|
|
|
ต่อ
ทีนี้ ปัญหาความทุกข์ ความเดือดร้อนในชีวิตประจำวันก็เหมือนกัน บางทีเราก็มีความน้อยใจ มีความทุกข์ใจในปัญหาต่างๆ เราก็เก็บเอาเรื่องนั้นไว้เป็นความทุกข์อยู่ตลอดเวลา คนที่เก็บความทุกข์ไว้ก็เพราะไม่ได้ใช้ปัญญาพิจารณา ถ้าใช้ปัญญาพิจารณาอีกหน่อยว่า เราทุกข์เรื่องอะไร กลุ้มใจเรื่องอะไร ทำไมจึงกลุ้ม ทำไมจึงทุกข์ ต้องคิดหาเหตุผลไป นานๆเข้า ก็ย่อมจะรู้ด้วยตนเองว่า มันไม่ใช่ความผิดของเขา แต่เป็นความผิดของเราเอง อันนี้ เป็นเรื่องที่ยากอยู่สักหน่อย ยากตรงที่ว่าจะไม่ยอมรับว่าเป็นความผิดของตัว ยากตรงนี้
คนเราตามปกติ ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด คนไหนที่มีใจยินดี เบิกบาน ในการรับว่า ตัวผิด คนนั้น ชีวิตเรียบร้อย ไม่ค่อยจะตกต่ำ ไม่ค่อยวุ่นวาย เพราะเป็นผู้ที่มองเห็นความผิดของตัวเองอยู่เสมอ แล้วพร้อมที่จะรับว่าตัวผิด เรื่องมันไม่ยุ่ง ไอ้ที่ยุ่งๆกันนั้น เพราะไม่ยอมรักผิดนั่นเอง ไม่ว่าในการเมือง ในการบ้าน ในการอะไรที่เราสังเกตดูเรื่องราวทั้งหลาย เรื่องไม่ยอมรับผิดทั้งนั้น แล้วมันก็วุ่นวายกัน ไม่ค่อยได้ยินใครพูดว่า ผมผิด สักคนเดียว ในสังคมมนุษย์นี่ ไม่มีใครพูดดอกว่า แหม มันเป็นความผิดของผมเอง ไม่เคยพบ แต่ว่าพูดอย่างอื่นไป เรื่องมันต้องต่อสู้กัน ผมก็หวังดีแล้วจะอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่มีใครผิด ทุกคนไม่ผิด มันก็ยุ่งเท่านั้น ถ้าทุกคนว่าตัวเองผิดเรื่องหยุดทันที มันหยุดเพราะรู้ว่า อ้อ เราเป็นผู้ผิด
พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสไว้ในพระธรรมบท บทหนึ่งว่า ปะเร จะ นะ วิชานันติ มะยะเมตถะ ยะมามะ เส เย จะ ตัตถะ วิชานันติ ตะโต สัมมันติ เมธะคา - ในหมู่คนที่กำลังทะเลาะวิวาทกันนั้น ไม่มีใครรู้สักคนเดียว ว่าเราจะฉิบหายกันแล้ว แต่ถ้าใครรู้ขึ้นสักคนหนึ่ง ความสงบจะเกิดแก่คนนั้น. คนที่รู้สึกตัวว่า กูจะฉิบหายนะ มันหยุดเท่านั้น มันหยุดทันที หยุดพูดหยุดทำ หยุดอะไรต่ออะไร เพราะรู้ว่า เราจะฉิบหายกันแล้ว แต่ถ้ายังไม่มีใครรู้สึกตัวว่า เราจะฉิบหายกันแล้ว มันไม่หยุด มันยังไปกันเรื่อยไป เถียงกันเรื่อยไป ทะเลาะกันเรื่อยไป ไม่จบไม่สิ้น อันนี้ มีอยู่ทั่วๆไป
ทีนี้ ในจิตเราก็เหมือนกัน สภาพจิตใจของเรา เราต้องรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในใจ บ้าง มีความทุกข์เรื่องอะไร ไม่สบายใจเรื่องอะไร แยกแยะออกไป ค้นหาสาเหตุของเรื่อง เป็นเพราะอะไร แล้วคิดไปคิดมา ว่าเออ เรามีความผิดในข้อใดบ้าง ให้รู้ว่าเราผิดแล้วหยุดคิดเท่านั้น แต่ถ้ายังนึกว่า เราไม่ผิด คนโน้นผิด คนนั้นผิด เที่ยวซัดทอดไปเรื่อยไป เรื่องมันไม่จบ เพราะฉะนั้น นักปฏิบัติธรรม ย่อๆ สั้นๆ ก็คือ มองดูตัวเอง พิจารณาจิตใจตัวเอง เมื่อพบสิ่งใดไม่ดีในตัวแล้ว จงรีบแก้ไขทันทีแล้วจะปลอดภัย ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายประการหนึ่งของธรรมะ ธรรมะที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ก็ดีตรงที่มันเป็นประโยชน์แก่ผู้ปฏิบัติ ทำผู้ปฏิบัติให้หลุดพ้นจากความเดือดร้อน.
| Create Date : 18 มีนาคม 2565 |
|
0 comments |
| Last Update : 18 มีนาคม 2565 18:29:22 น. |
| Counter : 383 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
