Bloggang.com : พ่อพเยีย : วันแล้ว วันเล่า ในทุกทาง ข้าพเจ้าประสบความสำเร็จมากขึ้น

วันแล้ว วันเล่า ในทุกทาง ข้าพเจ้าประสบความสำเร็จมากขึ้น

คุณพนิดา กับ คุณวิทวัส

1/

อาจารย์ปานจิต (จู๋)

ก่อนที่ผมจะเดินทางอออกจากดอยวาวีเพื่อมาร่วมงานครบรอบสี่ทศวรรษขวัญเรือน มีนักอ่านคนหนึ่งเขียนอีเมล์มาหาผมว่าต้องการมาเที่ยวดอยวาวี เธอถามว่าถ้าแบกเป้มาคนเดียวจะปลอดภัยไหม ? ผมให้เบอร์โทรศัพท์เธอไปเพื่อการซักถามรายละเอียด เพราะผมคิดว่าการพูดคุยกันทางโทรศัพท์น่าจะสะดวกและละเอียดกว่าการเขียนอีเมล์

ในที่สุดก่อนเที่ยงของวันที่ 16 เธอก็ขึ้นดอยวาวีตามสัญญา ผมไปรับเธอที่ท่ารถและพาเธอมาพักที่ในที่พักที่ผมเช่าอยู่ แต่เธออยู่ชั้นล่าง ผมคิดว่าที่พักแห่งนี้ปลอดภัยแน่นอน เพราะนอกจากมีผอ.โรงเรียนสองโรงเรียนเช่าห้องอยู่และก็มีผมกับพี่เรืองรองเท่านั้นที่เช่าประจำอยู่ที่เกทส์เฮ้าส์แห่งนี้

พอวันที่สองเธอกับพี่เรืองรองก็ออกไปสอนเด็กที่โรงเรียนบ้านวาวีวาดรูปและปั้นดินน้ำมันตามคำชักชวนของครูบุญทม เธอสนุกกับการสอนเด็กปั้นและวาดรูประบายสี ส่วนงานประจำของเธอคือเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเมืองหลวง

ในฐานะที่ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกรักหมู่บ้านนี้ ผมรู้สึกดีใจที่พี่เรืองรองชอบวาวี และเธอคนนี้ก็ชอบวาวีเช่นเดียวกัน

2/

ซ้าย อุรุดา โควินท์ มีไว้เพื่อซาบ

ภาพยนตร์ปนละคร

เย็นเมื่อวานนี้ (วันที่ 19 กุมภาพันธ์)ผมนัดกับลูกสาวที่ร้านบีทูเอส เวิล์ด เทรดเซ็นเตอร์ เพื่อไปร่วมงานครบรอบสี่ทศวรรษของขวัญเรือนที่โรงแรมเซนทาราแกรนด์ เซ็นทรัล เวิลด์ ดูออกจะเว่อร์ไปหน่อยที่ผมตัดสินใจเดินทางจากดอยวาวีมากรุงเทพฯเพื่องานนี้โดยเฉพาะ แต่จริงๆแล้วในความรู้สึกของผมไม่รู้สึกว่าเว่อร์หรือเหลือบ่ากว่าแรงของผมเลย

สามสาวยุคใหม่ในขวัญเรือนซึ่งเป็นหลานของคุณพนิดา

เพราะนอกจากคิดว่าผมควรจะมางานนี้เพราะผมก็ได้รับการ์ดเชิญให้มาร่วมงานในฐานะคอลัมนิสต์คนหนึ่งซึ่งเขียนประจำอยู่ที่นี่แล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่มีส่วนทำให้ผมอยากมางานนี้ก็คือปีนี้ลูกสาวผมเข้าเรียนวารสาร ฯ ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ผมอยากให้เธอได้เข้ามาพบเห็นและสัมผัสกับผู้คนในแวดวงหนังสือบ้าง ซึ่งก็ตรงกับความต้องการของเธอพอดี

ด่านแรกที่เข้าไปก็พบกับคุณพนิดา ชอบวณิชชาบรรณาธิการอำนวยการนิตยสารขวัญเรือน ท่านทักทายผมอย่างเมตตาด้วยความเป็นกันเองและยังพูดชมเป็นเชิงให้กำลังใจในทำนองว่าผม "เขียนหนังสือดี" ด้วยความที่ไม่คิดว่าจะได้รับคำชมจากท่าน ผมถึงกับลืมเอ่ยคำขอบคุณออกมา ผมยังเคยคิดว่าท่านจะอ่านเรื่องที่ผมเขียนบ้างหรือเปล่าหนอ ? เมื่อท่านพูดเช่นนี้จิตใจผมจึงฟูขึ้นมาอย่างแทบไม่ทันรู้ตัว

พิบูลศักดิ์ ละครพล ,โดม วุฒิชัย ,นิเวศน์ กันไทยราษฎร์

ระหว่างที่เดินบ้างนั่งบ้างในงาน ในฐานะคนเขียนคอลัมน์เล็กๆคนหนึ่งของนิตยสารเล่มนี้ ผมรู้สึกภูมิใจที่มีโอกาสได้เขียนประจำที่นิตยสารขวัญเรือน พูดอย่างไม่เกินจริงเลยว่า ทุกวันนี้ผมได้กลับมาแจ้งเกิดอีกครั้งและได้เขียนในสิ่งที่ปรารถนาจะเขียนก็เพราะที่ขวัญเรือนให้โอกาสให้ผมพิสูจน์ตัวเอง เผลอแป๊บเดียวผมเขียนคอลัมน์ "ริมรั้วหัวใจ" มา 6 – 7 ปีแล้วหรือนี่ ?

วันนี้ผมมอบกล้องที่ผมใช้ประจำให้กับลูกสาว ให้เธอเลือกจะถ่ายอะไรก็ได้ตามใจชอบ ผมแอบภูมิใจเล็กๆในตัวเธอที่เธอเรียนอยู่ในคณะวารสารศาสตร์ธรรมศาสตร์ และเห็นเธอชอบถ่ายรูปชอบเขียนหนังสือบ้างตามประสาของเธอ เรานั่งดูการแสดงหน้าเวทีด้วยกันอย่างมีความสุข

กฤษณา อโศกสิน ,พเยีย เขียนประเสริฐ ,ชมัยภร แสงกระจ่าง

จนกระทั่งถึงเวลางานเลิก ขณะที่กำลังเดินออกจากบริเวณงาน คุณจุฑารัตน์ที่ทำงานอยู่ที่ขวัญเรือนเข้ามาบอกว่า "พี่เหน่ง" ( กีรตี ชนา) นักเขียนนิยายชื่อดังบอกว่าอยากพบและอยากคุยด้วย และบอกว่าชอบในสิ่งที่ผมเขียน ผมเองก็ชอบในสิ่งที่เธอเขียนเช่นเดียวกัน

ส่วนผมเองไม่เคยนึกเลยว่าเธอจะเคยอ่านเรื่องที่ผมเขียน ผมกับพี่เหน่งนั้นเคยพบและรู้จักกันตั้งแต่ตอนผมเป็นหนุ่มๆแล้ว ถึงวันนี้ไม่ได้พบหน้ากันนานมาก คุณจุฑารัตน์ให้เบอร์พี่เหน่งมาและบอกว่าจะให้เบอร์ผมกับพี่เหน่งเพื่อที่จะได้พบและพูดคุยกัน

ตอนเข้างานก็ได้รับคำชมและตอนออกจากงานก็ได้รับคำชมอีก พูดอย่างไม่เขินว่าผมรู้สึกดีใจ แต่จะไม่มีวันหลงระเริงกับคำชมเด็ดขาด แต่บอกกับตัวเองว่าจะต้องตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด และทำให้ระลึกอยู่เสมอว่า ทุกครั้งที่จะเขียนอะไรออกไปจะไม่เขียนอย่างลวก ๆหรืออย่างสุกเอาเผากินอย่างแน่นอน

ช่วงที่เดินมาเรียกแท็กซี่ที่ถนนใหญ่ ลูกสาวผมเดินโขยกเพราะรองเท้ากัด อันที่จริงรองเท้ากัดเธอตั้งแต่ตอนก่อนเข้างานแล้ว ผมจะซื้อคู่ใหม่ให้เธอก็ไม่เอา เธอบอกว่าถึงเปลี่ยนคู่ก็ไม่หายเพราะที่ส้นเท้าของเธอเป็นแผลแล้วเธอแก้ด้วยวิธีปิดด้วยผ้าปิดแผล ทุกครั้งที่ก้าวเดินโขยกท่าทางเธอบ่งบอกถึงความเจ็บปวด ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะเจ็บแทนเธอเสียจริงๆ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ภรรยามารอเปิดประตูรับ หลังจากวางข้าวของเสร็จแล้ว ก่อนก้าวขึ้นบันไดผมเหลือบไปเห็นตัวหนังสือที่เขียนด้วยชอล์กสีชมพูที่ผมเขียนไว้ที่ฝาผนังนานหลายปีแล้ว ถ้อยคำประโยคนั้นเขียนว่า “วันแล้ววันเล่า ในทุกทาง ข้าพเจ้าประสบความสำเร็จมากขึ้น”

ในช่วงนั้นผมกำลังพยายามจะลุกขึ้นมาจากที่ล้มลงไป ผมไม่มีอะไรเป็นกำลังใจนอกจากถ้อยคำที่ปลอบประโลมและปลุกเร้าให้ตัวเองมีความหวังและมุ่งสู่ความสำเร็จ ทั้งที่ในตอนนั้นไม่มีสิ่งใดที่พอจะเรียกว่าความสำเร็จได้เลย

ผมจำได้ว่าช่วงที่ผมใช้ชอล์กสีชมพูเขียนถ้อยคำนี้ลงไปบนฝาผนังนั้น มันเป็นถ้อยคำชุดเดียวกับคำพูดของนโปเลียน ฮิลล์ที่ว่า “ท่านทำได้ ถ้าท่านเชื่อว่าท่านสามารถทำได้” ที่ผมเขียนไว้ที่หน้าประตู แต่ผมไม่มั่นใจว่าจะเป็นคำพูดของนโปเลียนฮิลล์หรือเปล่า

นับตั้งแต่ผมใช้ชอล์กเขียนประโยคนี้ ผมก็เริ่มมองโลกในแง่บวกจนกลายเป็นนิสัยจนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะสูญเสียอะไรไปผมก็มองว่าเป็นการได้เสมอ อย่างน้อยก็ได้รู้รสความรู้สึกนั้นว่าเป็นอย่างไร

เกือบสิบปีผ่านไปที่ผมเขียนถ้อยคำนี้ลงบนฝาผนังข้างบันได และที่ลึกลงไปกว่านั้นผมเขียนมันลงไปในจิตใต้สำนึกของตัวเอง จนกระทั่งคืนนี้ผมเหลือบมองตัวหนังสือที่ผมเขียนอีกครั้ง ผมอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ที่วันนี้ผมรู้สึกว่าตัวหนังสือสีชมพูที่น่าจะลางเลือนลงไป แต่ทว่าวันนี้กลับชัดเจนขึ้น

ถึงวันนี้นับจากวันที่ผมเขียน ประโยคนี้ไม่ได้เป็นแค่ถ้อยคำปลอบประโลมตัวเองเท่านั้น แต่ทว่าบัดนี้มันได้กลายเป็นความจริงไปแล้ว

ใช่…เลย...

วันแล้ววันเล่า
ในทุกทาง
ข้าพเจ้าประสบความสำเร็จมากขึ้น

--------------------------------------------------------------

- - เ ติ ม ห นั ง สื อ ใ ห้ เ ต็ ม ชั้ น... เ ติ ม ฝั น ใ ห้ ว า วี - -

ช่วยกันคนละไม้คนละมือ หว่านเมล็ดฝันทางความคิด ให้สวนอักษรบานสะพรั่งทั้งวาวี

ด้วยการส่งหนังสือ, นิตยสาร เก่าหรือใหม่ ไปเติมชั้นในห้องสมุดของโรงเรียน กรุณาจัดใส่กล่องพัสดุแล้วจ่าหน้าซองถึง...

คุณครูบุญทม วันสูง
ห้องสมุดโรงเรียนบ้านวาวี
โรงเรียนบ้านวาวี ตำบลวาวี
อำเภอแม่สรวย
จังหวัดเชียงราย (57180)
โทร. 053 – 760147

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่บล็อกโดม วุฒิชัย

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2552 7:46:33 น.

42 comments

Counter : 3963 Pageviews.

ขอบคุณค่ะอ่านแล้วทำให้มีกำลังใจขึ้น กำลังหกล้มและมีบาดแผลแม้จะไม่มากแต่เลือดซิบๆเหมือนกัน
สาวน้อยที่บ้านก้อจบวารสารธรรมศาสตร์ ตอนนี้กำลังทำโทนิเทศที่จุฬา ส่วนหนุ่มน้อยจบวิศวะจากบางมด โชคดีได้งานทันทีที่จบ
รูปที่เห็นสดชื่นนะคะ

โดย: รอนร้าว IP: 124.122.133.115 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:41:51 น.

เห็นบรรยากาศงานจากภาพน้าโดมแล้วก็รู้สึกเหมือนได้ไปงานเอง น้องเยียเป็นไงแล้วบ้างคะน้า หวังว่าจะหายเจ็บแผลแล้วนะคะ...

อ้อ เมื่อวานได้รับจดหมายจาก รร. บ้านวาวีและโปสการ์ดแล้วค่ะ ^^

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:49:29 น.

รีบมาสอดส่องโดยไวจ้ะ
กลัวมีภาพเอ๊กซ์คลูซีฟโผล่ อิอิ
.......
งานสนุกดีเนอะพี่ ได้ชมน้องโต๋เล่นเปียโนก็เกินคุ้ม
และเห็นความสัมพันธ์น่ารักของพ่อลูก ก็เป็นสุขแทน
ยามเขาและเธอเอียงคอคุยกัน
ยกกล้องขึ้นมาถ่ายหลายหน แต่แป่ว...มืดตึ้บ อิอิ
ขอโทษด้วยนะพี่โดม ที่ไม่ได้กลับพร้อมกัน
....นึกถึงแต่เรื่องหาอะไรกิน เพราะหิวววจังเลย

อา...มีไว้เพื่อซาบบบบ จริงๆอ่ะพี่ หกๆๆๆ

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 124.121.50.250 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:11:08 น.

สวัสดีค่ะอาโดม
น้องพเยียดูเป็นสาวมากเลยค่ะ
อีกหน่อยคงมีผลงานออกมาให้ได้อ่านแน่ๆเลย

ขอให้งานของคุณอาประสบความสำเร็จตลอดไปนะคะ
นาห์ก็จะติดตามผลงานของคุณอาต่อไปค่ะเช่นกันค่ะ

...อาโดมคงสบายดีนะคะ
ไม่ค่อยได้มาบล็อกอาโดมเท่าไหร่(ถ้าอาโดมไม่ได้อัพ)
แต่ก็จะเข้ามาทุกครั้งที่เห้นอัพใหม่ค่ะ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:26:52 น.

สวัสดีครับคุณรอนร้าว

อะไรกันครับ !
คุณมีลูกสาวลูกชายโตๆกันหมดแล้วหรือนี่ ?

ยินดีที่ได้รับรู้เรื่องราวของคุณครับ

ใครเขาคงงงๆว่า เอ...ผมประสบความสำเร็จมากขึ้นตรงไหนหนอ ?

แต่สำหรับผมแล้วรู้สึกว่ามากขึ้นจริงๆ เมื่อเทียบกับชีวิตของตัวเองขณะที่เขียนประโยคนี้ทิ้งไว้ในใจมาเนิ่นนาน

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:07:49 น.

สวัสดีค่ะ

ท่าทางพ่อพเยียจะเขียนหนังสือ How to ได้อีกแขนงหนึ่ง

เพราะเป็นนักให้กำลังใจทั้งกับตัวเองและผู้อื่นเสมอ ๆ

คุณอุรุดายังงามเหมือนเดิม ชอบคอลัมน์ครัวสีแดงของเธอในขวัญเรือนเช่นกัน

น้องพเยียมีทีท่าเป็นลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น น่าปลื้มจริง ๆ ค่ะ

วันนี้ได้โทร.คุยกับพี่เรืองรอง เรื่องจัดหากระดาษเอสี่และโปสการ์ดสำหรับเขียนสีน้ำและอุปกรณ์จำเป็นอื่น ๆ สำหรับนักเรียนในโรงเรียนบ้านวาวี ซึ่งหนอนฯ คงจัดการให้ได้ในวันเสาร์นี้ค่ะ

เห็นพี่เรืองรองมีความสุขมากกับการได้จุดประกายและหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความฝันและจินตนาการให้กับเด็กในโรงเรียนเล็ก ๆ (อ้อ...มีครูจู๋ไปช่วยสอนเด็ก ๆ ด้วย) ก็รู้สึกมีความสุขค่ะ
หนอนฯ เกรงว่าสิ่งของที่พี่เขาฝากให้จัดส่งไปจะไปถึงล่าช้า ไม่ทันพี่เขาซึ่งอาจจะเดินทางต่อไปยังที่อื่น

แต่พี่เขาบอกว่าไม่เป็นไร ถึงตัวพี่เขาไม่อยู่ แต่เชื่อว่าเด็ก ๆ มีพื้นฐานในสิ่งที่พี่เขาและครูจู๋ได้ถ่ายทอดไปแล้ว ถ้าครูยังสานต่อ ก็จะเห็นเมล็ดพันธุ์เป็นต้นกล้าและเติบโตต่อไปในเวลาสองปีข้างหน้าค่ะ

ได้ยินอย่างนี้แล้วน่าชื่นใจจริง ๆ ที่มีผู้ใหญ่ใจดีเห็นความสำคัญของเด็ก ๆ

คุยกับพี่เรืองรองทุกครั้ง ก็ได้เรียนรู้และได้รับประโยชน์จากการสนทนาเสมอค่ะ

มาชื่นชมนักเขียนนักแปลอีกคนที่บล็อกนี้คงไม่ว่ากันนะคะ

โดย: หนอนฯ IP: 58.9.171.205 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:40:23 น.

สวัสดีจ้ะหนอน

วันนี้พี่เหน่งโทรมานัดไปพบที่โรงพยาบาลปิยะเวช พระรามเก้า ย่านอาร์ ซี เอ

ที่นั่นมีการอบรมการเขียนคอลัมน์กัน

ต้องตื่นแต่เช้า เพราะรับปากกับเธอไว้แล้ว

เสียดายน่าจะชวนหนอนไปฟังด้วยนะ

ขอบคุณสำหรับน้ำใจที่มีให้เด็กๆชาวบ้านวาวี

วันนี้พี่เรืองรอง คงไม่เหงาหรอก

เมื่อไรหนอนจะไปวาวีอีกล่ะ
อย่าลืมชวนน้องแป้งไปด้วยนะ

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.122.194.232 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:52:57 น.

ไม่น่างงหรอกค่ะ
คุณโดมประสบความสำเร็จจริงๆ
เขียนเรื่องได้น่าอ่าน
มีครอบครัวน่ารัก
ชื่นชมความอบอุ่นในครอบครัวเสมอค่ะ
มีน้ำใจดีงาม
มีเพื่อนฝูงที่จิตใจดีเมือนกัน
พอนะเดี๋ยวลอยไปจะยุ่ง......

โดย: รอนร้าว IP: 124.120.72.190 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:6:48:55 น.

สวัสดีค่ะ
แอบยิ้ม ๆ ให้ตัวเองว่า นี่เราอายุเท่าขวัญเรือนแล้วหรือนี่
เป็นแฟนขวัญเรือนจริง ๆ ก็คงจะยี่สิบปีหลังนี่มา
ไม่ได้เป็นแฟนคอลัมน์หนึ่งคอลัมน์ใดโดยเฉพาะ
รู้แต่ว่าต้องอ่านให้หมด จึงจะรู้สึกคุ้มใจ
ก็เป็นแบบนั้นมาตลอด
ดีใจที่ขวัญเรือนมีหลาย ๆ อย่าง
ปรับปรุง ทันสมัยอยู่เสมอ
ไม่งั้นคงไม่มีการเดินทางอย่างมั่นคงจนถึงวันนี้
พรั่งพร้อมด้วยนักเขียนคุณภาพจริง ๆ

ชอบถ้อยคำที่เขียนด้วยชอล์กสีชมพูนั่นค่ะ

วันแล้ววันเล่า
ในทุกทาง
ข้าพเจ้าประสบความสำเร็จมากขึ้น

แล้วก็รู้สึกร่วมยินดีกับคำชมที่พี่ได้รับด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจชั้นดีจริง ๆ

ขอให้คอลัมน์ที่พี่โดมเขียนอยู่คู่ขวัญเรือนไปนาน ๆ นะคะ

ปล.คุณอุรุดาสวยจังค่ะ
ชอบคอลัมน์ครัวสีแดงด้วยนะคะ
และ
สวัสดีค่ะพี่หนอนฯ
รู้สึกเหมือนที่พี่หนอนฯเขียนหลายอย่างเลยค่ะ

โดย: ภูเพยีย IP: 118.172.20.220 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:11:43 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม
---------------------------------

เพียงความรู้สึกดีดี ที่เกิดขึ้นสม่ำเสมอ

ชอบภาพ "สามหนุ่ม" ฉีกยิ้มเรียงตามอายุหรือเปล่าคะ อะคึ่ ๆ

พี่ปอน ปอน อมยิ้มแก้มยุ้ย
พี่โดม ยิ้มแย้มแจ่มใส
คุณนิเวศน์ ยิ้มพิมพ์ใจ
คุณอุรุดา ยิ้มแย้มแบบเซ็กซี่จัง
น้องพเยีย ยิ้มแย้มแก้มป่อง

ถ้าใครแวะมาอ่านแล้วไม่ "ยิ้ม" แสดงว่าฝันหลอ หุ หุ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:46:51 น.

ลป. ถ้าใครแวะมาอ่านแล้วไม่ "ยิ้ม" แสดงว่าฟันหลอ หุ หุ

(พิมพ์สัมผัสตวัดนิ้วเร็ว แบบว่า...วัยรุ่นค่ะ

)

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:57:00 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม
อ่านเรื่องดอยวาวีแล้วอยากบอกว่าเคยฝันไว้ว่าจะไป แต่ก็มีอีกหลายที่ ๆ ฝัน พักร้อนที่ผ่านมา (ปลาย ม.ค.) เลยยังไปไม่ถึงวาวี ไปเที่ยวจนทั่วเชียงราย ยกเว้น ดอยวาวี ดอยช้าง ดอยผาตั้ง แต่จะกลับไปเชียงรายอีกค่ะ ช่วงนี้สามีถามว่าทำไมเที่ยวเยอะ (เพราะวางโปรแกรมปีหน้าไว้แล้ว) ก็บอกเขาว่าเก็บข้อมูลไว้เขียนหนังสือ เพราะพอเกษียณแล้วไม่รู้ว่าจะมีแรงเที่ยวมั้ย บอกตรง ๆ นะคะฝันว่าพอเกษียณแล้วจะเขียนหนังสือจริง ๆ จัง ๆ ซักที เพื่อสนิทกันเป็นนักเขียนนักแปล เขาบอกว่าหากไม่เริ่มก็จะไม่ได้เริ่มเลย ก็พยายามอยู่ค่ะ เคยเขียนนิยายลงพิมพ์หนังสือที่สาวโรงงานชอบอ่านมา 3 เล่ม แปลเรื่องสั้นส่งขวัญเรือนก็เคยแล้ว แต่พอมาทำงานประจำและรับผิดชอบค่อนข้างสูง ก็เหนื่อย ๆ นะคะ แต่ดิฉันกับเพื่อนเป็นคนชอบเที่ยว หรือเดินทางลักษณะเดียวกับคุณโดมเลยค่ะ หากเอ่ยชื่อคุณโดมต้องรู้จักแน่ ๆ (แต่สามีไม่ค่อยชอบค่ะ เพราะเขาขี้เหงา) ปีหน้าว่าจะแบกเป้ไปหลวงพระบาง และขอบอกว่าพอได้อ่านเรื่องของคุณโดมแล้วทำให้รู้ว่าเรามีเรื่องที่สามารถเขียนได้อีกมากมาย ขึ้นอยู่กับว่าเราใส่ใจเรื่องรอบตัวมากแค่ไหน ขอบคุณค่ะที่จุดประกายให้ดิฉัน

โดย: ผู้มีฝัน IP: 117.121.208.2 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:18:42:12 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ น้าโดม เพิ่งเห็นหน้าพเยีย วันนี้เอง น่ารักนะคะ

โดย: ดุสิตา (ดุสิตา

) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:11:07 น.

ดูรูปแล้วก็เหมือนได้ไปงานเอง Ha

เดี๋ยวนี้ห่างเหินการไปเยือนงานวรรณกรรม(ต่างๆ)แล้ว
แต่ก็ยังติดตามข่าวเเป็นระยะๆ

โดย: สายลมอิสระ

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:31:06 น.

สวัสดีครับพี่โดม (ขออนุญาตเรียกพี่ละกันนะครับ)

ผมแวะเข้ามาอ่านบล็อกพี่แล้ว หลังจากที่วันนี้ได้เจอกันที่ห้องอบรมเขียนคอลัมน์ของ อ.เหน่ง

ขอชื่นชมในการถ่ายทอดเรื่องราวครับ ทั้งอบอุ่นและอิ่มเอมมากๆ

เอาไว้จะแวะเข้ามาอ่านบ่อยๆ นะครับ

ปล. อย่าลืมแวะไปแนะนำน้องคนนี้บ้างที่บล็อค exteen นะครับ

โดย: นายต้นหญ้า IP: 58.9.45.145 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:12:43 น.

เข้ามาชื่นชมพี่ชายของผม (อิอิ)ครับ รู้สึกทำตัวสนิทสนมเกินไป แต่ก็นั่นแหละ ผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ มีหลายสิ่งที่ดีเกิดขึ้นตั้งแต่พี่ขึ้นมาวาวี หรือพูดอีกอย่างว่า เข้ามาในชีวิตผม...
ขอบคุณครับพี่ ...
เปิดดูที่สัมภาษณ์แล้วครับ ดูได้ครึ่งเรื่อง มันสะดุดแล้วก็หยุดไปเฉย ๆคงเป็นเพราะเน็ตรุ่นเต่าคลานของผมแน่ๆ
จะพยายามโหลดดูอีกหลายๆครั้ง
ครับ วันนี้พาพี่จู๋กับพี่ฟ้าไปเที่ยว ได้เรื่อง(พี่เรืองรองบอกว่ามันเป็นเพียงก้อนความคิดเท่านั้น) ผมอับไว้ในบล็อกแล้วครับ ทิ้งไว้สักพักค่อยมาแก้อีกที แต่คงอีกนาน...
เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
ขอบคุณสำหรับฟืนไฟในการเขียนที่มอบให้ครับ ผมจะมุ่งมั่นและพยายามต่อไป

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:25:25 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

วันนี้ผมได้ไปเข้ารับการอบรมเรื่องการเขียนคอลัมน์ ซึ่งจัดขึ้นโดยทีมงานนิตยสาร "อ่านเอาเรื่อง"

โดยมีพี่เหน่ง กีรตี ชนาเป็นวิทยากรบรรยาย

ผมรู้สึกขอบคุณเธออย่างมากที่โทรมาชวนให้เข้าไปนั่งฟังด้วย

ตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น ผมนั่งฟังอย่างตั้งใจและขอบอกว่าได้รับประโยชน์จากการมานั่งฟังครั้งนี้มาก

และคิดว่าน่าจะได้นำมาใช้ในการพัฒนาการเขียนคอลัมน์ของตัวเองต่อไป

เสียดายที่เธอหวงรูป ไม่ยอมให้ผมนำมาเผยแพร่

อันที่จริงผมถ่ายรูปขณะที่เธอบรรยายไว้หลายรูปอยู่เหมือนกัน
เลยต้องเก็บเอาไว้ดูเอง
เพราะไม่อยากขัดใจ เกรงว่าเธอจะโกรธ หากผมนำรูปเธอมาลงบล็อก

เมื่อกลับมาถึงบ้านเช็คอีเมล์ก็ได้รับข่าวจาก //www.buzzidia.tv
เรื่องที่ทีมงานมาสัมภาษณ์ผมเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้ได้ออนไลน์แล้ว ใครอยากฟังชมก็เชิญคลิกดูก็แล้วกันนะครับ

www.buzzidea.tv

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:38:17 น.

สวัสดีครับภูเพยีย

หลงทางออกนอกบ้านหรือครับวันนี้ ถึงมาถึงที่บล็อกนี้ได้

ยินดีที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน

สวัสดีสาวบ้านนอก

ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้มีโอกาสได้ชิมกาแฟสดฝีมือของสาวบ้านนอกบ้างนะ

สวัสดีครับนายต้นหญ้า

ยินดีที่ได้รู้จัก
ขอให้เขียนต่อไปนะครับ

สวัสดีแก้มหอม

รู้สึกยินดีที่ได้พบและรู้จักกัน
พรุ่งนี้ตอนค่ำก็ออกเดินทางแล้ว

ลงปากทางแม่สวยเช้ามืด
เข้าแม่สวยแล้วรอรถขึ้นดอยวาวี
น่าจะถึงก่อนเที่ยง

แล้วพบกัน

ขอโทษทีทุกๆท่านที่ตอบแบบรวบรัด เพราะง่วงนอนแล้ว

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:46:04 น.

สวัสดีครับคุณ โดม ไม่ทราบว่ายังจำผมได้ใหมครับ ผมยังติดตามอ่านบล็อกของคุณอยู่ตลอดครับ ขอบคุณครับ

โดย: เด๊กตลาดเหนือ IP: 124.121.62.85 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:27:15 น.

สวัสดีครับเด็กตลาดเหนือ

ยังจำได้ครับว่า ตลาดเหนือที่คุณเรียกนี้หมายถึงตลาดเหนือที่ตะกั่วป่า

เมษานี้ผมจะไปตะกั่วป่าพร้อมครอบครัว คุณกลับบ้านหรือเปล่าครับ ?

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.20.41 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:10:47 น.

ได้ดูแบบเต็มๆๆแล้วครับ
ทำได้ดีจริงๆๆ
น่าเก็บๆๆ
ได้เห็นบ้านพี่ด้วยครับ
อบอุ่นดี มุมทำงานมีรูปนักเขียนตั้งหลายคน พี่จู่จะกลับวันนี้แล้วครับ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:07:48 น.

ดูแล้วนะยินดีในความสำเสร็จใน
วันนี้ดว้ยนะจ๊ะ

โดย: หน่อย IP: 58.147.19.157 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:52:32 น.

พ่อพเยียคะ

ดูแล้วลืมเมนต์

ผู้ผลิตรายการเขาตั้งใจนะ

ชอบภาพน้องพเยีย...ชื่นบานสดใสสมวัยค่ะ

ส่วนคุณพ่อก็โอ (เค) ค่ะ...หลายภาพดูเท่ห์ดี

เห็นแล้วคิดว่า...พ่อพเยียคงมีกำลังใจ (ที่มีมากอยู่แล้ว) ในการสร้างสรรค์งานเขียนดี ๆ ให้เพิ่มพูนทั้งปริมาณและคุณภาพนะ

******

ขอแวะทักทายแก้มหอมนิดนึงค่ะ

เห็นเรื่องสั้นของแก้มหอมในเนชั่นสุดสัปดาห์อาทิตย์นี้ "เรื่องสั้นของยามคนหนึ่ง"

ยังไม่ได้อ่าน เพราะมัวทำเรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่ค่ะ แต่เดี๋ยวจะอ่าน

ช่วงนี้ที่บ้านกำลังซ่อมหลังคาและส่วนที่ไฟไหม้ ก็เลยยุ่ง ๆ หลายอย่าง

อาทิตย์หน้าจะส่งกระดาษเขียนภาพและอุปกรณ์ที่พี่เรืองรองฝากเรื่องไว้ไปให้ เมื่อวันเสาร์ไปรษณีย์ปิดครึ่งวันส่งไม่ทัน เพราะมัวรอโรงพิมพ์ตัดกระดาษตามขนาดที่เราต้องการ

ที่จริงพี่โดมก็อาสาว่าจะถือไปให้ตอนเดินทางกลับบ้านวาวีคราวนี้

แต่เกรงใจพี่เขา เพราะหนักไม่ใช่เล่น และพี่เขาต้องนั่งรถหลายทอด ก็เลยฝากส่งทางไปรษณีย์น่าจะสะดวกกว่า ช้านิดหน่อยไม่เป็นไร

เชื่อว่า...ห้วงนี้...แก้มหอมคงมีความสุขกับชีวิตไม่น้อย การได้มีโอกาสอยู่ในโอบล้อมของนักเขียนรุ่นพี่ที่มีคุณภาพอย่างพี่เรืองรอง พี่โดม และคุณฟ้า พูลวรลักษณ์ (ต้นแบบการเขียนบทกวี 3 บรรทัดที่เรียกว่าแคนโต้) คงทำให้ไฟฝันของแก้มหอมคุโชนยิ่งกว่าเดิม และเกิดแรงใจในการทำงานยิ่งกว่าก่อน เป็นประสบการณ์ชีวิตช่วงหนึ่งที่งดงามและน่าจดจำ

ขอให้มีความสุขกับการเขียนหนังสือและเป็นคุณครูที่น่ารักของเด็ก ๆ ค่ะ...ถึงเหนื่อย...แต็ก็อย่าท้อนะ ....

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:35:52 น.

ได้ฟังสัมภาษณ์แล้วค่ะ น่ารักมาก
จริงนะการถ่ายทอดความรู้สึกนี่สำคัญ กะสาวน้อยหนุ่มน้อยที่บ้านใช้เขียนลงhi 5 ค่ะเพราะเราอยู่ด้วยกัน เพิ่งจะปีนี้ที่หนุ่มน้อยไปทำงานต่างจังหวัด เมื่อก่อนส่งmessage หรือเขียนติดไว้บนกระจกบนตู้เย็น
เพิ่งได้ยินเสียงคุณนะคะ
ชื่นชมค่ะชื่นชม ให้มีความสุขตลอดไปนะคะ

โดย: รอนร้าว IP: 124.120.45.19 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:01:14 น.

สวัสดีจ้า พ่อพเยีย
มาชมบรรยากาศงานขวัญเรือน

ปลื้มใจแทนน้องเยีย
นักเขียนใหญ่สองท่านขนาบข้างร่วมถ่ายภาพด้วย
ขอให้คนตรงกลางคือนักเขียนคนต่อไปค่ะ
สงสารอาการร้องเท้ากัดของเธอจัง
จำได้วันนั้นโทรหาเธอ ตอนเธออยู่ร้านหนังสือ บอกให้เลือกหนังสือ ให้ด้วย
เธอบอกไม่มีอารมณ์เพราะร้องเท้ากัด ยังบอกเธอว่าก้มไปกัดมันตอนนั้นเลย อิอิ

วันนี้กลับมาอ่านบันทึกเก่าๆ ของตัวเองเช่นกัน ทำให้ต้องยืมคำของพ่อพเยียมาใช้ด้วยคนนะ

"วันแล้ววันเล่า
ในทุกทาง
ข้าพเจ้าประสบความสำเร็จ
มากขึ้น"

โดย: วีดวาด

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:31:06 น.

สบายดีนะครับ...
เห็นภาพในงานเห็นทุกคนสดใสกันถ้วนหน้าเลยนะครับ

โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:32:11 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ
จะพยายามเปลี่ยนจาก
วันแล้ววันเล่าข้าพเจ้า
ล้มเหลวมากขึ้นเป็น....ประสบความสำเร็จมากขึ้น...บ้างดีกว่า
ขอให้มีความสุขนะคะ

โดย: รอนร้าว IP: 124.120.76.127 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:6:31:46 น.

สวัสดีครับ

“ท่านทำได้ ถ้าท่านเชื่อว่าท่านสามารถทำได้”

ขอยืมไปใช้น่ะครับ

โดย: ดอกเสี้ยวขาว

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:05:22 น.

โดม
นึกว่าจะเจอะกันตอนรถพักกิน ข้าวต้ม กลับเฉียดกันไปแฮะ
นี่แสดงให้เห็นอะไรหลายอย่าง
เกี่ยวกับคำว่าชะตากรรม โชค วาสนา จังหวะ เวลา
ลองมาสับประโยคกันดูก็อาจมีบทกวีกระวาดบ้างว่า

ชีวิตแม้นมิใช่รถประจำทาง
ระหว่างต้นทางกับปลายทาง
ไม่มีใครมาวางหมุดปักป้าย
กำหนดจุดหมาย- ระยะและเวลา
หากเราควรมีเจตน์จำนงค์หรือป้ายประสงค์ว่า
เราจะลง ณ ตรงจุดไหน

เผลอๆ เสร็จงาน โปร่งใจ
จะขึ้นไปเยี่ยมเยียน
ขอให้ทำงานราบรื่น
ฝากคิดถึงเรืองรองด้วย
วาดรูปสวยๆมาแบ่งชม

สวัสดี

โดย: สัญจร ดาวส่องทาง

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:11:55 น.

อ่านแล้วมีความสุขจังเลยค่ะพี่โดม
ดีใจไปกับน้องพเยียด้วย
ที่ได้มีโอกาสเจอนักเขียนเก่งๆดีดี

มีพ่อที่น่ารัก มีแม่ที่แสนดี

พี่โดมเล่าอะไรดีจัง เขียนหนังสือก็สนุก บีชอบจังค่ะพี่ บียังแอบปลื้มอยู่เสมอว่า พี่โดมคนนี้เคยมาบ้านเรา มีหนังสือที่พี่โดมเซ็นให้ ปลื้มค่ะ

พี่โดมรักษาสุขภาพให้แข็งแรงนะคะ จะได้ผลิตงานดีดีออกมาให้อนุชนอ่านกัน หนูชอบงานที่อ่านแล้วจิตใจถูกยกระดับให้สูงขึ้น เหมือนที่พ่อบูเคบบอกว่า เราเรียกคุณค่านี้ว่า

"จรรโลงใจ" ค่ะ

โดย: be-oct4

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:40:22 น.

ใช่ครับ ตลาดเหนือ ในที่นี้หมายถึงที่ตะกั่วป่า ตลาดเก่าครับ เมษานี้ยังไม่แน่ครับว่าจะได้กลับตะกั่วป่าหรือเปล่าครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรีครับ ดีใจครับที่คุณจำผมได้ ขอบคุณครับ

โดย: เด็กตลาดเหนือ IP: 124.121.213.202 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:39:14 น.

พี่โดมครับ กะว่าหลังจากอาบน้ำเสร็จจะขึ้นไปคุยด้วยอีกนิด ก็พอดีว่าเพื่อนผมมานั่งดื่มเบียร์ที่ห้อง ครูสิบสามเมษาน่ะครับ...
ขอบคุณพี่หนอนด้วยครับที่ให้กำลังใจ จะพยายามและมุ่งมั่นต่อไปครับพี่...คุยกับพี่เรืองรองวันนั้นได้ความรู้หลายอย่าง หนึ่งนั้นผมคิดว่า ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่นักเขียนต้องต่อสู้คือตัวเองนี่แหละครับ เป็นด่านที่ยากจะฟันฝ่า อ้อรวมทั้งด่านพี่เรืองรองเองก็เป็นด่านโคตรหินไม่น้อย...
ขอบคุณฟืนไฟจากพี่โดมครับ..

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:57:40 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม
ขอบคุณนะคะ ที่นำภาพบรรยากาศ งาน สี่ทศวรรษ ขวัญเรือนมาให้ชม เพ็ญ ได้รู้จัก
พี่โดม จากขวัญเรือน นี้ละค่ะ

คุณอุรุตา ดูสดใสนะคะ เพ็ญ อ่านครัวสีแดง ทุกปักษ์ ตั้งใจว่า รวมเล่มเมื่อไหร่ ก็จะซื้อมาเป็นเจ้าของ และ เคยไปอ่าน บล็อก ของเธอ จากลิงค์ ของพี่โดม มาแล้วด้วย

พี่โดม จะลงมาพังงา หรือคะ เมษานี้

โดย: เพ็ญ (PenKa

) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:17:58 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

โดย: สายลมอิสระ

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:02:08 น.

สวัสดีครับพี่โดมสบายดีนะครับ
ไม่ได้ติดต่อเสียนาน วันนี้แวะมาดูบล็อกพี่ หนังสือที่พี่ให้อ่านจบแล้วนะครับ ขอบคุณอีกครั้ง ก็ชอบอยู่หลายเรื่อง แต่ส่วนใหญ่ได้อ่านแล้วในขวัญเรือน แต่คนที่ชอบมาก ตื่นเต้นมาก คือภรรยาผม เธอบอกว่าได้แง่คิดอะไรเยอะ ฝากความชอบ และความระลึกถึงมาด้วย
ได้ดูบทสัมภาษณ์ในบล็อกที่สัมภาษณ์แล้วได้ข้อคิดดี มุมมองใหม่ ๆ แล้วจะแวะมาใหม่นะครับ
บล็อกผมกำลังค่อย ๆ ทำ แต่มีใจชอบ อยากเขียนมากขึ้น ถ้าพี่มีเวลาแวะดู มีอะไรก็แนะนำด้วยนะครับ
ห่างไกลไม่ห่างกัน
ด้วยรักและศรัทธา
ลาว ภูเขียว

โดย: ภูเขียว IP: 124.157.238.3 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:32:54 น.

สวัสดีคะ
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย
แต่ก็ติดตามและคอย
เป็นแรงใจในสิ่งที่ดีๆ
ที่ทำให้โรงเรียนบ้านวาวี
ขอบคุณสำหรับ
สายธารน้ำใจที่หลั่งใหล
มาสู่ห้องสมุดวาวี
น้ำใจที่ประมาณค่าไม่ได้
ดีใจแทนเด็ก ๆ
ที่อย่างน้อยก็มีโอกาส
เรียนรู้โลกภายนอกมากขึ้น
และยังยินดีต้อนรับทุกท่านและ
ยินดีต้อนรับหนังสือ
ทุกเล่มที่จะเป็นแรงใจ
เป็นการร่วมด้วยช่วยกัน
ร่วมสร้างสรรค์และแบ่งปัน
สำหรับเด็ก ทุกคน
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ

โดย: ต้นหญ้าสีม่วง IP: 203.172.208.153 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:21:22 น.

สวัสดีค่ะพ่อพเยีย

แวะมาเยี่ยมบล๊อกสม่ำเสมอ
ไม่ได้ทิ้งข้อความ แต่วางรักและปรารถนาดีไว้เสมอ

ยินดีกับทุกความสุข ความสำเร็จทั้งของพ่อพเยียเอง
และของน้องเยีย รวมไปถึงคุณแม่พเยียด้วย
เป็นครอบครัวพอเพียงที่น่ารักมากค่ะ

โชคดีนะคะ

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 210.86.208.211 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:36:12 น.

สวัสดียามดึกครับทุกๆท่าน

ตั้งแต่เช้าวันนี้ผมเพิ่งเปิดอินเตอร์เน็ต

เวลานี้ถ้าในเมืองหลวงอาจไม่ดึกมากนัก
แต่สำหรับที่ดอยวาวีนั้น...

ยามนี้เงียบสงัดแล้ว

ผมเพิ่งกลับจากไปนั่งจิบน้ำชากับครูบุญทม เขาแวะมานั่งคุยต่อที่ห้องพักนิดหนึ่งก่อนกลับไปยังบ้านพักของเขา

พี่เรืองรองคงนอนหลับไปแล้ว

เมื่อวานนี้ผมได้วิธีเดินทางมาดอยวาวีอย่างสะดวกโดยรถประจำทางแล้ว

ขึ้นรถที่หมอชิต

รถออก 1 ทุ่มเศษ
ลงปากทางแม่สรวยเวลาเกือบ 6 โมงเช้า

จากปากทางแม่สรวยขึ้นมาดอยวาวีตอน 8 โมงครึ่ง

รถสองแถวขึ้นดอยอีก ราว 1 ชั่วโมง

เมื่อวานผมได้เห็นกล่องหนังสือที่ส่งมาจากผู้ที่มีน้ำใจทั้งหลาย

ผมรู้สึกขอบคุณและดีใจแทนเด็กๆบ้านวาวีจริงๆ

สวัสดีครับคุณต้นหญ้าสีม่วง

วันก่อนผมไปทักคนผิดว่าเป็นคุณ ? เพราะคุณไม่ยอมเปิดเผยตัวว่าคุณเป็นใคร

แต่ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร
ผมก็รู้สึกดีที่ได้อ่านคอมเม้นท์ของคุณ

เพราะนอกจากแก้มหอมแล้ว
ผมไม่รู้ว่าใครบ้างที่อยู่วาวีที่เข้ามาอ่านบล็อกของผมบ้าง

โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย

) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:50:25 น.

สวัสดีจ้ะตะเบบูญ่าผู้น่ารัก

ขอขอบคุณของฝากที่ฝากมากับพี่หนอนฯคราวที่มาดอยวาวีพร้อมกับครอบครัวของพ่อพเยีย

ไม่มีอะไรตอบแทนเลย
อยากส่งโปสการ์ดจากวาวีให้
กรุณาส่งที่อยู่มาให้ทางเมล์บ้างสิ

อยากนัดดื่มกาแฟช่วงงานหนังสือจัง

ไม่รู้ว่าจะว่างหรือเปล่า ?

ถ้าสบโอกาสเหมาะคงได้พบกัน

โดย: พ่อพเยีย IP: 202.149.25.236 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:14:32 น.

คุณอุรุดา โควินท์ สวยจังค่ะ

โดย: ชมจันทร์ IP: 202.29.77.2 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:31:17 น.

หวัดดีพี่
...มัวแต่ไปเพ้อเจ้อ..ที่บล็อกไอ้หนุ่มบ้านปีกไม้ในหุบผาแดง...เลยไม่รู้ว่า..คุณพี่ไปงานที่จัด...
..โดยนิตยสารขัวญเรือน..เผลอแป็บเดียว..นี้ก็เป็นสมาชิกขัวญ
เรือนมา..๗-๘ปีแล้วเหมือนกัน..
...คนรับโทรศัพท์ที่ร้านแอลเอ..
...ดอกหญ้าก็จนเป็นเพื่อนกัน..
ไปแล้ว..ก็คนเดิม..จะฝากบอก
พี่โดม..ไปต่อว่าคุณคันชิตน์..
..ให้ตอบเมล์คนอ่านหน่อย..
..อย่าใจดำนัก..
..จบคะจบ..โปสการ์ดยังนอน..
..อยู่ในกระเป๋าคะ..เพราะยังไม่ส่ง..มัวแต่ดูและเด็กมีปัญหาอย่าง
ตาสตีฟอยูคะ...สมองเลยไม่สั่งงาน..

โดย: คนสวย (ดาวกระพริบฟ้า

) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:5:02:11 น.

สวัสดีคะ มีหนังสืออ่านนอกเวลาสมัยก่อน ทั้งของไทย ของจีน อยากบริจาคให้น้องๆไม่แน่ใจว่าจะเหมาะกับเด็กๆหรือเปล่าขอคำแนะนำด้วยนะคะส่งมาที่ dararat08@gmail.com

โดย: ปุ้ย IP: 58.10.6.79 วันที่: 5 มีนาคม 2555 เวลา:12:10:20 น.