ้ง หรือ เรนโบว์เป็นสัญลักษณ์ของชาวกลุ่มรักร่วมเพศ ซึ่งเป็นมาตรฐานสากล ไม่ว่าจะไปมุมใดของโลก หากเห็นธงสีรุ้งนี้แล้ว มั่นใจได้ว่า ที่นั่นเค้าต้อนรับชาวเกย์อย่างเป็นทางการ )

บางครั้งในเมืองไทย เราคิดว่า กลุ่มรักร่วมเพศนี้จะเป็นกลุ่มชาวสีม่วง เพราะอะไรรือ ...ส่วนหนึ่งเหตุผลหลัก คือ เป็นสีแห่งความอกหัก และผิดหวัง ต่อให้รักหวานปานใด รักฌาปนกิจ หรือรักให้ตาย ยังไงก็ ...ผิดหวัง ดังเช่น “สมหญิง ดาวราย” ใน เพลิงสุดท้าย อุ๊ยยยย ไม่ใช่สิ เพลงสุดท้ายค่ะ

ด้วยสังคมและการยอมรับนั้นเป็นเรื่องใหญ่อยู่ในใจเสมอ ซึ่งส่งผลกระทบต่อการแสดงออก และการวางตัว เป็นอย่างมาก

แม้ทุกวันนี้ ชาน่าจะบอกกับตัวเองว่า เราเลือกที่จะเดินไปเส้นทางไหน แต่กับใครบางคน ชาน่าก็หาได้ แสดงตัวตนที่แท้จริงไม่ (เรียนการแสดงจากหนังเรื่อง มู่หลาน มาอย่างดีเชียวค่ะ)

คนแรก ที่บอกไม่ได้ และไม่อยากให้ท่านรู้คือ คุณพ่อ และคุณแม่

"แกไหน ๆ แกก็เลือกทางเดินสายนี้แล้ว ทำไมแกไม่บอกท่านไปวะ ว่าแกเป็นกะเทย"

"บ้าเหรอ ช้านนนเป็นเกย์นะยะ เกย์มีหลายประเภทนะแก ลองไปศึกษาหาความรู้สาขาเพศศาสตร์มั่ง เผื่อจะรู้ทันโลกใบนี้กับเค้าบ้าง "

"แต่ฉันว่านะ คนเป็นพ่อเป็นแม่ เค้าต้องยอมรับได้ล่ะว่ะ" เสียงเพื่อนคะยั้นคะยอให้ เปิดใจสารภาพ

"ยัยนี่ ชั้นไม่ได้เหมือนแกนะ ที่เดินร้อยเมตรพันเมตรก็รู้ว่า เป็นสาวสองเพศ วงเล็บไม่สวย แต่งหน้าทาปากกันคิ้วยังกะโค้งร้อยศพ เดินตูดบิด ล้อเบี้ยว"

"จ๊า แม่นักแสดงแห่งโลกมายา หลอกพ่อ หลอกแม่ เป็นบาปนะแก เปิด ๆ ไปเหอะ เผื่อจะได้คะแนนสงสาร เห็นอกเห็นใจ"

"ไม่ดีกว่า ขอแอบอยู่ แอบกิน อย่างนี้น่ะดีแล้ว ท่านจะได้ไม่เสียใจ อย่างน้อยความรู้สึก ท่านยังคิดว่ามีลูกชายคนเล็กในใจเสมอ ชั้นรับไม่ได้ ที่จะต้องเห็นพ่อและแม่ชั้นมานั่งเสียใจ โทษตัวเองที่เลี้ยงลูกชายให้เป็นชายไม่ได้"

"แล้วแกจะปิดบังไปได้สักกี่เพลาจ๊ะ อิชั้นว่า พ่อแม่แกน่ะ รู้แล้ว แต่เค้าไม่กล้าถามเฉยๆ "

"อ้าาาาา... ยัยนี่รู้ดีกว่าพ่อแม่ช้านนนอีกนะยะ "

จะมีสักกี่ครอบครัว และกี่คนที่ยอมรับได้

ว่าเลี้ยงลูกชายแต่ดันได้หัวใจหญิงในร่างชายของลูก

แล้วถ้าหากผู้เป็นพ่อซึ่งเข้มงวด มีหน้ามีตาในสังคม หน้าที่การงานเป็นเยี่ยงกว่าทหารและตำรวจของชาติ ท่านจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่รู้ว่ามีลูกชายคนเดียวแต่เป็นเกย์ ซะนี่..

หากจะมองในความรู้สึกของผู้ปกครอง ท่านจะให้เหตุผลเยี่ยงไร

"แม่บ่อซอบเลย ปู้จายอะหยั๋ง เกิดมาแต่แต่งตั๋ว เป๋นเหมือนแม่ยิ๋ง วันไปคัดเลือกทหาร ใส่นม ผมย๊าววว ยาว ส้นสูงยังกะอยู่ตึ๊ก จะอั้น"

"ฉันเลี้ยงเค้ามากับมือ หวังอยากให้สืบสกุล แต่ดันไปเป็นหญิง อ้อนแอ้น สะออน เฮ้อออ.. คิดแล้วกลุ้มใจแทนพ่อเค้า มันเป็นความผิดของแม่เองที่เลี้ยงลูกไม่ดี "

"ต่อให้ลูกจะเป็นอะไร เพศไหน แต่ขอให้ลูกเป็นคนดี แม่ก็ไม่ว่าอะไรจ๊า ลูกก็คือลูกของแม่อยู่เสมอ"

"งามหน้ามั้ยหละ ถ้าจะเป็นกะเทย ไม่ต้องมาเหยียบบ้านนี้อีกเป็นอันขาด !"

ชาน่าจึงต้องแสดงตนกลางวันครับ กลางคืนค่ะ อยู่เยี่ยงนี้ ไม่รู้อีกนานแค่ไหน
การตัดสินใจอยู่ห่างไกล จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ ชาน่าต้องรอนแรม เร่ร่อน เพื่อหลบหลีกหนี

ความจริง ไม่อยากให้พ่อแม่รู้และปวดร้าว

"ทุกครั้งที่ชั้นจะกลับสู่ภูมิลำเนาบ้านนาสักห้าร้อยกิโลเมตร ชั้นจะต้องเก๊กแมน ยอมรับว่าเหนื่อยกาย เหนื่อยใจนะ แต่ทำไงได้"

"สักวันเหอะ แก พ่อแม่หล่อนจะใช้สัญญาณดักจับตุ๊ด เครื่องก็จะร้อง ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดด คราวนี้ล่ะเป็นเรื่องเลยแกเอ้ย

...........................ไปอ่านต่อเอาเองนะครับ..

ขอบคุณป้ามด สำหรับเพลงนี้อีกสักครั้ง ใครอยากได้ โค๊ด บ้านป้ามด เลย นะครับ..

Create Date : 03 มีนาคม 2550

Last Update : 3 มีนาคม 2550 0:21:45 น.

11 comments

Counter : 434 Pageviews.

ฟังกี่ทีก็เพราะครับ

ยิ่งตอนนี้กำลังอินกับเพลงนี้อยู่ด้วย

คิดถึงบ้านจังครับ

โดย: หนุ่มจันทร์เจ้า~สาวกาสะลอง

วันที่: 3 มีนาคม 2550 เวลา:0:41:12 น.

ถ้าฟังเพลงนี้ที่บ้านคงรู้สึกไม่อยากออกไปไหน ถ้าฟังอยู่ข้างนอกก็คงอยากรีบๆกลับบ้าน home sweet home จริง

โดย: das Kino

วันที่: 3 มีนาคม 2550 เวลา:1:11:01 น.

เป็นครั้งแรกที่เข้ามาที่นี่

ประทับใจจังเลย
บ้านสวย รูปสวย
เรื่องราว เพริดแพร้ว
เพลง เพราะ

ขอเเวะมาอีกนะคะ
บ๊ะ บาย ค่า

โดย: สยาม ซิติเซ่น IP: 66.214.172.4 วันที่: 3 มีนาคม 2550 เวลา:13:25:55 น.

วันนี้เป็นวันมาฆบูชาค่ะ

ป้าหู้ขอให้พระคุ้มครอง

ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ คนดีๆ เละเหตุการณ์ดีๆนะคะ

คิดถึงเลยมาเยี่ยมนะคะ

ยาวอ่ะเด๋วมาอ่านใหม่น้า

ปายเปิดซีดีให้ป้าแมวดูก่องน้า

เด๋วมีเคืองอ่ะ...

โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four

) วันที่: 3 มีนาคม 2550 เวลา:13:34:22 น.

สวัสดีจ้า...ป้าหู้มาแว้วว..

โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four

) วันที่: 13 มีนาคม 2550 เวลา:0:41:24 น.

แวะมาเยี่ยมนะค่ะ ^^

โดย: สะใภ้จ้าว

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:3:14:24 น.

แวะมาทักทายค่ะ
ขอบคุณที่ไปทักทายกันที่ blog นะค่ะ
blog ดูน่าร้ากมากเรยค่ะ
ดูสบายตาดีด้วยคริคริ

โดย: cartoon (cartoon_kitty

) วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:16:15:42 น.

สวัสดีค่ะน้องโอม
นี่เจ๊ลูกหมีจากห้องไร้สังกัดนะคะ
เจ๊แว่บเข้ามาเยี่ยมน้องโอมถึงบล็อค เจ๊น่ารักป่าวคะ??

ก้อเพียงแต่จะมาบอกว่า..รู้สึกถูกชะตาและปลื้มน้องโอมเป็นการส่วนตัวค่ะ
ส่วนหนึ่งอาจมาจากที่น้องโอมเป็นรุ่นน้องของเจ๊ที่ม.รามฯด้วยมั๊งคะ

ไปทำงานเที่ยวนี้อาจจะนานสำหรับคนที่รอคอยน้อง
แต่เจ๊ลูกหมีก้อเป็นคนหนึ่งที่รอน้องด้วยนะคะ

ว่างๆก้อไปเยี่ยมบล็อกของเจ๊ลูกหมีได้นะคะ

~~~~Till we meet again~~~~

โดย: พี่ลูกหมี

วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:22:00:09 น.

พี่คะ เกรงใจจังเลย ...
แต่พี่โดน tag wallpaper ค่ะ
เข้าไปดูโจทย์ได้ค่ะ อิอิ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sweetbanana&group=1

โดย: กระต่ายหัวใจสิงห์

วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:17:35:09 น.

สบายดีนะครับพี่โอม ***^***

โดย: basbas

วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:17:32:14 น.

เวอร์ชั่นนี้เพราะจังเลยอ่าคับ

ใครร้องกับใครเหรอคับ

โดย: philophobia IP: 192.168.10.122, 112.142.115.80 วันที่: 22 สิงหาคม 2552 เวลา:15:29:21 น.