พี่คะ

พี่วิชัยเคยบอกว่า จงอย่าร้องขอความสงสารจากใคร..

สองเพิ่งจะเข้าใจดีก็เมื่อไม่นานมานี้นี่เองค่ะพี่


วันก่อนดูรายการคนค้นฅน แล้วเมื่อกี้นี้ก็ได้ดูเรื่องจริงผ่านจอ

สองดูแล้วก็จะร้องไห้

พี่คะ ถึงจะยากและลำบากแค่ใหนยังไง

สองก็จะอดทน และพยายามให้มาก

สองจะสู้จนถึงที่สุด

เวลาแม้เพียงนาทีเดียว หากมันยืดออกไปได้ สองก็จะพยายาม

ช่วงนี้สองก็บริหารร่างกายไม่ได้ขาดเลย

แต่บางวัน ..บางวันที่มันปวดมากจริงๆ ก็ทำได้แค่กินยา แล้วก็ประคบร้อนแก้ปวด

มันขยับไม่ไหวจริงๆ แม้แต่จะเปิดบล๊อกก็ทำไม่ไหว

ไม่เคยนึกเลยว่าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ วันนี้จะกลายเป็นเรื่องยาก

..พี่อย่าดุสองเลยนะคะ..


อีก 3 อาทิตย์ก็จะถึงวันที่ หมอรพ.ข นัด

สงสัยว่าคงจะไม่รอด คงจะต้องเปลื่ยนยาแหงมๆ

พี่คะ

มือ.. นิ้วมือ เวลาที่เราแบมือ..

ตอนนี้มือของสองเส้นเลือดขึ้นมาสีเข้มมาก

และที่มันเป็นเรื่องที่สองกังวล ก็เพราะนี่คืออีก 1 อาการที่คุณหมอสอนให้สังเกต


พี่คะ พี่ยังจำน้าคนที่สองเคยเล่าให้ฟังที่เขาป่วยเป็นโรคเดียวกับสอง

และเสียไปแล้วได้ไหมคะ

ก่อนตาย แกตาบอด..

แกตื่นขึ้นมาวันนึง แล้วก็ถามพี่สาวแกว่า ทำไมมันมืดอย่างนี้ ใครปิดไฟ?


พี่คะ สองจะเป็นยังไงก็นึกไม่ออกเลย

หากวันนึงสองสูญเสียการมองเห็น กลายเป็นคนตาบอด

แล้วสองจะมองเห็นพี่ได้ยังไง

บล๊อกๆ นี้ก็คงจะร้าง..



แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สองก็ขอให้สัญญากับพี่ไว้ว่า สองจะไม่ท้อ และจะไม่คิดสั้น

ขอให้พี่ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

รักและคิดถึงพี่เสมอ
สอง.

......


ฉันรู้ การพบเธอ และรักเธอ นั้นเกินใฝ่ฝัน


เปรียบได้ฉันคือดวงจันทร์ ที่มองเหม่อ


ได้แต่พร่ำเพ้อ หลงใหลในลำแสงตะวันที่สวยงาม



ฉันรักดวงตะวัน และเธอช่วยทำให้โลกสดใส


ส่วนฉันคือจันทราที่มืดมน ล่องลอยอยู่ แสนไกล



หากแม้นมีสักวัน


วันที่ฉันโคจรมาอยู่ใกล้ชิดเธอ


และวันนั้นโลกจะเปลี่ยนเป็นค่ำคืน


จนจักรวาลมีเพียงสองเรา



อย่าห่วงและกลัวในความมืดมิด


หากเธอเพ่งมองจะเห็นความสดใส


ดาวทั้งฟ้า ถ้าอยากได้มา จะนำมาให้เธอ


ทุกสิ่งสวยงามในราตรีนี้


ฉันอยากให้เธอเก็บไว้ในใจ


กอดฉันไว้ ก่อนเราจะต้องไกล


ฉันจะรอ จนพบอีกครั้ง

......ฉันจะรอเธอ......