Group Blog All Blog
|
ดาวเกี้ยวเดือน by รอมแพง นิยายอุตส่าห์ดั้นด้นหามาอ่าน ![]() คำโปรย เมื่อสาวโสดวัยใกล้ขึ้นคานนึกอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี ปฏิบัติการสุดก๋ากั่นตามล่าหาสเปิร์มจึงเริ่มต้นขึ้น. ก็ตามคำโปรยนั่นแหละ นางเอกเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตรัก แต่เจ้าตัวชอบเด็ก ครั้นจะรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงพี่ชายบังเกิดเกล้าก็ดันไม่เห็นด้วย เลยเกิดไอเดียว่าอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี เลยอุตส่าห์ไป search หาผู้ชายที่น่าจะมีสเปิร์มที่เหมาะสมเป็นพ่อพันธุ์ได้ก็เจอแต่ชื่อพระเอก เลยวางแผนตีสนิทกะขอสเปิร์มเสียเลย แต่แทนที่จะได้มาแค่นั้นดันได้ตัวกะหัวใจพระเอกมาเป็นของแถม ถือว่าเป็นพล็อตที่ฟังแล้วน่าสนุกดี ดูแล้วน่าจะเป็นเรื่องคอมมะดี้เฮฮา แล้วก็เป็นอย่างนั้นนั่นแหละค่ะ คือด้วยสำบัดสำนวนที่ใช้หรือบทสนทนาของพระเอกนางเอกเรียกรอยยิ้มได้เป็นระยะๆ ถ้าใครที่ชื่นชอบเรื่องแบบอ่านไปอมยิ้มไปไม่คิดมาก เรื่องนี้ก็น่าจะตอบโจทย์ได้ดีทีเดียว เพียงแต่หนิงโลภมากกว่านั้นค่ะ ถ้าพอใจเพียงเท่านั้นคงไม่เกิดรีวิวนี้ขึ้น แน่นอนว่าสปอยล์จ้ะ เตือนแล้วนะ อย่างแรกที่เห็นได้ชัดของเรื่องนี้คือมีการต่อเติมแก้ไขรายละเอียดหลายครั้งหลายคราจนลำดับเรื่องหรือข้อมูลเพี้ยนไปหมด ความสดใหม่ในเรื่องหายไปเยอะมาก เชื่อว่าถ้าความสนุกเรื่องนี้คือ 100% เจ้าการแก้ไขที่ว่าทำลายมันไปจนเหลือ 75% เท่านั้นเอง เอาเรื่องโครงสร้างของเรื่องใหญ่ๆก่อน ความที่เรื่องควรไต่ระดับขึ้นไปจนถึงจุดแล้วค่อยๆคลี่คลายลงมา แต่เรื่องนี้พบว่ามีการกระเด้งกระดอน จากที่ควรจะจบก็ไม่จบเสียที มีเรื่องให้กระเด้งกระตุกเป็นเฮือกๆไม่จบ ทำเอาคนอ่านยึดประเพณีแบบแผนการเขียนเคร่งครัดแบบหนิงขี้เกียจจะดูเพราะมีหลายระลอกเกินไป (ระลอกเดียวพอทำเนา แต่นี่เยอะเกินไปหน่อยเลยต้องหยิบยกมา) พูดง่ายๆว่าหากคนเขียนตัดใจไม่เป็น อยากใส่ทุกอย่างตามใจนึก เรื่องก็จะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ต้องทำการบ้านเลือกเฟ้นสิ่งที่ต้องการใส่ในเรื่องมากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเขียนกี่เรื่องๆก็จะเจอโครงสร้างกระเด้งอย่างนี้เรื่อยไป เรื่องรองๆก็คงจะเป็นใส่บุคคลไม่จำเป็นเข้ามาในเรื่องเยอะเกินไปโดยไม่รู้ว่าจะเอามาทำไม มาแล้วไม่รักษาปล่อยทิ้งปล่อยขว้างถึงขนาดตัวละครที่ควรจะมีบทบาทมากๆ พอพระเอกนางเอกเข้าใจกันแล้ว ก็ปล่อยให้เป็นหมาหัวเน่าจบข่าวหมดความหมาย ยกตัวอย่างเช่น แฟนเก่านางเอก โผล่มาทำไมไม่รู้ รู้แต่ทำให้ดูวุ่นวายแล้วก็จบ อุตส่าห์ปูพื้นให้เหมือนว่าพวกเขาจะมีความหมาย หรือคนที่มาจีบนางเอก พอนางเอกรักกับพระเอกก็กลายเป็นหมาหัวเน่าทันที พยายามจะทำให้เขามีบทบาทมากขึ้นโดยการไปจีบน้องพระเอก แต่ปิดไงมันก็ไม่เนียนเท่าที่ควร ดูแลตัวละครใช้แล้วหน่อยก็ดีนะ อีกเรื่องที่พบบ่อยๆในเรื่องนี้เห็นจะเป็นการที่คนเขียนกระโดดเข้ามาโชว์ตัวให้คนอ่านเห็นบ่อยๆ ไม่ว่าในรูปแบบที่เจ้าตัวมาเองเลย หรือว่าจะเป็นการยัดเยียดความคิดที่ตัวละครไม่ต้องการจะทำก็บังคับให้มันทำ เวลาอ่านก็เลยรู้สึกว่า 'อ้าว! ไรหว่าเนี่ย' ถ้าเป็นจุดเล็กๆน้อยๆก็เข้าใจอยู่ว่าบางทีอาจจะอยากใส่ความเห็นอะไรเข้าไปบ้าง ถ้ามันเนียนๆไม่มีผลกับการดำเนินเรื่องก็พอทำเนา แต่สิ่งที่พบในเรื่องนี้คือหาเหตุผลอื่นมารองรับไม่ได้ก็บังคับตัวละครมันดื้อๆนี่แหละ (วะ) เรื่องนี้ก็เลยดำเนินต่อไปได้ ถือว่าเป็นข้อร้ายแรงสำหรับหนิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ (บอกแล้วว่าหัวโบราณ) เกือบวางไปหลายรอบอยู่แล้วค่ะ การวางคาแรคเตอร์ ถือว่าให้ความชอบธรรมในการยืนคู่กับพระเอกแบบซะงั้น ไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบอะไรในตอนเริ่มแรกถึงเรื่องเชื้อสายอะไรเลย บอกแค่ว่ามีตังค์เพราะถูกหวยกับขายข้าวขาหมู แล้วรสนิยมเธอเลิศเลอ แต่ไอ้เชื้อสายอะไรทั้งหลายโผล่มาแบบ เอ่อ...อะไรอ้ะ ![]() ต้องบอกไว้ก่อนว่าเรื่องที่เราสองพี่น้องหยิบมารีวิวคือเรื่องที่เรารู้สึกโอเคกับมัน เห็นทางที่จะพัฒนาได้ (ยกเว้นบางเรื่องที่รีวิวเพราะทนไม่ไหว) ทีนี้เรื่องที่จะเขียนข้างล่างไม่ใช่เรื่องที่ควรพูด แต่เพราะหนิงชอบงานของคนเขียนท่านนี้ก็เลยมีอะไรอยากแนะนำ และเผื่อคนเขียนท่านอื่นๆที่จับพลัดจับผลูเข้ามาอ่านรีวิวนี้จะได้ประโยชน์จากคำเตือนนี้บ้าง หนิงอ่านเรื่องของคนเขียนท่านนี้มาสองสามเรื่องแล้วค่ะ สารภาพว่าถ้ายกมาแต่บทสนทนาโดยไม่บอกว่านางเอกเป็นใคร หนิงเดาไม่ออกเลยค่ะเพราะนางเอกทุกคนนิสัยเหมือนกันเป๊ะ อาจมีข้อแตกต่างรายละเอียดพื้นเพตัวละครนิดหน่อยแต่พฤติกรรม การตัดสินใจ จุดอ่อนเหมือนกันหมด (นั่นคือเก่งเลิศเลอเพอร์เฟคจนตกม้าตายเพราะความเก่งนั่น) สิ่งที่ทำให้เรื่องต่างๆเป็นที่ชื่นชอบน่าจะเป็นพล็อตมากกว่าอย่างอื่น เวลาอ่านเลยพอกล้อมแกล้มทำเมินๆข้อด้อยไปได้ แต่เมื่อถึงคราวที่ไม่มีตัวช่วยแล้ว หากยังไม่พัฒนาในจุดนี้ ก็จะถอยหลังเข้าตลองเรื่อยๆเพราะมุขที่จะเอามาใช้หมดแล้ว ที่จริงก็ยังมีอีกแต่เอาแค่นี้ดีกว่า เขียนยาวแล้วเหนื่อย สรุปว่าพล็อตเรื่องช่วยชีวิตเรื่องนี้เอาไว้ได้ อ่านเพลินๆแบบไม่คิดอะไรมากก็จัดว่าสนุกใช้ได้เรื่องหนึ่งเลยค่ะ อื้มมมมม
น่าสนใจค่ะ มีวี่แววจะพัฒนาได้ ถ้าพัฒนาได้ ยอมรับข้อบกพร่องแล้วเอาไปแก้ไข ก็ดีนะคะ (ดูจากที่เม้นท์ข้างบนก็โอเคอยู่นะคะ) แล้วที่บอกว่าชอบผู้เสกทรายนี่ ทั้งสองพี่น้องเลยปะคะ? ![]() โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
![]() ![]() อู๊ย สับแหลก แจกแจงประเด็นเช่นเคย
มาอ่านรีวิวค่ะ ชอบอ่านรีวิวของคุณสองพี่น้อง โดย: nikanda
![]() ชอบอ่านรีวิวคุณรุ้งกะคุณหนิงมากกว่าอ่านตัวหนังสือเองซะอีก 555
แต่เล่มนี้เคยติดตามบางบทบางตอนในถนนนักเขียน(แต่ไม่ต่อเนื่อง) คิดอยู่ว่าเขารวมเล่มเมื่อไหร่จะหามาอ่าน แต่จนแล้วจนรอดยังไม่ได้เลย แต่ยังไง ๆ ก็ยังจะอ่านตามอยู่ดีค่ะ ชอบที่คนเขียนเค้าน่ารักจัง โดย: แม่ไก่
![]() นานๆหนิงถึงจะรีวิวหนังสือ (ปกติเจ๊รุ้ง) ขอบคุณที่เข้ามาอ่านทุกท่านค่ะ
คุณรอมแพง --- มาเร็วมากเลยค่ะ เรื่องนางเอกนี่ถ้ารู้สึกว่าตัวเองเหมาะกับนางเอกนิยายลักษณะนี้ หรือแฮปปี้มากกว่าก็เขียนตามที่ต้องการเถอะค่ะ อย่าให้คนอ่านคนหนึ่งที่วิจารณ์ทำให้รู้สึกแย่นะคะ คนอ่านก็มีหน้าที่อ่าน เห็นจุดอะไรที่อ่านแล้วรู้สึกก็บอกไปตามนั้น คนเขียนก็มีหน้าที่เขียน ไม่จำเป็นต้องตามใจคนอ่านก็ได้ค่ะเพราะไม่ได้แปลว่าคนอ่านคนนั้นถูกต้องเสมอไป เป็นแค่รสนิยมของคนหนึ่งคนเท่านั้นเอง คุณสาวไกด์ใจซื่อ --- ชอบกันทั้งพี่ทั้งน้องค่ะ (คนพี่อ่านก่อนด้วยซ้ำ) คุณ nikanda --- ไม่ได้สับเลยค่ะ (ถ้าสับมันให้ความรู้สึกแง่ลบไงก็ไม่รู้ ^^") ปกติหนิงรีวิวหนังสือจะพูดถึงในจุดที่นำไปพัฒนาได้มากกว่านะคะ ไม่เคยมีเจตนาไม่ดีค่ะ คุณแม่ไก่ --- เรื่องนี้หนิงก็ไม่เคยติดตามค่ะ แต่เห็นบางกระทู้ในห้องสมุดแนะนำก็เลยหามาอ่าน (แวะเข้าสองสามร้านแน่ะ คงเพราะหนังสือออกมาได้สักพักมั้งคะ) โดย: peiNing
![]() ^
^ คุณหนิงคะ ไม่ได้ตั้งใจใช้คำนี้ไปในทางลบเลยนะ ถ้ารู้สึกไม่ดีก็ขอโทษด้วย..แค่อยากสื่อว่า คุณจับประเด็น ที่ปกติไม่ค่อยมีใครทำกัน มาเล่าสู่กันฟัง เท่านั้นเองค่ะ.. คือจุดด้อย จุดที่ไม่โดนใจ หรือจุดที่ยังถูกใจไม่พออ่ะค่ะ เวลาเรารีวิวหนังสือ เรามักเลือกเรื่องที่ชอบ ถูกใจมาเขียน บางเรื่องที่ไม่ค่อยชอบก็มีเยอะ แต่ว่าวิจารย์ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ดังนั้นจึงได้บอกว่า..ชอบที่คุณสองคนรีวิวหนังสือชัดเจนดี โดย: nikanda
![]() หยา...คุณ nikanda ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ไม่ขอรับเด็ดๆเพราะไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไรเลยนะคะ (ไม่คิดไรเลยด้วย ^^") แปลกใจนิดๆว่าไหงทำให้เข้าใจผิดไปได้
ขอบคุณที่แคร์ความรู้สึกกันค่ะ (งงหน่อยแต่แอบดีใจ) ![]() โดย: peiNing
![]() |
peiNing
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() เป็นเด็กกรุงเทพแท้ๆ แต่อยู่บ้านนอกของกรุงเทพน่ะนะ ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษนอกจากแกล้งสัตว์เลี้ยงที่บ้าน นั่นคือนกฮู้ผู้มีอายุ 10 ปีได้ (นกแก่มีหนวด) (แต่ตอนนี้ในที่สุดนกฮู้ก็จากไปอย่างสงบ ไม่รู้อายุรวมเท่าไรแต่มาอยู่ที่บ้านได้ 11 ปี ขอไว้อาลัยปู่ฮู้ ขอให้ไปสู่สุขคตินะ T^T) ขอชี้แจงอีกอย่าง ชื่อ peiNing นี้ เป็นชื่อที่พี่กะน้องใช้ร่วมกันสองคน ดังนั้นอย่างงว่าเดี๋ยวก็แทนตัวว่ารุ้งบ้างหนิงบ้าง ก็มันคนละคนนิ (รุ้งน่ะคนพี่ หนิงน่ะคนน้อง)
FB สำหรับคนชอบงานเขียน peiNing ค่ะ
FB สำหรับคนชอบบทความสอนห้องเรียนนิยายค่ะ
|
ส่วนคำวิจารณ์ต่างๆจะพยายามแก้ไขเท่าที่จะทำได้นะคะ เพราะก็พอรู้จุดอ่อนจุดผิดพลาดของตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่คงไม่เด่นชัดเท่าการมีคนอ่านมามองให้ แหะๆ ^^
แต่ที่น่าจะแก้ไขยากที่สุดก็คือตัวนางเอก ประมาณว่าขอแทรกตัวเองกับคนที่รู้จักเป็นส่วนผสมของนางเอกแทบทุกเรื่องค่ะไม่งั้นแต่งไม่ออก ^^"
เรื่อง บุพเพสันนิวาส จะวางแผงกลางเดือนกุมภาพันธ์แล้วนะคะ ส่วนหนึ่งที่ได้แก้ไขไปบ้างก็ตามคำวิจารณ์ของคุณหนิง เมื่อสามสี่เดือนก่อนโน้นด้วยค่ะ แต่ก็อาจจะไม่ได้แก้ไขตามหมดทุกประการ เพราะแก้งานยากกว่าเขียนงานเสียอีกค่ะอีกทั้งมีหลายแง่มุมทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้กล้าๆกลัวๆ555555
ชอบมากค่ะสำหรับคำติติงต่างๆ เพราะอยากจะพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ เพราะยอมรับว่าตัวเองยังไม่เก่งเลยค่ะ ยังต้องพยายามพัฒนาอีกเยอะเลยนิอย่างน้อยก็ต้องพยายามใจเย็นค่อยๆเขียนให้มากกว่านี้
ขอบคุณค้าบบบ^^