นับวันนับคืนเพื่อกลับบ้านเรา
ตอนนี้จ่ายตั๋วเครื่องบินเพื่อกลับเมืองไทยแล้ว อีกแค่เดือนเดียวเราก็จะได้กลับบ้าน บ้านที่แสนคิดถึง ปัตตานี สัตหีบ พัทยา กรุงเทพ แค่เดือนเดียวเท่านั้นเอง อยากกลับกับการบินไทยมากกกก แต่ค่าตั๋วไปกลับพันยูโรแน่ะ เสียดายตังค์เลยยอมนั่งสายการบินแขก รอเปลี่ยนเครื่องสี่ชั่วโมงครึ่ง จ่ายแค่หกร้อยห้าสิบยูโรแบบมีประกันอะไรทุกอย่างครบ ก็ยอมทนเหนื่อยบวกเพลียหน่อยละกัน
โทรหาแม่วันนี้ที่ปัตตานีฝนหยุดตกไปวันนึง ก่อนหน้านี้ก็ตกทุกวัน น้ำในนาก็ประมาณเข่า ตอนนี้ชาวบ้านเค้าก็อยู่ในช่วงดำนากัน เดือนธันวาน้ำถึงจะเต็มนาข้าว คราวนี้เราจะกลับไปตกเบ็ดปลาหมอกัน อิๆๆๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว
สมัยเด็กๆชอบเหลือเกินที่เวลาน้ำหลากเอ่อไหลจากแม่น้ำมาสู่ที่นา ภาวนาให้มันมาไวๆ จะได้เล่นน้ำ ไม่รู้หรอกว่าพ่อแม่ญาติพี่น้องเค้าทุกข์กัน กลัวต้นข้าวจมน้ำเปื่อยตายหมด แต่เราเด็กๆก็ชวนกันไปเล่นน้ำมั่ง ตกปลามั่ง แถมปีนี้แม่บอกว่าฝนตกอยู่เรื่อยๆ ทำให้มีพวกทากเยอะมาก เดินไปตามคันนาเนี่ยติดเท้ากลับบ้านมาทุกวัน อรื๋ย หยะแหยงอ่ะ ไม่ชอบเลยพวกทากพวกปลิงเนี่ย
ส่วนชีวิตที่นี่ หลานๆก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านพวกเค้าแล้ว สามเดือนที่คลุกวงในอยู่ด้วยกัน ป้าก็เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย ตอนนี้ ณ ที่บ้านเราเงียบสงบ ไม่มีเสียงร้องเสียงวิ่งเสียงแม่เด็กโวยวาย แต่มันก็เงียบจนน่าเบื่อไป ชินกับการมีหลานอยู่ใกล้ๆ อยู่ใกล้ก็เบื่ออยู่ไกลก็เบื่อ เอ๊ะ ยังไงดียัยป้าเนี่ย
ชีวิตช่วงนี้ก็เข้าสูภาวะปกติ กินข้าวเที่ยงคนเดียว อยู่บ้านแบบเงียบๆ เปิดคอม เปิดวิทยุกล่อมทั้งวัน ถ่ายรูปของกินและอื่นๆ สะเปะสะปะไปเรื่อยๆ เห่อกล้องมือถือใหม่ไง ตั้งแปดล้านพิกเซลอะไรทำนองนั้น รูปจากล้องมือถือ อาทิเช่น
ยิ่งใกล้วันเดินทางยิ่งรู้สึกว่าเวลาเดินช้าลงเหลือเกิน มีใครรู้สึกอย่างนี้บ้างไหม
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2554 |
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2554 23:07:06 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1565 Pageviews. |
|
|
|
|
รอเปลี่ยนเครื่องแล้วประหยัดไปสามร้อยห้าสิบยูโรเนี่ย
เป็นพี่ก็ยอมเหนื่อยค่ะ
เงินเกือบหมื่นห้า เอาไปกินของหรอยๆบ้านเราดีกว่านิ