sometime i be like that ka....not easy to get about that but now i am get na ka

นึกว่าครูสอนไวโอลินเป็นผู้หญิง ชวนไปกินข้าวเพราะเหงา

ที่แท้ก็เป็นหนุ่ม มาทอดสะพานให้

โชคร้าย เจอลูกศิษย์เล่นตัว (โดยไม่ตั้งใจ) ซะแล้ว

ไอ้เหลืองมันนิ่งๆ เหมือนจอมยุทธในหนังจีนจริงๆ ครับ แต่ผมก็ยังไม่เคยเห็นมันแสดงฝีมือจะๆ สักที ได้แต่นิ่งรักษาฟอร์มอยู่อย่างนั้น


ผมจำไม่ได้แล้วครับว่า spring มันตกประมาณเดือนไหน ถ้าหลังหน้าหนาวก็แปลว่าไม่เกินกลางปีหน้าน่ะสิครับ ใกล้จบแล้วสิครับ แสดงความดีใจล่วงหน้าเลยแล้วกัน

ของผมเพิ่งได้รับข่าวดีเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วว่า paper ได้รับลงตีพิมพ์แล้ว ก็เป็นอันว่าหมดเงื่อนไขของ เอไอที ที่ต้องมี international paper อย่างน้อย 1 ฉบับ ที่เหลือก็เร่งเขียนงานให้สวยๆ อ่านแล้วมีน้ำหนัก อ่านแล้วน่าเชื่อถือ (ฟังเหมือนจะโกงๆ หรือ make ยังไงไม่รู้แฮะ...)

คุยกับอาจารย์แล้ว ผมว่าจะเขียนอีก 1 paper เกี่ยวกับการทดลอง ถือว่าเป็นร่างของบทสักบทหรือสองบทของเล่ม อาจารย์บอกว่า ถ้า 2 paper นี้อ่านแล้วเนื้อหาดูมีน้ำหนักมากพอแล้ว งานบางส่วนอาจจะตัดทิ้งไปเลย แล้วดันให้จบ เพราะอยู่มาจะ 5 ปีแล้ว จบช้า อาจารย์เขาต้องไปชี้แจงกับกรรมการมหาวิทยาลัยยุ่งยากอีก

ผมก็พยักหน้าหงึกๆ ยิ้มอยู่ในใจว่า เขียนหนังสือให้สวยๆ อ่านแล้วหนักแน่น อาจจะจบได้ภายใน เม.ย. หรือ พ.ค. ปีหน้าละ (โว้ย)


ตั้งเป้าอีกสักไม่เกินครึ่งปีครับ ไม่แน่คุณปอกับผมอาจจะจบพร้อมๆ กันก็ได้ (หวังว่า...)

เอาไปเลยท่านพี่
ไดแค่นี้เท่านั้นที่ทำได้
บัวน้อยๆข้างถนนจากใจ
เป็นดอกไม้ด้อยค่ามอบให้คุณ
หากไม่ใช่ทำไปเพื่อการค้า
แค่บอกว่าชอใจก็อิ่มอุ่น
อยากจะบอกขอบใจและขอบคุณ
ที่อุดหนุนพรานบ้่ยามวิกาล

ฮุ๊ยย พี่ปออ่ะ


ดีแล้วค่ะที่พี่ปอเขียนบอกไว้ เป็นการแนะนำ
เผื่ออนาคตน้องผู้นี้ จะเจอเหตุการณ์เยี่ยงนั้นบ้าง
จะได้ประเมินสถานการณ์ถืก



แสดงว่าพี่ปอของน้องก็น่ารักแน่ๆ มีหนุ่มฝาหรั่งมาชวนไปดื่มด้วย

วี๊ดวิ้ววว

พี่ปอ
กระรอกไม่เคยทำร้ายใคร
มีแต่เขา
ที่ทำร้ายกระรอก
เขาต้องการลูกกระรอก
นำไปให้ลูกเขาเลี้ยง ให้ลูกเขาเล่น
ลูกเขาเพิ่งสี่ห้าขวบเอง
รึไม่ก็เอาไปโชว์ฝรั่งในร้านอาหาร
ความคิดตื้นๆ
นึกเหรอว่าฝรั่งจะชอบ
ครั้งหนึ่งเขาเคยจับนางอาย(ลิงลม)ไปให้ลูกเขาเลี้ยง
ลิงลมครอกเดียวกับที่ผมเคยนำมาฟูมฟักก่อนปล่อยไป
แต่ลิงลมตัวนั้นที่เขาเลี้ยงคงจบลงด้วยความตาย

อีกนานไหมกว่าจะกลับเมืองไทย
บ้านของพี่ปอ

โอ้แม่กุสุมา
ขอได้ไหมใจแหว่งๆดวงนั้น
ขอไปต่อเติมดวงใจที่จางฝัน
ให้หยัดยืนผ่านคืนวันอันเดียวดาย

อย่าเอางานกลับไปบ้านด้วยล่ะ
ไปปลดปล่อยใจให้สบายแล้วมาเริ่มต้นใหม่

มันก็ธรรมดาที่ใครก็ต้องอ่อนไหว
ฉันไม่ใช่คนใจหิน
อยากถามเขาเหมือนกันว่้าทำมันทำไม
เคยมีความคิดขัดแย้งกะเขาครั้งหนึ่งแล้ว
เราก็ไม่อยากมีปัญหา
ไม่ใช่ไม่สู้คนหรอกนะ
แต่ให้ฟ้าดินลงโทษเขาดีกว่า
สบายใจกว่า

พี่ปอ รี่ก็เคยเป็นแบบนี้ค่ะ แบบเอ๋อมากๆ
เคยมีครั้งนึงที่เกือบพลาดมากๆ
เล่าให้ใครฟังก็ซี้ดซ้าดตกใจ บอกว่า "รี่เอ๊ย แกเกือบเสร็จเค้าแล้ว"

หนุ่มยุ่นหล่อเพื่อนรี่มาไทย พักตรงเกสเฮ้าส์ใกล้ MBK
พอดีฝนตกตอนรี่ไปส่งกลับ เค้าก็ชวนไปที่ห้องเลยเชียว รี่ก็เอ๋อๆ ไปก็ได้ ไม่เห็นเป็นไร รอฝนหยุดค่อยกลับ
ดีที่เกสเฮ้าส์ไม่ให้คนไทยขึ้นไปค่ะ เลยนั่งหาไรดื่มอยู่ที่เพิงใกล้ๆ
กลางวันแสกๆ รี่ก็งงจัด กล้าคิดกล้าทำแบบนั้นจริงๆหรอ

พี่ปอน่ารัก รี่ว่าคนที่ได้รู้จักและใกล้ชิดก็ต้องสนใจเป็นธรรมดาแหละค่ะ
อยู่ที่พี่ปอแหละว่าจะเปิดโอกาสให้เค้าเหล่านั้นรึเปล่า
สวยเลือกได้ แต่ไม่ยอมเลือกนี่จิ หุหุ

สงสัยเรียนหนัก

พี่จุน่ะ น่าจะไม่เอ๋อ แต่ขี้ลืม รู้ว่าตัวเองขี้ลืมเลยเก็บของไว้อย่างดีกันลืม.........


สุดท้ายลืมที่เก็บ

มอนิ่งเมืองไทยจ้ะพี่ปอ
วันนี้ว่าง เลยมาเสนอหน้านิดเนิง