Bloggang.com : O_Sole_mio : กลับมาจากอิตาลีแล้ว

กลับมาจากอิตาลีแล้ว

ห่างหายไป 1 สัปดาห์แบบแทบจะตัดขาดจากโลก cyber ไปโดยสิ้นเชิง ด้วยภาระกิจที่บอกกล่าวกันเอาไว้ตั้งแต่บล็อกที่แล้ว หลังจากเปิดโฉมหน้าในมุมมืด (เป็นชื่อเรียกแบบอ้อมๆ ของความชั่วร้าย) ของฉันเอาไว้ก่อนจะจรลี นับตั้งแต่วันเดินทาง จนวันกลับถึงเยอรมนี เป็นเวลา 8 วันพอดี สัมนาเขามีกัน 4 วัน แต่ฉันลางาน ขอครูไปเยี่ยมญาติ กะว่าจะแวะไปทักทายลูกพี่ลูกน้อง ที่ลงหลักปักฐานที่ แคว้น เอมิเลีย โรมันญ่า ในอิตาลี เพราะเธอลื่นตกร่องเตาพิซซ่า ( = ตกร่องปล่องชิ้น) แต่งงานไปกะอิตาเลียโน เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ปรากฎว่า ญาติ ของฉัน กลับเมืองไทยไปตั้งแต่เดือนมกราคม จนป่านฉะนี้ เธอยังไม่ยอมกลับ ยังจกส้มตำปูแซบๆ ทีเมืองไทยอยู่เลย

ฉันเองก็ ไม่เชิงผิดหวัง จะว่าเข้าทางก็ได้เหมือนกัน พอรู้จาก แม่ว่า หนิง (ญาติ) ยังอยู่เมืองไทย ฉันก็จัดการ เช็คตั๋วรถไฟ และจองที่พักที่เวนิส ทันที อยากเห็นมานานแล้ว ว่ามันจะโรแมนติกสมคำร่ำลือหรือเปล่า สมัยก่อนเคยอ่าน นิยายเรื่อง "เวนิสพิศวาท" เป็นนิยายรักแบบ ต่างแดนนะคะ ไม่ใช่อีโรติกแต่อย่างใด (รีบออกตัวมาก)

วางแผนง่ายๆ ไว้เลยคือ อยู่เวนิส 2 วัน 3 คืน แล้ว ไปร่วมสัมนาที่ริมทะเลสาป กราด้า ทะเลสาปที่ใหญ่ที่สุดในอิตาลี อยู่สัมนา 4 วันแล้วแวะเที่ยว มิลาโน 1 คืนก่อนที่จะบินกลับด๋อยแลนด์ ไปครั้งนี้ฉันไปเที่ยวคนเดียว เจอผู้คนที่จะมีกิจกรรมร่วมกันเฉพาะตอนสัมนาเท่านั้นค่ะ รู้สึก สนุกและ ผ่อนคลายมาก และได้ดื่มด่ำกับสิ่งที่อยู่รอบตัวอย่างเต็มที่

ซึ่งนี้เป็นข้อดีของการเที่ยวคนเดียว ที่เราสามารถหลอมตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งแวดล้อมได้โดยง่าย เปิดรับความแตกต่างทางวัฒนธรรมได้มาก เพราะไม่ได้เกาะติดอยู่กับกลุ่มก้อนของตัวเอง (ไม่รู้จะเกาะใคร) อาจจะงง วุ่นวาย ถูกบ้างผิดบ้าง เพราะไม่มีคนช่วยกันดู แต่ก็คุ้มค่า

เวนิส สวยค่ะ แต่วุ่นวาย นักท่องเที่ยวเต็มไปหมด ที่สำคัญแพงมาก ฉันใช้เงินไปประมาณ 300 กว่ายูโร ใน 3 วัน ถึงจะรวมค่ารถ ท่าที่พักในนั้น ก็ต้องถือว่า มัน อภิมหาแพงอยู่ดี ที่มันหนัก ก็เพราะฉันสติแตกไปซื้อ ของดีมีชื่อ คือ แก้วมูราโน่ มาหลายบาท ฝากคนโน้น คนนี้ ด้วย เพลินจนเงินหมด มาที่มิลาโน่ ต้อง กดเงินออกมาอีก แต่ก็เอาเหอะ ไม่ได้นอนบ้าน ไม่ได้กินข้าวบ้านน่ะ มันแพงทั้งนั้น

กลับมาแล้ว ก็เข้าสู่วงจรชีวิตแบบเดิมๆ แต่ด้วยความรู้สึกที่ มีความสุขขึ้นนิดหน่อย มีกำลังใจเล็กๆ เพราะนอกจากจะไปเที่ยวแล้ว การได้ไปสัมนาทางวิชาการ ยังทำให้รู้สึกว่า ในวงการวิจัย มันก็ยังมีอะไรน่าสนุก และน่าสนใจคเนหา และน่าทำต่อไป ดีกว่าจมอยู่กับกองงานที่ ด๋อยแลนด์แต่ไม่รู้สึกว่าอยากจะทำให้มันจบมันสิ้น หวังว่าความรู้สึกดีๆ ครั้งนี้จะไม่เป็นเพียงไฟไหม้ฟาง วูบเดียวแล้วดับลง สาธุ

Create Date : 12 มิถุนายน 2550

Last Update : 12 มิถุนายน 2550 17:21:06 น.

22 comments

Counter : 946 Pageviews.

มาได้จังหวะอัพบล็อกพอดี...

ขอต้อนรับกลับสู่เยอรมนีครับ

ได้ไปเที่ยวหลายที่แบบนี้ คงได้ชาร์จแบตมาพอสมควรล่ะมั้งครับ

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:17:25:49 น.

ดีจังครับ ได้ไปเติมไฟด้วย
สู้ๆกันนะครับ มนุษย์บนโลกใบนี้

โดย: sak (psak28

) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:17:35:22 น.

อยากไปบ้างจัง

โดย: Blinded

วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:17:53:24 น.

น่าจะมีรูปสวยๆจากเวนิสมาอวดกันบ้างนะครับ

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:17:55:43 น.

*** หวัดดีจ้า แวะมาเยี่ยม มีความสุขมากๆ และมีสุขภาพที่ดีตลอดไปนะคะ***

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:20:17:09 น.

พี่ปอ ดีจังค่ะ อิจฉาๆๆ
รี่อยากไปเที่ยวคนเดียวบ้าง

เฮมิชก็ไม่ยอมให้ไปนะ
บอกว่ารี่หลงทางแน่นอน

มีรูปสวยๆมาฝากมั้ยเอ่ย?

โดย: ShiEri

วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:23:11:19 น.

อยากดูรูปเหมือนกันค่ะ

โดย: กระพรวนน้อยเสียงใส

วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:0:08:47 น.

สวัสดีค่าพี่ปอ
กลับมาแระ ไหนรูปล่ะคะ ไม่ถ่ายมาดูเหรอคะพี่ปอขา

ไปตั้งไกล อย่าบอกนะว่าไม่ถ่ายรุป งุงิ

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:0:55:45 น.

เข้ามาสวัสดีตอนเย็นค่ะ...หนูปอ

อิจฉาจังได้เที่ยว...วันหลังลงรูปให้ดูบ้างนะค่ะ...

โดย: nong_taky

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:16:39:06 น.

...ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยม...

...

โดย: nong_taky

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:14:18:56 น.

อยากฟังอะไรมันๆ เปิดสมองไหมครับ ไปดูที่กระทู้นี้เลยครับ เป็นบันทึกเสียงการบรรยายเรื่อง Learning Organization & Knowledge Management โดย ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ

//www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X5523944/X5523944.html

ว่าแล้วก็เอาไปแปะไว้ที่บล็อกผมด้วยดีกว่า

ขอให้พ้นวิกฤติชีวิตช่วงนี้ไปได้ด้วยดีนะครับ

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:16:08:52 น.

หนูปอมาอัพบล็อกซักที่ดิ...

มาชวนไปอ่าน...เด็กหอ...หึหึ...ของพี่

วันหยุดนี้มีความสุขมากๆนะ...

โดย: nong_taky

วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:15:54:59 น.

มาต้อนรับกลับบ้าน (คุณ) ช้าไปนิ๊ดด...
แต่ก็ยังทันอยู่ใช่ไหมคะ

แปะรูปตอนไปเที่ยวด้วยสิคะ
แล้วก็เล่าบรรยากาศที่เวนิสหน่อยค่ะ

โดย: ดอกรักเร่ (ดอกรักเร่

) วันที่: 23 มิถุนายน 2550 เวลา:5:51:50 น.

พี่ปอขา หนุไม่ได้โผล่มาหลายวัน พี่ปอก็ทิ้งบลอคให้ร้างเลยนะเนี่ย

หนูอัพบลอคแล้วค่ะ แบบขี้เกียจๆ ตามประสาคนขี้เกียจๆนั่นแลค่ะ

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:21:02:23 น.

อุ๊ย..ลืมหยอดว่า คิดถึงพี่ปอมั่กมากกก

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:21:05:15 น.

เป็นอย่างไรบ้างครับ หวังว่าคงจะสบายดีนะครับ สงสัยจะงานยุ่ง

ผมก็เหมือนกัน หัวปั่นเลย

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 27 มิถุนายน 2550 เวลา:11:08:58 น.

นู๋ปอจ๋าที่สัญญาว่าจะอัพรูปหล่ะจ๊ะ

เรียนยุ่งมากเลยเหรอ...

สู้ๆนะ...

โดย: nong_taky

วันที่: 29 มิถุนายน 2550 เวลา:14:06:04 น.

หวัดดีค่า..พี่ปอ

ยังจำแพรได้อยู่รึป่าว หายไปนานมาก ๆ ๆ ๆ ๆ

พี่ปอไปเที่ยวเวนิสมาเหรอคะ น่าอิจฉาจิง ๆ เรย เอารูปมาให้ดูกันมั่งเด้...

โดย: แพร (Conglomerate

) วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:15:08 น.

พี่ปอ หายไปหนาย
ครายจับพี่ฉานปายยย

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:12:05 น.

เพื่อนๆคะ เมื่อเช้าได้เข้าไปดูบล็อกของคุณจอมแก่นแสนซน เห็นว่าเป็นเรื่องเร่งด่วนมากที่เราต้องช่วยกันเรื่องที่ You Tube ได้ลงภาพหมิ่นในหลวงของเรา แต่เราช่วยกันยับยั้งเรื่องนี้ได้นะคะ ขอให้ทุกคนติดตามเรื่องนี้ได้จากบล็อกของคุณจอมแก่นแสนซนตามลิ้งค์ข้างล่าง

บล็อกคุณจอมแก่นแสนซน

ส่วนลิ้งค์นี้ลงชื่อเพื่อถอดคลิปออกจาก You Tube ค่ะ

ลงชื่อเพื่อในหลวง

โดย: ฝากเธอ

วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:21:54 น.

ความรู้สึกดีๆ จะอยู่กับคนที่มองโลกในแง่ดีครับ

ขอให้มีรูปหรือเรื่องที่ได้พบเห็น นำมาฝากในบล๊อกบ้าง

โดย: yyswim

วันที่: 5 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:50:25 น.

ตราบใดที่ยังเรียนไม่จบ สภาพจิตใจผมก็คงยังไม่ปกติหรอกครับ คุณปอมีเพื่อนกลุ้มใจเรื่องเรียนอยู่อีกหนึ่งคนแน่ๆ อย่างน้อยก็คงอีกปีกว่าๆ

ผมเพิ่งได้รับร่างบทความที่ อ.ที่ปรึกษา ส่งคืนมา เป็นการแก้ไขรอบที่สาม ปริมาณจุดที่ต้องแก้ไขก็ยังเยอะเหมือนสองรอบแรก ถามคนเก่าๆ ที่เคยทำกับ อ. คนนี้ มีอยู่คนหนึ่งที่แก้ไปแก้มากันอยู่เกือบร้อยรอบ

ใช้เวลาเกือบสองปีกว่าจะได้ 1 paper บ้าไปแล้ว...

ผมคงไม่รอถึงร้อยรอบหรอกครับ ถ้าใกล้รอบที่สิบเมื่อไรผมก็คงจะไปถามเขาแล้วล่ะครับว่าเมื่อไรจะมีจุดจบสักที

งานเขียนน่ะครับ อ่านทีไรมันก็ต้องมีจุดที่อยากจะแก้ทุกครั้งไปอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ต้องหาจุดสิ้นสุดให้ตัวเองให้ได้ ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่เสร็จสักที ไม่ต้องทำอย่างอื่นกันพอดี ส่งไปยังไง reviewer ก็ต้องแก้ของเราอีกอยู่ดี ไม่รู้ว่าจะแก้กันเองก่อนให้เมื่อยตุ้มทำไม เห็นว่าพอไหวก็ส่งไปให้ทางโน้นเขาแก้เถอะมั้ง...

เจอ อ. แบบนี้ ปวดหัวเหมือนกัน

ขอให้คุณปอผ่านพ้นช่วงเวลายุ่งๆ ไปได้ด้วยดีนะครับ เครียดมากๆ ก็ค่อยๆ แก้ไปทีละเปลาะนะครับ

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 5 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:13:57 น.