Bloggang.com : O_Sole_mio : เรื่อยเปื่อย ตารางชีวิต และกิจกรรมต่างๆ

เรื่อยเปื่อย ตารางชีวิต และกิจกรรมต่างๆ

ไม่ได้ เขียนบล็อกนานเป็นเดือนเลยคราวนี้ ตั้งใจเป็นดิบดีว่าจะเอา เรื่อง เที่ยวเวนิสมาลง ก็ทยอยๆ เขียนไป แต่ว่า พี่น้องบล็อกที่รักคะ กุสุมา งานยุ่งเหลือเกินคะ ตอนนี้เขียนไปได้ยาวมากแล้ว แต่ก็ยังไม่จบน่ะค่ะ (ตามสไตล์ น้ำท่วมทุ่ง) ขอเหน็บๆ ไว้ก่อนนะคะ จะพยายามเอามาลงโดยเร็วพลัน (เมื่อเขียนเสร็จนะคะ)

จะว่าไปการเขียนบล็อกนี่มันก็ต้องรอ อารมณ์ตกผลึกเหมือนกันนะคะ แล้วอารมณ์จะตกผลึกได้ ก็จะต้องเมีเวลาน่ะค่ะ อย่างวันนี้มาเขียน เพราะมีเวลาเล็กน้อย (ก่อนจะวิ่งตาเหลือกไปตามเสียงของ timer) และทนคิดถึงทุกท่านไม่ไหว (ลิเก จริงๆ เลย 555)

วันนี้ขอเล่าเรื่อง ว่า ที่หายๆ ไป แล้วก็ไม่มีเวลานี่ ไปทำอะไรมา ฉันไม่ไก้ไปไหนค่ะ อยู่ที่เยนา เยอรมนี ตามปกติ ส่วนทำอะไรอยู่ถึงไม่ได้มาอัพบล็อกนั้น จะเล่าให้ฟังค่ะ

จริงๆ จะเล่าทำด๋อยอะไรไม่รู้อ่ะ ฉันจะมา ไม่ มา อยู่หรือไป มัน มีนัยสำคัญต่อโลกใบนี้ไหมเนี่ย

เอาวะ เรื่องนี้มันเป็นวัตถุดิบเขียนบล็อกที่สะดวกใช้ที่สุดนี่นา อิอิ

1 : ทำงานค่ะ

ตอนนี้กินเงินเดือนสถาบันวิจัยอยู่ค่ะ มีให้กินไปจนปลายปี หลังจากนั้นอาจไม่มีจะกิน ดังนั้นต้องเร่งทำงานค่ะ เผื่อเจ้านายจะเมตตา เลี้ยงดูต่อไปในกรณีที่จำเป็น (กรณีที่จำเป็น = ยังเรียนไม่จบ) ช่วงนี้ทำงานเยอะมากค่ะ เช้ายันเย็น จันทร์ถึงอาทิตย์ เหนื่อยค่ะ

แต่ขนาดงานเยอะๆ ยังอุตส่าห์เจียดเวลาไปทำอย่างอื่น ตามรายการข้างล่างนี่ล่ะคะ

2: เรียนภาษาสเปน

ฉันเริ่มเรียนภาษาสเปนเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แต่ หยุดไป 2 ปี เพราะเบื่อและทรมานกับการที่จะต้องเรียนภาษาสเปนจากชั้นเรียนที่สอนเป็นภาษาเยอรมัน ยิ่งในชั้นที่ครูเป็นคนเยอรมันจะทรมานเป็นทวีคูณ .....เพราะเขาพูดสเปน แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนว่าได้ยินภาษาเยอรมัน

ฉันเลยเลิก แล้วเปลี่ยนไปเรียนเต้นรำแทน

มาปีนี้รู้สึกอยากเรียนภาษาสเปนต่อ ก่อนที่กลับเมืองไทยแล้วจะไม่มีโอกาส พอกลับไปเรียนอีก ก็ปรากฏว่าฉันชอบวิธีการสอนของครูคนนี้ เลยเรียนสนุก จริงๆ ต่อสัปดาห์ เรียนเย็นวันพุธแค่ 1 ชั่วโมงครึ่ง (เพราะมีเวลาไม่มาก บางทีงานในแลปต้องยืดเยื้อไปจนถึง 3-4 ทุ่ม เลยต้องให้มีวันว่างๆ ตอนเย็นในสัปดาห์บ้าง จะเอาไปทำกิจกรรมอื่นเสียหมดไม่ได้ )

ฉันพยายามจะส่งเสริมตัวเองให้เรียนได้เร็วขึ้น โดยการเขียนเรียงความ ภาษาสเปน ส่ง อวาโร (ครู) อย่างน้อย 1 เรื่องต่อสัปดาห์ ซึ่งก็ต้องใช้เวลาในการเขียนเยอะ พอสมควร เพราะต้องตรวจสอบคำศัพท์ ไวยากรณ์ และ ตะล่อมความคิดที่จะเขียน ก็สนุกดีเหมือนกันค่ะ ....... หวังว่าสักวันฉันจะพ้นสภาพ beginner แล้วพัฒนาไปถึงขั้นที่สามารถสื่อสารได้ดีกว่านี้

3 : เรียนไวโอลิน

อันนี้เป็นเรื่องใหม่ในชีวิต เพราะฉันไม่เคยเรียนดนตรีแบบเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน ส่วนมากก็จะร้องเพลง ลา ลา ลา ไปเรื่อย เคยหัดตีขิม แต่ทำสายขาดกระจุย เลยแหยงๆ อยู่เหมือนกัน

แต่เพราะชอบเสียงไวโอลิน และคิดๆ ดูแล้ว เห็นว่า ไวโอลินมันพกพาสะดวก ราคาขั้นต้นที่เด็กนักเรียนจนๆ จะซื้อได้ในด๋อยแลนด์ก็ไม่แพงมาก และหอบกลับเมืองไทยคงพอไหว

ตอนแรกๆ ที่เรียนก็ยาก รู้สึกว่าตัวเองเป็นสันนิบาต มือหงิกเกร็งมากๆ ทำให้ เก-ออร์ก (ครู) ต้องมาทั้งแงะ ทั้งแกะเป็นประจำ

หนำซ้ำ คอก็เอียง ปวดเมื่อยทุกวัน (ดีที่ปากไม่เบี้ยวด้วย) หูก็ฟังไม่ออกว่า ตรงไหนมันเป็นเสียงโน้ตที่ถูกต้อง มือไม่เที่ยงสีตุปัดตุเป๋

มีทางเดียวที่จะทำให้มันหายเป็นสันนิบาต ก็คือ การฝึกซ้อมอย่างถูกต้อง เวลาผ่านไป 2 เดือน เรียนจบเล่ม 1แล้ว (ชั้นอนุบาล มั้ง) ขึ้นเล่ม 2 เมื่อวาน....... เก-ออร์ก อารมณ์ดีมาก บอกว่า " เธอมีพัฒนาการ ขึ้นนะเนี่ย" (เดาหรือเปล่าครู ตรงไหนเนี่ย ไม่เห็นจะรู้สึกเลย)

)

ดังนั้นการซ้อมไวโอลินเลยถูกบรรจุในตารางชีวิตประจำวันของฉันทุกวัน (ยกเว้นวันทีมีเรียนภาษาสเปน) อย่างน้อยวันละ 30-60 นาที นี่เห็นไหมค่ะ ว่าเวลาในชีวิตฉันมันเหลือวันละ 23 ชั่วโมงแล้ว

4 : จัดระเบียบที่อยู่อาศัย

จากอดีตนางพญาสุมของ (= ได้อะไรมา ก็กองๆ ไว้ หรือ กลับมาจากนอกบ้านก็ แหมะๆ สัมภาระไว้) ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมูอ้วนๆ ที่อาศัยอยู่ในเล้าหมู เพราะมัน รก รุง รัง มาก ฉันเลย พยายามจัดการกับข้าวของ ของตัวเอง เช่น

-เลิกเอาเป้และสารพัดถุง ไปกองบนเตียง
-เก็บสายเคเบิลทุกชนิดที่ใช้เสร็จแล้วใส่กล่อง
-ล้างแก้วกาแฟหลัวจากที่กินเสร็จ
-หยิบเสื้อออกจากตั้งที่พับไว้อย่างระมัดระวัง หรือ เสื้อผ้าที่หยิบมาแล้วไม่ได้ใช้ ต้องพับกลับคืน หรือ แขวนแจ็คเก็ตบนไม้แขวนเสื้อแล้วเก็บให้เป็นที่
-รองเท้าที่เอาออกมาเลือกใช้ (ปกติจะเอาออกมาเลือกวันละ 2 คู่ขึ้นไป) แล้วไม่ได้สวม ต้องเก็บกลับที่

อะไรอย่างนี้เป็นต้น ฉันเพิ่มเวลาขึ้นนิดหน่อยกับการจัดเก็บสมบัติบ้า ของฉัน (คิดดูสิคะ ว่าเมื่อก่อน จะ ยุ่งเหยิงเพียงไร) ตอนนี้ก็รู้สึกว่า บ้านรูหนูของฉัน พอหายใจคล่องขึ้น ไม่เป็นเล้าหมูอย่างเคย

5 : กลับสระ

กิจกรรมสุดโปรด อีกอย่างหนึ่งของฉันคือ ว่ายน้ำ ฉันว่ายไม่ค่อยเก่งหรอกค่ะ แต่ชอบ ด้วยความที่ว่ายไม่ค่อยเก่งเลยรู้สึก ว่า การไปว่ายน้ำแต่ละครั้งเป็นการฝึกทักษะ ที่จริงตั้งแต่มาอยู่เยอรมัน ว่ายอึดกว่าเดิมเยอะเลย เมื่อก่อนว่ายได้ป๋อมแป๋ม แต่เดี๋ยวนี้ว่าย (แบบมีพักบ้าง) ได้ประมาณ 1 ก.ม./ ครั้งที่ไป

ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ไปว่ายน้ำมา 2-3 เดือนได้มั้ง แต่ยังกินเยอะเหมือนเดิม เลยอ้วนมากๆ เหมือนปลาพะยูนเลยอ่ะ รู้สึกทนไม่ได้ ต้องเข้าโปรแกรม

" come back skinny = ผอม (สวย) เธอจงกลับมา"

ก็เลยบรรจุการว่ายน้ำเข้าไปในตาราง 2 ครั้ง/สัปดาห์ (คราวนี้ก็จะกินขนมได้แบบไม่รู้สึกผิด อิอิ)

แม้ว่า ณ วันนี้ ฉันก็ยังมีสารรูปไม่ต่างจากปลาพะยูน แต่ การว่ายน้ำก็ช่วยลดอาการปวดหลัง ได้ กีฬาเป็นยาวิเศษ นะคะ

6 : ร้องเพลง

ช่วงนี้ฉันซ้อมร้องเพลงสุนทราภรณ์ ทุกครั้งที่มีเวลา เช่น

-ตอนเดินไป-กลับ ที่ทำงาน
-ตอนทำแลปอยู่คนเดียว
-ตอนพักดื่มกาแฟบนหลังคา

เป็นต้น

ก่อนที่จะมาเรียนไวโอลิน ฉันจะร้องเพลงเล่นบ่อยๆ โดยเฉพาะเวลาเครียดๆ เลิกงานตอนเย็นๆ กลับไปก็จะคว้ากระดาษจดเนื้อเพลง มาร้องๆๆ ก็คลายเครียดดีเหมือนกัน ฉันถือว่า การร้องเพลงเป็นการแสดงออกทางอารมณ์ในเชิงบวก ถ้ามันอัดอั้นตันใจนัก ..... แทนที่จะร้องกรี๊ดๆ ก็เปลี่ยนเป็นร้องเพลงดีกว่า

คราวนี้หลังจากที่เรียน ไวโอลิน แล้วก็อยากเล่นเพลงสุนทรภรณ์ได้มั่ง แต่ท่าทางจะยังอีกนาน น้องสาวขวัญเธอสีมาได้ 2 ปี แล้ว ตอนนี้เล่นสุนทราภรณ์ได้หลายเพลง หากจะรอจนเราสองคนเล่น duet ได้ ฉันคงจะเหนียงยานซะก่อน ....... น้องสาวขวัญบอก " เราว่าเจ๊ เปลี่ยนไปเรียนร้องเพลงมะ ท่าจะรุ่งกว่า"

เหอะ เหอะ เหอะ ไม่รู้เว้ย .......

อย่ากระนั้นเลย เรามาเปิดคอนเสิร์ต แบบ "พี่ร้อง น้องเล่น" ดีกว่า แต่ฉันก็เริ่มซ้อมร้องเพลงไว้ ก่อนทีจะซ้อมคู่กันวันศุกร์นี้ เพลงที่หัดๆ ไว้ก็มี...
.
-น้ำตาแสงไต้
-หยาดเพชร
-จงรัก
-อาลัยรัก
-สุดที่รัก
-บุพเพสันนิวาส

แนวๆ นี้ หวานซะ หยดติ๋งๆ เลย ไม่เข้ากับหน้าคนร้อง อย่างยิ่ง

นี่แหละกิจกรรมค่ะ เบาะๆ บ้าๆ บอๆ ที่ฉันทำ นอกเหนือจากการทำงาน (ที่แสนจะสูบวิญญาณ

) ฉันเลยห่างหายไปจากการเขียนบล็อกด้วยประการฉะนี้

จะพยายามเอารูป เที่ยวเวนิสมาลงโดยเร็วพลัน และไปเยี่ยมเพื่อนๆ ที่บล็อกนะคะ

วันนี้อัพยาวอีกแล้ว ตอนนี้ต้องจรลีไปทำงานต่อแล้วนะคะ

สวัสดีค่ะ

ปอ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2550

Last Update : 5 กรกฎาคม 2550 23:11:54 น.

14 comments

Counter : 1042 Pageviews.

แวะมาทักทายคะ มีความสุขมากๆนะคะวันหยุด

โดย: mintny_n

วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:54:04 น.

ชีวิตปอมีคุณภาพสุดๆ...กิจกรรมแยะจัง
ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมน้ำทอง...ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว...แต่แผลต่างๆยังไม่จาง...หาครีมทาให้อยู่...คนนี้เกลียดการฉีดยามาก...ตอนมีวัคซีนไม่พาไปฉีด...เพราะตอนเด็กเค้าเคยดิ้นตอนฉีดวัคซีน...ประจำช่วงอายุ...เข็มหักคาก้นเลยค่ะ...

โดย: nong_taky

วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:56:32 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอ หายไปนานเลยนะคะ คิดถึงความฮาของพี่ปอมากมาย

หนูเห็นด้วยว่า การอัพบลอคนี่มันต้องพึ่งอารมณ์จริงๆแหละค่ะ
อย่างตัวหนุเอง อยากอัพบลอคใหม่ๆบ่อยๆอยู่เหมือนกัน
แต่บางทีมานั่งๆ ตั้งท่าจะพิมพ์ แล้วมันคิดอะไรไม่ออก
ตันๆ ตื้อ พิกล แถมวันไหน เล่น m ด้วย นี่ก็..อิอิ

ไม่เป็นอันทำอย่างอื่นกันเลยทีเดียวเชียวแหละค่ะ

ยังไงพี่ปอก็อย่าหักโหมงานหนักมากนะคะ
เดี๋ยวจะผอมเกินหน้าเกินตาน้องกระต่าย วิ้ววว

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:56:43 น.

หนูปอ...หนูยังไม่ได้ลงรูปตอนไปเที่ยวเวนิชเลยนะ...รออยู่...

โดย: nong_taky

วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:37:36 น.

พี่ปอ หนูอัพอีกเลี้ยววว

น๊อครอบพี่ปอกระจุยกระจาย กระเจิดกระเจิง

โดย: กระต่ายลงพุง

วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:28:10 น.

กิจกรรมเยอะพอดูเลยนะครับเนี่ย แต่ละอย่างก็ล้วนแต่คลาสสิคทั้งนั้น เรียนภาษาสเปน เล่นไวโอลิน เต้นรำ ร้องเพลงสุนทราภรณ์...

เมื่อวันศุกร์ที่แล้วผมเพิ่ง "หักดิบ" เลิกกิจกรรมประจำชีวิตไปหนึ่งอย่าง คือ การเล่นเกม Football Manager เพราะเล่นครั้งหนึ่งก็ต้อง 2-3 ชั่วโมงต่อเนื่อง อาทิตย์หนึ่งเล่นสองสามครั้งก็หมดเวลาแล้ว

ทรมานจิตใจอยู่พอสมควรทีเดียว เล่นเอาไข้ขึ้นอ่อนๆ เลย (ทำยังกับเลิกยา...)

เลิกเล่นเกมนี้ได้ ผมก็จะมีเวลาอ่านหนังสือที่ซื้อมาเก็บไว้กองพะเนินเทินทึกขึ้นอีกโข อ่านหนังสือดีกว่าเล่นเกมตรงที่มันไม่ต้องต่อเนื่องและเครียดเหมือนเล่นเกม (เล่นเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลนี่เครียดนะครับ จะบอกให้)

รายชื่อเพลง 5-6 เพลงของสุนทราภรณ์ที่เขียนไว้ สามเพลงแรกเป็นเพลงโปรดของผมเลยครับ โดยเฉพาะเพลง "จงรัก" นี่ เนื้อหาในเพลงเป็นนิยามของความรักของมนุษย์เดินดินธรรมดาๆ ได้เป็นอย่างดี คลาสสิค...

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:59:39 น.

อ๊ะ คนทับแก้ว จะเลิกเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอล ซะแหล่ว แต่ก้อดีครับ เป็นผู้จัดการ มักจะไม่ค่อยรุ่ง แพ้คอมพ์ตัวเอง ยัน

ของคุณปอ น่ะ มีแววรุ่ง ว่ายต่อครั้ง 1 กิโล หวังว่า จะเรียกความคล่องแคล่ว และเลิกปวดหลังได้แน่ๆครับ

บล๊อกเรื่องวันนี้ เขียนไม่ยาวหรอกครับ อ่านสนุกดี ถ้ามีอีก ก้ออยากจะอ่านอีก โดยเฉพาะอยากอ่านเรื่องดีๆี ภาพงามๆของเวนิส แต่หากยังไม่พร้อม ก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมรอได้

เห็นเขาร้องเพลงลงบล๊อกกันหลายบล๊อก แล้วบล๊อกคุณปอ จะนำเพลงมาโชว์ด้วยมั๊ยครับ ถ้ามี ีอย่าลืมไปสะกิดผมด้วยนะครับ

โดย: yyswim

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:52:46 น.