|
|
พวกเราเคยไปจังหวัดอุตรดิตถ์ไหม อุตรดิตถ์ มีวัดอยู่วัดหนึ่ง เขาเรียกว่า วัดพระแท่นศิลาอาสน์ เขามีแท่นสี่เหลี่ยมทำเป็นแผ่นไว้ บนแท่นนั้น ไม่มีอะไรดั้งเดิม ไอ้ที่เขาทำอย่างนั้น เขาทำจากแบบอย่างที่ยังไม่มีพระพุทธรูป
แต่มาในสมัยนี้เขาเอาพระไปวางเต็มบนแท่นนั้นเสียแล้ว ก่อนนั้นไม่มี ความจริงไม่ควรจะเอาไปวาง ควรจะรักษาศิลปะของเก่าไว้ ว่าไม่มีพระพุทธรูป เขาทำกันอย่างนั้น อันนี้แสดงว่า รุ่นแรกพระพุทธรูปไม่มี แล้วก็มาทำเครื่องหมายแทนพระพุทธรูป
แล้วต่อมาก็วิวัฒนาการก้าวหน้าไปอีก ทำพระบาทรอยเดียวบ้าง สองรอยบ้าง ให้คนกราบไหว้บูชา ให้เห็นแต่พระพุทธบาท ไม่มีองค์พระพุทธเจ้าอยู่ เรียกว่า วิวัฒนาการมาเป็นขั้นสอง ขั้นแรก มีเครื่องหมาย แต่ต่อมามี พระบาทเป็นเครื่องหมาย ไหว้กันอยู่นาน เวลาทำกันอยู่นี่ ตั้ง ๖๐๐ ปี ไม่ใช่เล็กน้อย เรียกว่าค่อยๆวิวัฒนาการ ไม่มีรูปเคารพในพุทธศาสนา แล้วก็มีเครื่องหมายเรื่อยๆมา จน พ.ศ. ราว ๗๐๐ จึงได้มีพระพุทธรูปเต็มองค์ขึ้น ทำเป็นพระพุทธรูปเต็มขึ้นมา พระพุทธเจ้านิพพานไปแล้ว ถึง ๗๐๐ ปี ก็มีพระพุทธรูปขึ้น
พระพุทธรูปที่ทำในสมัยแรก เขาเรียกว่า สมัยคันธาระ สลักเสลาสวยงามมาก สลักบนหิน หินก็อย่างดี ขัดแววเป็นกลีบจีวรสวย พระพักตร์ จมูก นัยน์ตาอิ่มเอิบ ทำอย่างดี งามที่สุด แล้วก็น่าเคารพกราบไหว้เหมือนกัน ภาพเหล่านี้ มีอยู่ในพิพิธภัณฑ์ในอินเดียหลายแห่ง ที่เขาเก็บไว้ ที่สมบูรณ์ก็มี ที่ขาดตกบกพร่อง คือขาดจมูกไปบ้าง อะไรต่ออะไรบ้าง ที่แหว่งๆ นี่ไม่ใช่ใครดอก พี่น้องอิสลามเขาว่าเป็นบุญ ถ้าได้ทำลายรูปเคารพในศาสนาอื่น เพราะฉะนั้น จึงเอาขวานทุบเสียบ้าง ค้อนทุบเสียบ้าง เลยเหลือไม่เรียบร้อย
แต่ที่เหลือเรียบร้อยสวยงามมาก มีอยู่ในพิพิธภัณฑ์หลายแห่ง ล้วนแต่เป็นพระพุทธรูปทำด้วยหินทั้งนั้น ได้เกิดขึ้นอย่างนี้ เมื่อมีพระพุทธรูปเกิดขึ้นแล้ว ในสมัยก่อนก็ยังไม่มีอะไรเท่าใดดอก คนก็ไปกราบไปไหว้บูชาสักการะตามธรรมดา แต่ว่าต่อมา คนค่อยติดวัตถุมากขึ้น ติดพระพุทธรูปมากขึ้น จนกลายเป็นของวิเศษ ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา พระพุทธรูปสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพราะไปไหว้ไปติดนั่นเอง แทนที่จะไปไหว้พระพุทธรูปเพื่อเข้าถึงธรรมะ กลับไปติดอยู่ที่พระพุทธรูป เลยไม่เข้าถึงธรรมะ
เพราะฉะนั้นเมื่อมาถึง สมัยที่เรียกว่าพระศักดิ์สิทธิ์นี่ คนไม่เข้าถึงธรรมะ คนกลายเป็นเด็กอ่อนแอไป จิตใจอ่อนแอ ไม่รู้จักช่วยตัวเอง ไม่รู้จักพึ่งตนเอง แต่กลายเป็นเด็กที่วิงวอนขอร้องบนบานศาลกล่าว เราจะเห็นว่าในเมืองไทยเรานี้ คนไปไหว้หลวงพ่อโสธรมากมาย ปีหนึ่งได้เงินหลายล้านจากคนที่ไปไหว้หลวงพ่อ ไปไหว้บนบานศาลกล่าว แล้วก็นำเอาโขนไปแสดง ละครไปแสดง แสดงนิดหน่อยไม่มากดอก ๔-๕ นาที เสียเงินให้เขาร้อยสองร้อยบาทให้หลวงพ่อดู เข้าใจเขวไป นึกว่าหลวงพ่อชอบ แต่ความจริงไม่ได้เรื่องอะไร อย่างนี้เป็นตัวอย่าง หรือหลวงพ่อแก้ววัดพระแก้ว คนก็ไปไหว้ไปบูชา หลวงพ่อไปเทศน์บ่อยๆ คนก็ชอบไปไหว้ บนบานศาลกล่าว เอาไข่เค็ม ข้าวเหนียว ปลาร้า ไปไหว้หลวงพ่อแก้ว เห็นโยมไปไหว้ทำปากมุบมิบๆ พูดจากับหลวงพ่ออยู่ ก็เลยเข้าไปถามว่า โยมเอาอะไรมากราบหลวงพ่อ ข้าวเหนียวเจ้าค่ะ ไข่เค็ม ปลาร้า แล้วทำไมเอาข้าวเหนียว ไข่เค็ม ปลาร้า มาถวายหลวงพ่อแก้ว
หลวงพ่อท่านเคยอยู่เมืองลาว ท่านชอบข้าวเหนียว นี่แหละเขาเรียกว่า มันไปเอาไกลเหลือเกิน ญาติโยมไปไกลออกไปมาก วิ่งหนีสุดกู่เลย ตะโกนให้กลับไม่ได้ยินแล้ว ตะโกนให้โยมกลับมาหาพระพุทธเจ้าไม่ได้ยินแล้ว เพราะเข้าใจว่าหลวงพ่อแก้วอยู่เมืองลาว กินข้าวเหนียว เรื่องมันเป็นอย่างนั้น
นี่แหละเขาเรียกว่าไปเอาไกล เพราะมีรูปเคารพขึ้น คนก็ไปติดอยู่ในรูปเหล่านั้น กลายเป็นของขลังของศักดิ์สิทธิ์ แล้วยิ่งในสมัยนี้ด้วยแล้ว เวลาจะสร้างพระต้องทำพิธีให้เกิดความขลัง เอาพราหมณ์ บ้าง พระ บ้าง มาปลุกเสกกันขึ้น กลายเป็นพิธีการ
เมื่อพิธีการเข้าไปเกี่ยวข้อง คนก็ไปติดอยู่ที่ความขลังความศักดิ์สิทธิ์ จิตก็ไม่ก้าวหน้า ในการปฏิบัติธรรม คือไม่คิดจะช่วยตัวเอง แต่ว่าไปคิดพึ่งความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธรูป ซึ่งไม่ถูกจุดหมายของพระพุทธเจ้า ไม่ถูกจุดหมายของพระพุทธศาสนา
ทีนี้ เรามีพระพุทธรูปไว้ เรียกว่าเรามีไปตามเรื่องตามราว ที่โรงเรียนนี้ความจริงก็ไม่มีดอก แต่ว่าคุณพระบำราศนราดูรมาที่นี่ ท่านเห็นว่าไม่มีพระพุทธรูป ท่านตั้งใจจะสร้างอยู่นานแล้ว เลยเอามาถวายเจ้าคุณเถอะ เลยประดิษฐานไว้ตรงนี้ ที่เป็นพระพุทธรูปยืนเป็นเครื่องหมายแห่งความก้าวหน้า เอามาไว้ในที่นี้
| Create Date : 28 ธันวาคม 2564 |
| Last Update : 29 ธันวาคม 2564 12:17:21 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 464 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
