ทริปเมืองไทย ปี 2011 ตอน บ้านหลังนี้ ปัตตานีที่รัก
กลับมาถึงอิตาลีโดยสวัสดิภาพ แต่อาการเจ็ตแลทยังพอมีอยู่ ยังงงๆกับการกินการอยู่ รู้สึกหิวตลอดวัน ฮ่าๆๆ วันนี้ขอนำเสนอรูปบรรยากาศแถวบ้าน หมู่บ้านเล็กมากๆในอำเภอเล็กๆของจังหวัดปัตตานี ไม่ขอบอกชื่อนะคะ บ้านเรามันไม่ค่อยจะสงบสุขเหมือนที่อื่นๆเค้า
หลังจากที่พำนักอยู่สัตหีบอยู่หลายวันจนเริ่มถึงคราวย้ายกลับไปหาบุพการี อิชั้นและป้าที่อยู่สัตหีบด้วยกันก็จองตั๋วแอร์เอเซีย เจ้าเดียวที่บินไปนราธิวาส อยากบินสายการบินอื่นมาก ไม่ชอบสายการบินนี้เท่าไหร่ ตอดโน่นตอดนี่ตลอด ค่าตั๋วก็ราวๆสองพันห้าต่อคนต่อเที่ยว แอบแพงนะยะสำหรับโลว์คอสโลว์เซอร์วิสเนี่ย แต่ก็บินถึงสนามบินนราได้ปลอดภัยหายห่วง พ่อกะแม่มารับที่สนามบิน แต่ก่อนหน้านี้เคยเจอกันแล้วที่ภูเก็ต เดี๋ยวค่อยเอารูปลงบล็อก นั่งรถแป็บเดียวก็ถึงบ้าน ระหว่างทางเจอพี่ทหารตำรวจตั้งด่านตรวจตลอด เรื่องปกติของบ้านเราล่ะค่ะ
ช่วงที่กลับไปนั้น เป็นช่วงเก็บเกี่ยวข้าวกันอยู่ แม่ของอิชั้นให้คนอื่นทำนาให้ โดยแม่ออกค่าปุ๋ยค่าไถนาและไปช่วยออกแรงด้วยนิดหน่อย พอได้ข้าวมาก็มาแบ่งกันคนละครึ่ง พอกินสำหรับสองคนตายายเค้าล่ะค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ยุคนี้ชาวบ้านชาวช่องเค้าเริ่มไม่ทำนากันแล้วนา ออกมาทำงานตามตัวจังหวัดหรือย้ายไปอยู่จังหวัดอื่นๆ ที่ปลอดภัยมากกว่า ตอนนี้มีแต่เด็กตัวเล็กๆ คนแก่ๆเฝ้าบ้าน หนุ่มสาวก็ออกไปเรียนไปทำงานที่หาดใหญ่มากขึ้น
ฤาว่า บ้านเราจะไม่กลับมาสงบสุขเหมือนเดิมอีกแล้ว....
สองอาทิตย์ที่กลับไปอยู่บ้าน อาทิตย์แรกหลานๆยังไม่ปิดเทอมก็กินๆนอนๆ ให้แม่แกงส้มต้มปลาให้กิน ไปตัดแตงโมมาขายที่บ้าน ขายดีมาก ตัดมาเท่าไหร่ก็หมดเมื่อนั้น แม่ปลูกแตงโมกินทุกปี หลังหน้านาชาวบ้านชาวช่องจะพากันปลูกแตงโมทั้งกินทั้งขาย ช่วงที่กลับไปเลยได้ยินแต่บทสนทนาที่ว่า แตงเอ็งสุกหรือยัง ลูกใหญ่มั้ย ขายดีมั้ย เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไร่แตงของแม่มา แม่ปลูกในสวนยางที่เพิ่งปลูกยางใหม่ อ้อ ตอนที่กลับไปยางแผ่นกิโลละร้อยห้าสิบบาท คนแถวนั้นเงินเข้ากันถ้วนหน้า หน้าบานกว่ายางแผ่นซะอีก ตอนนี้ไม่ถึงร้อยบาทแล้ว ไม่ถึงเจ็ดสิบบาทกระมัง
แต่ช่วงที่ยางแพงนั้น สวนยางที่อยู่ไกลๆ ชาวบ้านเค้าไม่กล้าไปกรีดกันหรอก เค้ากลัวกัน เลยมีผู้ประสงค์ดีไม่เปิดเผยตัวตนไปช่วยกรีดให้ บางรายถึงกับไปช่วยยกน้ำยางที่เจ้าของเค้ากรีดแล้ว ยกไปทั้งแถบเลยนะ เจ้าของจะไปเก็บน้ำยางตอนสายๆ ไม่เหลือแล้ว มันช่วยยกไปแล้วละ แสบมากไอ้หัวขโมย ไปแจ้งตำรวจทหารเค้าเองก็ไม่กล้าจะจัดการขั้นเด็ดขาด มันก็เลยอยู่กันอย่างกลัวๆ แบ่งปันความหวาดระแวงกันไปอย่างนี้
ไปดูรูปบรรยากาศบ้านนอกคอกนากันดีมั้ยเอ่ย
ลูกเนียง
รถมอไซต์พ่วงข้าง แถวบ้านเราเรียกรถโชเล่ย์ เอาไว้ขนข้าว ขนมะพร้าว ขนแผ่นยางไปขาย คันนี้พ่อเอารถเครื่องคันเก่าไปให้เค้าพ่วงด้านข้าง แต่อิฉันขี่ไม่ได้หรอก มันจะคว่ำไปทุกครั้ง
ข้าวสารที่ไปเก็บมา เอาไปสี และเอามาร่อนกากออก อิชั้นเอามากินที่อิตาลีกิโลนึงได้มั้ง เป็นข้าวหอมพันธ์นึง สีออกม่วงเล็กน้อย เวลาหุงจะมีกลิ่นหอมมากๆ
รูปเครื่องมือชนิดนี้เรียกว่า แกะ เอาไว้เก็บเกี่ยวข้าว แถวบ้านเราจะได้เจ้านี่เก็บกัน ไม่ได้ใช้เคียวเหมือนภาคอื่นๆเค้า
และสาธิตวิธีการจับแกะ โดยกระดูกสันหลังของชาติ
รูปเยอะไปหน่อย โหลดช้าไปนิด ขออภัยด้วยค่า ความจริงยังมีอะไรๆอีกหลายอย่างเกี่ยวกับบ้านเราที่อยากเขียนถึง ตอนนี้มันนึกไม่ออก ค่อยเขียนต่อบล็อกถัดไปละกัน วันนี้แค่นี้ก่อน สวัสดีค่ะ
Create Date : 03 เมษายน 2554 |
|
15 comments |
Last Update : 3 เมษายน 2554 21:48:59 น. |
Counter : 3081 Pageviews. |
|
|