Bloggang.com : weblog for you and your gang
จงยิ้มเถิดน้องสาวเจ้าผมนิ่ม เพราะรอยยิ้มเจ้าเติมแต้มโลกแจ่มใส
Group Blog
ตามใจปาก
หนึ่งวันในชีวิต
เที่ยวไป สวี วี่ วี
ดื่มด่ำตามเพลง
ฟ้าคงลิขิตมา
ดี่ม ดื่ม ดื่ม ให้ลืมเธอ
กลอนพาไป
เล่มโปรด
Porque es la vida
<<
ตุลาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
10 ตุลาคม 2550
ปกติ....หรือ ไม่ปกติ...
All Blogs
กว่า หกปี ที่เปลี่ยนไป
รับแท็ก 70 ข้อ เลยต้องขอตอบ....
เล่าไปเรื่อย....(กิน)...เหล้าไปเรื่อย
Flexible lady และคืนเบียร์ดำ
ฉันซื้อกุหลาบให้ตัวเอง....แต่....
What's happened to the Guru?
ปิ๊กมาแล้วเน่อ
อะไรกันนี่
นิ่ง
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๑
จากกัน..
สุราเมรยะ..บางทีก็ดีนะ...
ถามตัวเองกี่ที...
ถึงว่า... อยู่มาจนป่านนี้...เฮ้อ..
ค่ำคืนยาวนานกับงานวิทยาศาสตร์
เพื่อนเจอเพื่อน....ภาคแรก...บ่ายวันหนึ่งที่เบอร์ลินกับอ้ายบ่าว...
แทกความงาม....พยายามสุดๆ แล้วจริงๆ....
ตอบ Tag หางว่าว จาก... พรานบุญ ค่ะ....
Tag ผู้ชายในฝัน รับตะขาบมาจากน้องกระต่ายลงพุง ตะลุง ตุ้งแช่
ปกติ....หรือ ไม่ปกติ...
...คลั่ง....
มีทั้งเรื่องไม่สบายใจ...เรื่องดีใจ....โล่งใจและน่าใจหาย.....แต่เราต้องสู้ต่อไป
กลับจากเกาะอังกฤษด้วยสภาพ....โทรมสุดๆ...
เกือบจะไร้ความรู้สึก.........
ไปเรื่อยๆ
เปรี้ยวซ้า....
สติแตก
กรกฏา
เรื่อยเปื่อย ตารางชีวิต และกิจกรรมต่างๆ
กลับมาจากอิตาลีแล้ว
ความชั่วนานาประการ
อย่างนี้เรียกว่าข้อดีได้หรือเปล่า?
เซ็งตัวเอง....
ลมบ้ากะ....(อี)หมูพะโล้
เป็นไปได้ไหมที่เราจะได้ทุกอย่าง
อีกครั้งกับการตกวังวนละคร youtube : เลือดขัตติยา
(วิ)วาทะอีสเตอร์
ฟื้นคืนชีวิตและ ติดละคร Episode II: รหัสริษยา, แคนลำโขง
ฟื้นคืนชีวิต และติดละคร Episode I: โซ่เสน่หา, ทางผ่านกามเทพ, แก้วตาพี่
ชีวิต... เหมือนเรือลำหนึ่ง...
อารมณ์แปรปรวน และการจัดการกับอารมณ์แปรปรวน
เสาร์-อาทิตย์ อันแสนจะขี้เกียจ
ยักย้ายส่ายสะโพก แบบบราซิล ต้อนรับเทศกาลคาร์นิวาล
ขาวโพลน
ปวดเฮดด มากๆ
ความจริง และความฝัน (บ้าๆ) รวมกันเป็นอีก 5 ประการ กับการถูกแถกรอบ3
ทำไมถึงทำกับฉันได้ .....เจอ Tag . แทร็ก แทร็ก แทร็ก แถร่ แทร็ก
She's in trouble!!!!!!!
ปณิธานปีใหม่
และแล้วก็หลั่งน้ำตา
ของเล่น และของขวัญวันคริสต์มาสค่ะ
เพลงรัก
วันนี้ไม่มีอยากไป....
อยากเป็นคนดี รู้หน้าที่....
5 ธันวา ทั่วหล้าน้อมสดุดี
เขมือบ......เร็วกว่านรก
ติดคุกในด๋อยแลนด์.........
รายงานสถานการณ์ปัจจุบัน
ติดแหง็ก.....
เมื่องาน....มันไม่เดิน..
เมื่อแดดส่องมา.....
เหมือนวันนี้จะดีกว่าเมื่อวาน
เหนื่อย และเบื่อ
ศุกร์ นี้ได้ฤกกษ์ท่องราตรี
เขาว่า วันนี้มันจะติดลบ!!!!!!!!
เงือกสาว เจอดี
นอน ....ไม่หลับ
ได้ฤกษ์เขียนกะเขาซะที....
ปกติ....หรือ ไม่ปกติ...
คราวก่อนคลั่งไปเล็กน้อย...ถึงมากที่สุด...แปรปรวนเป็นปกติ....เมื่อไหร่ไม่แปรปรวนนั่นแหละ แปลว่าผิดปกติ...
ดูปฏิทินชักเริ่มหนาวๆ เวลาแห่งชีวิตนักเรียนตรู หดลงทุกวัน..... เอาไง เอากันวะ....สู้แค่ตาย....เฮือก....กระเดือก.... กระเดือก....
วันอาทิตย์ไปมิวนิคมาค่ะ เป็นวันสุดท้ายของ October fest (งานเบียร์) พอดี ทั้งเมืองคึกคักน่าดู คนมิวนิค เขาร่าเริงนะคะ แล้วก็ท่าทางภูมิใจ๊ ภูมิใจกับความเป็นชาวบาวาเรีย แต่งตัวมาเที่ยวงานกันด้วยชุดพื้นเมืองกันเยอะมาก ไม่ว่าจะวัยรุ่น ลูกเล็กเด็กแดง ชุดน่ารักเชียว ผู้หญิงเป็นชุดกระโปรงเอี๊ยม ทับเสื้อลูกไม้ คอเหลี่ยม แล้วก็คาดผ้ากันเปื้อน (แน่นอนค่ะ คุณเธอโชว์อึ๋ม ยก ยัด ดัน กันสุดๆ ...ฉันเป็นผู้หญิงยังมองด้วยความตกกะใจ
) ส่วนผู้ชาย เป็นกางเกงหนังขายาวแค่เข่า แล้วมีสายเอี๊ยม ใส่ทับเสื้อผ้าฝ้าย ที่มันดูพองๆ หน่อย (ชอบมากค่ะ เหมือนเสื้อดวลดาบของ Zorro) มีหมวกประดับขนนกด้วย.....น่ารักมั่กๆ ยิ่งเห็นหนุ่มๆ วัยละอ่อนใส่ ยิ่งน่าเอ็นดู อิอิ
ฉันไม่ได้ไปกินเบียร์กะชาวบ้านเขาหรอกค่ะ เพราะไม่ชอบ เสียแรงมาอยู่เยอรมันหลายปี จริงๆ รสชาติมันก็ดีนะคะ มีให้เลือกหลากหลาย อีกต่างหาก แต่ความคิดมันฝังหัวเสียแล้ว (ไม่แก่ดัดยาก) เข้าผับทีไรไม่ ไวน์ ก็เหล้าไปเลย (แล้วทำกร่างบอกชาวบ้านว่า ไม่กินหรอกเบียร์ อัลกอฮอล์มันต่ำ
) ฉันไปดูโอเปร่า ค่ะ เรื่อง Tosca เรื่องนี้ดูเป็นรอบที่สองแล้ว ชอบ คราวนี้นั่งรถไฟไปดูถึงมิวนิค หอบชุดราตรี ลากหางไปด้วยนะ...
ขาไปเกือบตกรถไฟเพราะ ตกรถเมล์ที่จะไปสถานีรถไฟ เหลือเวลาน้อยมาก จะโทรเรียกแทกซี่ก็ไม่ทัน...ก็เลยวิ่งไปค่ะ....เสี่ยงดวงสุดๆ กะว่าค่อยเรียกแทกซี่ตามทาง ขณะที่ฉันกำลังห้อเป้นหมาแล่นอยู่นั่น ดวงตาก็เหลือบไปเห็น รถคันหนึ่งจอดอยู่ ท่าทางเหมือนกำลังจะออกเดินทาง ฉันตัดสินใจฉับไวพุ่งเข้าไปหาทันที แล้วถามว่า " Fahren Sie in die Stadt" (เข้าเมืองหรือเปล่าคะ) " Darf ich mit fahren" (ขอไปด้วยคนค่ะ) คุณลุงคุณป้าและลูกชายหนุ่มหล่อ ทำหน้างงสุดขีด ที่อยู่ดีๆ ถูกวัตถุดำจู่โจม
แต่เขาใจดีมาก เรียกให้ฉันเข้าไปนั่งข้างคุณป้าในรถ แล้วขับไปส่งที่สถานีรถไฟ ฉันพร่ำขอบคุณเป็นหลายๆ รอบ......พยายามถามชื่อเสียงเรียงนาม ขอเบอร์โทร และนามบัตร แต่คุณป้าบอก ไม่เป็นไร "Schon Gut, Schon Gut" (โชน กู้ท โชน กู้ท) ฉันไปถึง เขาประกาศรถเข้าชานชลาพอดี รีบยกมือไหว้ขอบคุณแล้วเผ่นลงจากรถ...วิ่งไปเจอสาวขวัญนั่งลุ้นรอฉันอยู่ ....
พอเล่าให้ฟังเท่านั้นแหละว่ามาถึงได้ยังไง เฉียดฉิวขนาดนี้....หญิงน้องอัศตรรย์ใจในความ unorganize ผสมความบ้าบิ่น ใจกล้าหน้าด้านของฉัน......โห โชคดีที่เกิดมาหน้าหนาเป็นถนนคอนกรีต....เลยกล้าขอเขาติดรถมา....คุณคนเยอรมันครอบครัวนี้ก็ใจดีเหลือเชื่อ....น้องดำกล้าขอ...คุณป้ากล้าให้ค่ะ....
ดูสิ พฤติกรรมของฉันเป็นสิ่งที่เพื่อนฝูงใจหาย ใจคว่ำและพร่ำประณามไม่เว้นวาย.... ตั้งแต่ไอ้เรื่องตกรถเป็นประจำ..... ไปจนถึงเรื่องกล้าไปคุยกะคนแปลกหน้า.....ไปไหนก็คุยกะคนเขาไปทั่ว....บางทีมีท่านสุภาพบุรุษชรามาจ่ายค่ากาแฟให้ก็มี...(ไม่รู้จะดีใจ หรือ เสียใจดี)...เคยโดน ตาไมค์ด่า ครั้งหนึ่งว่า....
"ไม่คิดระแวงมั่งหรือไง ว่าใครเขาจะหวังอะไรจากตัวเอง" อ้าว....ไอ้เราก็พาซื่อ ตอบไป
" ใครจะมาหวังอะไรจากช้าน....โอ๊ย ไม่มีอะไรจะให้ใครหรอก" โดนด่าอีกรอบ
"แต่ฉันว่าฉันรู้นะ.... ว่ามันหวังอะไร จากเธอ.... จะต้องให้บอกไหม....ทำไมไม่รู้จักระวังตัวมั่ง"
อึ้งไปเลย.....ฮ่วย...ใครจะหวัง ก็หวังไปเหอะ ฉันไม่มีอะไรจะให้ แล้วฉันไม่ได้เดินตามชาวบ้านเข้าโรงแรมนะ ก็แค่ฉันนั่งกินของฉัน แล้วคนอื่นเขามาoffer น่ะ จะเอาเงินไปยัดเยียดคืนเขาก็ไม่เอาหรอก....ฉันก็แค่ขอบคุณแล้วก็ไปตามทางของฉันเอง... ทำไมถึงคิดว่า ฉันเอาตัวเองไปล่ออาชญากรรมขนาดนั้นด้วยล่ะ.. (ถ้าไปกะเธอก็ไม่มีใครกล้ามาเหล่หรอก...เชอะ.. อีราหูอมจันทร์)
นั่นออกนอกเรื่องไปเล่าความหลังอีกละ .....
เล่าเรื่องโอเปร่าต่อ ...นางซินเอาชุดไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เดินลากหางออกมาชมการแสดง หน้าระรื่น สาวขวัญเธอ happy สุดๆ ได้แต่งตัวสวยเช้ง รองเท้าสูงปรี๊ด เดินหนีบกระเป๋าเหมือนVictoria Beckham ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เห็นน้องมีความสุข ป้าก็ดีใจนะหนูนะ..... แต่โอเปร่า น่าผิดหวังนิดหน่อย เพราะโรงใหญ่ขนาด เมืองมิวนิคเนี่ย เหตุไฉนคุณพระเอกร้องไม่ค่อยดีเลย...คุณตัวร้ายก็อีกคน ...เจอนางเอกฆ่าตายอนาถทั้งคู่ (หมายถึงการร้องเพลงค่ะ) ...นางเอกร้องดีจริงๆ ค่ะ เธอเป็นสาวจีนนะคะ แต่มาร้องโอเปร่าในเยอรมัน....ไม่ธรรมดา....
เอาล่ะค่ะ โอเปร่าจบ ฉันก็ลากชุดราตรีไปรอรถไฟที่สถานี เพื่อกลับบ้าน เดินทางแค่ 4 ชั่วโมงเองค่ะ (บ้าบิ่นสิ้นดี)
เปลี่ยนชุด....ขึ้นรถไฟปุ๊บก็จัดการลบหน้า ล้างหน้า แปรงฟัน แล้วโบ๊ะซีรั่มกันหน้าเหี่ยว.....ก่อนจะนอนตายบนรถไฟ..... กลับถึงบ้านตีห้าของวันจันทร์ นอนต่อแล้วไปทำงานตอน 11 โมงเช้า.....โทรม สุดขีด.......
เมื่อวานก็ต้องทำงานจนถึง เที่ยงคืนกว่า....สมน้ำหน้าตัวเองไปเที่ยวแล้ว ก็ต้องชดใช้กรรม....วันนี้ก็เอาหน้าผีๆ มาทำงานต่อ ค่ะ......
น่าสนุกไหมคะ ชีวิต แต่แบบว่านะ....ใช้สังขารไม่บันยะบันยัง....โทรมเลย
ปล.
คุณไมค์กลับจาก holidays ที่โดมินิกันรีพับลิกแล้ว เมื่อวานคุณเธอมารับไปกินกลางวันด้วยกันที่โรงอาหาร (โชคดีที่แอ๊บสวยพอดี
) หน้าเธอตามีร่องรอย sun tan เล็กน้อยมากๆ ตากแดดให้ตายก็ได้แค่สีมะเขือเทศล่ะค่ะ ....
......
....ก็นะมาหาทั้งที ก็ไปด้วยสิคะ...(เลิกโง่ วิ่งไปซ่อนแอบแล้ว...เวลามีน้อยค่ะ)...คุยกันหวานมากค่ะ (แดกดันค่ะ แดกดัน
) พี่แกบ่นเรื่องทะเลาะกะตาจอห์น แล้วก็มาถามคำถามปรัชญาศาสนาร้อยแปด...ร่ำๆ จะทะเลาะกันเอง....เพราะไม่มีใครยอมฟังใคร....สุดท้ายเราก็ต้องแพ้มันอยู่ดี เพราะพูดกันเป็นอังกฤษอ่ะ ฉันพูดเก่งกว่าก็แค่ภาษาไทยน่ะค่ะ เยอรมันกับสเปนมันก็เก่งกว่าหมด...อึดอัด..อึดอัด.... แต่เอาเหอะ ได้เจอกัน ถกกันมั่งก็ดีกว่าไม่ได้เจอเลย...
ปล2. อัพลอนดอนแล้วเด้อ ตามลิงค์
เที่ยวเกาะอังกฤษ....วันที่ 2 : จานด่วนชมลอนดอน
แวะแปะรูป เพิ่มเติมค่ะ กลัวไม่เห็นภาพ
รูป 1 สาวน้อยในชุดพื้นเมือง บาวาเรีย
รูป 2. แวะถ่ายรูปตรงน้ำพุทางเข้า เมืองเก่า มิวนิค พี่น้องสองสาวโพสท่าน่ารักเชียว
รูป 3. เดินเข้าประตูเมืองแล้วจ้า....
รูป 4. ขาวฟ้า ธงบาวาเรีย...
รูป 5. ยอดโบสถ์หัวหอมคู่ สัญลักษณ์เมืองมิวนิค หรือ ภาษาด๋อยเขาว่า มึนเช่น....
รูป 6. หนุ่มนักดนตรีในโรงเบียร์ ใส่กุงเกงเอี๊ยมหนัง
รูป 7. กุสุหน้าโรงโอเปร่า ถ่ายรูปกับคู่แฝด หมูป่า ค่ะ
Create Date : 10 ตุลาคม 2550
Last Update : 12 ตุลาคม 2550 18:41:05 น.
15 comments
Counter : 1566 Pageviews.
Share
Tweet
น่ามีรูปด้วยง่า
โดย:
p_tham
วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:21:13:00 น.
ชุดราตรีมีหาง ..ไง๊ ผมนึกไปถึง จูเลีย โรเบิร์ตในชุดราตรีมีหาง สีแดง ไปดูโอเปร่าใน Pretty Woman กะพ่อพระเอก ไม่ได้
คุณปอ สวมชุดสวยแบบนั้นหรือครับ? อิอิ อยากดู
ชุดประจำท้องถิ่นแบบบาวาเรีย ผมก็ซื้อแบบเป็นรูปโปสการ์ดกลับมาครับ สวยดีจริงด้วย
โดย:
yyswim
วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:22:40:47 น.
โลกของพี่กว้างจังเลยเน้อ ลงรูปด้วยดิ แบ่งกบในกะลาดูบ้างนะ
โดย:
ตาพรานบุญ
วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:2:38:15 น.
หวัดดีครับคุณปอ
ตอนนี้ที่เมืองไทย เจ็ดโมงเช้า
อากาศดีมากเลยครับ
สู้ๆๆๆๆๆนะครับ
รอน้ำดีอย่างคุณปอ
มาช่วยขับไล่น้ำเสียที่มีอยู่ในประเทศครับ
อิอิอิ
บ้านเมืองวุ่นวายไปหมดแล้วครับ
อยากเห็นคนเก่งๆมาช่วยพัฒนาบ้านเรา
เอ๊ะ...ว่าจะมาให้กำลังใจคุณปอสู้ๆกับเรื่องเรียน
ไหงพูดเหมือนจะยุให้คุณปอกลับมาเป็น สส. เนี่ย 55555
มีความสุขมากๆนะครับ
ขอให้คุณปอเรียนจบ และได้คะแนนสูงๆครับ
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:7:38:09 น.
หวัดดีอีกครั้งครับคุณปอ
ขอให้รักจงเจริญ เด้อ...
^
^
^
เหมือนแฝงอารมณ์ประชดประชันอยู่ในที
หุหุหุ
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:15:04:36 น.
@คุณ p_tham@
อยากลงรูป แต่กลัวจะเยอะเกิน เดี่ยวเอามาลงแซมๆ หน่อยดีกว่าค่ะ
@คุณสิน@
แหม...คุณสินเป็นคนดี มองโลกในแง่ดีมากค่ะ ที่จินตนาการกุสุ คล้าย จูเลีย โรเบิร์ต crazy woman น่ะพอไหวค่ะ แต่ไม่ใช่ pretty woman แน่นอน....ฮ่า ฮ่า ฮ่า ....
@คุณก๋า@
ปอก็นั่งน้ำเน่า อยู่นี่ทุกวัน เอาตัวเองจะไม่รอด.... แก้ปัญหาตัวเองไปวันๆ อย่างเก่งก็ได้แค่ปลอบใจเพื่อนๆ จะไปแก้ปัญหาสังคมได้หรือเปล่าก็ไม่รู้.....
อ้อ...ขอให้รักจงเจริญ......นี่เปล่าประชดประชันนะคะ.... มันเป็นอารมณ์ของคนที่ยอมแพ้แล้วอย่างราบคาบมากกว่า.....สาธุ
โดย: null (
O_Sole_mio
) วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:16:22:54 น.
แวะมาทักทายครับ ...อย่ายอมแพ้ พลังอยู่ที่ใจนะครับ...
โดย: RB.515 (
muansuk
) วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:18:52:49 น.
อิๆ
มาฟังถ้อยคำรำพันค่ะ
โดย:
ชมจันทร์
วันที่: 12 ตุลาคม 2550 เวลา:13:20:21 น.
เดินสายอย่างกับนักร้องลูกทุ่ง
ถึงเวลางานก็ทำเต็มที่ล่ะครับ เวลาเที่ยวก็ให้มันสุดๆ ไปเลย
อาทิตย์หน้าผมมีสัมมนาเกือบทั้งอาทิตย์เลย ก็เลยจะหายหน้าหายตาไปสักพักใหญ่ๆ ครับ เลยเปิดเพลงทิ้งไว้ให้ฟังที่บล็อก
ฟังครั้งแรกก็โดนใจเลยครับ เฮ้อ... อยากไปนั่งปล่อยใจอยู่ริมทะเลเหมือนในเพลงจริงๆ
โดย:
คนทับแก้ว
วันที่: 12 ตุลาคม 2550 เวลา:15:24:12 น.
พี่ปอเปลี่ยนพื้นหลังใหม่ด้วยยย กรี๊ดดดด
สดใสไฉไลขึ้นเป็นกองเลยค่ะ
วันนี้มาดูรุปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาอ่าน เพราะดึกแล้ว พี่ปอคงไม่ว่ากันนะคะ
พอดีก็เพิ่งอัพบลอคเหมือนกันค่ะ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มกว่าแล้ว
โดย:
กระต่ายลงพุง
วันที่: 14 ตุลาคม 2550 เวลา:1:31:46 น.
มาอ่านต่อแล้วฮ่าพี่ปอฮ๊า
อ่านไปลุ้นไปว่าพี่ปอจะตกรถไฟอ๊ะป่าว
พี่ปอทำไปด๊ายย แต่ว่า ไอ้โบกรถคนไม่รู้จักนี่น้องกุต่ายน่อยก้เคยทำนะ
ไปอุบลอ่าพี่ปอ แล้วขากลับ จะต้องรีบถ่อไปขึ้นเครื่อง เวลาไม่ทันแล้ว ถนนหนทางก็ไม่รู้จัก เห็นน้องคนนึงขี่มอเตอร์ไซค์มาพอดี
เลยให้เค้าไปส่งด่วนหน่อย ตอนแรกจะจ้าง แต่น้องเค้าไม่เอาสตางค์
ว่าแต่พี่ปอ ถ่อไปดูโอเปร่าไกลขนาดนั้นนี่ แสดงว่าต้องชอบมากจริงๆนะคะ
ทุ่มทุนสร้างมั่ก
เห็นรุปพี่ปอชัดๆแล้ว พี่ปอยังเอ๊าะอยู่เลยอ่า
ถ้าเดินกับน้อง พอกล้อมแกล้มเป็นร่นเดียวกันได้นะคะ แหะๆุ
ป.ล.เพลงที่บลอคน้องมันเศร้าจริงๆพี่ปอ ช่วงนี้ฟังแต่เพลงนี้ ฟังแล้วหดหู่ตลอดเลย ชีวิตหนู
โดย:
กระต่ายลงพุง
วันที่: 14 ตุลาคม 2550 เวลา:15:29:54 น.
โอโห้...ชุดน่าจะหรูเริ่ดมากๆๆๆๆๆ...อยากเห็นจัง...เนี้ยะสงสัยป้าน้องต้องไปหัดฟังโอเปร่ามั่งล่ะ...แบบอยากใส่ชุดสวยๆอย่างหนูปอ...อิอิอิ
กินเจก็ไม่ยากอะไร...แรกๆมันจะหิวเร็วหน่อยหนู...เพราะของเจย่อยง่าย...ก็ให้ดื่มน้ำเต้าหู้...หรือทานผลไม่ระหว่างมื้อไป...แต่ทานไปนานๆ...ก็สบายแล้ว...อาหารเราก็ทำแบบที่เราชอบทาน...เด๋วนี้ของเจมีแยะทำเองประหยัดกว่าซื้อ...เพราะป้าน้องถือมากเรื่องเบียดเบียนกระเป๋าเงินตัวเองเนี้ยะปาบสุดๆ...อิอิอิอิ
โดย:
nong_taky
วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:13:06:14 น.
เพิ่งกลับมาจากการเดินทางไกล กลับไปหาคนรัก
และแวะเติมรักระหว่างทางเท่าทีพอหาได้
เหนื่อยเลยพี่ บรรทุกความรักมาเต็มคันรถเลย
ความรักจากบ้าน
เอามาเป็นฟืนเติมไฟชีวิตที่แหว่งเว้า
บนโลกเบี้ยวๆใบนี้
โดย:
ตาพรานบุญ
วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:23:34:14 น.
หวัดดียามเช้าครับคุณปอ
เชียงใหม่กำลังอากาศหนาวแล้วนะครับ
ผมถ่ายรูปเก่งเหรอ หุหุหุ
ไม่อยากบอกความจริงเบื้องลึกเบื้องหลังให้รู้
ว่าผมถ่ายรูปครั้งละ 2-300 รูป
พอมาเลือกจริงๆ เหลือไม่ถึงครึ่งหรอกครับ
55555 เก่งในการคัดทิ้ง
ถ้าเป็นกล้องที่ใช้ฟิล์มเหมือนเมื่อก่อน
ก็ล้มละลายไปแล้วครับ 5555
อาศัยถ่ายเผื่อเสียเยอะๆน่ะครับ
มีความสุขมากๆนะครับคุณปอ
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:7:24:56 น.
หวัดดีค่า พี่ปอ
แวะมาเยี่ยม มาเยือนหลังจากหายไปพักใหญ่ ๆ
พี่ปอได้ไปเที่ยวด้วย ดีจังเลย แพรยังไม่ได้ไปไหนเลยอ่ะค่ะ ชีวิตมีแต่มหาลัยกะ..มหาลัย
อยากไปดูโอเปร่ากะเค้าซักครั้ง แต่ภาษาไม่กระดิกหูเลยอ่ะค่ะ ฟังเฉย ๆ ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องเรย ไปฟังโอเปร่า คงได้แต่เอาบรรยากาศ แหะ ๆ ๆ
กลับมาใช้ชีิวิตปรกติแล้ว ตั้งใจทำงานนะเคอะ
ปล. เด็กชุดพื้นเมืองคนแรก เค้าโกรธใครอยู่ป่่าวอ่ะคะ
โดย:
Conglomerate
วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:11:56:00 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
O_Sole_mio
Location :
TH Germany
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
O_Sole_mio
โสดในซอย
กะว่าก๋า
คนทับแก้ว
DesperateMommy
Conglomerate
อิงจ๋า
กระต่ายลงพุง
ShiEri
ลุงกล้วย
yyswim
กุมภีน
law of nature
nong_taky
ดอกรักเร่
ตาพรานบุญ
apple juice
Webmaster - BlogGang
[Add O_Sole_mio's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
น่ามีรูปด้วยง่า