...JEFFREY DAHMER...ฝันร้ายของอเมริกันชน...(1) (เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่กลัวเรื่องโหดร้าย) ....คุณารักษณ์ เด็กชายชาวลาวอายุสิบสี่ปี กำลังวิ่งด้วยอาการกะปลกกะเปลี้ยอย่างไร้ทิศทาง...เป็นการวิ่งหลบหนีออกมาจากอพาตเมนท์ ที่มีกลิ่นเน่าเหม็นชวนขยะแขยง และ ชายผมบล็อนด์เจ้าของห้องผู้แอบใส่ยาบางอย่างลงในเครื่องดื่มให้ตนกิน ...เป็นโอกาสทองสำหรับเขาที่ต้องไปให้ไกลที่สุด ก่อนชายคนนั้นจะกลับมา...กว่าจะรวบรวมเรี่ยวแรงกระเสือกกระสนไปที่ประตูได้ คุณารักษณ์เต็มไปด้วยความมึนงงจากฤทธิ์ยาและความหวาดกลัว..มีเพียงสัญชาติญาณสุดท้ายเท่านั้นที่กระตุ้นให้เขาพยายาม ออกไปให้พ้นจากที่นั่น....โดยไม่สนใจเลยว่าตนเองกำลังเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าพันกาย ... ....ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้ ตีสองของวันใหม่...ซานดร้า สมิธ รีบโทรแจ้ง 911 ว่าพบเด็กชายชาวเอเชียเปลือยกายวิ่งอยู่บนถนน...เธอไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นชื่ออะไร แต่สังเกตเห็นได้ว่าเด็กอยู่ในอาการบาดเจ็บและหวาดกลัวอย่างหนัก ...รถพยาบาลไปถึงที่เกิดเหตุก่อนรายแรก เจ้าหน้าที่ได้นำผ้าห่มมาพันโอบไว้กับร่างเล็กบางที่นั่งสั่นสะท้านอยู่ข้างทาง...ไม่นานถัดมา ตำรวจได้มาถึงและเริ่มสอบปากคำผู้พบเห็นเหตุการณ์ ....ซานดร้า สมิธ วัย 18 ปี และนิโคล ไชล์เรส ผู้เป็นญาติวัย 18 ปีเช่นกัน ยืนชิดติดอยู่ักับร่างของเด็กชาย และที่ยืนประจัญหน้ากันคือชายผมบล็อนด์ร่างสูง...การโต้เถียงระหว่างสองสาวกับชายผมบล็อนด์และตำรวจเป็นไปอย่างดุเดือด ...โดยชายผู้นั้นบอกกับตำรวจว่า คุณารักษณ์ อายุ 19 ปี เป็นคนรักของเขาที่ดื่มมากไปหน่อยเลยมีปัญหากัน...ตลอดเวลาที่ชายผมบล็อนด์พูดชี้แจงกับตำรวจด้วยความนุ่มนวลน่าเชื่อถือ...เด็กชายที่นั่งอยู่ด้วยอาการมึนงงและเลื่อนลอย ไม่สามารถเปิดปากพูดจาอะไรออกมาได้เลย ...ท้ายที่สุดชายคนนั้นได้ยื่นบัตรประจำตัวให้ตำรวจดูเป็นการแสดงความบริสุทธิ์ใจ...ขณะเดียวกันกับที่สองสาวพยายามยืนยันกับตำรวจว่า ก่อนหน้าที่รถพยาบาลกับตำรวจจะมาถึง ชายผมบล็อนด์ได้วิ่งตามมาฉุดกระชากให้เด็กกลับไปด้วยกันทั้งๆที่ตัวเด็กเองแสดงอาการขัดขืน ...หญิงสาวทั้งสองผิดหวังและรู้สึกไม่พอใจอย่างมากเมื่อตำรวจไม่ได้สนใจรับฟังคำท้วงติงจากเธอทั้งคู่...แต่กลับรับฟังและเชื่อในคำให้การของชายผมบล็อนด์ ผิวขาวคนนั้นมากกว่า ....เพื่อเป็นการยืนยันว่าตนเองได้ทำงานตามหน้าที่แล้ว ตำรวจสองคนได้ติดตามชายคนดังกล่าวและ คุณารักษ์ไปยังอพาตเมนท์...ภายในห้องมีกลิ่นเหม็นเน่าโชยมา แต่ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างปราณีต สะอาดเรียบร้อย โดยมีเสื้อผ้าของคุณารักษณ์พับวางไว้บนโซฟา และมีรูปถ่ายของเขาใส่กางเกงในแบบบิกีนี่วางไว้ข้างๆด้วย ...คุณารักษณ์ยังนั่งเซื่องซึมเงียบๆ อยู่บนโซฟาไม่สามารถพูดจาจับใจความอะไรได้...อาจไม่เข้าใจอะไรเลยด้วยซ้ำไป เมื่อชายผมบล็อนด์ได้กล่าวขอโทษกับตำรวจอย่างสุภาพ ถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้น และสัญญาดิบดีว่าจะไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้อีก...ตำรวจทั้งสองไม่ได้ใส่ใจนัก...เรืื่่องของพวกรักร่วมเพศ..แถมชายคนที่ให้ปากคำก็ดูน่าเชื่อถือ พูดจาดี...ตำรวจทั้งคู่เดินออกมาจากอพาตเมนท์แห่งนั้น โดยไม่สนใจเด็กชายที่นั่งมึนงงเซื่องซึมบนโซฟาอีกเลย   Create Date : 07 ธันวาคม 2549 9 comments Last Update : 7 ธันวาคม 2549 6:30:43 น. Counter : 905 Pageviews. Share Tweet

มาเจิม ประเดิม ด้วยรัก ^^" จากปกติ ไม่ค่อยจะมา และมาไม่ค่อยจะทัน เจอกันก็จากโน่น... วันนี้เลยมาไล่อ่าน.... อ่าน และอ่าน... ดูเหมือนว่างงาน เนอะ ^^"   โดย: ดาริกามณี 7 ธันวาคม 2549 9:08:53 น.

ตามเข้ามาอ่านค่ะ มีความสุขมาก ๆน่ะค่ะ   โดย: icebridy 7 ธันวาคม 2549 10:57:25 น.

จ๊ะเอ๋ค่ะ พี่มิน   โดย: นางฟ้าน้อย (ลั่นทมสีแสด ) 8 ธันวาคม 2549 23:12:31 น.

แวะมาทักทายยามดึกจ้า สบายดีเน๊าะ   โดย: อุ้มสี 8 ธันวาคม 2549 23:26:32 น.

กี๊ดดด อัพแล้ว ตอนนี้กำลังยุ่งมากเลย แต่ดีใจมากที่ จขบ. อัพ เด๋วโจแวะมาอ่าน ดีจาย   โดย: โจเซฟิน 9 ธันวาคม 2549 8:25:51 น.

อ่านจบแร้ว อดใจไม่ไหว ตื่นเต้น ชอบๆ รอต่ออยู่นะคะ   โดย: โจเซฟิน 9 ธันวาคม 2549 8:30:54 น.

หวัดดีค่ะพี่มิน... แวะมาติดตามผลงานเรื่องใหม่ค่ะ... สบายดีนะคะพี่... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: แดดร่มลมโชย 9 ธันวาคม 2549 11:12:16 น.

โอย นี่ถ้าไม่ได้เข้าไปบล๊อกยัยตุ้งคงไม่รู้จักคุณค่ะ ขอตามอ่านตอนอื่นๆด้วยใจจดจ่อ   โดย: นางกอแบกเป้ 14 ธันวาคม 2549 22:39:12 น.

เข้ามาอ่านค่ะ น่าสนุกดีจะอ่านให้ครบทุกตอนเลยค่ะ อิอิ แปลเองเลยรึป่าวคะเนี่ย เก่งจังเลย ตอนนี้กำลงฝึกเป็นนักแปลเหมือนกันค่ะ แต่แปลภาษาญี่ปุ่น ขอแอดนะคะ   โดย: mrsmurtaugh 13 มกราคม 2550 23:36:12 น.