Bloggang.com : O_Sole_mio : จากกัน..

จากกัน..

ไมค์ไปจากเยนาแล้ว ตั้งแต่วันเสาร์... วันนี้ก็คงจะบินไป บาร์เซโลน่าแล้วล่ะ...

คืนวันศุกร์ไปปาร์ตี้อำลาถึงตีสี่กว่าๆ กลับถึงบ้านตีห้า...
ในปาร์ตี้อีก็ทำตัว manly musculine มาก ไม่ค่อยจะสนใจดูดำ ดูดีฉันเท่าไหร่...กินเบียร์จนเมามาย แถมยังพี้กัญชากะบรรดาเพื่อนๆ อีก...โห ตัวตนที่แท้จริงมาเห็นกันวันสุดท้าย...

ก็พอรู้มาก่อนแหละว่าตะแกเป็นแบบนี้...แล้วก็รู้ตัวดีว่าเราก็เพื่อนกัน แต่แบบคนทั้งงานนี่ ฉันแทบไม่รู้จักเลย (เพราะคนที่ฉันรู้จัก เขาดันไม่มากัน) พี่ก็โยนฉันแหมะไว้ในแกงค์ ไอ้หนุ่มด๋อย นักปีนเขาทั้งหลาย ไม่มี introduce ให้ใครรู้จักกับใคร...แล้วตัวเองก็แร่ด แร่ด แร่ด ไปคุยกะคนโน้น คนนี้..... วิเศษมาก...

โชคดีที่มี แมทธิว เพื่อนมันคนที่ฉันรู้จัก...แมท ชวนฉันไปนั่งด้วย แล้วก็คุยกะฉันตลอด...คอยถามด้วย หนาวไหม หิวไหม ...น่ารักมาก....ส่วนไอ้คนที่พาฉันมา...ทั้งคืนคุยกะฉันอยู่สามคำ...

ตอนจะกลับบ้านยังเสือกเมาแซ่ด เดินโซเซ พูดจากวนบาทาไปตลอดทางอีก...ฉันโมโหมาก....ทำอย่างนี้กะฉันได้ไงอ่ะ....ยังมีหน้ามาถาม

"คุยอะไรกันกะแมทนักหนา...เห็นคุยกันทั้งคืนไม่หยุดหย่อน"

โห พี่...ก็พี่น่ะ ดูดำ ดูดีฉันมั่งไหม...อยู่ๆ ก็ทิ้งตรูไว้ มีคนอื่นเขามาคุยกะตรู ไม่ให้ตรูเก้อ อยู่รอแกจนตีสีเนี่ย...แกน่าจะขอบคุณเขาซะอีก....ไอ้บ้า...สำนึกมั่งมะ

ฉันก็เหมือนเดิมแหละ.....ดูแลเขาดีที่สุดเหมือนเดิม.. ถึงมันจะทำตัวเยินแค่ไหน ฉันก็ยังห่วงมันอยู่ดี.....มีอะไรช่วยได้ฉันก็ช่วย...ไม่ขอฉันก็ไป...เพราะฉัน ไม่มีทางปล่อยให้เขา โดดเดี่ยวหรอก...อยากได้ ไม่อยากได้ไม่ว่า แต่น้ำใจฉันมีให้พร้อมเสมอ...

เที่ยงวันเสาร์ ฉันก็ไปรับมันจากบ้านไปสถานีรถไฟ โทรขอให้เพื่อนเป๊าะ มาช่วยด้วย เพราะเห็นแล้วตั้งกะมันแพ็คของ สองกระเป๋าลาก กะเป้ยักษ์ และลูกของเป้ยักษ์ ทั้งสองใบนี่ รวมกันเป็น สี่กระเป๋า.....

ไมค์ขนคนเดียวมาคงทุลักทุเลน่าดู.... แกก็คงขนได้แหละ ล่ำแมนแขนโต ขนาดนั้น แต่ถ้ามีเพื่อนช่วยมันก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่...เวลารอรถไฟก็จะได้ไม่เหงา...มีคนชวนคุย....จะได้ดูเหมือนเป็นคนดี มีความหมายกะใครเขาบ้าง....(ถึงกับคนอื่นไม่มี แต่กับฉันก็สำคัญที่สุดแล้วกัน)

เธอต้องนั่งรถไฟ local ไปต่อรถด่วน ที่เมืองข้างๆ ดูจากสภาพ ท่าทางเธอจะทุลักทุเล บนรถไฟน่าดู เพราะสายสั้น คนเยอะ แต่จอดแป๊บเดียว... ฉันเลยตัดสินใจ นั่งรถไฟไปส่งเธอที่เมืองใกล้ๆ นี้ด้วย...แต่เพื่อนเป๊าะไม่ไป...

ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ก็คุยสัพเพเหระ ฉันก็เศร้านะ แต่ก็พยายามร่าเริง ร้องไห้ไม่ออกอ่ะ ร้องไปก็เท่านั้นด้วย...มันก็มองฉันแปลกๆ มองเหมือนทุกทีแหละ สายตาที่ตีความหมายไม่ออก....อาจจะไม่เข้าใจฉันล่ะมั้ง...

ฉันเลยพูดไทยใส่มันว่า "อะไร" แล้วมันก็พูดว่า " ไมค์ไม่ดี" เออ...รู้ก็ดีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นซะที.....

รถด่วนเข้ามาจอดแล้ว ฉันก็ช่วยส่งกระเป๋าให้มันขึ้นรถ มันหันมาจุ๊บแก้ม หนึ่งทีแล้วบอก ไปแล้วนะ.....แล้วก็ยืนเกาะประตู ไม่ยอมไปหาที่นั่ง ฉันก็โบกมือ ไล่ให้มันรีบไปหาที่นั่ง เพราะคนมันเยอะ...มันหายไป เอาของไปวางแล้วมาเกาะประตูยืนมองฉันต่อ....นายสถานีเป่านกหวีดปรี๊ด ฉันก็ยืนโบกมือให้ น้ำตาคลอ....มันก็ยื่นมือมา แล้วบอก " come here" ฉันเดินไปจับมือมันแล้ว ก้าวขึ้นบันไดไปหนึ่งขั้น มันก้มลงมาจูบที่แก้มอีกหนึ่งที ฉันก็รีบกระโดดลงมา...มันบอกฉันว่า แล้วจะโทรหา แล้วจะ SMS มาหา....

รถไฟปิดประตูแล้ว...มันยังเกาะกระจกมองมา ฉันโบกมือให้....จนรถไฟเคลื่อนออกจากชานชลา....จนมองไม่เห็นแล้ว ค่อยหันหลังกลับ....น้ำตากลบตา....กลั้นไม่ไหว เลยเดินไปในเมือง ปล่อยให้น้ำตามันไหลไปเรื่อยๆ ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ลองได้เริ่มเป่าปี่แล้ว จะหยุดลำบากมาก.....

เดินจนกระทั่งไปถึงร้านขายเครื่องประดับ...เห็นต่างหู ผ้าพันคอสวยๆ ฉันค่อยคลายความเศร้า....สดชื่นขึ้นมาอีกนิดหน่อยกับการช็อปปิ้ง....ดีขึ้นแล้วก็นั่งรถไฟกลับบ้าน...ไปกินตับหวานกับ ต้มแซบที่เพื่อนเป๊าะกับน้องๆ ทำไว้....อยู่กับเพื่อนๆ ก็ค่อยสบายใจหน่อย....

ตกเย็นก็ทำคุกกี้กัน.....ฉันก็เกิดมีอาการ เศร้าส่งท้าย....ฉันจะเป็นอย่างนี้แหละค่ะ เป็นพวก ออกอาการช้า....ต้องรอสักพัก ถึงจะรู้สึกจริงๆ .... ตอนที่รู้สึกแล้วก็ เอาเลยค่ะ เผาเต่า....ชนิดที่แบบ นั่งอยู่เฉยๆ อยู่กับคนอื่นดีๆ นี่แหละ น้ำตามันก็ตกผัวะ ๆๆๆๆๆ ......

ลงมาอย่างไม่ขาดสาย....แต่เพื่อนก็บอก....."เอาเหอะแกเอ๊ย... เดี๋ยวก็ดีขึ้น"

ฉันเชื่อเพื่อนว่ะ.....ขอบใจมาก......

Create Date : 17 ธันวาคม 2550

Last Update : 17 ธันวาคม 2550 20:38:54 น.

9 comments

Counter : 1194 Pageviews.

อืมห์...
พูดไม่ออก..บอกไม่ถูก
เพื่อนนี่เนอะ....

แวะมาทักทายจ้า

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:23:38:30 น.

แซดด้วย เห็นใจครับ ...คนที่ไม่เคยรักใครจริง เขียนอธิบายให้ตาย เขาก็ไม่เก็ท

บอกได้ว่า ทำใจดีๆ ถ้าเป็นคู่กันจริง ยิ่งห่างมากเท่าไหร่ เมื่อเจอกันอีกครั้ง จะหวานได้ที่เลยล่ะ

หน้าที่ตอนนี้ ทำอะไร นิ

เรียนให้จบเฮอะ รักที่บ้านก็รอคุณกุสุอยู่ ...มีคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำงาน และผองเพื่อน

โดย: yyswim

วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:22:27:24 น.

เนอะพี่ปอเนอะ เด๋วก็ดีขึ้น
คิดถึงค่ะ

ป.ล. ขอแค่นี้ก่อน รี่เหนื่อยจังเลย แหะๆ

โดย: ShiEri

วันที่: 22 ธันวาคม 2550 เวลา:8:44:02 น.

ขอให้พี่ปอ หายเศร้าใจในเร็ววันนะคะ

เข้าช่วงเทศกาลแล้ว ลันล้ากันดีกว่าค่ะพี่ปอ

ออ..หนูมาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยนะคะ
เพราะหนูจะดองบลอคหนีหายไปเที่ยวค่า

เจอกันใหม่ปีหน้านะคะพี่ปอ

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 22 ธันวาคม 2550 เวลา:15:25:26 น.

Merry Christmas ขอให้มีความสุขและสมหวังในสิ่งที่มุ่งหวังนะครับ ทุกอย่างจะไม่เกินความพยายามของคุณปอ แน่นอน

โดย: yyswim

วันที่: 26 ธันวาคม 2550 เวลา:0:51:56 น.

อ่านแล้วเศร้าตามเลยแฮะ

ผู้ชายก็อย่างนี้แหละครับ ปากแข็ง

แต่ผมว่ามีพิษมีภัยน้อยกว่าพวกปากหวานแต่เจ้าชู้นะ...

ผมแวะมาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ ตั้งใจว่าจะดองบล๊อกแล้วไปเร่งเรื่องเรียนให้มันเห็นดำเห็นแดงกันไปเลย จะได้ไปทำอย่างอื่นที่อยากทำเสียที

มีความสุขมากๆ นะครับ อยู่กับเพื่อนๆ ไว้นะครับ จะได้ไม่เซ็ง

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:14:40:25 น.

แวะมาสวัสดีปีใหม่ค่ะ
ขอให้คุณพระฯ คุ้มครอง
ให้มีความสุขตลอดปี 51
โชคลาภ แก้วแหวนเงินทอง
ความรัก(แท้) จงไหลมาเทมา
ศึกษาสำเร็จในเร็ววันนี้นะคะ

โดย: me (ดอกรักเร่

) วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:20:49:53 น.

สวัสดีปีใหม่ครับคุณปอ

โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า

) วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:10:51:55 น.

ประมาณว่าเพิ่งสร่าง....
เลยมาปีใหม่กะเขาเกือบวันเด็ก
ฮี่....ฮี่

มีความสุขนะคะ...
สุขมากๆ....อยู่ข้างในใจค่ะ

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:22:03:36 น.