ดาวเกี้ยวเดือน by รอมแพง นิยายอุตส่าห์ดั้นด้นหามาอ่าน

คำโปรย
เมื่อสาวโสดวัยใกล้ขึ้นคานนึกอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี ปฏิบัติการสุดก๋ากั่นตามล่าหาสเปิร์มจึงเริ่มต้นขึ้น.

ก็ตามคำโปรยนั่นแหละ นางเอกเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตรัก แต่เจ้าตัวชอบเด็ก ครั้นจะรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงพี่ชายบังเกิดเกล้าก็ดันไม่เห็นด้วย เลยเกิดไอเดียว่าอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี เลยอุตส่าห์ไป search หาผู้ชายที่น่าจะมีสเปิร์มที่เหมาะสมเป็นพ่อพันธุ์ได้ก็เจอแต่ชื่อพระเอก เลยวางแผนตีสนิทกะขอสเปิร์มเสียเลย แต่แทนที่จะได้มาแค่นั้นดันได้ตัวกะหัวใจพระเอกมาเป็นของแถม

ถือว่าเป็นพล็อตที่ฟังแล้วน่าสนุกดี ดูแล้วน่าจะเป็นเรื่องคอมมะดี้เฮฮา แล้วก็เป็นอย่างนั้นนั่นแหละค่ะ คือด้วยสำบัดสำนวนที่ใช้หรือบทสนทนาของพระเอกนางเอกเรียกรอยยิ้มได้เป็นระยะๆ ถ้าใครที่ชื่นชอบเรื่องแบบอ่านไปอมยิ้มไปไม่คิดมาก เรื่องนี้ก็น่าจะตอบโจทย์ได้ดีทีเดียว

เพียงแต่หนิงโลภมากกว่านั้นค่ะ ถ้าพอใจเพียงเท่านั้นคงไม่เกิดรีวิวนี้ขึ้น

แน่นอนว่าสปอยล์จ้ะ เตือนแล้วนะ

อย่างแรกที่เห็นได้ชัดของเรื่องนี้คือมีการต่อเติมแก้ไขรายละเอียดหลายครั้งหลายคราจนลำดับเรื่องหรือข้อมูลเพี้ยนไปหมด ความสดใหม่ในเรื่องหายไปเยอะมาก เชื่อว่าถ้าความสนุกเรื่องนี้คือ 100% เจ้าการแก้ไขที่ว่าทำลายมันไปจนเหลือ 75% เท่านั้นเอง

เอาเรื่องโครงสร้างของเรื่องใหญ่ๆก่อน ความที่เรื่องควรไต่ระดับขึ้นไปจนถึงจุดแล้วค่อยๆคลี่คลายลงมา แต่เรื่องนี้พบว่ามีการกระเด้งกระดอน จากที่ควรจะจบก็ไม่จบเสียที มีเรื่องให้กระเด้งกระตุกเป็นเฮือกๆไม่จบ ทำเอาคนอ่านยึดประเพณีแบบแผนการเขียนเคร่งครัดแบบหนิงขี้เกียจจะดูเพราะมีหลายระลอกเกินไป (ระลอกเดียวพอทำเนา แต่นี่เยอะเกินไปหน่อยเลยต้องหยิบยกมา)

พูดง่ายๆว่าหากคนเขียนตัดใจไม่เป็น อยากใส่ทุกอย่างตามใจนึก เรื่องก็จะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ต้องทำการบ้านเลือกเฟ้นสิ่งที่ต้องการใส่ในเรื่องมากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเขียนกี่เรื่องๆก็จะเจอโครงสร้างกระเด้งอย่างนี้เรื่อยไป

เรื่องรองๆก็คงจะเป็นใส่บุคคลไม่จำเป็นเข้ามาในเรื่องเยอะเกินไปโดยไม่รู้ว่าจะเอามาทำไม มาแล้วไม่รักษาปล่อยทิ้งปล่อยขว้างถึงขนาดตัวละครที่ควรจะมีบทบาทมากๆ พอพระเอกนางเอกเข้าใจกันแล้ว ก็ปล่อยให้เป็นหมาหัวเน่าจบข่าวหมดความหมาย

ยกตัวอย่างเช่น แฟนเก่านางเอก โผล่มาทำไมไม่รู้ รู้แต่ทำให้ดูวุ่นวายแล้วก็จบ อุตส่าห์ปูพื้นให้เหมือนว่าพวกเขาจะมีความหมาย หรือคนที่มาจีบนางเอก พอนางเอกรักกับพระเอกก็กลายเป็นหมาหัวเน่าทันที พยายามจะทำให้เขามีบทบาทมากขึ้นโดยการไปจีบน้องพระเอก แต่ปิดไงมันก็ไม่เนียนเท่าที่ควร ดูแลตัวละครใช้แล้วหน่อยก็ดีนะ

อีกเรื่องที่พบบ่อยๆในเรื่องนี้เห็นจะเป็นการที่คนเขียนกระโดดเข้ามาโชว์ตัวให้คนอ่านเห็นบ่อยๆ ไม่ว่าในรูปแบบที่เจ้าตัวมาเองเลย หรือว่าจะเป็นการยัดเยียดความคิดที่ตัวละครไม่ต้องการจะทำก็บังคับให้มันทำ เวลาอ่านก็เลยรู้สึกว่า 'อ้าว! ไรหว่าเนี่ย'

ถ้าเป็นจุดเล็กๆน้อยๆก็เข้าใจอยู่ว่าบางทีอาจจะอยากใส่ความเห็นอะไรเข้าไปบ้าง ถ้ามันเนียนๆไม่มีผลกับการดำเนินเรื่องก็พอทำเนา แต่สิ่งที่พบในเรื่องนี้คือหาเหตุผลอื่นมารองรับไม่ได้ก็บังคับตัวละครมันดื้อๆนี่แหละ (วะ) เรื่องนี้ก็เลยดำเนินต่อไปได้ ถือว่าเป็นข้อร้ายแรงสำหรับหนิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ (บอกแล้วว่าหัวโบราณ) เกือบวางไปหลายรอบอยู่แล้วค่ะ

การวางคาแรคเตอร์ ถือว่าให้ความชอบธรรมในการยืนคู่กับพระเอกแบบซะงั้น ไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบอะไรในตอนเริ่มแรกถึงเรื่องเชื้อสายอะไรเลย บอกแค่ว่ามีตังค์เพราะถูกหวยกับขายข้าวขาหมู แล้วรสนิยมเธอเลิศเลอ แต่ไอ้เชื้อสายอะไรทั้งหลายโผล่มาแบบ เอ่อ...อะไรอ้ะ


ต้องบอกไว้ก่อนว่าเรื่องที่เราสองพี่น้องหยิบมารีวิวคือเรื่องที่เรารู้สึกโอเคกับมัน เห็นทางที่จะพัฒนาได้ (ยกเว้นบางเรื่องที่รีวิวเพราะทนไม่ไหว) ทีนี้เรื่องที่จะเขียนข้างล่างไม่ใช่เรื่องที่ควรพูด แต่เพราะหนิงชอบงานของคนเขียนท่านนี้ก็เลยมีอะไรอยากแนะนำ และเผื่อคนเขียนท่านอื่นๆที่จับพลัดจับผลูเข้ามาอ่านรีวิวนี้จะได้ประโยชน์จากคำเตือนนี้บ้าง

หนิงอ่านเรื่องของคนเขียนท่านนี้มาสองสามเรื่องแล้วค่ะ สารภาพว่าถ้ายกมาแต่บทสนทนาโดยไม่บอกว่านางเอกเป็นใคร หนิงเดาไม่ออกเลยค่ะเพราะนางเอกทุกคนนิสัยเหมือนกันเป๊ะ อาจมีข้อแตกต่างรายละเอียดพื้นเพตัวละครนิดหน่อยแต่พฤติกรรม การตัดสินใจ จุดอ่อนเหมือนกันหมด (นั่นคือเก่งเลิศเลอเพอร์เฟคจนตกม้าตายเพราะความเก่งนั่น)

สิ่งที่ทำให้เรื่องต่างๆเป็นที่ชื่นชอบน่าจะเป็นพล็อตมากกว่าอย่างอื่น เวลาอ่านเลยพอกล้อมแกล้มทำเมินๆข้อด้อยไปได้ แต่เมื่อถึงคราวที่ไม่มีตัวช่วยแล้ว หากยังไม่พัฒนาในจุดนี้ ก็จะถอยหลังเข้าตลองเรื่อยๆเพราะมุขที่จะเอามาใช้หมดแล้ว

ที่จริงก็ยังมีอีกแต่เอาแค่นี้ดีกว่า เขียนยาวแล้วเหนื่อย สรุปว่าพล็อตเรื่องช่วยชีวิตเรื่องนี้เอาไว้ได้ อ่านเพลินๆแบบไม่คิดอะไรมากก็จัดว่าสนุกใช้ได้เรื่องหนึ่งเลยค่ะ

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2553 23:41:07 น. Counter : 4500 Pageviews.		7 comments
Share Tweet