จากกัน.. ไมค์ไปจากเยนาแล้ว ตั้งแต่วันเสาร์... วันนี้ก็คงจะบินไป บาร์เซโลน่าแล้วล่ะ... คืนวันศุกร์ไปปาร์ตี้อำลาถึงตีสี่กว่าๆ กลับถึงบ้านตีห้า... ในปาร์ตี้อีก็ทำตัว manly musculine มาก ไม่ค่อยจะสนใจดูดำ ดูดีฉันเท่าไหร่...กินเบียร์จนเมามาย แถมยังพี้กัญชากะบรรดาเพื่อนๆ อีก...โห ตัวตนที่แท้จริงมาเห็นกันวันสุดท้าย... ก็พอรู้มาก่อนแหละว่าตะแกเป็นแบบนี้...แล้วก็รู้ตัวดีว่าเราก็เพื่อนกัน แต่แบบคนทั้งงานนี่ ฉันแทบไม่รู้จักเลย (เพราะคนที่ฉันรู้จัก เขาดันไม่มากัน) พี่ก็โยนฉันแหมะไว้ในแกงค์ ไอ้หนุ่มด๋อย นักปีนเขาทั้งหลาย ไม่มี introduce ให้ใครรู้จักกับใคร...แล้วตัวเองก็แร่ด แร่ด แร่ด ไปคุยกะคนโน้น คนนี้..... วิเศษมาก... โชคดีที่มี แมทธิว เพื่อนมันคนที่ฉันรู้จัก...แมท ชวนฉันไปนั่งด้วย แล้วก็คุยกะฉันตลอด...คอยถามด้วย หนาวไหม หิวไหม ...น่ารักมาก....ส่วนไอ้คนที่พาฉันมา...ทั้งคืนคุยกะฉันอยู่สามคำ... ตอนจะกลับบ้านยังเสือกเมาแซ่ด เดินโซเซ พูดจากวนบาทาไปตลอดทางอีก...ฉันโมโหมาก....ทำอย่างนี้กะฉันได้ไงอ่ะ....ยังมีหน้ามาถาม "คุยอะไรกันกะแมทนักหนา...เห็นคุยกันทั้งคืนไม่หยุดหย่อน" โห พี่...ก็พี่น่ะ ดูดำ ดูดีฉันมั่งไหม...อยู่ๆ ก็ทิ้งตรูไว้ มีคนอื่นเขามาคุยกะตรู ไม่ให้ตรูเก้อ อยู่รอแกจนตีสีเนี่ย...แกน่าจะขอบคุณเขาซะอีก....ไอ้บ้า...สำนึกมั่งมะ ฉันก็เหมือนเดิมแหละ.....ดูแลเขาดีที่สุดเหมือนเดิม.. ถึงมันจะทำตัวเยินแค่ไหน ฉันก็ยังห่วงมันอยู่ดี.....มีอะไรช่วยได้ฉันก็ช่วย...ไม่ขอฉันก็ไป...เพราะฉัน ไม่มีทางปล่อยให้เขา โดดเดี่ยวหรอก...อยากได้ ไม่อยากได้ไม่ว่า แต่น้ำใจฉันมีให้พร้อมเสมอ... เที่ยงวันเสาร์ ฉันก็ไปรับมันจากบ้านไปสถานีรถไฟ โทรขอให้เพื่อนเป๊าะ มาช่วยด้วย เพราะเห็นแล้วตั้งกะมันแพ็คของ สองกระเป๋าลาก กะเป้ยักษ์ และลูกของเป้ยักษ์ ทั้งสองใบนี่ รวมกันเป็น สี่กระเป๋า..... ไมค์ขนคนเดียวมาคงทุลักทุเลน่าดู.... แกก็คงขนได้แหละ ล่ำแมนแขนโต ขนาดนั้น แต่ถ้ามีเพื่อนช่วยมันก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่...เวลารอรถไฟก็จะได้ไม่เหงา...มีคนชวนคุย....จะได้ดูเหมือนเป็นคนดี มีความหมายกะใครเขาบ้าง....(ถึงกับคนอื่นไม่มี แต่กับฉันก็สำคัญที่สุดแล้วกัน) เธอต้องนั่งรถไฟ local ไปต่อรถด่วน ที่เมืองข้างๆ ดูจากสภาพ ท่าทางเธอจะทุลักทุเล บนรถไฟน่าดู เพราะสายสั้น คนเยอะ แต่จอดแป๊บเดียว... ฉันเลยตัดสินใจ นั่งรถไฟไปส่งเธอที่เมืองใกล้ๆ นี้ด้วย...แต่เพื่อนเป๊าะไม่ไป... ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ก็คุยสัพเพเหระ ฉันก็เศร้านะ แต่ก็พยายามร่าเริง ร้องไห้ไม่ออกอ่ะ ร้องไปก็เท่านั้นด้วย...มันก็มองฉันแปลกๆ มองเหมือนทุกทีแหละ สายตาที่ตีความหมายไม่ออก....อาจจะไม่เข้าใจฉันล่ะมั้ง... ฉันเลยพูดไทยใส่มันว่า "อะไร" แล้วมันก็พูดว่า " ไมค์ไม่ดี" เออ...รู้ก็ดีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นซะที..... รถด่วนเข้ามาจอดแล้ว ฉันก็ช่วยส่งกระเป๋าให้มันขึ้นรถ มันหันมาจุ๊บแก้ม หนึ่งทีแล้วบอก ไปแล้วนะ.....แล้วก็ยืนเกาะประตู ไม่ยอมไปหาที่นั่ง ฉันก็โบกมือ ไล่ให้มันรีบไปหาที่นั่ง เพราะคนมันเยอะ...มันหายไป เอาของไปวางแล้วมาเกาะประตูยืนมองฉันต่อ....นายสถานีเป่านกหวีดปรี๊ด ฉันก็ยืนโบกมือให้ น้ำตาคลอ....มันก็ยื่นมือมา แล้วบอก " come here" ฉันเดินไปจับมือมันแล้ว ก้าวขึ้นบันไดไปหนึ่งขั้น มันก้มลงมาจูบที่แก้มอีกหนึ่งที ฉันก็รีบกระโดดลงมา...มันบอกฉันว่า แล้วจะโทรหา แล้วจะ SMS มาหา.... รถไฟปิดประตูแล้ว...มันยังเกาะกระจกมองมา ฉันโบกมือให้....จนรถไฟเคลื่อนออกจากชานชลา....จนมองไม่เห็นแล้ว ค่อยหันหลังกลับ....น้ำตากลบตา....กลั้นไม่ไหว เลยเดินไปในเมือง ปล่อยให้น้ำตามันไหลไปเรื่อยๆ ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ลองได้เริ่มเป่าปี่แล้ว จะหยุดลำบากมาก..... เดินจนกระทั่งไปถึงร้านขายเครื่องประดับ...เห็นต่างหู ผ้าพันคอสวยๆ ฉันค่อยคลายความเศร้า....สดชื่นขึ้นมาอีกนิดหน่อยกับการช็อปปิ้ง....ดีขึ้นแล้วก็นั่งรถไฟกลับบ้าน...ไปกินตับหวานกับ ต้มแซบที่เพื่อนเป๊าะกับน้องๆ ทำไว้....อยู่กับเพื่อนๆ ก็ค่อยสบายใจหน่อย.... ตกเย็นก็ทำคุกกี้กัน.....ฉันก็เกิดมีอาการ เศร้าส่งท้าย....ฉันจะเป็นอย่างนี้แหละค่ะ เป็นพวก ออกอาการช้า....ต้องรอสักพัก ถึงจะรู้สึกจริงๆ .... ตอนที่รู้สึกแล้วก็ เอาเลยค่ะ เผาเต่า....ชนิดที่แบบ นั่งอยู่เฉยๆ อยู่กับคนอื่นดีๆ นี่แหละ น้ำตามันก็ตกผัวะ ๆๆๆๆๆ ......ลงมาอย่างไม่ขาดสาย....แต่เพื่อนก็บอก....."เอาเหอะแกเอ๊ย... เดี๋ยวก็ดีขึ้น" ฉันเชื่อเพื่อนว่ะ.....ขอบใจมาก......   Create Date : 17 ธันวาคม 2550 9 comments Last Update : 17 ธันวาคม 2550 20:38:54 น. Counter : 1101 Pageviews. Share Tweet

อืมห์... พูดไม่ออก..บอกไม่ถูก เพื่อนนี่เนอะ.... แวะมาทักทายจ้า   โดย: ปลายแปรง 18 ธันวาคม 2550 23:38:30 น.

แซดด้วย เห็นใจครับ ...คนที่ไม่เคยรักใครจริง เขียนอธิบายให้ตาย เขาก็ไม่เก็ท บอกได้ว่า ทำใจดีๆ ถ้าเป็นคู่กันจริง ยิ่งห่างมากเท่าไหร่ เมื่อเจอกันอีกครั้ง จะหวานได้ที่เลยล่ะ หน้าที่ตอนนี้ ทำอะไร นิ เรียนให้จบเฮอะ รักที่บ้านก็รอคุณกุสุอยู่ ...มีคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำงาน และผองเพื่อน   โดย: yyswim 20 ธันวาคม 2550 22:27:24 น.

เนอะพี่ปอเนอะ เด๋วก็ดีขึ้น คิดถึงค่ะ ป.ล. ขอแค่นี้ก่อน รี่เหนื่อยจังเลย แหะๆ   โดย: ShiEri 22 ธันวาคม 2550 8:44:02 น.

ขอให้พี่ปอ หายเศร้าใจในเร็ววันนะคะ เข้าช่วงเทศกาลแล้ว ลันล้ากันดีกว่าค่ะพี่ปอ ออ..หนูมาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยนะคะ เพราะหนูจะดองบลอคหนีหายไปเที่ยวค่า เจอกันใหม่ปีหน้านะคะพี่ปอ   โดย: กระต่ายลงพุง 22 ธันวาคม 2550 15:25:26 น.

Merry Christmas ขอให้มีความสุขและสมหวังในสิ่งที่มุ่งหวังนะครับ ทุกอย่างจะไม่เกินความพยายามของคุณปอ แน่นอน   โดย: yyswim 26 ธันวาคม 2550 0:51:56 น.

อ่านแล้วเศร้าตามเลยแฮะ ผู้ชายก็อย่างนี้แหละครับ ปากแข็ง แต่ผมว่ามีพิษมีภัยน้อยกว่าพวกปากหวานแต่เจ้าชู้นะ... ผมแวะมาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ ตั้งใจว่าจะดองบล๊อกแล้วไปเร่งเรื่องเรียนให้มันเห็นดำเห็นแดงกันไปเลย จะได้ไปทำอย่างอื่นที่อยากทำเสียที มีความสุขมากๆ นะครับ อยู่กับเพื่อนๆ ไว้นะครับ จะได้ไม่เซ็ง   โดย: คนทับแก้ว 27 ธันวาคม 2550 14:40:25 น.

แวะมาสวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้คุณพระฯ คุ้มครอง ให้มีความสุขตลอดปี 51 โชคลาภ แก้วแหวนเงินทอง ความรัก(แท้) จงไหลมาเทมา ศึกษาสำเร็จในเร็ววันนี้นะคะ   โดย: me (ดอกรักเร่ ) 29 ธันวาคม 2550 20:49:53 น.

สวัสดีปีใหม่ครับคุณปอ   โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 31 ธันวาคม 2550 10:51:55 น.

ประมาณว่าเพิ่งสร่าง.... เลยมาปีใหม่กะเขาเกือบวันเด็ก ฮี่....ฮี่ มีความสุขนะคะ... สุขมากๆ....อยู่ข้างในใจค่ะ   โดย: ปลายแปรง 3 มกราคม 2551 22:03:36 น.