กาแฟที่ว่านี้ เป็นกาแฟสดใช่ไหมคะ
...ป่านนี้กลิ่นกาแฟมิหอมกรุ่นไปทั้งดอยวาวีแล้วหรือ...
แวะมาทักทายค่ะ
ขอให้หลับฝันดีทุกๆ คืน

แวะมาอ่านกลางดึกค่ะ

ว่าจะพักผ่อนนอนหลับก็ไม่ไหวอ่ะค่ะ เพราะอาการไอสาหัส...ยังไม่เลิกง่าย ๆ ก็เลยมานั่งทำงานดีกว่า

เล่าเรื่องกาแฟ จนหอมกลิ่นกาแฟกรุ่น ๆ ในใจ ตอนนี้อยู่ในช่วงอดงดของชอบ เพราะความป่วยไข้นี่แหละค่ะ

ไปชั่งกิโลวันก่อน (ยังกะชั่งเนื้อหมูในตลาดยังไงยังงั้นเลย) น้ำหนักลดไปเกือบกิโล (ทุกทีมีแต่เพิ่ม) ดีใจซะแทบแย่

พี่เล่าเรื่องกาแฟทางตัวหนังสือได้น่าประทับใจมากกว่าบอกเล่าโดยตรงค่ะ ชอบอ่านมากกว่าฟัง

ชอบภาพ โดมเคียงดอย ที่แก้มหอมถ่ายให้ ฝากความระลึกถึงครูแก้มหอมด้วย

เด็กนักเรียนน่ารักจังเลย

มาส่งเสียงเท่านี้ก่อน

ถูกมากเลยค่ะคุณโดม น้ำใจจากเพื่อนหาไม่ง่ายนัก แม่น้องนิกเคยซื้อกาแฟสดแบบนี้ให้จอห์นเค้ากิน ขีดนึงเป็นร้อย

เห็นรูปคุณโดมแล้ว ถามตัวเองอยู่ในใจว่า..พี่..แน่ใจนะว่าวัยเลยห้าสิบ ป่านนี้ ยังหล่อวายร้าย
กลุ้มใจค่ะคุณโดม แอบขำว่า..เมื่อไหร่ลุงโดมจะแก่ซะที หลานเริ่มโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว คุณโดมก็ยังเหมือนเดิม

สบายดีนะครับพี่โดม...
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเป็นเจ้าบ้านเลี้ยงดูปูเสื่อบนดอยวาวีนะครับ

ไว้มีโอกาสคงได้ขึ้นไปแอ่วดอยช้างสักครั้ง

กลับมาถึงบ้าน ผมรีบลงมือปลูกกล้าชาทันทีเลยครับ หาพื้นที่หลังบ้าน

ตอนนี้รอลุ้นว่า จะชีวิต ปรับตัวอยู่กับหุบเขาผาแดงหรือไม่...

ถ้ารอด ต่อไปได้นั่งจิบชา
ฝากขอบคุณเจ้าของกล้าชาด้วยเน้อ

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ยินดีทุกครั้งที่ได้อ่านคอมเม้นท์ของแต่ละท่าน
ไม่ว่าจะรู้จักกันหรือไม่ก็ตาม

แต่ต้องขอโทษที่ไม่ได้ตอบและตามไปที่บล็อก

เพราะช่วงนี้ผมใช้เน็ตมือถือ

ไม่ค่อยสะดวกเท่าไร
หลุดบ่อยมาก

รอให้กลับไปอยู่ที่บ้านนทบุรีแล้วก็คงจะได้คุยกันเหมือนเดิมนะครับ

สวัสดีค่ะพ่อพเยีย..

เรื่องราวการเดินทางอบอุ่นและงดงามแทบจะเหมือนของอ.ประมวลแล้วนะ
ชอบตอนจบจังเลย ยิ่งกว่าดี ยิ่งกว่าซาบซึ้ง
พ่อพเยียโชคดีมาก(จนน่าอิจฉา)ที่ได้มีประสบการณ์ดีๆเช่นนี้
นี่แหละมั้ง..ถึงได้มีวลีว่า มนต์เมืองเหนือ..

โชคดีนะคะ แล้วพบกันค่ะ (ปิ๊กบ้านเมื่อใด หั่นเวลามาให้ทางนี้บ้างเน้อ...)

สวัสดีครับ โดม

ว้าว.. รูปแรกนั่นคุณหรือครับ? หรือน้องชาย แต่ เอ.. คุณไม่มีน้องชายนี่นา ทำยังไงถึงได้หนุ่มวันหนุ่มคืนครับ.. สงสัยเพราะบรรยากาศที่นั่นดี

กลับเมืองไทยเมื่อไหร่.. จะขอแผนที่ไปดอยวาวีนะครับ

ตอนจบยอดเยี่ยมเลยครับ "ให้เพื่อน" คำธรรมดาที่แสนจะยิ่งใหญ่!!

สวัสดีตอนเช้าครับพี่
เป็นเช้าอีกเช้าที่ผมไม่อยากจะตื่นนอน..
แต่จำเป็นต้องตื่น
ความเคยชินมันเกาะกุมชีวิตครับ
ผมไปอับบล็อกผมเรียบร้อยแล้วครับ..ตอนแรกที่จะเขียน
ผมตั้งชื่อเรื่องว่า "เรื่องราวเหลวไหลของชายไร้รัก"
แต่เขียนไป ๆมันไม่เข้าเรื่องซักทีก็เลยเปลี่ยนใหม่...
ขออนุญาตอ้างอิงถึงพี่นิดหนึ่งครับ...
แล้วเช้าวันนี้จะไปจิบชาที่ไหนกันดีล่ะพี่...ผมเปรี้ยวปากอยากกินชาเต็มทนแล้ว...
ประโยคนี้คงฟังดูดีกว่า เปรี้ยวปากอยากกินอย่างอื่นใช่ไหมครับ

“ให้เพื่อน” น่าประทับใจมากค่ะ

สวัสดี ๆ โดม
คำว่าดอยเคียงโดม โดมเคียงดอย เพราะมาก
ของเรามัน ดอยเคียงดาว
สองวันนี้หนาวนรก ไข้หวัดใหญ่เล่นงานงอมพระราม
เช้านี้ดันร้อนต้องถีบผ้านวมออก
อ้าวตื่นๆ ตีสี่กว่า นอนไม่หลับ ความคิดจะเขียนหนังสือมันรุมเร้า
มานั่งเขียนทันที
ดีจัง เช้าๆสมองใส
นั่งไปสักพัก อากาศวูบ หนาวเฉียบมาอีก
สงสัยว่าโลกจะวิกฤตแล้วจริง ๆ
ไปตลาด พ่อค้าบอก บ้านใต้ฝนตกเช้านี้ ดูเถอะ ห่างกันไม่ถึงสองกิโล อากาศก็ยังแตกต่างกันอย่างนี้

อยากไปเยี่ยมที่วาวี มาอ่านที่ดอยช้าง ยิ่งอยากไป
กลิ่นกาแฟมันหอมเย้าใจจริง ๆ
ไว้เคลียร์เรื่องราวทางนี้
มีต้นฉบับตุนไว้ ก็คงได้ปลีกตัวไปไหนสบายอารมณ์บ้าง

ดูท่าว่าสบายดีนะ
โครงการที่วาดไว้กับโดม ยังไม่พับเก็บนะ นี่นอนคิดกะการอยู่ตลอด อยากให้เป็นงานที่ประคองชีพไปด้วย
แบบว่า เข้ากรอบสามหมื่นหก ขายรูปได้สี่พัน 555
อาร์ตเพียวๆ ท้องร้องฟูมฟาย
มันไม่ไหวแล้ว ทำมาค่อนชีพแล้ว

เวลามีน้อย ต้องตั้งสติหน่อย
เออนึกได้ว่า มอบหนังสือให้ปะการังไปหรือเปล่า ช่วยทบทวนหน่อย ผมชักแก่ดีกรีอัลไซเมอร์

สุขสวัสดีปีใหม่นะ

สวัสดีค่ะพี่โดม

เสียดายที่ไปไม่ถึงวาวี แต่ก็ยังดีที่ได้มีโอกาสส่งเสียงไปหน่อยนึง แล้วก็ใช้วิธีอ่านเอาจากบล็อกของพี่นี่แหล่ะค่ะ ตัวหนังสือของพี่ก็สามารถพาเราเดินทางไปด้วยได้เหมือนกัน...

ตาลจุง

ช่วยทบทวนให้พี่ปอนแทนพี่โดมก่อนค่ะ

หนังสือของพี่ปอนสำหรับพี่ปะการังนั้น พี่โดมจัดส่งมาฝากไว้ที่หนอนฯ แล้วล่ะค่ะ หนังสือมาถึงช้ามาก ที่ต้องผ่านมาที่นี่เพราะมาสมทบกับหนังสืออื่น ๆ ที่กำลังจะส่งไปให้พี่ปะการังค่ะ

รับรองว่าคนไกลได้เห็นหนังสือเล่มสวยของพี่ปอนแน่นอนจ้า

สวัสดีปีใหม่คะคุณโดม
ถ้าไม่แวะมาสวัสดีปีใหม่ก็ดูกะไรอยู่ ..มารายงานว่า ดิฉันก็ยังคงมีชีวิตอยู่...ไปพิมท์มือหงิกอยู่ที่บล็อก ..คุณภู ถ้าไม่แวะมา ขอบคุณ ผู้มีพระคุณ..ที่เอาภาพ"บ้านปีกไม้ ในหุบเขาผาแดง"ลงในขัวญเรือน" ชอบบรรยากาศแบบนั้นมาก( แต่ถ้าให้ไปอยู่คงไปนั่งสมาธินะได้ ไปอยู่จริง คงกลัวผีน่าดูเลยคะ..คนสวยๆไปอยู่กลางป่า อย่างนั้น คงเป็นได้ก็แค่นางไม้นะก๊ะ ประเภทนางฟ้าคงยาก)ช่วงหายไปนะดิฉันไปคุยกับ เจ้าของคอลัมน์ "ชมวัด-ชิมกาแฟ"..ตอนนี้เลยบ้า..ชิมกาแฟทุกร้าน รสกาแฟออกใหม่ๆ..ชิมหมด..ถ้าไม่อยากให้กาแฟเสียรสชาตินะ..อย่าลืม..ล้างเครื่องทำกาแฟทุกครั้งนะคะ..ถ้าวันไหนกาแฟรสเปลี่ยนไป ..ต้องบ่นให้ผู้จัดการไม่ล้างเครื่องทำกาแฟให้สะอาด..ตีความเอง..บางครั้งคนขายก็คงง่วงนอน..หรือไม่ก็อกหัก..เพราะชื้อหวยไม่ถูกรางวัล..
สวัสดีปีใหม่คะ( จะสวัสดีปีใหม่จนถึงวันที่สิบห้ามกราคมคะ)

หวัดดีตอนเย็นครับพี่
เย็นนี้แกงดอกสะแล ..กินกันสามคนกับ ขมน....
พี่คงไม่รู้จักดอกสะแล มั้งผมว่านะ อร่อยดีครับ ไม่รู้ว่าทางภาคอื่นเค้าเรียกว่าอะไร แต่อร่อย เอามานึ่งจิ้มน้ำพริกก็ดี แกงใส่เนื้อหมูก็ดี เป็นผักที่ค่อนข้างจะหายากครับ....ครูเอกน้อยซื้อมาจากข้างล่าง...
ถ้าไม่มีอะไรทำผมจะถ่ายรูปให้ดู แต่ตอนนี้มีหนังอีกสองเรื่องที่จะต้องย่อย เย็นนี้ คืนนี้คงหมกตัวดูหนังครับ หรือว่าเราจะไปหาที่จิบชากัน ดูพระจันทร์ เหมือนคืนก่อนๆๆ...

แล้วก็ขอฝากบอกคุณ ๆที่จะมาวาวีครับ ยินดีต้อนรับ (แหมเห็นผมเป็นของแถมไปแล้วนะพี่นะ...ล้อเล่นนะครับ...เพื่อนพี่ก็เหมือนพี่ผมอีกคนนั่นแหละ..หรือถ้าไม่รู้จักกันมาก่อนก็ยินดีต้อนรับครับ ผมชอบที่จะเรียนรู้ในการรู้จักผู้คนใหม่ๆๆ...สนุกดี)

เรื่องสั้นผมที่เข้ารอบ ไทยช็อตสตอรี่อะวอร์ดครับ...
ฉบับที่ ๑ ประจำเดือนมกราคม ๒๕๕๒ มันคงเป็นอย่างที่พี่เคยบอกผม เรื่องสั้นแนวซุบเปอร์เรียลริสติก..อิอิ

//www.thaiwriter.net/forum01/index.php?topic=2970.0

สวัสดีค่ะน้า

ช่วงนี้ กทม. กลับมาหนาวอีกแล้วค่ะ
เย็นจับใจจนนึกสงสัยว่า ถ้าขนาด กทม. ยังเป็นแบบนี้ แล้วทางเหนือกับอีสานจะเป็นขนาดไหนหนอ...

19-23 หนูขึ้นเชียงใหม่ค่ะ
ไม่รู้จะหนาวถึงตอนนั้นหรือเปล่า T^T

ไม่เคยไปเลยค่ะ
วาวี...น่าสนใจนะคะ
ได้กลิ่นกาแฟกรุ่นมาเลยค่ะ
น่าเสียดายที่ดื่มกาแฟไม่ค่อยได้
มือสั่น...ใจสั่น
เลยต้องพกพากาแฟที่ตัวเองดื่มได้ติดตัวไปเสมอ
ชอบบรรยากาศการจิบกาแฟอย่างไม่รีบร้อน
ไม่เคยลืมความรู้สึกเมื่อสามสิบปีก่อน(นานไปมั๊ยนี่ )
ฝนพรำ ดื่มด่ำ ความเหงา เอากาแฟเป็นเพื่อน...ไม่เคยเลือนความรู้สึกครั้งนั้นจริงๆ
ชอบกาและถ้วยกาแฟด้วยนะ

บรรยากาศน่าดื่มกาแฟจริงๆเลยค่ะ

โห อ่านเรื่อง แล้วมาอ่านเม้นท์
สนใจตัวแถมที่พักจริงๆ อิอิ

แปลกใจกับชื่อทั้งนั้น เหลือเชื่อ
โดมเคียงดอย โคตรใช่เลย
สันกระต่ายดีดอีก น่ารักมากๆ

พี่โดมสบายดีนะจ้ะ ไม่อยากคุยมาก แค่มองตาก็รู้ใจ ฮี่ๆๆ

สวัสดีค่ะ พี่โดม
เพิ่งมาชมบลอคล่าสุด
โหย..นึกว่านายแบบที่ไหน
มาขึ้นปก
แหม ป้ายโดมเคียงดอย เก๋จัง คนถ่ายภาพก็หามุมกล้องได้แจ่มนิ

สาวๆอาข่าเขาแต่งตัวเท่นะ อยากแต่งบ้างอะ อิอิ

เรื่องกาแฟ ตอนนี้ก็ได้ให้แม่และ พี่ๆชิม ก็บอกว่าหอมและรสชาติดีค่ะ ส่วนราคาขายกับลูกค้าคงราคาเดิม

ตอนนี้ทำรูปโปสการ์ดเสร็จแล้ว
รอทางพี่กล้วยนำกระดาษหลังมาให้จะจัดแจงผลิตโดยเร็ววันค่ะ

อ้อ ช่วงนี้ตะกั่วป่ามีแอบหนาวๆด้วยนะชอบๆ
ลมหนาวๆ มีกาแฟร้อนๆเคียงข้างสุขใจกว่าไปไหนๆเลยค่ะ

26ธค.51 ผมร่วมกับพวก ปตท. 9 คันไปเที่ยวและร่วมแจกของให้เด็กกัน ใน ทริป "แด่น้องบนดอยผู้คอยโอกาส" ที่บ้านแปกแซม ซื่งเป็นเป็นหมู่บ้านเล็ก ฯ ที่มีโครงการสาธิตปลูกพืชที่สูงในสมเด็จพระนางเ้จ้าพระบรมราชินีนาถ อยู่่ห่างจากบ้านเปียงหลวง อ.เวียงแหง ราว15กม.
30 ธค.51ได้รู้จักกับคุณโดม และคุณสมศักดิ์ บนดอยช้างเป็นครั้งแรก อากาศเย็น จิบกาแฟร้อนฟรีไม่อั้น พูดคุยกันถูกคอ เป็นกันเองและทั้งสองคนยังอาสาพาผมและเพื่อนซื่งเหลือกัน 2 คันไปเที่ยวชม แปลงสาธิต ทิวทัศน์ดอกซากุระเมืองไทย อยู่สูงจากที่ทำการของดอยช้างขึ้นไป สวยงามประทับใจมาก

นางแบบในรูปสวยจัวค่ะ น่ารักด้วย

มาทักทายค่า^^

น้องๆ นักเรียนสวยจังค่ะ

โหคุณโดม ที่พักฟรี แถมเพื่อนอีกต่างหาก เสียดายพี่หนอนฯไปไม่ได้เนอะ ป่านนี้ไม่รู้ว่าหายไอหรือยัง บางทีชาที่นั่นอาจจะช่วยให้คล่องคอก็เป็นได้ค่ะ

ขำพี่รังเม้นท์ค่ะคุณโดม นี่ถ้าไม่หล่อกระชากเวลานะ แมวไม่ไปจิกพี่รังให้มาดูหรอกเนี่ย เผื่อพี่รังจะได้แขม่วๆพุงมั่ง

สาวบ้านนอกจ๋า.....หล่อได้ใจจริงๆจ้า
แต่หน้าเจ้าบ้านใกล้วัดวาอารามไปเยอะนะ...ดีนะยังอวบอยู่
ไม่งั้นว่าอยู่กะสันติอโศกแหงมๆ....555

ตอนนี้อยู่ไหนแล้วค่ะพี่โดม
ไม่ได้ติดต่อมาเลยว่าขึ้นเหนือล่องใต้ไปไหนแล้ว

ออกจากโรงพยาบาลมาก็กำลังเร่งหาค่าน้ำมันกลับใต้อ่
เมื่อวานเพิ่งไปหาหมอตามนัดหลังผ่าตัด
เลยต้องอยู่ต่ออีกหนึ่งเดือน...หมอนัดอีกที วันที่ 12 เดือนหน้า
ก้อ...ได้อยู่กับแม่นานหน่อยปีนี้

หมอแกยังไม่อยากให้เดินทางไกล กลัวติดเชื้อและแผลข้างในยังไม่สมานกันดี
เกรงว่านั่งรถนานๆไส้จะแตก เพราะหมอท่านตัดไส้ติ่งแถมด้วย
ช่วงนี้ไหมที่เย็บ่องคลอดค่อยๆละลายออกมา ก็ยังไม่ประสานกันดี
แต่แผลข้างนอกปกติดีแล้ว ลุกมาทำกับข้าวได้เป็นปกติแล้ว
แต่ยกของหนักไม่ได้...ระวังไส้แตก!!!!
เป็นคำขู่ค่ะ...แต่หลังผ่าตัดกินน้อยลง
กะว่าไ้ด้ผอมลงก็คราวนี้ละวะ...ชั่งน้ำหนักลดไปสองโลเอง
เซ็งจริงๆ คนกระดูกหนักเนี่ย

จากที่ตั้งใจว่่าสิ้นเดือนนี้ก็กลับ คงเป็นกลางเดือนหน้า
รอบนี้ก็คงจะแวะเข้ากรุงเทพสักนิด ไปดูหน้าหลานครูประสิทธิ์ค่ะ
หลานชายคนแรก...ป้าพิศว่าตื่นเต้นนะคนเป็นตา แต่ว่าอาการเบื่อกรุงเทพมีมากกว่า
เล่นเอาเซ็ง นอนทั้งวัน ไม่มีอะไรทำหมือนปลายวา
ท่าทางอยู่อุ้มหลานไม่รอดแน่ ป้าพิศก็ชักจะถอดใจแล้ว อุ้มหลานไม่รอด

แหม...ดวงจะไม่ได้เลี้ยงเด็กก็อย่างงี้แหละ
ปลายแปรงยังหาให้ไม่ได้เลย....555

เอาละค่ะ....แล้วจะมาส่งข่าวอีกทีหลัง
พี่โดมยังสบายดีนะคะ...เสียดายมาเหนือไม่ได้เจอกันเนอะ
ดวงเราต้องล่องใต้ สายใยถึงจะคล้องต้องชะตา....ฮ่า...ฮ่า

จริงไหมล่า

สบายดีอยู่นะคะ

คุณแก้มหอม
สงสัยเหมือนกันนะเจ้าดอกสะแลมีรูปร่างลักษณะอย่างไรจะเป็นชนิดเดียวกับดอกแคบ้านอ่ะเปล่า ยามที่เขียนหนังสือจบเล่มแล้วมีเวลาเหลือเฟือมากๆ จะหารูปดอกสะแลส่งมาให้ดูบ้างก็ขอบคุณมากชื่อแปลกดี กินคงอะหร่อย เพิ่งได้ยินครั้งแรก

ขอบคุณนะคะที่พี่โดมได้นำความไปบอก อ.วัธนา ว่ามีแฟนคลับผู้ต่ำต้อยคนหนึ่งติดตามผลงานอยู่

คาดไม่ถึงว่าพี่โดมจะจำได้..

ซึ้งใจซะเหลือเกินค่ะ...

ว่าแต่...พี่โดมไปได้ยาดีมาจากดอยไหนเหรอคะ

ทำไมหนุ่มขึ้น หล่อขึ้นอ่า...

ขอบคุณพี่โดมสำหรับความคิดดีๆ และประกายไฟที่จุดให้

ขอบคุณพี่วีดวาดสำหรับแรงบันดาลใจ

รอดูผลงานของผมบ้างนะครับ

สวัสดีพี่โดม เคียงดอย

ห่างหายการตามอ่านบลอกไปนานจริงๆ
ป่านนี้..มิต้องสัมผัสอากาศหนาวเย็นไปแล้ว

ว่างๆจะเข้ามาเก็บข้อมูลของดอยที่อยู่เคียง

สวัสดีปีใหม่แบบหอยทากค่ะ
มาช้า.....
หวังให้คุณและครอบครัวมีความสุข สดชื่น สบายๆนะคะ

แวะมาทักทายครับ
ไม่มาก ไม่บ่อย แต่ไม่หาย

สวัสดีค่ะพี่โดม

รุ่งลงกทม มาเลือกตั้งผู้ว่า
จะขึ้นเจียงใหม่อีก คืนวันศุกร์

เวลาเนตจะหมดแล้ว
มาทักทายสั้นๆค่ะ
พระอวยพรค่ะ

//www.oknation.net/blog/supawan/2009/01/15/entry-1

หลังจากวางสายจากพี่โดม
และทำธุรนอกบ้านเรียบร้อยแล้ว
ทันทีที่เปิดคอมฯ สิ่งแรกที่ทำคือ
แวะเข้ามาที่นี่ก่อน..อยากเห็น
สิ่งที่พี่โดมเล่าให้ฟังคร่าวๆ

หวัดดีคุณโดม

เข้ามาชำเลืองดูว่าคุณโดมเยื้องกรายไปที่ไหนแล้ว เห็นมีแฟนคลับมาทักทายเยอะเหลือเกิน ลองกาแฟคุณสมศักดิ์ฯแล้วอร่อยจริง ๆ นะ กิ๊กผมเขาบอกให้ติดตามข่าวดู เลยเข้ามาทักทายเพราะคิดถึงนะ

อ้าวไม่รู้จักกันเหรอนี่
รู้จักผ่าน ก ข ค ง นี่ดีนะ
ถ้าเป็นสมัยโบราณคุณคงมีเสน่ห์ตรงตอบจดหมายทุกฉบับแน่เลย
อ่านงานของคุณเรื่อยๆ และแนะนำใครๆที่ชอบเหมือนกันให้อ่าน เพราะถึงวัยนี้บางคนเค้าอ่านเรื่องหวานเจื้อยไม่ได้ซะแล้ว...
ย้ำ อ่านงานเขียนของคุณแล้วมีความสุข เห็นภาพชัดเจนจัง เห็นหน้าคุณก็ทึ่ง ทำไมเขียนได้ละเมียดละไมนัก
เพิ่งจะได้มีโอกาสไปไหนต่อไหนปีนี้เอง ยังเป็นเด็กอนุบาลอยู่เลย
ไปตามคุณยากอยู่นะ ดื่มด่ำที่คุณเขียนไปเรื่อยๆ มีจังหวะค่อยไปนะ
อิจฉาจัง

สวัสดีตอนเช้าตรู่ครับทุกท่าน

วาวีหนาวมาก (ลำปางหนาวไหม ?)

ก่อนที่จะไปทำงานก็ขอเปิดบล็อกนิดนึง

วันนี้คงไม่ได้ตอบใครต่อใครทุกคน เพราะว่าจะส่งงานและไปไปรษณีย์

ตั้งใจว่าจะอัพบล็อกในวันสองวันนี้

มีเรื่องอยากเล่าเต็มแก่แล้ว
เรื่อง "เมื่อแรกมีวาวีโปสการ์ด"

กับเรื่อง "ห้องสมุดโรงเรียนบ้านวาวี"


สวัสดีครับพี่อัครเรศ

ฝากบอกพี่กิ๊กของพี่ด้วยนะครับว่าระลึกถึงและยินดีที่ได้รู้จักกัน มีโอกาสคงได้นัดดื่มกาแฟในกรุงเทพฯกันบ้าง


คุณรอนร้าวครับ

ผมเดาว่าคุณคงเป็นใครสักคนที่เคยเขียนอีเมล์ถึงผมใช่ไหมครับ ?
ไม่บอกก็ไม่เป็นไร
ขอบคุณที่ติดตามงานเขียน

ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ :)


สวัสดีครับตูน

แล้วจะโทรไปหาเรื่องหนังสือให้ห้องสมุดนะ

ไม่ใช่ไม่บอก
แต่นึกไม่ออก...คนวัยเดียวกันก้องี้แหละ
อาจจะเคยเขียนสักครั้ง
แต่นี้ไปจะแวะมาบ่อยๆค่ะ
รออ่านงานใจจดใจจ่อ
มีความสุขกับงานและชีวิตนะคะ
คุยกันใหม่ค่ะ

ขอบคุณสำหรับการ์ดมากๆค่ะพี่โดม...
ขวัญเรือนออกแล้ว อ่านริมรั้วหัวใจ ตรงริมรั้วบ้านข้างสวนก่อนนะคะ เรื่องวาวีนี่เอง

สวัสดีค่ะ
รุ่งจักขึ้นเจียงใหม่คินนี้ค่ะ

พระอวยพรค่ะ

รุ่งเปนโรค ได ค่ะ
ไตหาหัวจาม

หวัดดีค่ะคุณโดม
แวะมาทักทายครั้งแรก เหตุเพราะได้ "เดินทางข้างใน" ไว้อ่านเป็นเรื่องแรกของปีค่ะ

ไม่รู้อะไรดลใจให้หยิบเหมือนกัน แต่อาจเพราะชอบการเดินทาง
สำรวจตรวจใจของความเป็นไปรอบๆตัวมังคะ

สวัสดีครับทุกๆท่าน

วันนี้หลังจากส่งงานเรียบร้อยแล้ว
รู้สึกว่า จะทำอะไรดีหนอวันนี้

ซึ่งอาการนี้จะไม่ค่อยเกิดขึ้นกับตัวเองเท่าไรนัก

อากาศหนาวเย็นมาก
แม่ค้าข้าวแกงบอกว่าที่วาวี อุณหภูมิ 6 องศา


รอโปสการ์ดเดินทางจากตะกั่วป่า เพราะส่งรูปไปผลิตที่ร้านตะกั่วป่าโปสการ์ด เพื่อมาวางที่วาวี

ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเดินทาง
อยากจะอัพบล็อกแล้ว คิดว่าน่าจะเขียนเรื่องห้องสมุดบ้านวาวีก่อนดีกว่า



คุณรอนร้าวจะทำให้ผมร้าวรอนไปถึงไหนครับ ?

เล่นรู้ข้างเดียวนี่ไม่สนุกเลย
แต่ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยก็รู้ว่าอยุรุ่นราวคราวเดียวกัน จริงรึ ?

เพราะอยู่ในบล็อกแก๊งนี่ยากนักที่จะเจอรุ่นราวคราวเดียวกัน
เห็นพี่ปอนมาเขียนบล็อกก็รู้สึกดีใจที่มีคนให้ได้เรียกพี่บ้าง

เพราะส่วนใหญ่ เป็นน้า เป็นอา เป็นลุงเขาหมดแล้ว
ถ้าใครเรียกผมพี่นั่นก็แสดงว่า...อายุไม่น้อยแล้วหละ


สวัสดีครับคุณรุ่ง

ผมยังไม่ได้แวะไปที่บล็อกคุณเลย
ว่างๆผมจะไปหาที่บล็อกนะครับ


สวัสดีครับคุณดาวทะเล

ยินดที่เข้ามาทักทายในบล็อกนี้นะครับ
แล้วคงได้คุยกันอีก
ด้วยมิตรภาพครับ !

อาโดมขา...อิอิ

มัวแต่ไปขายเห็ดลมอยู่หรือจ้ะ

มาทักเล่นๆจ้ะ วันนี้อารมณ์ดีเดินสายทั้งวัน อิอิ

ดิฉันผู้ใกล้ แต่ห่างไกลกับเทคโนโลยี มาอ่านของคุณโดมทุกครั้ง พอดีน้องที่รู้จักยืมหนังสือนวนิยาย ฝากไปส่งที่วัด ดิฉันผู้เห็นนวนิยายไม่ได้ต้องอ่านเลยหมดเวลาไปกับการอ่านนวนิยาย ขนาดไม่ยืมมาแล้ว ถ้าเห็นเป็นต้องอ่าน อากาศทางนี้เจอทั้งฝน ทั้งหนาว แต่ละท่านเลยเลยเจอ คุณหวัดกันทั่วหน้า
จะรออ่านเรื่องห้องสมุดคะ โรงเรียนทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่หยุดยาว สี่วัน เลยหากิจกรรมทำกัน
อาทิตย์หน้าท่านกงสุลสัญจร จะมาที่วัด ให้บริการใครพาสปอร์ตหมดอายุ เอกสารที่มีปัญหา ปรึกษาได้ จบข่าวคะ

จริงค่ะจริง
อาจจะแก่อ่อนกว่ากันจิ๊ดนึง
ใช่เลยค่ะเข้ามาเจอรุ่นลูกรุ่นหลานทั้งนั้น ชวนใครเล่น Hi 5 ก็ส่ายหน้าว่าเสียเวลา
กำลังพยายามให้สาวน้อยใกล้ตัวสอนทำบล็อกค่ะ (อายนะนี่ )
ดีจังค่ะมีแฟนหนังสือมากมาย น่ารักทั้งนั้นเลย
การมีเพื่อนคุยแบบนี้ก็ดีนะ เหมือน Pen friend สมัยเรายังเด็กใช่มั๊ยคะ
แล้วจะแวะมาอีกค่ะ

หวัดดีคุณโดม
วันนี้พื่แดงกับพี่หน่อยมาเยี่ยมที่บ้าน เราก็ได้พูดถึงคุณโดมอยู่นะว่าถ้าคุณโดมลงมากทม.จะกินกาแฟก็บอกด้วยแล้วกันคงจะมีบรรยากาศคล้ายดอยช้างบ้างละ
พวกเราต่างก็ติดตามข่าวคุณโดมอยู่นะครับ

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกดี ได้ซึมซับความรู้สึกดี ดี ตวามเป็นธรรมชาติแทรกซึมเข้าไปในความรู้สึก อยากไปเที่ยววาวี จังเล๊ย...บรรยากาศ + มิตรภาพ +กาแฟหอมกรุ่น (เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม)