พรุ่งนี้ 27 กันยา จะเป็นวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดของอิชั้นเอง ปีนี้ก็ 37 ขวบแล้วค่า  ถ้าวัดจากสภาพหนังหน้า ก็เริ่มมีร่องรอยความแก่แดดแก่ลมพอสมควรแล้ว แต่ใจซิ กำลังใจยังดี มีแรงฮึดอยู่เสมอๆ กินอิ่ม นอนหลับ ทำงานโน่นนี่นั่นไปตามประสา พอให้มีรายได้ หมั่นหาเรื่องให้ตัวเองมีอะไรๆทำอยู่เสมอ นี่ไปลงชื่อเรียนภาษาเยอรมันเบื้องต้นไว้ อย่าหยุดอยู่นิ่งๆค่ะ วัยขนาดเราๆนี่ ยังมีแรงอยู่ มีอะไรที่ทำได้ก็ทำไป เสริมสร้างประสบการณ์ชีวิตไปเรื่อยๆ แก่ตัวไปมากกว่านี้ จะได้มีเรื่องราวมากมายมาเล่าให้หลานๆฟัง  

เช้าวันนี้ก็แวะไปตัดผมทรงบ๊อบเท ฮิๆๆ คือปกติเป็นคนที่ไว้ผมสั้นบ๊อบแบบทรงนักเรียนมัธยมต้นมาตลอด เป็นแบบนี้มาสิบปีแล้ว วันนี้เลยบอกน้องช่างคนสวยว่าให้ตัดแบบข้างหลังสั้นกว่าข้างหน้าไปหน่อยนึง อ่ะ ก็ออกมาพอดูได้ โชคดีที่เป็นคนมีผมเส้นเล็กและโครตตรง ความจริงไว้ผมยาวก็โอเคนะ แต่เวลาสระ แล้วต้องไดร์ใช้เวลานานกว่าผมสั้น ก็ตัดสั้นไปแล้วกัน ที่ไปตัดก็เพราะว่า วันอังคารนี้จะไปลอนดอน เลยต้องไปจัดระเบียบผมเผ้าสักหน่อย 

ขากลับก็แวะส่งไปรษณีย์ถึงเพื่อนและหลานๆที่เมืองไทย แวะซูเปอร์มาร์เก็ต ได้แป้งสำเร็จรูปที่แกะซองก็พร้อมทำเค้กได้เลย เย็นนี้จะอบเค้กเอง เป็นเค้กช็อคโคแลต พรุ่งนี้วันอาทิตย์จะได้เอามากินกันกับหลานๆ และไหนๆก็จะเปิดเตาอบแล้ว ก็เลยได้ไอเดียสำหรับมื้อเย็นไปในตัว จะทำเนื้อหมูบดปั้นก้อนแบนๆ อบกินคู่มันฝรั่ง เรื่องเมนูอาหารนี่ ไม่อยากจะเซด วันๆคิดแต่ว่า เย็นนี้จะกินอะไรดี? มื้อเที่ยงนี่วันนี้น้องชายพี่เมาอยู่บ้าน ฮีทำสปาเก็ตตี้ให้กิน อร่อยล้ำเลิศอย่างเคยๆ

พรุ่งนี้ ไม่ใช่วันที่อิชั้นแก่ขึ้นนะคะ (อิชั้นหยุดอายุตัวเองไว้ที่ 30 โน่นแน่ะ 555) แต่เป็นอีกวันที่อิชั้นมีความสุข มีความรู้สึกดีๆ พิเศษขึ้นกว่าทุกวันก็เท่านั้นเอง ขอบคุณพ่อและแม่ที่ทำให้อิชั้นมีวันนี้ มีวันดีๆ วันที่รักตัวเอง รักผู้ให้กำเนิด และรักคนดีๆที่รายล้อมอยู่ข้างๆตัว โลกนี้ไม่ได้โหดร้ายอะไรมากนัก เพราะคุณรู้ ว่ามีคนที่คุณรักอยู่ใกล้ตัวใกล้ใจไงคะ 

ภาพประกอบ มิได้เกี่ยวกับวันเกิดแต่อย่างใด เก็บดอกไม้ในสนามข้างบ้านมาใส่แจกัน