วันศุกร์แบบสุขๆ 

หลังมื้อเที่ยง ที่รับประทานลาซานญ่าฝีมือน้องชายสามีไปชามใหญ่ๆแล้ว ชวนคุณสามีออกไปดื่มกาแฟนอกบ้านกัน ไปนั่งสวีทกันสองคนกันเถอะ แต่พอไปถึงที่บาร์กาแฟร้านของเพื่อนบ้าน หมาของลูกชายเพื่อนที่ร้านก็กระโจนเข้ามาเกาะอกอิชั้น โถ เจ้าไบรอัน อยากมีเพื่อนเล่น แต่อิชั้นนั้นเกือบหงายหลัง หมาน้อยเริ่มโต และคิดว่าคงจะใหญ่โตไปมากกว่านี้ เลยเล่นกับหมาแทนที่จะสวีทวีดวิ้วกับคุณสามี 555

ดื่มกาแฟกันไปเม้าท์มอยกับเจ้าของร้านไปเล่นกับเจ้าไบรอันไปด้วย และเห็นว่าฟ้ายังไม่ปิดมาก ถึงแม้จะไม่มีแดด ฟ้าขาวอึมครึมไปหน่อย แต่ยังพอมีแสง เลยให้คุณสามีขับรถขึ้นเขาไปอีกนิด อยากไปดูป่าสนบนเขาอีกฝั่ง ที่ได้ข่าวว่าล้มระเนระนาดตอนพายุเข้าก่อนหน้านี้ ระหว่างทางก็ได้เห็นต้นสนต้นใหญ่ๆ ล้มกันระนาว แบบถอนรากถอนโคนกันเลยทีเดียว นี่เค้าก็มาตัดแต่ง จัดระเบียบกันบ้างแล้ว แต่ยังไม่เสร็จสิ้นกันเสียทีเดียว ยังมีต้นไม้ใหญ่ที่รอการตัดแต่งกิ่ง แล้วเอาต้นสนท่อนใหญ่ๆลำต้นตรงๆ ไปใช้ประโยชน์กันต่อไป 

ดูซิคะ เสียดายต้นสนเหล่านี้มาก ใช้เวลาเป็น 40-50 ปีกว่าจะสูงใหญ่กันได้ขนาดนั้น

ย่านนี้จะมีกระท่อมหินหลังเล็กๆของชาวบ้าน มีอยู่กันหลายหลัง ปกติหน้าร้อนค่ะชาวบ้านชาวช่องจะมาพักอาศัยกัน หน้าหนาวไม่ค่อยมีใครมาอยู่กัน เพราะถ้าหิมะตกต้องรอให้รถมาขูดหิมะที่ถนน ซึ่งไม่สะดวกนักถ้าต้องขับออกจากบ้านตอนเช้าๆเพื่อไปทำงานแล้วรถขูดหิมะยังไม่มา และค่อนข้างจะอันตรายที่จะขับบนถนนแคบๆ บางช่วงไม่มีที่กั้น ถ้าลื่นจากหิมะที่กลายเป็นน้ำแข็งก็ร่วงลงข้างล่าง น่ากลัวเนอะ

เราขับรถไปจนถึงที่ราบกลางหุบเขา ที่ความสูง 1600 เมตรจากระดับน้ำทะเล จอดรถถ่ายรูปกันแป๊บนึง อุณหภูมิก็ติดลบ 2 องศา ไม่หนาวมากนะ ยังพอทนได้อยู่ แต่ถ้าติดลบ 10-15 นี่เริ่มไม่ไหวละ ปากแข็งมือหงิก ไม่เอาดีฝ่า 

มีโบสถ์หลังเล็กๆอยู่ด้วย หน้าร้อนมีบาทหลวงมาทำพิธีมิซซาในวันอาทิตย์

ตรงที่ราบเป็นเนินนิดๆแบบนี้ ถ้าหิมะตกหนักๆปุ๊บ ก็จะกลางร่างเป็น cross country skiing คือเป็นการเล่นสกีแบบใช้กำลังขาในการไถพื้นหิมะ พาตัวเองไปข้างหน้า เหนื่อยและเมื่อยขาน่าดู เคยเล่นไหม ก็ไม่ แต่ก็คงจะเหนื่อยจริงๆและ 

และหิมะที่เห็นกันนั้น กลายเป็นน้ำแข็งหมดแล้ว เดินย่ำบนหิมะเสียงดังกร๊อบแกร๊บ และค่อนข้างลื่น อิชั้นให้คุณสามีถ่ายรูปให้ เกือบจะตกเฟรมไปแล้วซี  เดี๋ยวหิมะตกอีกเมื่อไหร่ จะมาถ่ายรูปตรงนี้ ตอนคนอื่นเค้าเล่นสกีกัน เพราะถ้าหิมะตกหนักๆ ตรงนี้จะขาวโพลนไปหมด ยิ่งวันมีแดดใสๆ จะถ่ายรูปสวยมากๆ 

หลังจากนั้นก็ขับรถกลับกัน บทสนทนาระหว่างอิชั้นและคุณสามี เมื่อเห็นป้ายประกาศขายกระท่อมหินหลังนึง 

อิชั้น *เห็นป้ายประกาศนั่นไหม เค้าขายกระท่อมหินอ่ะ*

คุณสามี *ใครจะมาอยู่ตรงนี้ ใครจะซื้อ*

อิชั้น *ไม่เอาตรงนี้ ซื้อให้ชั้นหลังนึงนะ แต่เอาตรงอื่น*

คุณสามี *ฝันไปก่อนนะคนดี*

 จบข่าวแต่เพียงเท่านี้ค่ะ 

ของแถม รูปนี้ขากลับ ถ่ายผ่านกระจกรถ ข้างล่างนั่นหมู่บ้านของพวกเราเองค่ะ ในรูปเขียนชื่อหมู่บ้านผิด ความจริงคือหมู่บ้าน Aprica