Bloggang.com : พ่อพเยีย : เดินทางข้างใน

เดินทางข้างใน - โดม วุฒิชัย

เ บื้ อ ง ห ลั ง รู ป เ ขี ย น มี แ ร ง ด า ล ใ จ

ในทรรศนะของฉัน แฮร์มานน์ เฮสเสะ เป็นนักเขียนที่โรแมนติกและเขียนถึงชีวิตและความรู้สึกของปัจเจกชนได้ชัดแจ่มสุด เขาชอบเดินทางและวาดรูปประกอบบทกวีที่เขาเขียน กระทั่งหัวจดหมายส่วนตัว ก็มีภาพวาดสีน้ำเล็กๆน่ารักช่วยเล่าเรื่อง เฮสเสะบอกว่า เขาไม่มีอะไรจะต้องกังวลกับชีวิต ไม่ว่าเขาจะเป็นพระหรือเป็นคนจรร่อนเร่ก็คงไม่ต่างกัน

ในบทที่ชื่อวิหาร (ในหนังสือชื่อ THE WANDERER:พเนจร สำนวนแปลของวัชระ ทรัพย์สุวรรณ)เขาบรรยายว่า “ข้าพเจ้าปรารถนาจะให้ดวงวิญญาณของข้าพเจ้าได้ท่องเที่ยว สามารถเปลี่ยนไปได้เป็นร้อยๆแบบ ข้าพเจ้าจะฝันให้ตัวเองเป็นพระ เป็นผู้พเนจร เป็นคนครัว เป็นฆาตกร เป็นเด็ก เป็นสัตว์ และเป็นอะไรต่อมิอะไรให้เยอะแยะไปหมด เป็นนก เป็นต้นไม้ นั่นแหละ ข้าพเจ้าปรารถนาจริง ๆ สำคัญเสียด้วยสิ ข้าพเจ้าต้องการจริง ๆ ถ้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ถ้าวันใดข้าพเจ้าไร้ความสามารถเช่นนี้ และติดอยู่ในสิ่งซึ่งเรียกว่าความจริงเสียแล้วล่ะก็ ให้ข้าพเจ้าตายไปเสียยังดีกว่า

“ข้าพเจ้ายืนพิงน้ำพุและวาดรูปโบสถ์กับประตูสวนสีเขียวที่ข้าพเจ้าชอบมากที่สุด กับหอคอยที่เป็นฉากหลังนั่นอีก บางทีข้าพเจ้าจะวาดประตูนั่นเขียวกว่าความจริง หอคอยนั่นอาจจะสูงเกินไปสักหน่อยก็ช่างมันเถอะ ก็มันเป็นบ้านของข้าพเจ้าเพียงแค่สิบห้านาทีนี่นา วันหนึ่งข้าพเจ้าก็คงจะคิดถึงโบส์ถหลังนี้แล้วก็เป็นโรคคิดถึงบ้าน
แม้ว่าจะได้แต่เพียงยืนดูจากข้างนอก แม้ว่าจะไม่รู้จักใครในนั้นสักคน มันก็ทำให้ข้าพเจ้าคิดถึงบ้านได้ ราวกับว่ามันเป็นบ้านจริง ๆของข้าพเจ้า ที่หนึ่งในสมัยที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก มีความสุขที่นี่...เพียงสิบห้านาที ข้าพเจ้ากลับเป็นเด็ก ข้าพเจ้ามีความสุข”

โลกคือที่พำนักของจิตวิญญาณ ความใฝ่ฝันและจินตนาการ เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเฮสเสะ เขาถึงกับยอมตายเสียดีกว่า ถ้าไร้ความสามารถที่จะจินตนาการ ฉันรู้สึกแบบเฮสเสะบ่อย(เว้นเป็นฆาตกร) เพียงแต่ไม่อาจถ่ายทอดสิ่งลึกๆบางอย่าง ที่ซุกซ่อนอยู่ก้นบึ้งความรู้สึกนึกออกมาเป็นรูปธรรมได้ เช่นเดียวกับความรู้สึก เวลาเขียนรูป ฉันจะมีความสุขมาก และกลับไปสู่วัยเยาว์ของชีวิตซึ่งนั่นก็คือดินแดนแห่งความเดียงสา อิสระภาพและจินตนาการ

ฉันหวนกลับไปเป็นเด็กทุกครั้งที่วาดรูป ผลออกมาสำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง แต่มีความสุขท่วมท้นเสมอ(แม้ว่ารูปนั้นจะไม่เอาไหนเลยก็ตาม) นั่นแหละ เวลาเพื่อนมีความทุกข์ใจและมาปรึกษาฉัน ประโยคศักดิ์สิทธิ์ที่ฉันใช้ประจำคือ ลองวาดรูปเล่นสิ..

การวาดรูปคือจิตบำบัดสำหรับฉัน คือการเริงรำของความรัก คือการปลดปล่อยและโบยบินของจินตนาการและความฝัน ขณะเดียวกันก็คือการเรียนรู้จักจิตวิญญาณของตัวเอง

งานชุดนี้ ฉันเพียงแค่อยากจะให้คุณอยากหวนกลับไปสู่อารมณ์อยากเขียนจดหมายถึงใครบ้างแทนการใช้โทรศัพท์มือถือ หรือถ้าเป็นไปได้ มันชวนให้คุณอยากวาดรูปลงบนโปสการ์ดด้วยตัวเองบ้าง...

วาดเล่นๆนี่แหละ ไม่ต้องจริงจังอะไร วาดเล็กๆก็ได้ วาดตามที่ตาเห็นและใจรู้สึก (ไม่ต้องตั้งความคาดหวังว่าจะเป็นแบบศิลปินใหญ่) ซื่อใสไร้เดียงสา ตรงไปตรงมาแบบเด็ก ๆ ได้เท่าไหร่ก็วิเศษและแสนสุขสุดๆเท่านั้น มันไม่ง่ายนัก แต่ก็ไม่ยากเกิน ก็คงแบบที่เฮสเสะบอกนั่นแหละ สิ่งที่พึงระวังก็คือ กับดักของความจริง

พิบูลศักดิ์ ละครพล
๕ ตุลาคม ๒๕๕๑
หุบเขาบ้านท่าปาย แม่ฮ่องสอน

หากใครต้องการช่วยผมประชาสัมพันธ์งานนี้
กรุณา copy ไปใช้โดยไม่ต้องรับอนุญาต

ขอขอบคุณ ปะการัง ที่ช่วยออกแบบสูจิบัตรงานนี้

บทเพลงเดียวดายของคนเดินทาง
พิบูลศักดิ์ ละครพล

-----------------------------------------------------------

เ ดิ น ท า ง ข้ า ง ใ น

โ ด ม วุ ฒิ ชั ย

1

เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายนที่ผ่านมาผมได้รับโทรศัพท์จากชีวี ชีวาบอกว่าหนังสือเล่มล่าสุดของผม (เดินทางข้างใน) วางแผงแล้ว ก็รู้สึกดีใจที่จะได้เห็นหนังสือของตัวเองที่จัดพิมพ์โดยแพรวสำนักพิมพ์ เพราะสำนักพิมพ์นี้เป็นสำนักพิมพ์ใหญ่ทุกอย่างเป็นมาตรฐาน หากใครได้พิมพ์งานที่สำนักพิมพ์นี้ผมถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดี

ถึงตรงนี้ผมสารภาพให้ฟังก็ได้ว่า แต่ไหนแต่ไรมาเวลาผมเข้าร้านหนังสือแล้วเห็นหนังสือของแพรวสำนักพิมพ์ ไม่ว่าจะเป็นปกหรือรูปเล่ม ผมแอบคิดอยู่เสมอว่า เมื่อไรผมจะมีต้นฉบับที่ดีพอจะเสนอสำนักพิมพ์นี้ได้บ้างนะ เพราะแอบฝันว่าตัวเองน่าจะมีผลงานตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์แห่งนี้กับเขาบ้าง

เมื่อไม่นานมานี้ความฝันของผมก็เป็นจริงเมื่อหนังสือเรื่อง “ควันไฟและสายรุ้ง” ได้รับการตีพิมพ์โดยแพรวสำนักพิมพ์ ผมชอบปกมาก เพราะออกแบบได้สวยและมีความหมาย คนออกแบบปกตีโจทย์ได้กระจุย หลังจากหนังสือ “ควันไฟและสายรุ้ง” วางแผง ผมก็ออกเดินทางเริ่มต้นที่อำเภอฝางก่อนเป็นจุดแรก

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่หนังสือผมวางแผงแต่ตัวผมอยู่ต่างจังหวัด แต่หนอนเมืองกรุง เพื่อนรุ่นน้องที่แสนดีเธออุตส่าห์ไปหาซื้อส่งมาให้ถึงเชียงดาว เพราะรู้ว่าผมนั้นอยากเห็นหนังสือของตัวเองมากขนาดไหน ผมเพิ่งได้เปิดหนังสือของตัวเองเมื่อครู่นี้

นับเป็นหนังสือเล่มที่สวยที่สุดของผมนับตั้งแต่ที่ผมเคยมีพ็อคเก็ตบุ๊คมา ฝ่ายศิลป์ที่จัดหน้าหนังสือเล่มนี้ได้ทำให้ภาพถ่ายธรรมดา ๆของผมกลายเป็นภาพที่สวยงามราวกับเป็นช่างภาพอาชีพเลยครับท่าน !

โดยเฉพาะชื่อหนังสือนั้นถูกใจผมมาก บอกให้อีกอย่างก็ได้ ชื่อหนังสือเล่มนี้ของผม ผมไม่ได้เป็นคนตั้งเองหรอก บรรณาธิการเล่มเป็นคนตั้ง

ทันทีที่เขาอ่านต้นฉบับผมจบเขาโทรมาบอกว่า “งานพี่เล่มนี้ต้องชื่อเดินทางข้างใน” ใช่เลย ! ผมได้ยินก็ตอบรับตกลงด้วยความยินดีและเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะเข้ากับเนื้อหาในเล่มเป็นที่สุดแล้ว และเมื่อออกเสียงแล้วก็ฟังดูดีและมีความหมายด้วย

สำหรับนักเขียนอย่างผมไม่มีเรื่องอะไรที่น่ายินดีเท่ากับหนังสือได้รับการตีพิมพ์ เริ่มตั้งแต่บรรณาธิการตอบรับว่าจะพิมพ์ และมาถึงขั้นตอนพิมพ์เสร็จแล้วก็วางแผง เรื่องหนังสือได้รับการตีพิมพ์แล้ววางแผงนี่ผมดีใจยิ่งกว่าตอนได้รับเงินค่าเรื่องเสียอีก พูดจริงนะครับไม่ได้แกล้งพูด

ไม่ใช่ว่าผมปฏิเสธเงินหรือไม่อยากได้เงินนะครับ เพียงแต่เงินที่ได้มาก็ “งั้น ๆ” แหละ เพราะมันมีเรื่องรอที่จะใช้จ่ายอยู่แล้ว หรือไม่อีกทีเงินที่ได้มาไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็จะหมดไป และแน่นอนว่ามันจะหมดไปก่อนที่หนังสือจะขายหมดด้วยซ้ำ

แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่ยินดีที่ได้เงินนะครับ ผมยังยินดีกับเงินค่าเรื่องอยู่ แต่ทว่าลองเปรียบเทียบกับความรู้สึกดีใจระหว่างเมื่อหนังสือได้รับการตีพิมพ์กับตอนรับค่าเรื่องนั้น ผมคิดว่าผมยังรู้สึกดีใจตอนที่ได้เห็นหนังสือมากกว่าตอนที่ได้รับเงินอยู่ดี

อาจเป็นเพราะว่าหนังสือจะได้รับการตีพิมพ์นั้นต้องผ่านบรรณาธิการ จะผ่านหรือไม่ผ่านก็ยังไม่แน่ เมื่อได้รับการตีพิมพ์ก็ย่อมรู้สึกดีใจ แต่พอเรื่องได้ตีพิมพ์แล้ว เงินค่าเรื่องนั้นก็ต้องได้อยู่แล้วจึงไม่ได้ดีใจอะไรมากนัก เพราะมันเป็นสิ่งที่ต้องได้อยู่แล้วก็เป็นได้

2

วันที่ 29 พฤศจิกายน ผมอยู่ร่วมงานแต่งงานของลูกสาวเจ้าของที่พักที่ผมเช่าอยู่ที่ดอยวาวี ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนบ้านวาวี งานนี้ถือว่าเป็นงานใหญ่งานหนึ่งของตำบลวาวีทีเดียว แขกเหรื่อมากันมากมาย

ก่อนบ่ายโมงวันที่ 30 พฤศจิกายน ผมออกเดินทางจากดอยวาวี ตอนที่ผมเอากุญแจห้องไปคืนเจ้าของที่พักที่ผมเช่าอยู่ (ทั้งหมด 14 วันพอดี) ซึ่งเป็นแม่ของเจ้าสาวนำชาแห้งสำหรับชงดื่มที่เตรียมไว้มาให้ผมหนึ่งถุง ผมรับไว้ด้วยความรู้สึกขอบคุณ ครึ่งเดือนที่ดอยวาวีผมกลายเป็นคนดื่มชาไปแล้ว เพราะดื่มชาทุกวัน

“แก้มหอม” อาสาไว้ก่อนแล้วว่าจะขับรถมอเตอร์ไซค์ไปส่งที่อำเภอฝาง ผมก็ยินดีที่จะเลือกกลับเชียงดาวเส้นทางใหม่ เพราะตอนที่มาวาวีนั้นผมย้อนไปขึ้นรถที่เชียงใหม่ไปลงที่แม่สรวย คราวนี้ผมเลือกเดินทางกลับจากดอยวาวีมาทางท่าตอน ผ่านอำเภอแม่อายและเข้าสู่ฝาง

ผมสะพายเป้ใส่โน้ตบุ๊คหนักอึ้งอยู่ที่หลัง เป้อีกใบหนึ่งไว้ที่หน้ารถ ระหว่างทางมีทั้งเส้นทางที่สะดวกและลำบาก บางตอนลาดชันและเต็มไปด้วยฝุ่นสีแดง เขาบอกว่าจากดอยวาวีมาถึงฝางระยะทางประมาณ 50 กิโลเมตร แต่ทว่า 20 กิโลแรกนั้นเป็นการลงดอย เรามากันอย่างสบายๆแบบของเรา หยุดถ่ายรูประหว่างทางบ้างเป็นระยะๆ

ถึงฝางก็แวะห้างโลตัสหาอาหารใส่ท้อง ก่อนที่ผมจะขึ้นรถประจำทางจากฝางสู่เชียงดาว ผมรู้สึกขอบคุณที่เขาอุตส่าห์ขับรถมาส่ง ผมเชื่อว่าการขับมอเตอร์ไซค์มาส่งผมครั้งนี้เขาใช้หัวใจขับมาส่งผม (เพราะผมรู้ว่าเขานั่งอยู่ดึกมากในคืนวันแต่งงาน) ยิ่งระยะทางลำบากมากเท่าไรผมก็ยิ่งประทับใจในตัวเขามากเท่านั้น

ถึงเชียงดาวแล้วพบว่า...เป็นคืนที่หนาวมากที่สุดนับตั้งแต่ผมเริ่มออกเดินทางจากบ้าน

มะรืนคือวันที่ 5 ธันวานี้ ลูกและภรรยาผมจะมาเชียงดาวแล้ว ผมรอรับด้วยหัวใจตื่นเต้นและมีความสุขในการรอคอย

-------------------------------------------------------

อิริยาบถต่างๆของเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันแต่งงาน

เธอคนนี้ 1 ปีกลับมาวาวี 1 ครั้ง

นางแบบบนดอยวาวี

"แก้มหอม" ผู้ใช้หัวใจขับมอเตอร์ไซค์ลงจากดอย

ระหว่างการเดินทางกับทรงผมใหม่ตัดที่วาวี (30 บาท)

ที่ห้อยคือถุงชาแห้ง กิ่งไม้ที่ปักไว้หลังเป้คือไผ่กวนอิม(เอามาเป็นที่ระลึก)

Create Date : 03 ธันวาคม 2551

Last Update : 3 ธันวาคม 2551 16:21:37 น.

33 comments

Counter : 2010 Pageviews.

เดินทางข้างใน

ผมจะอุดหนุนทันทีที่มาถึงเชียงใหม่ครับพี่

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:16:07:51 น.

กรี๊ดๆๆๆ เล่มใหม่ออกแล้วเหรอน้าโดม
ยินดีด้วยนะคะ

ไชโยๆ

หนูเพิ่งเห็นหนังสือลุงเรืองรองเมื่ออาทิตย์ก่อน เป็นรวมเรื่องสั้นจีน "มือสังหาร" (ยังไม่ทันได้ซื้อเพราะที่ร้านมีแค่สองเล่ม สภาพเยินหน่อยๆ) ...วันนี้มาเจอข่าวเล่มใหม่ล่าสุดของน้าโดมออก ----ดีใจจัง ปีใหม่นี้จะได้มีอะไรอ่านตอนวันหยุดแล้ว

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:16:38:41 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม,

1. อุดหนุนหนังสือแล้วค่ะ

2. เจ้าบ่าว เจ้าสาว น่ารักค่ะ

3. ถ่ายรูปสาวๆ ทีไรออกมาสวยทุกที

4. วินมอเตอร์ไซค์ท่าทางใจดี

5. ผู้โดยสารท่าทางเหมือนชาวเขา (ตัดผมทรงใหม่)

ความสุขที่รอคอยอีกไม่นานเกินรอ ยินดีด้วยค่ะที่จะได้พบกับครอบครัวแล้ว เร็วๆ นี้

โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.123.92 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:16:44:36 น.

พ่อเพยียดูคล้ำไปเยอะ

เจ้าสาวสวย

โดย: ชมจันทร์ IP: 202.29.77.2 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:16:45:36 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ติดตามผลงานมาตั้งแต่ “ควันไฟและสายรุ้ง” แล้วครับ

เล่มนี้จะไปรอซื้อที่แผงครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:16:49:30 น.

ยินดีที่หนังสือถึงมือผู้เขียนแล้ว อิ่มอกอิ่มใจสมกับที่รอคอยแน่นอนค่ะ

หญิงสาวบนดอยวาวีมีแต่สวย ๆ ทั้งน้านนน... อิจฉาหนุ่มแก้มหอม ที่บรรยากาศห้อมล้อมด้วยสาวสวย มีโอกาสก็อยากไปดอยวาวีบ้างจัง สาวที่ว่าสวยเจอะหนอนฯ เธอก็จะสวยแบบยกกำลังสองขึ้นมาทันที (555 - เรื่องจริงไม่ปรุงแต่รส)

คู่บ่าวสาวน่ารักค่ะ

วันที่ 5 พ่อแม่ลูกผูกพัน...พบกันที่เชียงดาว

เสียดาย ไม่ได้ร่วมเดินทางไปกับแม่พเยีย เพราะภารกิจทางบ้านหลายอย่างค่ะ

ขอให้ครอบครัวพ่อพเยียมีความสุขในวันพ่อ...นะคะ

โดย: หนอนฯ IP: 202.28.180.202 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:17:25:18 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่โดม
--------------------------------
"เดินทางข้างใน"
กำลังมุ่งสู่หัวใจมิตรรักพรรคพวกเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกท่านแล้วค่ะ

น้องสาวฯ ตั้งใจรอวันได้พบพี่โดม (ผ่านหนังสือ) อีกครั้งค่ะ

มีครั้งหนึ่ง ขณะนั่งรถยนต์โดยสารประจำทาง จาก จ.อุบลฯ ไป จ.ขอนแก่น
ไม่คิดว่าจะเห็นมิตรรักนักเขียน โดม วุฒิชัย
กำลังอ่าน "ห่างไกล ไม่ห่างกัน" ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งซ้ายมือข้างหน้า
เห็นชัดถนัดตา เพราะน้องสาวฯ อยู่เยื้อง ๆ ฝั่งขวามือ
หนังสือพี่โดมหลายเล่ม เหมาะสำหรับอ่านระหว่างเดินทางจริง ๆ นะคะ

"เดินทางข้างใน"
เหมาะสำหรับนักอ่านนักเดินทาง
ที่ขึ้นเหนือล่องใต้ทั่วไทยไปแล้วค่ะ

แล้วจะพกใส่เป้ทำเท่ห์เหมือนพี่โดม
เอาไปอ่านที่เมืองนอก (พนมเปญ 6-8 ม.ค.52) ด้วยค่ะ

ปล. "ครูแก้มหอม" นั่งค่อม
MC ก็เท่ห์ไม่เบานะค๊า

อุ๊ย! ลืมชม "เจ้าบ่าว-เจ้าสาว"
หล่อและงามที่สุดในงานนี้ค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:19:35:41 น.

หวัดดีครับพี่โดม
วันนี้รู้สึกจะหนาวน้อยกว่าเมื่อวานครับ
ผมนั่งอยู่ในห้องตั้งแต่หกโมงเย็น
ทำตัวแปลกกว่าทุกวัน
วันนี้ไม่ดื่มครับ
มีงาน มีอะไรหลายอย่างที่ต้องทำ แม้จะเป็นวันเกิดครูแอนก็ตาม
พี่โดมคงสบายดีนะครับ
วินาทีที่พี่ได้ยินว่าหนังสือวางแผง ผมเองก็นั่งอยู่ตรงนั้น รู้สึกถึงความดีใจที่กระจ่างจ้าบนใบหน้าของพี่ได้ เมื่อไหร่ผมจะมีโอกาสอย่างนั้นบ้าง ได้แต่อิจฉาตามความรู้สึกของปุถุชนครับ แล้วร้อยทั้งร้อยของคนเขียนหนังสือ ใครๆๆก็คงอยากจะเห็นหนังสือรวมเล่มของตัวเองกันทั้งนั้น
ยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลยครับ
วันนี้สงสัยได้อาหารญี่ปุ่นประทังความหิวอีกมื้อ แน่นอน ....ปล.น้ำก็ยังไม่ได้อาบอีกแน่นอนครับ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:19:57:59 น.

ถ้ารู้แต่เมื่อวานจะได้เข้าไปดูที่ร้านหนังสือเสียดายจังเมื่อวานไปหาดใหญ่แวะห้างตั้งสองห้างแน่ะค่ะอาโดม
แต่ไม่เป็นไร อีกไม่กี่วันก็จะไปอีก หน้าปกสวยจริงๆด้วยค่ะ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:20:18:23 น.

สวสดีครับทุกๆท่าน

ตื่นขึ้นมาก็เข้าบล็อกก่อนอื่น
ตามประสาคนติดบล็อกอย่างอ่อนๆ

แต่ก่อนนี้เป็นมากกว่านี้

ช่วงนี้มีอะไรหลายอย่างที่ต้องเตรียมตัวทำ จึงไม่ค่อยได้ไปบล็อกคนอื่นๆเหมือนก่อน

ต้องขออภัยด้วย
ความจริงก็ชอบไปเที่ยวบล็อกคนอื่น เพราะเหมือนแอบไปเที่ยวบ้านคนอื่นตอนเจ้าของไม่อยู่นั่นแหละ

แต่นับตั้งแต่พรุ่งนี้ วันที่ 5 กระทั่งถึงวันที่ 7 คงพาครอบครัวขึ้นดอยอ่างขาง และส่งลูกและภรรยากลับในเย็นวันที่ 7

อย่างไรก่อนค่ำวันที่ 9 ผมต้องถึงอำเภอเชียงคำ

เพราะต้องไปเป็นวิทยากรเกี่ยวกับการเขียนให้เด็กนักเรียนโรงเรียนเชียงคำวิทยา เป็นระยะเวลา 1 สัปดาห์

ไม่ใช่นักพูดหรอกครับ นานทีปีหนจะมีคนให้ไปพูดสักครั้ง

จากนั้นก็จะขึ้นไปน่านงานพี่ปอนที่โฆษณาล่วงหน้าไว้นานแล้วในบล็อกนี้

ถึงเวลาจะมากระตุ้นเตือนอีกครั้ง

นานๆจึงจะมีคิวยาวๆอย่างนี้
ระหว่างการเดินทางก็จะหาเวลามาอัพบล็อกเล่าอะไรให้ฟังตามประสาคนชอบเล่าและอยากเล่า

ส่วนตอบนั้นขอเวลาหน่อยนะครับ

โดย: พ่อพเยีย IP: 202.149.25.234 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:5:50:07 น.

แวะเข้ามาอ่านค่ะ
ว่าแต่ทรงผมใหม่ของพี่โดม
อ่านะ เท่ห์มาก ทรงมะละฮ่าหรือเปล่าคะ อิอิ

โดย: กองฟอน

วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:11:06:23 น.

อ่านๆๆดูรูปๆๆ

จ๊าก รูปสุดท้าย ดีจังค่ะนานๆได้เห็นพี่โดมเอารูปลงบล็อกที
นับเป็นวาระพิเศษ
ชอบชื่อหนังสือมากๆค่ะ
บก.เข้าใจตั้งให้จริงๆ
ละม้ายเดินสู่อิสรภาพเนอะ
คนเขียนสะพายเป้เหมือนกัน
แต่ใครจะหล่อเท่าพี่เราได้ อิอิ

สาวที่มาปีละครั้ง ใช่แฟนแก้มหอมเปล่าคะ สวยจัง

โดย: ยิปซี IP: 58.8.129.127 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:12:30:15 น.

เห็นภาพแล้วบรรยากาศสดชื่นดีจริงๆ

แต่งตัว ตัดผม ดูย้อนกลับไปสู่วัยหนุ่มเลยนะพี่โดม

ขอให้มีความสุขกับครอบครัวครับ

พี่หนอนฯ
อย่ายกความสวยให้สาวอื่นซิครับ :))

โดย: J IP: 58.137.145.222 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:15:35:04 น.

งามแท้น่อ...
ถึงว่า
หลงดอยนับเดือน ha

โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:17:36:13 น.

รูปพี่โดม..อัลเทอร์เนทีฟมากๆ

อินดี้...แนว...

หรืออีกที...

เหมือนหนุ่มชาวเขา(ก็มีผักอยู่ข้างหลังอะ)

...อิอิ...

โดย: ทากชมพู

วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:20:53:31 น.

Happy Father's Day!

ว้าวววววว
สวยค่ะ

สบายดีเน้อลุ๊งงงงงง จ๋า ?

โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:11:32:16 น.

ย่องมาดูเรื่อยๆ
หนาวนรกนี้มาจากความกดอากาศจากแผ่นดินใหญ่โถมเข้ามา ว่าที่จริงเราชินชาแล้ว
แต่ปีนี้ร่างกายประท้วงที่ไม่ค่อยอยู่บ้าน เลยรัปประทานนายแห้ว โหระพา ต้องไปขอยาหมอ
ขณะเขียนนี้นั่งตากแดดอุ่นกับแม่
มันหนาวแข้งหนาวขา มากกว่าหนาวเนื้อตัว
และหนาวใจข้างใน
(อันหลังนี้แย้ แย้ แย้ )

พรุ่งนี้จะเข้าไปเอางานที่เชียงใหม่
กะเย็นกลับ และเอางานส่วนที่เหลือไปเข้ากรอบที่เชียงราย
เผื่อไว้ กะห้องไม่ถูกว่าเล็กใหญ่แค่ไหน ตกลงรูปที่วาดไว้ตลอดสามปีที่ผ่านมาในคอลัมใน?ผ่านตามาตรึงใจที่กรุงเทพฯ ไม่ได้
นำมาเข้ากรอบ ยกไปไว้อีกครา เพราะดูแล้วรูปมันล้น ขณะเดียวก็รู้สึกว่ามันขาดเอกภาพไงไม่รู้
ใจหวิว กลัวไม่ดี กลัว ไม่สวย กลัวไปหมด กลัวจี จี นะ

อ้อ มะละฮ่า นั้นชาวดอยเรียก
ชาวเราพื้นราบ ฮ้องว่า บะเดือย
ตอนเป็นเด็ก ๆคัดลูกเปลือกแข็งร้อยด้าย
เล่นป๊อก(ฟาด)กัน แบบใครดีใครอยู่
เหมือนเล่นปาลูกข่าง เอาลูกเดือยเราวาง เขาป๊อก เราไม่แตก เขาวาง เราป๊อกบ้าง จนกว่าจะรู้แพ้รู้ชนะ
ลูกเดือยแตก ก็กินเม็ดในซะ เสียดายของ 55
นี่ถือว่าเป็นการละเล่นที่สอดคล้องกับวิถีชีวิต-ธรรมชาติ
พูดแล้วก็ทำให้อยากเขียนเล่าเรื่องการละเล่นของเด็กๆบ้านนอกบ้านนาขึ้นมาบ้าง ในชุด ทุ่งกว้างริมบึง ที่กำลังจะต่อจากกระท่อมดิน(ที่ไม่เคยเปลี่ยนหัว )
ว่าแต่ว่าโดมเปิดดูบ้างไหม ฉ.ใหม่ล่าสุด ไม่มีเรื่องเรานะ เข้าใจว่าส่งช้าไป หรือไม่ก็อุบัติเหตุทางเทคโนโลยี

วันที่พาครอบครัวขึ้นอ่างข่าง บอกเขานะว่าไปทางเส้นเก่า
ที่ไม่ชัน ยอมไกลหน่อย ทางใหม่
ทางดี ใกล้ แต่ชันน่ากลัวมาก
คิดดูเถอะ คนภูเขาอย่างเราว่าน่ากลัว มันจะขนาดไหน รถไม่ดี มีอันลงเหวแน่สุด อย่าเสี่ยงเป็นอันขาด และถ้าเหมารถ ก็ไปนั่งแหมะคนขับก่อน คุยไม่ได้กลิ่นเหล้าขาวฉุยจากปากนั่นแหละ ค่อยว่าจ้าง ดูคันที่ใหม่ ๆหน่อย

ขอให้มีความสุข เที่ยวสนุก อบอุ่น

แล้วพบกันวันงาน
อ้อ เราจะไปล่วงหน้า ๑๖ ธันว่า กะไปติดรูปก่อน
กิต ป๋อง และกลุ่มใบไม้ป่า จะพากันไปช่วย เรายังไม่ได้รับคำยืนยันเลย ตอนนี้พวกเขาน่าจะอยู่กับงานหนังกลางแปลงที่ปาย
เราเข้าไม่ได้ ตามหมายเดิม ๕-๖-๗ ต้องไปวาดรูป รับแขก
พอติดสนามทบิน อะไรก็เลอะเทอะขัดข้อง วุ่นวายไปหมด

มีข่าวดี คลี่คลาย นั่งรอฟังนายหลวงจะพูดอะไรปัใหม่นี้
ใจหายวูบ
ท่านเกิดประชวร เห็นท่าพระเทพฯคุกเข่าข้างพระบรมฯ เล่าเรื่อง
พระอาการประชวร
และพระบรมยื่นมือมาปรับไมค์ให้

ความหวั่น ๆใจ ที่อึมครึมอยู่ ก็ค่อยเบาบางไป เหมือนมองเห็นเมฆที่บดบังจันทร์(คืนที่ผ่านไป
ได้เห็นจันทร์ยิ้ม) ผันผ่านไป

ขอให้ปีใหม่ปีนี้อย่าหนาวนาน
ขอให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านพ้นไปพร้อมสายลมหนาว
ขอให้ดอกไม้แห่งสามัคคีและรักบานพร้อมพรักกันอีกครั้ง
และนายหลวงของเรา
พระชนม์ยิ่งยืนนานตลอดไป

เมื่อคืนวันอังคารได้เห็นคนปีนยอดหิมาลัย เพื่อไปปักธงไทย พร้อมร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี หัวใจเราปริติ และอดน้ำตาไหลไม่ได้ ความรักจริงที่ยิ่งใหญ่นั้นมีอยู่และมีจริง

โดย: สัญจร ดาวส่องทาง

วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:11:55:05 น.

หวัดดีครับพี่โดม
อากาศยังหนาวเย็น
ใครบางคนบ่นให้ผมฟัง
ไปเที่ยวดอยแล้วใช่ไหมครับ
ผมยังอยู่บนดอยไม่ไปไหน
สวัสดีวันพ่อครับ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:11:57:38 น.

สุขสันต์วันครอบครัวค่ะพี่

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:18:27:20 น.

สวัสดีค่ะ

สบายดีนะคะ

อยากไปงานของพี่ปอนบ้างจังค่ะ
แต่ก็ไม่มีโอกาสแน่แล้ว

เอาไว้จะลองวาดรูปเล่นดูบ้าง เอาไว้จะไปตาม "เดินทางข้างใน"มาอ่านค่ะ

โดย: ปณาลี

วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:20:06:24 น.

แวะมาทักทายค่า^^

ชอบรูปน้าผู้หญิงที 1 ปีกลับมา วารีครั้งหนึ่งอะค่ะ งามแท้ๆเลย

โดย: ป๊อปแป๊ป (onedermore

) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:12:57:39 น.

รุ่งมาอยู่เชียงใหม่ เกือบเดือนแล้วค่ะ
ชอบอากาศเย็นมาก
แม้จักปวดกระดูกและเปนหวัด

ชอบไปเดินถนนคนเดิน
ได้พบพานเกลอเก่า
ได้เมียงมองชีวิตชาวเจียงใหม่
และชาวต่างชาติ

อาจอยู่ต่ออีกเดือน ฤา ตลอดไป
ด้วยว่า ตั้งใจมาเปนไกด์ฟรีแลน
หากทว่า มิมีงานเลย
เจียงใหม่เปลี่ยนแปลงไปมาก

น้องสาวนำมอไซด์มาให้ใช้
หะแรกก็คิคจะซื้อมือสอง
หากว่าน้องสาวกล่าวว่า
ไม่แน่นอนในอนาคต
ก็ใช้ของเธอไปพลางๆก่อน

พระอวยพรค่ะ

โดย: รุ่งค่ะ IP: 202.149.25.238 วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:15:44:17 น.

ยามเดินทางไกล
หักกิ่งไม้ข้างทางไว้
ทำเครื่องหมาย
ว่าเดินมาทางใด

น่าสนุกขอรับ

โดย: ตาพรานบุญ IP: 117.47.104.248 วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:8:53:46 น.

เมื่อวันที่ 6 ไปร้านหนังสือมาค่ะ เห็นสันหนังสือเล่มหนึ่งแว้บๆ ชื่อ "เดินทางข้างใน" ตะแรกนึกสะดุดใจอยู่เหมือนกันว่า จะมีสักกี่คนที่ตั้งชื่อหนังสือทำนองนี้ แต่แล้วด้วยอารามรีบ ก็เลยไม่ได้พลิกดูหน้าปก เลยไม่ได้ซื้อติดมือกลับบ้าน แถมไม่ได้ใส่แว่นก็เลยไม่รู้อีกว่าเป็นหนังสือเล่มใหม่ของคุณโดม เอาไว้คราวหน้าจะช่วยอุดหนุนนะคะ

โดย: โตมานาน

วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:14:28:18 น.

สวัสดีครับพี่โดม

มาชวนพี่โดมไปดูหนังสือเล่มแรก (อย่างเป็นทางการ)
ของผมครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:8:03:30 น.

ร้านหนังสือที่บิ๊กซีแคราย
ใครมาเหมา เดินทางข้างใน ไปหมดไม่รุ๊
น้องหนูเลยอดเลยค่ะ ฮือๆ

โดย: ยิปซี IP: 124.121.48.49 วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:9:00:34 น.

โดย: Siam Nutra สยามนิวตร้า (mlmboy

) วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:18:26:02 น.

ถึงหนอนฯ

หนอนสบายดีนะคะ
วันนี้พี่เห็นหนังสือดิฉัน (ฉ.763 หน้า 204) แนะนำหนังสือเล่มหนึ่ง ของใครหนอ ชื่อว่า "ร้อยแปดพันเก้า ความรู้คู่ปัญญา"

เห็นแล้วคิดถึงหนอนค่ะ
ขอให้ขายดีเป็นที่แพร่หลายเยอะๆ นะคะ

ขอบคุณในน้ำใจของหนอนอีกครั้งค่ะ

โดย: นกขมิ้น IP: 124.122.160.221 วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:21:19:20 น.

เห็นหนังสือเล่มล่าสุดแล้ว ตามที่มีคนมาลุ้นให้เปิดดู แอบอิจฉาเล็ก ๆ มีหนังสือออกบ่อยดี สวยด้วย เชื่อว่าร้านตจว.แถวบ้านยังไม่มีวาง
งานที่น่านของพี่ปอน ลูกสาวสองคนจะไปกัน ส่วนตัวเอง จะไปงานปีใหม่ม้งที่หมู่บ้านชายแดน อ.พบพระ เพื่อนบอกว่าตอนนี้นกแก้วพันธ์ใหญ่ ตัวโตมาก มากันเป็นฝูง มันจะมาทุกหน้าหนาว หวังว่ามันจะอยู่ถึงปลายเดือนนี้นะ จะได้ไปถามว่าพวกเธอมาจากไหนกัน แล้วก้อจะไปหาหลานย่าด้วย อายุสามขวบกับห้าขวบที่เพิ่งกำพร้าพ่อเมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
เดือนธันวาทีไรอยู่บ้านไม่ติด กลิ่นสาบป่ามันโชยมา ไง ๆก็ต้องไปเสียหน่อย
ถึงเชียงดาว อากาศคงอุ่นขึ้นอีกหลายองศาสินะ

โดย: ภาจิรา IP: 115.67.222.34 วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:10:33:41 น.

ไปสวนผึ้ง ราชบุรีมาค่ะ
เอาดอกหญ้าเริงระบำมาฝาก

อุณหภูมิพื้นล่างที่ไปพัก 14 องศา

ไม่รู้ว่า มันหนาวพอมั้ย สำหรับคนชอบหนาวอย่างพี่โดม

โดย: ทากชมพู

วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:12:56:14 น.

สวัสดีครับพี่โดม

ขอบคุณครับพี่สำหรับการอุดหนุนหมื่นตา หุหุหุ

วันก่อนอ่านโครงการที่พี่โดมจะไปเป็นวิทยากรสอนเด็กๆ
แอบดีใจแทนเด็กๆ ที่จะได้รับประสบการณ์ตรงจากนักเขียนมืออาชีพ

ตรงนั้นมีประโยชน์และผมคิดว่า
จะสร้าง
แรงบันดาลใจให้เด็กรักการอ่านขึ้นอีกมากเลยครับพี่

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:5:47:59 น.

ชอบหน้าปกมากครับ สวยจริงๆ
เย็นนี้ค่อยเจอกันที่ร้านหนังสือแถวๆบ้านแล้วกันครับ

โดย: ตูนครับ IP: 124.121.26.27 วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:14:02:31 น.

สวัสดีค่ะ

เพิ่งจะซื้องานเขียนเล่มนี้ของพี่เมื่อวันแห่งความรัก

เกิดกำลังใจและเข้าใจอะไรที่ อ๊ะ !

มีความสุขที่ได้รู้จักความคิดและประสบการณ์ดีดีของพี่นะคะ

นั่นจึงทำให้น้องเข้ามาอ่านปัจจุบันขณะของพี่

^^

โดย: DAZZA IP: 125.27.194.109 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:38:20 น.