วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ตื่นสายๆขึ้นมาเจอฝนฟ้ากระหน่ำ อากาศแย่เชียวตอนเช้า แต่พอบ่ายแก่ๆกลับมามีแดดซะงั้น อิชั้นก็ออกอาการ งอนฟ้างอนฝน ไปแล้วช่วงเช้าเพราะอยากออกไปกินมื้อเที่ยงนอกบ้าน ช่วงบ่ายเลยต้องหาอะไรกินแก้เครียด ด้วยการเปิดกล่องลังกระดาษที่ซุกไว้ใต้โต๊ะ เป็นกล่องเก็บอาหารแบบไทยๆไว้หนึ่งลัง ค้นๆไปเจอลอดช่องแห้งสำเร็จรูปพร้อมกะทิผง เลยจัดการต้มน้ำต้มเส้นต้มกะทิ กินไปถ้วยนึง พอให้แก้อาการเสี้ยนขนมหวานไทยๆไปได้บ้าง แต่อาการ หน่วงๆในหัวอกยังไม่หมดไป รู้สึกเบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัวมาเป็นระลอกๆ ปกติอาการแบบนี้จะเป็นในช่วงรอยต่อของฤดู ยิ่งช่วงฤดูใบไม้ร่วง ฝนตกปรอยๆ ฟ้าหม่น หมอกลงหนาๆ อิชั้นจะออกอาการแบบที่เป็นอย่างวันนี้ รู้สึกมันหนักอกหนักใจ หน่วงๆ อธิบายไม่ถูกจริงๆ 

คุณสามีพูดอะไรก็ไม่เข้าหูอิชั้นอย่างแรง ได้แต่มองตาขวางๆกลับไป อิชั้นกำลังไม่สบาย จะกลายเป็นโรคไบโพล่าร์ หรือเปล่าคะ  ไม่หรอก อิชั้นคิดไปเองใช่ไหม อิชั้นยังโอเคอยู่ค่ะ ตอนเที่ยงอิชั้นก็ยังมีอารมณ์ถ่ายรูปดอกไม้หน้าบ้าน ใส่ข้อความลงไปว่า Life goes on...with or without you. You ที่ว่านั้นหมายถึงฝนฟ้านั่นแหละค่ะ แต่อิชั้นออกไปไหนไม่ได้ ติดแหง๊กอยู่ในบ้าน พาลโกรธล้มฟ้าอากาศไปซะงั้น เฮ้อ นี่ขนาดยังไม่ถึงวัยทอง อิชั้นยังออกอาการเบื่อหน่าย เซ็งจิตขนาดนี้ ถ้าถึงวันนั้นขึ้นมาจริงๆ จะอาการหนักแค่ไหนหว่า 

และลอดช่องสิงคโปร์(มั้งคะ)ที่อิชั้นเอาเส้นออกมาต้มกิน

อิชั้นจะแก้อาการ หนัก-หน่วง แบบนี้ยังไงดี ในวันที่อากาศแย่ อย่างเช่นวันนี้