เอ้อ...
แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
เข้าง่าย
ออกง่าย

ไปถึงตุรกีเลยหรือครับ

ที่นิ่งนี่ เพราะเพิ่งเหนื่อยจากเดินทางหรือเปล่าครับ เดี๋ยวต้องไปจัดการเรื่องเรียนต่อก็คงจะไม่นิ่งแล้วล่ะครับ

เสร็จภารกิจเร็วๆ จะได้กลับเมืองไทย ดูแลญาติผู้ใหญ่ได้

ทุกวันนี้ผมก็ขับรถไปๆ มาๆ ระหว่างบ้าน หอพักที่ AIT บ้านโป่ง (บ้านแฟน) และนครปฐม (ที่ทำงาน) เหนื่อยเป็นบ้า

นี่น่าจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้การเรียนเป็นไปได้ไม่เร็วเท่าที่ควร แต่ผมก็เลือกที่จะทำแบบนี้อยู่ดีแหละครับ มากกว่าที่จะรอให้เรียนจบเลยแล้วค่อยอยู่กับครอบครัวเต็มเวลา

อาจเป็นได้ที่ตอนเรียนโท ผมอยู่กับตัวเองเต็มที่สองปีกว่า ก็เลยอยากจะคืนเวลาให้กับครอบครัวบ้าง

เออ... นี่ผมบ่นอะไรอีกแล้วล่ะเนี่ย เผลอไม่ได้เลย เผลอเป็นบ่น

กลับไปทำงานต่อดีกว่าครับ ขอให้มีกำลังใจเรียนจบได้เร็วๆ นะครับ

ใจดี ทุกอย่างก็ดีตามหมด
ทำใจได้ดี อะไรมันก็เลยดูดี
ดีจังเลยนะ

หนูจะเป็นคนทำใจกับอะไรได้ยากหน่อย
อารมณ์ปรู๊ดปร๊าด
ขึ้นลงเป็นจรวด
ก็พยายามเอาทางพระเข้าข่มเรื่อย ๆ
ไม่งั้นสงกะสัยจะอยู่ลำบาก

ยังไงก็ขอให้หายเศร้าไว ๆ นะคะ

อยู่ไกลบ้านห่างเมือง อาจจะเหงา ที่บ้านของคุณปอที่เมืองไทยน่าจะมีเน็ตนะ คุณปอจะได้ส่งข่าวผ่านทางMSN

จะได้อุ่นใจ สุขใจบ้าง

แต่ถ้าที่บ้านไม่มี เพื่อนของคุณปอหรือคนที่ทำงาน ก็น่าจะออนไลน์ พูดคุยกันบ้างนะ

เขียนแบบนี้ เพื่อหวังให้คุณปอสนุกสนานบ้าง ไม่เหงา ไม่คิดอะไรว้าวุ่น..

ครูปอ... ยังนิ่งสมชื่อบล๊อกอยู่อีกหรือครับ

พอกันเลย บล๊อกผมก็ไม่ขยับเหมือนกัน


แวะมาเยี่ยมดูใจครับ กำลังรวบรวมกำลังใจในการเริ่มเขียนเล่มครับ

ขอให้งานของคุณปอราบรื่น จะได้จบเร็วๆ ครับ